har166 schreef:Wat fijn dat je geopereerd kunt worden hagelslag. Ik had de pech dat mijn hernia op zijn ergst was toen de ziekenhuizen alleen voor spoed mochten opereren. Volgens de neuroloog was mijn hernia wel zo groot dat ze normaal gesproken een operatie zouden aanbieden maar op dat moment mochten ze alleen hernia operaties doen bij mensen bij wie het zo extreem was dat ze helemaal niet meer konden lopen en geen controle meer hadden over de blaas e.d. Ik zou wel op een wachtlijst kunnen maar als je er langer dan een jaar meer rondloopt schijnt een operatie geen verbetering te geven. De inhaalzorg gaat niet zo snel, dus ik probeer het maar op eigen houtje.
Hier hetzelfde verhaal, had echter 3 hernia’s (joepie!) een klapvoet, een dove teen, bal van de voet was compleet gevoelloos evenals mijn wreef.
Ik kon niet lopen de eerste maand en verging van de (zenuw)pijn. Ik kon qua medicatie alles wel krijgen (van Oxycodon tot Tramadol en andere rommel) maar dit heb ik geweigerd aangezien ik kort voor de hernia’s aan mijn nieren geopereerd was én ik erg bang was voor het verslavende component. Echter toen de pijn onhoudbaar werd heb ik op aanraden van huisarts, Pregabaline geslikt, want dit zou minder belastend zijn voor je lijf en niet verslavend. Dit hielp redelijk in combinatie met paracetamol.
Ook ik zou geopereerd worden maar doordat we midden in de Corona tijd zaten en ik mijn blaas nog wel onder controle had en geen volledige uitval had, moest ik wachten, heel lang wachten.
Uiteindelijk ben ik na maanden van aanmodderen, zelf maar aan de slag gegaan. Ik had al een revalidatie traject doorlopen vanwege een eerdere hernia, dus ik wist wat ik moest doen. Toen ik uiteindelijk aan de beurt was om geopereerd te worden, was ik al zover in mijn herstel dat een operatie niet voor veel verbetering zou zorgen. De klapvoet en doofheid in mijn teen zijn gebleven, maar ben inmiddels aardig behendig geworden in het omzeilen van moeilijke bewegingen.
Voor wat betreft ts
Paardrijden wil op zich prima, ik gebruik voor beide voeten een enkelbrace en ook al voel ik me nog instabiel, ik weet dat het beter zal worden naarmate ik vaker rijd en weer vertrouwen in mijn lijf krijg. Zitlessen nemen is ook een goede tip.
Het is gewoon wennen aan de nieuwe werkelijkheid en kleine work-aroundjes zien te vinden. Niet elke hernia is hetzelfde maar ik denk wel dat het trainen van je core heel goed te doen is. En dan misschien niet op je paard maar op een sportschool onder begeleiding van een goede fysiotherapeut.