Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 1 van de 4 [ 89 berichten ]
Ga naar pagina 1, 2, 3, 4  Volgende
Plaats een nieuw onderwerp

Angst om te galopperen

 
Profiel   

Ik rij al ruim 20 jaar paard, heb sinds mij 18de een eigen pony (merrie) en sinds mijn 22ste is hier een ruin bij gekomen. Ik heb jaren lang paarden ingereden zonder problemen tot het 1x goed mis ging. Toen mijn ruin zo ver was om met hem aan het werk te gaan ben ik mijn angst pas echt tegen het lijf gelopen. Ik heb mijn ruin alles vanaf de grond bijgebracht dit doet hij ook netjes. Maar in het begin durfde ik mijn been niet over het zadel te gooien. Toen ik dat eenmaal een aantal keer gedaan heb ben ik gaan stappen. Ook daar ervaar ik in het begin veel angst. Inmiddels rijd ik mijn ruin regelmatig en stap en draaf is zonder angst. Ik maak samen met mijn moeder op de merrie ook rustige buitenritjes. Ik heb met mijn instructrice 1x buiten een galop ( 4passen) gedaan maar ervaar daarbij weer angst door mijn hele lichaam. Nu wil ik graag weer een stap verder met mijn ruin maar ik moet dus door de angst van het op hol slaan heen. Mijn ruin galoppeert netjes bokt zelden het ligt dus absoluut niet aan hem. Maar ik weet niet zo goed hoe ik dit moet aanpakken. Kan iemand mij hierbij helpen?
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 09:05 



 
Profiel   

Heb je het wel eens geprobeerd met in een bak met je instructrice, jij aan de longeerlijn, eventueel een bokriempje die je dan vasthoudt tijdens het galopperen?

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 09:08 



 
Profiel   

Selina schreef
Heb je het wel eens geprobeerd met in een bak met je instructrice, jij aan de longeerlijn, eventueel een bokriempje die je dan vasthoudt tijdens het galopperen?

Nee, omdat ik dan druk ervaar van mijn instructrice, als ik die voel verstijf ik nog meer dan wanneer ik het zelf moet oplossen. Ik ben nogal perfectionistisch aangelegd en de galop is nu al zo lang geleden dat ik vermoed dat het er niet heel charmant uit gaat zien de eerste tijd. Ik ben mij er bewust van dat er verandering moet plaatsvinden en heb mijzelf al van angst bij opstijgen tot zelfstandig stappen en draven gekregen maar de galop :brr: Ik heb over een tijd een gesprek bij een psycholoog, mijn bedoeling is om daar ook mijn angst neer te leggen en te ondervinden hoe ik mijn gedachtegang anders moet zien te krijgen..

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:15 



 
Profiel   

Je moet inderdaad de gedachte loslaten dat het er niet charmant uitziet en je instructrice denkt dat het er niet uitziet. Toen ik pas zitles had bij m'n instructrice sloeg het ook helemaal nergens op, ik stuiterde en weet ik veel wat, maar daar is ze juist m'n instructrice voor. Om niet te oordelen, maar te helpen op mijn niveau. En als een vriendin je longeert, iemand waar je geen druk bij voelt? (Wel iemand die kan longeren dan)

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:18 



 

Het heeft bij mij heel erg geholpen om een keertje gewoon met een voltigesingel te galopperen. Paard aan de longeerlijn, iemand in het midden die weet hoe het werkt en dan gewoon lekker zitten en vasthouden. Vond galopperen daarna een stuk minder eng, terwijl ik er echt een angst voor had opgebouwd.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:20 



 
Profiel   

Selina schreef
Je moet inderdaad de gedachte loslaten dat het er niet charmant uitziet en je instructrice denkt dat het er niet uitziet. Toen ik pas zitles had bij m'n instructrice sloeg het ook helemaal nergens op, ik stuiterde en weet ik veel wat, maar daar is ze juist m'n instructrice voor. Om niet te oordelen, maar te helpen op mijn niveau. En als een vriendin je longeert, iemand waar je geen druk bij voelt? (Wel iemand die kan longeren dan)

Ik kan inderdaad wel eens een goede vriend van mij vragen. Daarvan weet ik dat hij mijn ruin onder controle kan houden en hem vertrouw ik daar ook bij. Ga ik zeker vragen. Ik weet dat ik hier doorheen moet met dit specifieke paard met mijn merrie is het allemaal geen probleem namelijk. Ik wil het wel maar ik merk gewoon dat er iets is dat mij tegenhoudt. Heel vervelend want ik wil graag vooruit. Bedankt voor de tip!

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:22 



 
Profiel   

Emmaa_ schreef
Het heeft bij mij heel erg geholpen om een keertje gewoon met een voltigesingel te galopperen. Paard aan de longeerlijn, iemand in het midden die weet hoe het werkt en dan gewoon lekker zitten en vasthouden. Vond galopperen daarna een stuk minder eng, terwijl ik er echt een angst voor had opgebouwd.

Een voltige singel heb ik helaas niet, maar het is meer de angst om te galopperen met mijn ruin. Met mijn merrie is het namelijk geen probleem, haar reed ik al voor dat de reden voor dit alles is ontstaan.

Het probleem met mijn ruin is ook nog dat je hem wel aan het werk moet zetten. Gewoon rondjes galopperen vindt i geen klap aan en dan gaat hij wel lopen klieren. In het begin heb ik mijn handen vol aan mijzelf en kan ik zijn ''issues'' daar niet bij gebruiken :+

Mijzelf snel herpakken in de galop is echt lastig.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:25 



 
Profiel   

Wordt er geen voltige les gegeven op jouw manege? Die paarden galopperen heel rustig, misschien mag je een keer meedoen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:28 



 
Profiel   

Is het niet tóch een idee om het heel langzaam op te bouwen? Ook al is het 'maar' in de bak... Begin met enkel aanspringen en direct terug naar draf. Dan 2 passen galop... enz, enz. Op die manier ervaar je steeds langere stukken galop die goed gaan én de succeservaring dat je hem terug kunt nemen wanneer JIJ dat wilt. En dan bijv. een lange zijde galop, korte terug naar draf... en op het moment dat je ruin het al uit zichzelf wil gaan doen, dan juist doordraven op lange zijde (jij bent de baas). En dan eens van hand veranderen en op dat lange stuk galop en terug voor de hoek. Zo hou je het ook afwisselend. Wedden dat je je er steeds sterker door gaat voelen?
Succes!

Ik zeg niet dat dit dé manier is, maar ik ben ook zo'n perfectionist en voor mij werkt dit wel. Ik wil graag de controle houden en wil ook niet dat mijn paard op hol slaat... (wie wil dat trouwens wel?).

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:34 



 
Profiel   

Het is dus nog een jong paard die net ingereden is, misschien is het een idee om een paard te lenen van iemand of om naar de manege te gaan en daar gewoon rustig wat rondjes te galopperen op een paard dat rustig aan doet?

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:36 



 
Profiel   

antje_vip schreef
Wordt er geen voltige les gegeven op jouw manege? Die paarden galopperen heel rustig, misschien mag je een keer meedoen.

Mijn eigen merrie wordt daarvoor gebruikt in onze omgeving :D Dus dat houdt helaas op.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:46 



 
Profiel   

Is er iemand die jouw ruin eerst kan leren niet meer te 'klieren'? Ons paard wilde tijdens de galop of het aanspringen ervan nog weleens een flinke bok geven, gewoon omdat ie enthousiast werd en/of niet wist wat ie met zijn benen moest doen. Nu dat er grotendeels uit is gereden door mijn man, ga ik denken aan galop. (zit hier ook een heel verhaal achter met valpartij en tijd gips en herstel voor mij in combinatie met een jong en groot paard dat we tijdens mijn hersteltijd hebben gekocht)

En daarbij, een instructeur die druk op je legt? Is er geen andere voorhanden? Ik ben dolblij met mijn instructeur, die eerst wil dat ik lekker rijd en zelf ontspannen ben voordat we een stap verder gaan. Overigens niet alleen voor mij, maar juist ook voor mijn paard, die wordt ook niet beter als ik gespannen ga zitten zijn. Die eerste keer galop is voor mij nu pas net geweest en het enige wat ik moest doen was aanspringen op zijn makkelijkste kant, zitten en naar haar stem luisteren. Zij gaf het ritme aan en zei zelfs wanneer ik moest ademen. En riep ook nog even tussendoor dat ik niet moest vergeten te genieten. :)
Hoe ik zat? Geen idee, kon vast veel netter, maar ik moest eerst maar eens voelen hoe zo'n grote galopsprong van dit paard in de praktijk uit te zitten valt. En nu kunnen we weer langzaam verder werken. Hoe meer druk ik mezelf opleg of laat leggen, hoe beroerder het rijden gaat.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:47 



 
Profiel   

Julu72 schreef
Is het niet tóch een idee om het heel langzaam op te bouwen? Ook al is het 'maar' in de bak... Begin met enkel aanspringen en direct terug naar draf. Dan 2 passen galop... enz, enz. Op die manier ervaar je steeds langere stukken galop die goed gaan én de succeservaring dat je hem terug kunt nemen wanneer JIJ dat wilt. En dan bijv. een lange zijde galop, korte terug naar draf... en op het moment dat je ruin het al uit zichzelf wil gaan doen, dan juist doordraven op lange zijde (jij bent de baas). En dan eens van hand veranderen en op dat lange stuk galop en terug voor de hoek. Zo hou je het ook afwisselend. Wedden dat je je er steeds sterker door gaat voelen?
Succes!

Ik zeg niet dat dit dé manier is, maar ik ben ook zo'n perfectionist en voor mij werkt dit wel. Ik wil graag de controle houden en wil ook niet dat mijn paard op hol slaat... (wie wil dat trouwens wel?).

Hm ja dat is ook een goede. Inderdaad die controle is wel bijzonder prettig :o Denk dat ik een vriend van mij vraag en dan die in de bak zet en dan inderdaad het aanspringen ga oefenen en dat moet gaan uitbouwen. Bedankt ga ik zeker proberen!

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:48 



 
Profiel   

Jtragter schreef
Het is dus nog een jong paard die net ingereden is, misschien is het een idee om een paard te lenen van iemand of om naar de manege te gaan en daar gewoon rustig wat rondjes te galopperen op een paard dat rustig aan doet?

Hij is inmiddels 6 jaar hij loopt sinds 3 jaar al onder het zadel alleen niet met mij. Ik vraag wel meer van hem dan de gene die hem al die tijd voor mij heeft gereden. Zij reed gewoon buitenritjes met hem voor de lol en dat heeft hem ook goed gedaan. Ik denk dat ik bij een manegepaard de goedzak er wel inzie. Gek genoeg is mijn ruin helemaal geen etter hoor ik ben het probleem niet hij :+

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:51 



 
Profiel   

Dreamybol schreef
Is er iemand die jouw ruin eerst kan leren niet meer te 'klieren'? Ons paard wilde tijdens de galop of het aanspringen ervan nog weleens een flinke bok geven, gewoon omdat ie enthousiast werd en/of niet wist wat ie met zijn benen moest doen. Nu dat er grotendeels uit is gereden door mijn man, ga ik denken aan galop. (zit hier ook een heel verhaal achter met valpartij en tijd gips en herstel voor mij in combinatie met een jong en groot paard dat we tijdens mijn hersteltijd hebben gekocht)

En daarbij, een instructeur die druk op je legt? Is er geen andere voorhanden? Ik ben dolblij met mijn instructeur, die eerst wil dat ik lekker rijd en zelf ontspannen ben voordat we een stap verder gaan. Overigens niet alleen voor mij, maar juist ook voor mijn paard, die wordt ook niet beter als ik gespannen ga zitten zijn. Die eerste keer galop is voor mij nu pas net geweest en het enige wat ik moest doen was aanspringen op zijn makkelijkste kant, zitten en naar haar stem luisteren. Zij gaf het ritme aan en zei zelfs wanneer ik moest ademen. En riep ook nog even tussendoor dat ik niet moest vergeten te genieten. :)
Hoe ik zat? Geen idee, kon vast veel netter, maar ik moest eerst maar eens voelen hoe zo'n grote galopsprong van dit paard in de praktijk uit te zitten valt. En nu kunnen we weer langzaam verder werken. Hoe meer druk ik mezelf opleg of laat leggen, hoe beroerder het rijden gaat.


Fijn te lezen dat je het verhaal herkent! Ik voel mij zo'n doos omdat ik gewoon weet dat het niet eens een mega probleem is..

Nouja mijn instructrice legt opzich geen druk op mij hoor. Het is meer een vicieuze cirkel die ik mijzelf opleg in de zin van ik baal van mijn probleem, daar wil ik aan werken, daarvoor laat ik een instructrice komen die wil mij daar bij helpen, maar ik heb hier echt tijd voor nodig. Instructrice kost 25 euro in het half uur en in die tijd wil ik dan wat bereiken voor mijzelf maar ook voor die instructrice omdat ik denk dat zij anders denkt dat ze voor niets komt omdat ik een watje ben.. (kan je het nog volgen?)
Moraal van het verhaal is dus dat het probleem echt bij mij ligt -O-

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 13:55 



 
Profiel   

Ik snap je verhaal idd. Wat betreft het denken dat zij denkt dat je een watje bent: Heb je haar dat eens gevraagd? Klinkt misschien heel eng, maar ik heb inmiddels geleerd dat je zoiets het beste even kunt checken bij een ander. 'Joh, ik heb het gevoel dat je mij een watje vindt en dat ik je tijd zit te verdoen, vind jij dat eigenlijk ook, of zit dat in mijn hoofd?'
Misschien is je instructeur wat verbaasd met zo'n vraag, maar er is echt niets mis mee. Als zij antwoordt dat ze je idd een sukkel vindt, weet je dat ook weer en weet je in elk geval zeker dat je een ander moet zoeken. Maar hoogstwaarschijnlijk vindt zij het gewoon rot voor je dat je onzeker bent en zoekt zij juist naar manieren om je te helpen. En dan kun je door zo'n vraag misschien samen uitvinden wat voor jou helpt.

Ik heb wat dat betreft echt fijn contact met mijn instructeur, paar weken geleden zat ik echt even in een dip. Toen ik na het ongeluk het rijden weer oppakte, ging het ontzettend goed, ik had geen angst, geen stress, ik genoot alleen maar. Tot ieders grote verbazing, die van mezelf misschien nog wel het meest, reed ik onze 5-jarige pup binnen 3 weken na mijn laatste doktersbezoek in de les, terwijl het plan echt was dat ik weer op een kalm en braaf manegepaard zou beginnen..
En ineens sloeg dat helemaal om. Ik was niet zozeer bang om te vallen, maar wel ineens superbang dat ik mijn paard zou verrijden, hem pijn zou doen of dat ik doordat ik niet goed genoeg was hem ook slecht zou maken.
Mijn instructeur zag wel dat er wat was en was heel duidelijk; deze stress zit in mijn hoofd en als ik zo gestrest ben, maak ik het mezelf en mijn paard onnodig moeilijk. Ons paard is van zichzelf een ontzettend enthousiast en blij dier, maar door mijn gepieker en getwijfel, ging hij zich ook twijfelachtig gedragen, hij zocht een leider en ik gaf hem van alles, maar geen leiding. Altijd handig, zo'n spiegel.. Enfin, goed gesprek met mijn instructeur gehad, daarbij nog fijne tips van een vriendin die ook les geeft gekregen en weer terug naar de basis. En dat voelde afgelopen week fijn en vertrouwd en dus gingen we die galop doen. En dat zal ik nog niet elke les doen, maar dan doen we die les gewoon wat anders, er is werk genoeg, je bent in geen enkele gang ooit uitgeleerd.. En dat maakt mijn instructeur echt niet uit. Als ik maar fijn op mijn paard zit en hem niet onzeker maak. En ik denk, dat als je dit overlegt/bespreekt/vraagt aan jouw instructeur, dat zij dat ook geen probleem vindt. Ze komt nooit voor niets, of jij nu wel of niet galoppeert, betalen moet je haar toch wel. ;)

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 14:12 



 
Profiel   

Herkenbaar! Zelf ben ik nog steeds een knijper in de galop. Weliswaar rijd ik een superbrave lieve merrie; het lijkt toch tussen mijn oren te blijven zitten. Inmiddels met instructie er bij (in het begin wist ze me telkens te overrompelen en móest ik wel) gaat het steeds beter en lukt het me nu ook zónder assistentie vanaf de grond zelf aan te galopperen en relaxed te blijven zitten. Een bokriempje aan mijn zadel was ook een fijn hulpje; niet zozeer dat ik hem gebruikte, maar door het idee dat ik nog iets 'extra' had qua veiligheid werd ik een stuk relaxter.

Wellicht toch overwegen met een andere instructeur aan de slag te gaan? En uiteraard langzaam opbouwen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 14:15 



 

Herkenbaar van bij verschillende lesklanten hoor, je bent echt de enige niet. En dat zeg ik niet om het probleem te bagatelliseren, maar om jou te laten weten dat je niet 'alleen' bent.
Als instructeur ben je dit ook gewend, en hebben 'we' de oefeningen en technieken om onze klanten daar doorheen te helpen.

Mocht je liever een keer een relatief vreemde in de bak erbij hebben dan geef je maar een gil hoor, ik kom met liefde en plezier even een uurtje helpen. Tarief = een kop koffie ;)

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 14:20 



 
Profiel   

Wat ik heel eerlijk minder plezierig vind in je verhaal, is dat jouw ruin het werk dus moet leren van iemand die angstig is. Dus in plaats van dat hij een ruiter heeft die hem het werk leert, en hém leert dat er niets is om bang voor te zijn, is het hier als het ware andersom: jouw paard moet jou als het ware geruststellen. Dat vind ik best een klus voor zo'n jong paard.

Dus waarom niet een goede betrouwbare ruiter vragen jouw paard te leren galopperen onder de man en het daarna zelf weer oppakken? Dan moet je alsnog door die eerste stap met jezelf heen, maar dan hoeft je paard het in ieder geval niet meer te leren ( van een onzekere/angstige ruiter...)

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 14:26 



 

Er is een bijrijder. Paard is niet groen als gras meer ;)

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 14:35 



 
Profiel   

TS Misschien is het wat om eerst even je vertrouwen weer samen op te gaan bouwen, dus misschien iets met een nieuwe uitdaging gaan zoeken iets wat niks met galop te maken heeft? Even de gedachten op wat anders leggen. Kan hij springen? Zo niet misschien is het leuk om te beginnen met balkjes stappen/draven? En dan uiteindelijk een klein sprongetje te maken en zo langzaam aan meer vertrouwd te raken met elkaar? Dit kun je ook naast je paard doen net als de dubbele lange lijnen bijvoorbeeld, ga ook af en toe gewoon vanaf de grond werken, pas als je weer ontspanning hebt in je lichaam EN ziel kun je weer gaan denken aan een stapje verder!

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 15:14 



 
Profiel   

Ik was ook ontzettend bang toen ik een ongeluk heb gehad, ik bouwde daarna eerst de band met mn pony op, en vervolgens ben ik erop gestapt mn ogen dichtgedaan en het gewoon gedaan, ik weet niet of het voor u werkt, maar het is een poging waard! Zeker als uw pony een lieverd is ;)

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 15:19 



 
Profiel   

Emmaa_ schreef
Het heeft bij mij heel erg geholpen om een keertje gewoon met een voltigesingel te galopperen. Paard aan de longeerlijn, iemand in het midden die weet hoe het werkt en dan gewoon lekker zitten en vasthouden. Vond galopperen daarna een stuk minder eng, terwijl ik er echt een angst voor had opgebouwd.


voltigesingel vind ik absoluut een goed idee..

kunnen we hier ook punten aan toe kennen?


ik ben namelijk ook niet de grootste held in het zadel.. doordat ik er een x aantal jaren geleden een keer heel goed ben afgesod****.. het was niet eens in galop, maar het paard stapte uit het bos, met het achterbeen glijdt het een ondiepe greppel in en een steen rolt weg onder die hoef.. in reactie lanceert hij zichzelf met een noodvaart naar voren.. let wel, dit gebeurde in een fractie van een seconde.. dus je zit in een hele rustige stap, lang teugeltje en het volgende wat je voelt is achterin inzakken, voet rolt weg en gelanceerd worden. hierdoor verschoot ik in het zadel, waardoor het paard weer overeind kwam en serieus begon te steigeren op het smalle met stenen bezaaide bospad tussen de bosrand waar de greppel zat met behoorlijke grote scherpe keien op de bodem en het prikkeldraad aan de andere kant van de kleine 2 meter.. er zat dus met het oog op de veiligheid maar een ding op en dat was proberen eraf te komen. Meneer hielp mij helaas op het laatste moment.. toen ik mijn been over zijn rug bracht, besloot hij een zetje mee te geven.. recht omhoog.. hierdoor kwam ik met mijn knieeen eerst op de grond (letterlijk alleen mijn knieen raakte de (met stenen bezaaide) grond.. nodeloos om te zeggen dat mijn knieeen nooit meer helemaal de oude zijn geworden.

dit heeft voor een angst voor snelheid en 'onverwachte' zaken gezorgd bij mij.. maar vooral ook om snelheid te ontwikkelen in de kleine ruimte..

ik heb geprobeerd om dit ooit op te lossen door op de volte aan de longeer te gaan bij iemand.. Maar je raad het al.. door de draaicircel waar ik geen controle over had maar degene in het midden werd mijn angst alleen maar erger.. zelfs met bokriempje.. Ik ben er wel achter gekomen dat dit vooral te maken heeft met de combinatie 'met zadel'. je kunt er minder 'makkelijk' afglijden en als je vliegt moet je eerst je zadel nog omzeilen (waardoor je vaak scheef komt te vliegen).

inmiddels heb ik gelukkig een paardje met een goddelijke galop waar ik vooral in de bak goed mee uit de voeten kan en volkomen vertrouw in zijn snelheid.. In het bos daarentegen, laat ik hem nog altijd geen gestrekte galop doen, laat staan rengalop uit angst om de controle te verliezen..

ik denk dat het werken met een voltige singel wel eens een hele goede remedie kan zijn.. juist omdat je dan iets meer meegaat (en glijd) in de beweging van het paard maar je kunt even helemaal op je eigen handen en armen vertrouwen als het erop aankomt om erop te blijven, of om er voor te kiezen het paard te verlaten (eraf glijden in nood zonder zadel gaat toch soepeler dan met).

thanks voor je topidee

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 15:32 



 
Profiel   

Punz schreef
Wat ik heel eerlijk minder plezierig vind in je verhaal, is dat jouw ruin het werk dus moet leren van iemand die angstig is. Dus in plaats van dat hij een ruiter heeft die hem het werk leert, en hém leert dat er niets is om bang voor te zijn, is het hier als het ware andersom: jouw paard moet jou als het ware geruststellen. Dat vind ik best een klus voor zo'n jong paard.

Dus waarom niet een goede betrouwbare ruiter vragen jouw paard te leren galopperen onder de man en het daarna zelf weer oppakken? Dan moet je alsnog door die eerste stap met jezelf heen, maar dan hoeft je paard het in ieder geval niet meer te leren ( van een onzekere/angstige ruiter...)

Mijn ruin is inmiddels 6 jaar en loopt dus al 3 jaar onder het zadel; ) hij kan wel galoperen, tevens wordt hij bijgereden zoals Sonja ook al aangeeft. Dit heb ik niet vermeld omdat ik het probleem ben zoals ik al eerder heb aangegeven.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 15:35 



 
Profiel   

Sonja schreef
Herkenbaar van bij verschillende lesklanten hoor, je bent echt de enige niet. En dat zeg ik niet om het probleem te bagatelliseren, maar om jou te laten weten dat je niet 'alleen' bent.
Als instructeur ben je dit ook gewend, en hebben 'we' de oefeningen en technieken om onze klanten daar doorheen te helpen.

Mocht je liever een keer een relatief vreemde in de bak erbij hebben dan geef je maar een gil hoor, ik kom met liefde en plezier even een uurtje helpen. Tarief = een kop koffie ;)

Ik ga morgen oefenen met het aanspringen, ik heb voor jou ook wel chocolademelk of andere koffie ;)
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-05-15 15:43 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 1 van de 4 [ 89 berichten ]
Ga naar pagina 1, 2, 3, 4  Volgende
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen