musiqolog schreef:Ik vind dit wel een interessant topic. Zelf zit ik, na een jaar of acht (inclusief onderbrekingen), nog steeds op het randje van wel en niet op een paard durven. Ik rij op een manege op typisch dat ene ervaren paard dat nergens van op- of omkijkt en liever lui dan moe is (dus echt niet onverhoeds in de galop schiet). Ik vind het hartstikke leuk maar ook stressvol, elke week weer. Dat hindert me wel bij het maken van vorderingen, want hoe moet je in galop een volte sluiten als je alleen bezig bent met "help, hoe overleef ik dit"? En hoe moet ik op mijn zit letten als mijn primaire reflex is om naar voren te klappen? (Dat is juist minder veilig dan rechtop zitten en je hakken uitdrukken, maar vertel dat mijn primatenbrein maar eens.) Heb ik een reden voor die angst? Mwah, ik ben er welgeteld één keer goed afgevallen (van een ander paard natuurlijk). Dat was trouwens wel het soort val waarna ik een paar weken mijn benen niet boven kniehoogte kon heffen, en dat interval heeft vast niet geholpen. Maar ik snap heel goed dat mensen niet durven rijden, ook al is die angst niet reëel.
Ik gun je van harte dat je net dat ene stukje van net niet naar net wel durven kunt afleggen, TS. Dagelijks met die beesten bezig zijn zal daar zeker bij helpen. Maar goed, dat hebben anderen al gezegd.
Ik vind de angst op een paard best een reëele angst hoor. Het is toch een paar honderd kilo met een eigen stel hersenen.
Zou het voor jou niet helpen als je wellicht wat zitlessen neemt aan de longe? Voor heel veel mensen is de primaire reflex om naar voren te duiken bij angst, en die reflex kun je wegtrainen tot op het punt dat je gewoon heel bewust zélf besluit of je dieper in het zadel moet gaan zitten, kunt gaan staan of iets voorover leunt in geval van steigeren. Ik ben van nature ook echt geen held, maar een goede zit is er bij mij echt in gedrild waardoor een paard wel echt van goede huize moet komen om mij uit het zadel te krijgen, en dat neemt wel heel veel angst weg.
Lindaonline schreef:Goed te lezen dat jullie doorzetten, echte bikkels
Ik ben een aantal weken geleden gestopt. Er speelde meerdere factoren mee maar ik heb daarnaast ook geen vertrouwen meer in het rijden en in mezelf. Ik dacht zonder rijden verder te gaan met paarden, maar dat zie ik er ook niet van komen. De stap is kennelijk toch moeilijk.
Wat vervelend dat je die beslissing uiteindelijk genomen hebt. Maar je moet vooral doen wat voor jou goed voelt, en als het je zóveel angst oplevert, is het dat nooit waard.