Door een stom stoepje over het hoofd te zien, ben ik in een hele medische molen terecht gekomen. Nu heb ik van de orthopeed en fysio gehoord dat, omdat de kop van mijn spaakbeen is verwijderd, dit mij een krachtverlies van 60 % gaat opleveren in mijn rechterarm.

Verder heb ik ook nog een neurologisch probleem met mijn rechterhand wat verder uitgezocht moet worden.

Nu vroeg ik me het volgende af: is dressuur rijden nog mogelijk met zo’n enorm krachtsverschil tussen de beide armen? Ik ben daarnaast ook nog links waardoor ik sowieso daar meer controle mee heb.

Ik ben nog volop bezig met revalidatie, maar ben hier alvast wel benieuwd naar. Anders kan ik mijn paard beter verkopen cq weggeven, hij kost toch iedere maand een klap geld.

Wat vervelend voor je, sterkte Hier in de buurt rijdt iemand met maar één arm in de hogere klasses dressuur. Dus ik denk dat het zeker mogelijk is, je moet er alleen mee om leren gaan. Het zal een andere manier van rijden zijn. Hoe dat moet kan ik je niet vertellen, maar dat het mogelijk is ben ik van overtuigd!

Ooh, wat ontzettend zuur en heftig Grote virtuele knuffel!

Maar natuurlijk kun je wel gewoon rijden met krachtsverlies, wellicht dat je je paard en jezelf kunt leren om met 1 hand te rijden. Wel zou ik dan kijken naar een instructeur die ook ervaring heeft met het rijden op 1 hand of met krachtsverlies in 1 hand. Het zal namelijk net wat anders rijden zijn.

Wedstrijden kun je prima rijden als je dispensatie aanvraagt.

Iemand op de manege mist trouwens een arm, en rijdt dus met 1 hand. Ook in de para-paardensport zie je het genoeg. Dus ik ben er 100% van overtuigd dat het jou ook lukt!

Ja dat kan zeker, je komt ook na keuring in aanmerking voor para dressuur mocht je dat wilen.

Frank Hosmar heeft in 1 hand minder/bijna geen gevoel/kracht en rijdt in de para op Olympisch Niveau en in de reguliere dressuur in de Lichte Tour.

Alleen vergt het wel disipline en aanpassing natuurlijk om weer op je oude niveau te komen of daar boven.

Hier ook geen ervaring, maar er zijn inderdaad veel ruiters en amazones in de parasport die met één arm of verminderde kracht rijden. Ik zou ook eens gaan kijken naar een trainer die daar ervaring mee heeft. Misschien zijn er praktische hulpmiddelen die je kunt gebruiken en zij weten vast hoe je je paard ondanks dit zo gelijk mogelijk kunt trainen.

Je kunt ook Ayasha benaderen, die heeft volgens mij ook krachtsverlies (en minder gevoel) in 1 van de armen / handen

He wat naar
Het kan zeker. Door een naar ongeluk is mijn linkerarm helemaal verlamd geweest. Inmiddels doet alles het grotendeels weer; maar nog wel minder kracht, en handigheid.
Ik heb het hele spectrum afgelopen: van helemaal met 1 arm rijden (toen mijn linkerarm nog helemaal niets deed), tot nu weer met 2 handen. Maar met minder kracht en handigheid in mijn linkerarm. Maar ik doe alles weer: dressuur, maar ook springen, eventing en lekker in het bos rijden.

Het was wel wennen, aanpassen, dingen proberen die niet bleken te werken, en dan weer andere dingen proberen, die dan weer wel werkten.

Voor wat betreft hulpmiddelen en instructie: ik ben daar toen wel naar op zoek gegaan. Maar uiteindelijk zaten mensen te ver of reageerden niet: en ben ik gewoon bij eigen instructie gebleven.

Para keuring heb ik niet gedaan: ik spring vooral en daar is geen para voor dus het heeft voor mij geen toegevoegde waarde (op dit moment, wie weet later ooit wel eens)

Kelan, goed om te lezen. Ik rijd geen wedstrijden meer dus dat maakt me niet zoveel uit. Maar ik wil niet dat mijn paard zo krom als een hoepel wordt. Hoe heb jij dat ervaren?

Dat vond ik vooral lastig toen mijn arm helemaal niets deed. Op een of andere manier was mijn evenwicht toen anders.

Met een minder werkende hand gaat dat best ok. Ik mis kracht, gevoel en wat fijne motoriek, dus ik moet goed opletten dat ik met mijn "slechte" hand niet vast pak (voor zover dat gaat ). En ik moet opletten dat ik met mijn "goede" hand ongeveer even veel kracht gebruik als het max van de slechte kant.

Al met al is het vooral veel meer op gevoel rijden dan op kracht. Dat is iets wat je uiteindelijk altijd wel probeert. Maar hoe meer het nodig is, des te beter je daar op moet letten.

ik heb links krachtverlies en verlies van gevoel maar ik ben rechtshandig dus onze aandoeningen komen over een. Het korte antwoord is: ja. Dressuur rijden is nog mogelijk. kracht in de handen/armen heeft niks te zoeken in het rijden.

Het lange antwoord is … lang. de korte versie daarvan is dat je 95% van wat je tot nu toe geleerd hebt over dressuur rijden moet aan de kant zetten. Dat gaat nl niet meer werken voor jou.

In principe rij je niet op kracht met je handen, net iets meer dan het gewicht van de teugels zelf. Dus 60% is zat

Ik weet niet of het al geopperd is, western rijden?

Ik heb ook krachtverlies. In principe heb ik daar qua rijden geen last van (rijden op druk houd ik sowieso niet van), wel gebruik ik een lussenteugel omdat ik een gewone teugel gauw laat vallen.

Nu zeg ik misschien iets geks, maar als jij door verminderde kracht in je arm, je paard scheef rijdt, rijd je misschien niet helemaal correct. Je hebt helemaal niet zoveel druk nodig aan de voorhand. Zou wat anders zijn als je echt problemen met je balans zou hebben of je constant scheef zou zitten.

Flubberboot, ik kan mij voorstellen dat het niet alleen gaat om 'op druk rijden'. Ik heb dan geen krachtsverlies in mijn armen, maar ik mis wel kracht in mijn benen. Daarmee verlies ik ook wat finesse; echt het kunnen voelen wat er gebeurt en daar snel met een minimale hulp op reageren.

Daarnaast kost het waarschijnlijk veel kracht om je arm in bepaalde houdingen te houden, want daar gebruik je natuurlijk ook je spieren voor. En ja, met paardrijden tillen we de onderarm altijd op. Die hangt niet naast ons lijf te bungelen

Maar ja, het is wel altijd een goede om bij stil te blijven staan. Rijd ik niet met teveel druk?

Ja dat soort finesse is dan natuurlijk minder, maar ik denk niet dat een paard dan scheef wordt gereden en anders zijn er genoeg manieren om ervoor te zorgen dat je paard toch recht blijft.

Mijn moeder doet ook rijden met een handicap en zij voelt haar voeten niet en heeft totaal geen balans. Komt vaak genoeg voor dat een ze er schits schots scheef op zit. Toch is geen enkel van onze paarden scheef.

Ik ben toen na mijn cva met lussenteugels gaan rijden.
Misschien dat een optie.

Jeetje Fitz, wat akelig. Hoop dat je de prognoses ten positieve verslaat!

Er zijn vele voorbeelden van dressuurruiters die prima landelijk en nationaal op niveau kunnen meerijden. Mocht het nodig zijn... dat kun jij ook.

Ik denk dat jij onderschat hoe zwaar een neurologisch probleem door weegt. Wellicht geen oordelen vellen over iets waar je geen ervaring mee hebt?

Dressuur rijden blijft mogelijk. Er is geen nood om western te gaan rijden als daar je hart niet ligt maar je gaat wel merken dat je je manier van rijden wat gaat moeten aanpassen. Veel hangt af van wat de gevolgen zijn van het neurologische probleem?

Wellicht moet jij geen oordelen maken over mij zonder dat je me kent Ik ken meerdere mensen met handicaps die paardrijden. Toevallig ook eentje met een neurologische aandoening door een zwaar auto ongeluk. Die heeft het paard beter voor elkaar dan de gemiddelde dressuurruiter.

TS, als jij wilt blijven rijden, kan jij prima blijven rijden! Er zijn genoeg oplossingen voor eventuele problemen waar je tegenaan kunt lopen.

Allereerst sterkte en succes met de revalidatie. Mijn vader heeft jaren geleden een herseninfarct gehad en heeft nu maar 50% kracht in zijn linkerzijde ten opzichte van zijn rechterzijde. Hij is na het infarct begonnen met paardrijden en ondanks op latere leeftijd begonnen heeft hij altijd leuk rond gereden. Beter gezegd; niemand reed dat paard beter dan hij

Hoe gaat het verder met alles rondom je paard ts, want lukt het je wel om hem te kunnen onderhouden? dan denk ik aan uitmesten, vegen, borstelen, hooinet vullen, halsters op en af doen, dekens op en af doen, een zadel de lucht in tillen, alles eromheen. Als je daar hulp bij hebt, of het geld hebt om hem all-in te zetten dan is dat natuurlijk al minder een probleem maar dat is op zich denk ik wel iets om bij stil te staan. Ga je met jouw aandoeningen ook slechtere dagen hebben? en zo ja, heb je dan ook op slechtere dagen de kracht om door de pijn heen te bijten om toch alles gedaan te krijgen? Bot issues kan ik niet over mee praten, maar neurologische problemen wel.

Ik heb zenuwproblemen in mijn rechterarm, pols en elleboog, en ik ben ook rechts. Afhankelijk van de dag en de pijn varieert de kracht die ik kan zetten van 0 (dan hangt hij letterlijk een beetje te hangen, dan krijg ik het gewicht van mijn arm nog niet de lucht in), en op echt goede dagen kan ik een kopje koffie tillen. Teugels vasthouden zou ik al niet meer kunnen, dat hou ik door het gewicht van mijn arm al niet vol. Mede hierdoor ben ik gestopt met alles rondom paarden, want ook de dingen die ik hierboven noemde die kan ik door mijn zenuwproblemen vrijwel niet meer uitvoeren. Het is bij mij overigens wel nog een stuk verbeterd tijdens het revalideren, want het was nog slechter. Wat je keuze ook zal zijn, ik wil je vooral heel veel beterschap wensen, en de hoop geven dat er nog verbetering mogelijk is. Revalidatie is top

Ah je kent ze maar je ervaart het zelf niet. Toch kan je zeggen dat TS niet correct rijdt terwijl ze enkel vraagt OF dat geen probleem zal zijn. Niet dat het al een is. En ik weet dat het kan gezien ik het al 12 jaar doe inmiddels. Doen en iemand zien doen zijn twee heel verschillende dingen.
De meerderheid van de oplossingen zit ‘m in op een andere manier leren voelen.

Ik zeg nergens dat TS niet correct rijd. Ik zeg alleen dat er met de rijderij iets niet klopt ALS je je paard scheef rijd met verminderde kracht in een arm. Doen en zien doen is inderdaad anders, betekent niet dat ik er niks van weet of me niet in kleine mate kan inbeelden hoe moeilijk het zou kunnen zijn. En in kleine mate omdat ik als gezond persoon nooit 100% kan snappen waar mensen met een handicap tegenaan lopen.

Ik heb inderdaad het geluk dat ik gezond ben. Ben ik ook zeer dankbaar voor. Ik ervaar van zeer dichtbij hoe het is voor mensen met een handicap om op een paard te zitten en alle challenges die erbij horen. Mijn moeder is namelijk zo lang als dat ik mij kan herinneren gehandicapt. Elke traan en strugle zie ik van dichtbij. En ik vind oprecht dat iedereen die met een handicap, een paard correct voor elkaar krijgt, zich enorm mag prijzen. Is enorm knap om te kunnen doen ondanks welke handicap dan ook.

Het belangrijkste voor TS is weten dat het kan. Als je weet dat het kan heb je ook de moed om te vinden hoe. En TS ik beloof je: het kan!