Bokt.nl

merrieveulen schreef:

noouuuu.... het enige risico is dat ie gras vindt en niet meer mee naar huis wil, eigenlijk.

ik snap je punt heel goed, Adil! en ik ben het er zéker mee eens dat je met een halster meer 'te zeggen' hebt. langs de weg gebruik ik altijd een halster, bovendien loopt Snatje dan achter of naast me. allemaal veiligheid. ik vind het rommelen met mijn dieren geweldig, maar het laatste wat ik wil is henzelf of anderen in gevaar brengen. ik kan je garanderen dat daarvan hier geen sprake is. je kunt dit bos niet zomaar in of uit (met een groter paard kom je er zowiezo niet in omdat het hekje te smal is).

mijn hoofdpunt is dus het dier, én jezelf, zover te krijgen dat er van 'het op een lopen zetten' praktisch geen sprake meer is. wél hou ik daar rekening mee, daarom laat ik Snatje ook niet helemaal los, dat doen we alleen in het eigen bos op het erf. de halslijn is onze 'verzekering', Snatje heeft geleerd dat dat een verbinding is die blijven is, ik trek niet en hij ook niet. ik heb weleens meegemaakt in het hele begin dat hij schrok en een stukje sprintte, maar eenmaal aan het einde van de lijn voelt hij dus dat ik niet wegren. op dat punt komt hij dan terug. hij doet in feite wat ik doe, als ik niet bang ben zoekt hij mij op, als baken van rust. in het verkeer doet hij dat soms ook, hij gaat dan dichter naast me lopen als er iets groots langskomt. in die zin weet hij heel goed dat er niets gebeurt als ik aangeef dat er niets gebeurt. en dat is érg prettig werken mag ik wel zeggen, geeft niet alleen voor hem, maar ook voor mij rust, en de zekerheid dat ik de weg opkan zonder dat hij hysterisch zal worden bij 'enge' dingen. een paard dat dat wél doet, is er mi niet aan toe om de weg op te gaan, levensgevaarlijk.

merrieveulen schreef:

ik vraag me dan dikwijls af, na zo'n moment (op het moment zelf is er alleen ik en het paard, wij samen, het genieten, daarna het nagenieten en complimenteren, uiteraard!), hoe een ander zoiets ervaart. ziet een ander dat net zoals ik, als iets prachtigs, waar duizend winstpunten en afstammingen niet tegenop kunnen? is voldoening en oprecht geluk niet datgene waarnaar wij mét onze paarden werkelijk op zoek zijn, in onszelf?

merrieveulen schreef:

loslaten doe ik alleen in graaspauzes, op plaatsen die we daarvoor zogvuldig uitkiezen, of in ons eigen bos. en binnen de hekken.
hier in NL kan je het je niet permitteren om een paard gewoon los te laten lopen, ook al heb je nog zo'n vertrouwen in hem. een paard is geen apparaat, heeft ALTIJD nog een eigen wil, en hier en daar een gedachten- en belevingswereld die nogal afwijkt van de onze, de menselijke.

persoonlijk vind ik het onverantwoord om met een los paard te lopen, TENZIJ in afgesloten gebied, zoals het bosje hier bijvoorbeeld. een paard kan een heel trouwe vriend zjin, en je met de beste wil van de wereld overal willen volgen, maar je bent niet alleen op de wereld met je paard. stel je eens voor dat je een groep brommerjongens tegenkomt, of er komen twee agressieve honden die je paard in de hakken bijten. zéker bij dat laatste ben jij nooit op tijd bij dat halster, je hebt dan NIETS om een signaal mee te geven, geen 'verzekering'.

natuurlijk WIL je paard dan bij je blijven, maar dat lukt hem op zo'n moment waarschijnlijk niet. weet je hoe wolven jagen? zij zijn in staat om één paard uit een kudde te halen waarin het dier misschien al wel 20 jaar samenleeft. zo'n paard WIL niet uit die kudde, en het afscheiden jaagt hem doodsangst aan, maar soms is er geen keuze. als je dát overkomt, heb je zware problemen, een paard dat stuurloos aan de kletter gaat zonder begeleider, of iets anders om op te rekenen dan zijn eigen benen. een béétje hond gaat zo'n paard achterna.

vertrouwen hebben in je paard is prachtig, maar je kunt er NOOIT voor 100% op rekenen dat er niets gebeurt. aan jou en je paard hoeft dat dan helemaal niet te liggen, de mijne zijn ook niet bang voor honden, bijvoorbeeld. maar als er twee aankomen die ze naar de achterbenen vliegen dan ontwijken zij die wel, en terecht. als mens ben je dan écht niet in staat om het contact met je paard sterk te houden én tegelijk die honden weg te jagen, dat gaat gewoon niet. als er ruimte is om te vluchten kan het paard gaan en zal het na afloop terugkomen. die ruimte heb je maar zelden, en daarom vind ik het onverantwoord voor je paard om hem zo los te laten. je moet ook zo denken, een paard in onze mensenwereld heeft wel mensen nódig! in zijn wereld is verkeer, of een tuin, iets heel anders dan in de onze, een paard in paniek kijkt niet links rechts bij een drukke weg, die rent door.

mijn mening is dan ook dat je je paard tekort doet door een dergelijke zekerheid niet te nemen. en dat heeft niks te maken met het wantrouwen van je paard, of een gebrek aan contact met je paard, maar met erkennen wat een paard is, zoals het is, en niet zoals wij het graag zouden willen. denken dat je paard als op een wolkje niets anders ziend dan jou achter je aanzweeft is nogal naief, en niet reëel. het heeft wél te maken met waakzaamheid en een altijd aanwezig sprankje wantrouwen naar de rest van de wereld, die je niet kunt beïnvloeden.

mijns inziens ben je het als begeleider aan je paard verplicht om zijn veiligheid zoveel te garanderen als je kunt. dat wil niet zeggen dat je 'm angstvallig tegen je aan moet trekken of in de bandages in de wei moet zetten, maar wel dat je het paard als paard moet accepteren, en daarin ook zijn natuur.

xElienx schreef:

Jeanine84 schreef:

Ik heb ook helemaal niks gezegd over er voor of er achter lopen! En ik verwijt haar ook niks, ik zeg haar: dat ik het knap vind dat ze dat DURFT!

Daarnaast heb ik geen pony maar een paard! Ik heb haar niet om wandelingen mee te maken en eindeloos mee te tuttelen, ik ga straks de wedstrijdsport met haar in! En ik zoek in dat geval geen paard die op mij leunt of bescherming bij mij zoekt! En mijn hond heb ik al 8 jaar, ze is erg zelfstandig en zal ook geen bescherming bij mij zoeken! Is onze band slecht? Nee onze band is heel sterk maar ik laat haar wel in haar waarde en vind het heerlijk dat ze zo dapper en op zichzelf is..ik zoek in een hond geen schoothond en in mijn paard al helemaal niet!

Verder vind ik het nogmaals hele leuke fotos en vind ik het gaaf dat ze het durft!

dat vind ik een rare beredenering. mijn pony's lopen ook in de sport, maar dat betekend niet dat ik geen band met ze opbouw.