Na het overlijden van mijn geweldige ruin, wilde ik een pony om mee te spelen. Uuuuuuh, voor de kinderen, uiteraard . Want ze waren tenslotte al ruim 2 en 7 maanden, werd hoog tijd. Was op zoek, naar een oude, wijze pony. En waar kwam ik mee thuis....? Juist: een 3 jarige welsh A ( v. Zomerdijks Willie Wortel).
Net ingereden en beleerd voor de kar. Maar , ondanks dat hij erg fanatiek is, heeft hij wel een heel koel karakter . En n groot ego. Ziet alles, is nergens van onder de indruk.
Doel: samen opgroeien en lol hebben. En missie geslaagd.
Ik neem m regelmatig mee voor de kar en longeer hem, en hij wordt gereden en op wedstrijd uitgebracht door een meisje van 10
Onze dochter van inmiddels 4 is er regelmatig lekker mee aan het poetsen en tuttelen. Ze zit er 1-2 keer per week op, vaak voor een stapritje naar het bos of door de wei.
Laatst besloot ze, dat ze ook op wedstrijd wilde. En dan niet als toeschouwer . Terwijl er bij mij allerlei worst case scenario's door mijn hoofd gingen, had zij gewoon de grootste lol!
En het allermooiste en belangrijkste is, wat ze na afloop zei: "oooh Fellow, wat heb je het goed gedaan, ik ben trots op je".