Saar88 schreef:Allereerst: wat een retegave knol is dit!! Vaker foto's plaatsen zou ik zeggen
En ten tweede: wat ontzettend knap dat je de beslissing hebt genomen je vorige paard te verkopen én dat je zo openlijk voor je angst uit komt. Ik herken het verhaal, het stigma, het gevoel van schaamte. En krijg die angst er maar eens uit.. Zo ongedwongen als ik hiervoor was, dat word ik denk ik niet meer. Al hoop ik het wel.
Maar oprecht: jouw topic (en sommige reacties waarin je verhaal werd herkend en erkend) heeft me voor het eerst in tijden weer een beetje steun gegeven. Angst is oke. En weet je? Dat voelt onwijs fijn om gewoon te zeggen!!
Wat fijn om te horen! Dat stigma op angst is eigenlijk ook zo gek. En mensen die het ook allemaal beter weten
Hoe vaak ik ook wel niet gehoord heb "Laat Pietje Puk erop, die krijgt alle paarden braaf" of "Ik ken nog wel iemand die haar even kan aanpakken". Zo werkt het niet Want het was 1) de wisselwerking tussen Femme en mij en zolang ik geen vertrouwen had bleven we in die neerwaartse spiraal 2) ik hoef niet iemand die haar compleet murw slaat. Ze heeft gewoon iemand nodig die op een normale manier de leiding geeft.
Samantha_01 schreef:vraagje: hoe was het om de eerste keer op Ep te stappen? Scheet je toen peentjes of had je al gezien dat ze erg stabiel was en kon je je al ontspannen?
Je bent een mooie combi met Ep
Nou ik had al wat paarden geprobeerd voor ik bij Ep kwam dus de echte angst was ik daar al beetje kwijt geraakt. Op 90% stapte ik wel op met kriebels in mijn buik maar als ik een paar rondjes had gereden dan was dat wel weg. Ik zocht al heel bewust naar een héél braaf amateurpaard maar heb nog best wel op een paar dieren gezeten waarbij ik blij was dat ik eraf kon Dus voor ik op Ep stapte heb ik de eigenaresse ook helemaal ondervraagd (is ze kijkerig, schrikt ze wel eens, hoe is ze als het waait, bokt ze wel eens? Volgens de vriend die ik had meegenomen zocht ik een paard dat hersendood was haha). Ik stapte op met klein kriebeltje maar merkte eigenlijk al na 2 rondjes dat ze mega stabiel was. En bij de tweede keer proberen was ik helemaal om (ik reed zo lekker dat ik het bijna jammer vond toen ik klaar was ).
Leuk dat mensen op stal staan bij Femme. Ik heb daar ook jaren gestaan en wist dus precies waar ze terecht zou komen en wie haar zou rijden en ik word nog veel op de hoogte gehouden hoe het nu gaat.
Dankjewel allemaal voor de leuke berichten!