Bokt.nl

SinneJ schreef:

Laibadji schreef:

Even voor wie geïnteresseerd is een update.

Vandaag in het zonnetje gereden. Heel ander weer dan maandag. Paard was heel braaf. Geen enkele bok of vluchtgedrag. Het weer zal maandag daar zeker zijn aandeel in gehad hebben. De zadelpasser is onderweg en het zadel wordt sowieso gecontroleerd.

Ook zijn oortjes in de gaten gehouden aangezien iemand terecht opmerkte dat hij op de foto's zuur kijkt.
Vandaag was dit toch anders. Oortjes gingen heen en door en stonden voornamelijk mooi vooruit.

Ook heb ik geprobeerd om hem dieper te rijden. Dus teugels een beetje langer en de uitdaging aangaan. Dit hielp hem en mij om die ontspanning wat meer te krijgen. Zijn rug werkt dan ook duidelijk beter want ik kan op zo een moment heel gemakkelijk blijven zitten.

Wat mijn hielen betreft heb ik ook hier geprobeerd om er mij bewust van te zijn. Enkel is dit nog niet zo makkelijk. Maar het start bij bewustwording zeker?

Ik merk de hele rit op dat ik het lastig heb om te ademen. Ik ben de hele tijd innerlijk aan het vechten tegen een paniek aanval.
Wanneer mijn paard braaf galoppeert maar dit laag en diep, zie ik hem in mijn hoofd weg spurten, bokken, struikelen...alles met hetzelfde resultaat namelijk vallen, pijn doen.

Ik aanvaard het dat ik bang ben maar dealen met die emotie is echt niet zo evident. Ik ben ook letterlijk emotioneel uitgeput na het rijden.

Ik heb nog een tip voor je; het boekje van Jane Savoie - that winning feeling. In het Nederlands is dat 'Paarrijden, winnen door de kracht van positief denken'

Het is een dun boekje dat een soort van intro geeft in de sportpsychologie bij paardrijden. Het leert je hoe je met negatieve gedachten kan omgaan en hoe je je prestaties via positieve gedachten kan beïnvloeden.

Ik heb hem hier liggen en ik neem het regelmatig vast. Het is ook iets wat ik aanraad als mensen willen leren wat sportpsychologie is.

Lijkt me voor jou interessant!

maitestar23 schreef:

Laibadji schreef:

Na heel wat watertjes te hebben door zwommen, trainers geprobeerd en vooral veel tranen (Ik was bijna met alles gestopt)... ben ik terecht gekomen bij een goede vriendin van mij. Ze rijdt zelf niet heel hoog dressuur maar wat kan zij coachen. Ze heeft de nodige trainerdiploma's en weet waarover ze praat maar het is vooral de coachende rol die ze speelt die voor mij zo belangrijk is. Ze praat mij door mijn angst, ze houdt rekening met wat ik lichamelijk en psychisch aan kan (Sta op de rand van burn-out), ze brengt humor en laat tranen toe...

Eindelijk de gepaste combinatie. Stilaan droom ik zelfs terug van eerste B-wedstrijdje. Echter de angst om dit te doen is nog te groot.

Maandag heb ik samen met haar getraind. 's Ochtends heb ik haar geappt om te vragen om de les te verleggen. Wat een weertje! Het waaide, plots kon het stortregen, windstoten... Alles op en aan.
Mijn paard kennende wist ik dat hij hier ging op reageren. Het vluchtdier in mij nam over en dus vroegen we om de les niet te laten doorgaan. Antwoord van de trainer: Neen de les gaat door, als het niet gaat, neem ik wel over...

Oh man wat is alles ontzettend herkenbaar.
Zelfs je laatste stukje met de storm heb ik laatst ook gehad, toen ik met paardlief (ook voor een les die door moest gaan van mijn 'strenge' juf ) naar de bak liep zei elke vezel in mij dat ik weg moest rennen. En de les was naar mijn idee dan ook een grote paniekaanval van begin tot eind.

Maar wat is het dan fijn he als je de juiste persoon hebt gevonden om je te begeleiden. Want sommigen kunnen het zelfs onbedoeld nog erger maken.
En wat rij je al dapper rond! En wat goed dat je foto's van je proces durft te laten zien.

Laibadji schreef:

Hierdoor zijn mijn angsten enorm uitvergroot. Letterlijk hyperventileren bij angst, huilen, shaken... Dit ook in combinatie met perfectionisme en faalangst. Heerlijke combinatie

Ben jij misschien stiekem mijn tweelingzusje Want ook hier punt voor punt herkenning, laatst met de storm dus ook daadwerkelijk huilend op paard gezeten.
Voor de perfectionisme ben ik begonnen aan een dagboekje waar ik elke keer wat in schrijf als ik gereden heb. En hier mag ik dus alleen positieve dingen inschrijven En dan zie ik duidelijk dat ik echt wel sprongen vooruit maak. En zo hang ik wat minder aan de dingen die niet goed gingen, dat laat ik nu veel makkelijker los.

Laibadji schreef:

Ik merk de hele rit op dat ik het lastig heb om te ademen. Ik ben de hele tijd innerlijk aan het vechten tegen een paniek aanval.
Wanneer mijn paard braaf galoppeert maar dit laag en diep, zie ik hem in mijn hoofd weg spurten, bokken, struikelen...alles met hetzelfde resultaat namelijk vallen, pijn doen.

Ik aanvaard het dat ik bang ben maar dealen met die emotie is echt niet zo evident. Ik ben ook letterlijk emotioneel uitgeput na het rijden.

Ik vind rijden op dit moment sowieso een uitdaging. Het is allemaal al zo veel tegelijk waar je op moet letten en als je dan ook nog het gevecht in je hoofd hebt wordt het helemaal een lastig iets.
Dankzij mijn instructrice zijn wij begonnen met DoTerra etherische oliën en ik moet zeggen dat die heel goed ondersteunen in de zin van meer concentratie en focus. Daardoor ben ik veel minder bezig met de omgeving en mijn gedachtes. Raak iets makkelijker in een bubbeltje met mijn paard en sindsdien kunnen we ook eindelijk iets meer bezig met echt rijden.

Dat kapot zijn na het rijden herken ik. Ik rij eigenlijk niet gauw buiten de les om, maar zondag toch geprobeerd. En ik ging bijna juichend heen, maar dit sloeg uiteraard al gauw om. Paardlief is dan ook de beroerdste niet om mij uit te dagen op zo'n moment en zo draaiden we tijdens het rijden prachtige pirouettes en gingen we heel mooi achteruit
Heb uiteindelijk nog geen 30 minuten gereden en amper wat gedraafd en gegaloppeerd, maar ik was naderhand helemaal gesloopt. Gewoon echt puur dat geestelijke gedeelte...
Maar man, als ik er aan toegeef kan ik daar zo wanhopig en verdrietig om worden. Wat kun je toch vastzitten in dat idiote gedoe...

SinneJ schreef:

Ik heb nog een tip voor je; het boekje van Jane Savoie - that winning feeling. In het Nederlands is dat 'Paarrijden, winnen door de kracht van positief denken'

Het is een dun boekje dat een soort van intro geeft in de sportpsychologie bij paardrijden. Het leert je hoe je met negatieve gedachten kan omgaan en hoe je je prestaties via positieve gedachten kan beïnvloeden.

Ik heb hem hier liggen en ik neem het regelmatig vast. Het is ook iets wat ik aanraad als mensen willen leren wat sportpsychologie is.

Lijkt me voor jou interessant!

Dat is toevallig! Las laatst een mooi stukje van haar:
https://www.dressuur.nl/berichten/de-kracht-van-het-stemmetje-in-je-hoofd/17265/
Ik vond het toen al heel interessant maar net iets te bondig voor mij denk ik om wat aan te hebben. Maar ik ga nu dus zeker op zoek naar dit boek.

Sclimpre schreef:

Moedig hoor !
En wél een mooi paard
Ik vraag me af of die 'kortsluiting' niet gewoon is dat hij een ferme prik van jouw sporen kreeg?
Kijk eens naar de galopfoto's: je tippen wijzen naar buiten, dus heel veel kans dat je met je sporen prikt. Paard doet in galop zijn oren plat, dus er is blijkbaar iets wat hem hindert. Ik zou gewoon je sporen eens uitlaten en zien wat er dan gebeurt. Kost niks en lijkt me veel voor de hand liggender dan een zadelprobleem.

Knert schreef:

Leuk zo’n ruiter die leergierig is.. en commentaar oppakt!!

Mag ik dan je spoor gebruik opmerken? Je beenligging is bij de galop anders waardoor je veel prikt. Is spoorloos een idee?

Paard aan het been rijden doe je namelijk niet met een spoortje. Hij is lui.. dus een spoortje is echt de verkeerde gedachtegang. en het niveau van verfijning ben je ook nog niet. Dus hop die dingen af..
Sterker nog, doordat jij je schrap zet, krijg het dier een por.. ja, zo blijft ie terecht in een bokkenparade.

Oh en mooie cap... welk merk is dat?