parnassia Lief bericht. bedoelde hem meer dan mezelf. Voor mezelf zie ik sowieso best veel.:Handen wat hoog houden is een nieuwe. Die had ik tot nu toe nog niet gedaan denk ik. Normaal heb ik ze juist te laag. (Door omstandigheden rijd ik vrijwel altijd met een vrij lage brede handhouding. Dat is ook te zien aan het feit dat ik mijn ellebogen altijd vrij breed heb staan.
Alleen bij echte oefeningen zet ik ze iets hoger bij elkaar. Bij elkaar staat bij Sam gelijk aan een soort halve ophouding die je ook wel geeft a la "opletten, we gaan wat doen."
loez Hij is zo leuk zoals hij is. En veruit de meeste dagen doet hij gewoon ontzettend zijn best. Soms zitten er dan een paar dagen tussen dat hij door het weer of gewoon door zichzelf even wat moeilijker is en wel eens wat hupst van voor (hij weet exact hoe ver hij mag gaan en ik heb liever dat hij wat hupst, dan dat hij gaat rondrennen als gek zoals hij vroeger deed.) Het gaat ook gewoon heel beheerst, je voelt hem echt door geven dat zijn emmertje over loopt. Veelal mag hij dan even galopperen of een paar middendrafjes doen. Dan is hij het meestal kwijt.
Mais is altijd iets geweest waar hij bang voor was. Hij gaat er langs als ik hem dat vraag (gelukkig maar, anders had ik een probleem hier. ) maar hij vindt het dood eng.
miereneter Ja, heb er echt een heel leuk paard voor terug gekregen.
Zo kan hij uren bij me staan. Sowieso moet hij altijd even komen gezellig doen zodra hij me gezien heeft.
Het is een heel zacht dier in alles, je moet dus ook in omgang met hem, echt bizar zacht zijn, maar hij zal ook zo zacht naar jou zijn. Sam kan je zorgeloos vertrouwen als ie zijn neus tegen je hoofd of nek legt. Rêve kan nogal eens onbedoeld lomp doen maar Sam eigenlijk nooit. Zelfs niet als ie opgejaagd is.
Ik denk dat het "te goed willen doen" wel mee speelt. Vandaag is de "rustdag" van mijn trainer dus dan stoor ik hem liever niet maar morgen kan ik bellen. Ik wil dan "op tijd mee geven" en "niet in de weg zitten" maar ohja, ook "recht zitten" en, en, en dan is dit het resultaat. Het enige dat goed gaat is het mee geven in die zin dat hij ruimte heeft om te zakken. Als ik vaker les heb dan heb ik die onzekerheid wat minder en dat zie ik eigenlijk ook altijd heel snel terug in mijn houding, dan gaat het allemaal wat "natuurlijker".
Ik ben op het einde van de dag ook maar een recreatieve wedstrijdruiter he... Zou zomaar kunnen dat je het beter doet.
Prairy Eerst en vooral: Vaak zie ik de "blijven zitten" rijstijl liever dan de "strak volgens het plaatje" rijstijl dus wat dat betreft heb je al een streepje voor.
Wb Fysio/chiropractor: Twee keer per week voor het grootste deel van mijn leven. (een hele periode is het nog drie keer per week geweest). Straks om vier uur "mag" ik weer. Voor vandaag mag hij inderdaad (weer) mijn schouders en nek los maken maar ook mijn heup en onderrug want die laatste hebben me al twee nachten van mijn slaap gehouden inmiddels.
Vaak zet ik het in de OP maar deze keer heb ik dat niet gedaan. Dus even kort om te bevestigen dat je absoluut een punt hebt maar ook wat er dus speelt: Ik heb een NAH waardoor ik een hemiplegie en een gevoelsstoornis heb aan de linkerkant van mijn lichaam. Dat gaat gepaard met spasticiteit (verkramping van mijn linkerkant dus en als dat ernstig genoeg is trekt het helaas gewoon de spieren aan de rechterkant mee gezien je lichaam nu eenmaal met elkaar verbonden is. Maar het ontstaat links.) Verder heb ik door necrose heupen die letterlijk aan vervanging toe zijn en enkels waar geen hulp meer aan te bieden is. (bot is daar te slecht voor eender welke ingreep die ze kunnen doen.). Dat zijn de enige gewrichten die ze op de foto gezet hebben. Omdat er niet echt iets aan te doen is hebben ze niet verder "gekeken" omdat ze er van uit gaan dat het ook in andere gewrichten zit (meestal begint het in de enkels en heupen en vaak breidt het uit.). Gezien ik in mijn polsen en schoudergewrichten (en sinds een jaar ook mijn ellebogen en knieën ) dezelfde pijn heb en hetzelfde "schurende" gevoel gaan ze er gewoon van uit dat die ook aangetast zijn. Heb ergens nog een foto van de bol op mijn rechterknie die recent vrij spontaan ontstond (zo ging het met mijn enkels ook.). Mijn fysio denkt dat mijn knie ook mijn meniscus zou kunnen zijn maar gezien dat ook al een jaar speelt inmiddels begint ie te twijfelen geloof ik. Mijn fysio is trouwens iemand die constant bijscholingen doet, ik loop daar oa ivm neurologische revalidatie (dus ook het mentale aspect.), om mijn lijf te mobiliseren en met beleid te trainen (toen ik bij hem terecht kwam kon ik nog amper lopen.), en omwille van de pijn natuurlijk. Hij werkt met het deel van de chiropractor (het kraken als ik het goed onthouden heb is dat iets wat niet standaard in de kine/fysio opleiding zit.), maar ook dry needling, cupping, lymfedrainage en zo ongeveer alles wat je je kan bedenken dat met je lijf te maken heeft. Daar heb ik heel veel baat bij. Het is dankzij hem (en zijn collega's) dat ik uberhaupt nog op het paard zit denk ik.
Ondanks dat het is wat het is blijft het altijd een beetje als een uitvlucht voelen als ik dit vertel. Want het is niet dat ik dan maar nergens naar moet kijken natuurlijk.
Ik moet ook gewoon aan mijn houding werken (en doe dat ook) en toch proberen om die benen lang te houden en die schouders te ontspannen enz. Daar probeer ik dus ook aan te denken en te werken maar het is nog geen groot succes tot mijn frustratie.
Amado7 Wat bedoel je met "er wat uit gooien"?
Ik vermoed dat je gelijk hebt hoor maar ik begrijp de term niet voldoende om het uit te leggen/te onderbouwen.
DuoPenotti Deze week zal het weer wat minder zijn. Woensdag naar het ziekenhuis voor mijn infuus en dan ben ik een paar dagen "out for the count". Dat doet me er aan denken dat ik best volgende week pas bel voor les want als Chris me vrijdag wil opzetten moet ik nee zeggen en vind dat altijd zo ondankbaar als hij zo snel tijd voor me maakt en ik dan zeg "nee".
Ik had het hem niet gegund, want hij heeft toch wel wat "dingetjes" over gehouden aan zijn periode waar ze wanhopig probeerde om hem zich te laten gedragen. Maar ergens heb ik ook geluk gehad. Want als dat niet gelopen was zoals het gedaan heeft, dan had ik hem gewoon nooit leren kennen/in mijn bezit gehad. En dat dier maakt me elke dag zo blij.