Geplaatst Het is bijna gelukt
Het jaar begon al goed, met veel water. Wat in het begin nog wel te overzien leek, eindigde 2 weken later in een evacuatie van de paarden.
Lees het heel verhaal hier: [ITP] Een spannende dag en nacht --> wateroverlast
En voor wie er geen zin in heeft, normaal zag mijn paddock paradise er zo uit
In februari zag het er zo uit:
In de bak zwommen eendjes
En zelfs de stal stond blank
Wat nu? Na veel gesprekken met onder andere het waterschap werd het duidelijk: deze plek is super in de zomer, maar eigenlijk niet geschikt voor paarden in de winter. Maar ja, een andere plek voor een paar maanden in de winter, hier staan in de zomer en continu heen en weer. Pffff, nee, dat werd ‘m niet. Ik ben gaan rondkijken en rondvragen en toen kwam ons lot uit de loterij uit de lucht vallen.
Kennissen van ons hebben een weitje, toen met 2 shetlanders. Maar geen tijd/zin/behoefte meer aan de grond, maar willen het ook niet kwijt, want het is aan huis. We zijn om de tafel gegaan en tekeningen gemaakt met wensen en eisen van beide kanten. En dat was een match! 5 minuten fietsen ipv 20 minuten met de auto. Op hoge zandgrond.
Het landje is ongeveer een halve hectare en was compleet omheind met prikkeldraad. Ik wilde graag een tracksysteem, maar ook veel ruimte voor biodiversiteit en andere dieren en planten. Zo maakte ik kennis met het principe Equihabitat. Dat moest het worden!
Dit:
Moest aangepast worden naar
Werk aan de winkel. Het hele proces kun je hier lezen: [VSW] [VOLG]Van wei naar equihabitat, van track met snackweitjes tot bloemenstrook met insectenhotel.
We zijn in maart gestart met de 1e aanpassingen en half juni zijn we verhuisd. Dat ging niet zomaar, want Jim sloopte de trailer met laden. Pffff, wat een stress. Maar zijn vriendinnetje sleept hem overal doorheen. Zelfs de trailer in.
Ze hadden de vlag al uitgehangen
Het uitladen ging gelukkig een stuk makkelijker
Eten was al snel ontdekt
De nieuwe kuddegenoten ook
Deze kuddegenoten waren 2 shetlanders. Polly, een dame van 30+ en echt bejaard. En Ximo van 15, super nieuwsgierig en lief.
Ze gingen een tijd niet zo goed samen, dus hebben we ze apart gehouden. Eerst met 2 draadjes, later met 1 waar de shets wel onderdoor konden, maar mijn lummels niet.
Af en toe deden we een poging tot samen zetten, maar Jim accepteerde het echt niet en arme Polly kon niet zo snel weg.
Polly ging niet zo goed meer en er werd besloten dat het goed was voor de oude dame. Een maand na onze verhuizing is ze rustig ingeslapen in het bij zijn van Ximo.
Ximo zocht wel steeds vaker die van mij op. Wel hebben we nog een stukje afgezet, waar hij rustig kan staan met een hoog draadje. Dat werkt super.
Het is zo’n leuke en grappige shet. En gek op gezelschap. Hij hoort er inmiddels helemaal bij.
En intussen zijn we aardig gewend. Het zijn echt de 3 musketiers nu. Zo leuk om te zien. Ik heb al de deal gemaakt dat als ze van Ximo af willen, ze hem maar aan mij moeten geven. Die kunnen we niet meer uit elkaar halen
Ik hoop dat nu al het gedoe met verhuizen echt voorbij is en we hier oud kunnen worden
