Geplaatst Januari begon stom, heel stom. Helaas kregen wij het nieuws dat de stal waar wij prima stonden er mee ging kappen. 2 maanden zouden we de tijd krijgen om wat anders te zoeken. Wat een stres was dat!
Gelukkig konden we op ons oude plekje terug. Basic voor mijzelf, maar wel alles goed geregeld voor mijn paard.
Dus toen de verhuisdag daar was, liepen we weer in ons "eigen achtertuin" buiten. Moeders kan immers lopend naar stal nu.
Door deze verhuizing werden we uitgebreider lid van de vereniging waardoor ik de locatie ook voor rijden kon gaan gebruiken. Nu ik ook niet meer vast zat aan de lessen van andere stalgenoten konden we ook mee gaan doen aan de springlessen.
Daarnaast werd er ook een cros clinic gegeven waar wij even mochten komen proeven omdat ik een les had gewonnen bij de bingo. Was ontzettend spannend, omdat we nog niet zo lang mee deden met springen. Maar de baby huppels vonden we erg leuk.
Zelfs na lang twijfelen konden we zelf de waterbak instappen.
Ondertussen trainden we lekker door met springen en mede door de nieuwe regels betreft de starthoogtes werd ik over gehaald om mijn eerste springwedstrijd mee te gaan doen op 50-60 cm.
Ik was behoorlijk nerveus en dat resteerde in zoals we nu omschrijven als "menselijk mikado" toen ik op het losrijterrein nog 1x de oxer wilde pakken voordat ik de springtuin in moest.
Flink bezeert aan mijn schouder, hebben omstanders mij uit de hindernis gekregen. Toch op pure adrenaline weer opgestapt en zo het parcours in gegaan. Dikke fout natuurlijk, want mede door de pijn, gebrek aan vertrouwen en schrik zijn we niet verder gekomen dan hindernis 2
Leuk geprobeerd dus, maar gewoon nog niet voor ons weggelegd.
Hierdoor wel een flinke deuk in ons vertrouwen in elkaar op gelopen met springen. Maar dat kwam langzaam aan ook weer goed met behulp van de instructrice.
Mijn moeder vermaakte zich met Gentleman vooral in het bos. Bakrijden is niet zo haar ding, maar gelukkig genieten ze samen ook in het bos.
Ondertussen gingen de dressuurlessen en springlessen ook gewoon lekker door. Weer of geen weer waar we dus ook soms helemaal onder de blubber de springtuin uit kwamen.
De kampioenschappen dressuur kwamen dichterbij en ondanks dat ik wel wist dat er nog genoeg te trainen was, lekker mee gedaan. Het was immers toch een "thuiswedstrijd" betreft locatie. Toch ook wel heel fijn als je dan ook je 2de winstpuntje pakt in het L1.
In de zomer hebben we lekker doorgestart in het L1. Soms met goede punten en soms ook met minder goede punten, maar nooit zonder plezier. Nu we ook minimaal 2x in de week met de trailer weggingen werd het trailerladen met de dag makkelijker. Hedendaags kunnen mijn moeder en ik zelfstandig van elkaar naar de vereniging toe zonder hulp.
Ondertussen hebben we onze puntjes binnen en mogen we L2 gaan starten. We doen het lekker rustig aan en trainen lekker door.
Ondanks dat we met dit koude december weer soms onze eigen luxe wel eens missen ben ik blij dat mijn paard zich goed voelt en gelukkig is op mijn oude-nieuwe plekje.
Zowel mijn moeder en ik hebben er zin in, 2023 here we come!
