Geplaatst Pablo, mijn droom en nachtmerrie in 1.
Pablo, het mooiste paard van de wei, die zich altijd zo smerig mogelijk maakt.
Pablo, die me laat lachen en huilen.
Pablo, het schattige poepje en de gemene draak.
Pablo, mijn droompaard die ik elke paar maanden wil verkopen van ellende.
Pablo, mijn liefste maatje.
Pablo, met zijn grote mond maar kleine hart.
Pablo, een paard uit duizenden.
Maar toch heb ik het al een jaar vol gehouden met hem
Ik heb het over mijn (nu 3.5 jarige) Haflinger ruin.
Haflingers zijn Maflingers, daar ben ik ondertussen wel achter.
Pablo kwam tegelijk met zijn 2 vrienden (Kina: [EJL-ITP] Mijn jaar met Kina, van klein moppie naar wijze dame Shadow: [EJL-ITP] Een bijzonder 2022 met mijn bijzondere Shadow) op 1 december bij mij aan. Helemaal vanuit Nederland.
Oorspronkelijk kwam Pablo als maatje voor Shadow. En als hij oud genoeg was, als gezellig rijpaard voor mij.
Oke, beide wensen heeft hij soort van vervult. Hoewel we nog werken aan het hele rijpaard idee.
Pablo is bijzonder. Hij is superlief, intens schattig, en af en toe een ongelofelijke draak. Hij krijgt het voor elkaar alles te doen wat NIET de bedoeling is. En er dan zo onschuldig bij te kijken.
Toen ik hem net had had Pablo wat respect issues. Hij beukte alles en iedereen omver, en kende weinig manieren.
Wandelen ging wel, maar alleen met zijn vrienden erbij. Dan was hij lief en braaf. Maar ging je alleen met hem erop uit, dan veranderde hij in een draak. Steigeren, bokken, gewoon gaan rennen, ongeacht of er een mens aan het touw hangt of niet.
Hij had 0 respect voor hekken. 0 respect voor soortgenoten. 0 respect voor mensen. Hij was ronduit gevaarlijk.
Maar toch is hij zo ver gekomen in 1 jaar...
Hierbij een overzicht van ons jaar samen: (sorry het is een heel verhaal)
December.
De eerste maand samen. Hij brak meerdere keren per week uit, dwars door het hek.
Pas toen we een sterker stroomapparaat hadden ging het beter. Nog steeds was een hek zonder stroom alleen maar een leuke uitdaging om doorheen te breken. Hij testte ook regelmatig of de stroom nog op het hek zat.
Het klikte wel goed tussen Shadow, Kina en Pablo.
Vooral met Shadow was hij direct beste vrienden.
Naar mij had hij dus respect problemen. Naar mensen in het algemeen.
Hij liep altijd recht door je heen, en beukte alles omver. Hij was niet onder de indruk van een tik of streng zijn. Het enige wat hielp was als je echt heel boos werd, in je energie dan. Als je echt zo kwaad om hem was, dat je hem wel een maand zonder eten wou zetten
Dan was hij braaf. Dan voelde hij dat hij te ver was gegaan. Maar anders niet.
Hier kwam ik direct achter toen hij de wagen af kwam.
Ik heb hem de eerste maand rustig laten settelen in zijn nieuwe thuis, met zijn nieuwe vrienden.
Januari.
Het laten 'settelen' werkte duidelijk averechts. Pablo ging zich vervelen. Als ik even met Shadow en Kina wat ging doen werd Pablo stik jaloers en tot bijna gevaarlijk toe. Voortaan werkte ik met de andere twee alleen nog maar in een afgezet stukje met stroom op het hek.
Dus dacht ik, wat wandelen zal zorgen dat hij genoeg indrukken krijgt en misschien rustig zal worden. Ik had hem gekocht als 'braaf'.
Maar mijn hemel, wat ging dat mis. Pablo kende nog niks van persoonlijke ruimte of respect. Hij ging gewoon lopen in zijn tempo, was niet te stoppen, en wilde alleen gras snoepen. Als hij niet voorop liep of een ander paard kwam te dicht bij, dan werd gek. Bokken, rennen, los rukken, alles. Hij sleurde je alle kanten op, en kende zijn eigen kracht veel te goed. Dan deed hij zijn hoofd laag, en dan ging die gewoon. Ongeacht of ik hem nog vast had of niet.
Oke, dit was dus nog iets om aan te werken. Maar ik moet hem ook op een veilige manier bezig kunnen houden.
Ik ging in de wei oefenen met meelopen. Dat vond meneer Pablo stom en niet leuk, en dat moest iedereen weten. Hij vertikte het eerst om te lopen, en als die ging was het in galop, en rukte hij zich los en trapte nog na.
Dat ging ook al niet.
Hij zou longeren kennen.
Ik kwam erachter dat dat betekende dat hij de trucjes om weg te komen kende, en niet dat hij braaf rondjes moest lopen.
Hij deed het een half rondje braaf, en dan ging dat koppie laag een draaide hij zich om, dat de longeerlijn om zijn borst zat, en dan ging hij gewoon. Letterlijk. Hij denderde dwars door het hek van de kraal heen, lijn achter zich aan.
Ook al geen succes.
Grondwerk geprobeerd. Hij vertikte het heel simpel. Hij liep niet. Punt.
Ik dacht meerdere keren, waar ben ik aan begonnen...
Februari:
Ook naar Shadow en Kina werd Pablo gemeen. Hij dreef Kina in een hoek om dat te gaan trappen. Hij beet flink, en niemand mocht bij ZIJN hooi. Ik heb overal van die kleine hooibaaltjes uitgestrooid over de hele wei in hoopjes. Zo hadden de andere twee rust.
Ik had een flink aantal paardentrainers, gedragsspecialisten, en lesgevers gecontacteerd. En mijn probleem uitgelegd. Geen van die trainers had tijd of zin in mijn probleem. Ze hadden wel adviezen, maar als ik het uitprobeerde met Pablo werd het alleen maar erger.
Oke, ik moest het dus zelf doen. Maar hoe begin je.
Ik besloot iets nieuws te proberen. Pablo leeft op aandacht. Daarom is hij zo snel jaloers.
2 weken lang heb ik Pablo geen aandacht gegeven. Gewoon helemaal niet. Alleen de basis verzorging, maar ik heb hem niet eens geaaid. Hij was eerst stomverbaasd, en later heel verdrietig. O wat vond hij het erg.
Na die 2 weken heb ik hem voor het eerst eens gepoetst. Gewoon los, alleen poetsen, niet knuffelen of praten. Hij stond doodstil (doet ie anders nooit) en durfde niet te bewegen.
Zo heb ik het heel langzaam weer opgebouwd. Steeds iets meer aandacht, maar 1 keer over een grens gaan of zich misdragen en weer 3 dagen geen aandacht. Dit werkte geweldig.
Hij deed onwijs zijn best, want als hij dat niet deed, wist hij wat er ging gebeuren.
Ik begon met grondwerk, en de basis. Later alleen buiten de wei stilstaan. Toen een rondje van 5 minuten lopen.
Als hij niet meeliep met grondwerk of hij rukte zich los, ging het halster af, en was het weer helemaal voorbij met de aandacht. Dit was de grootste straf die ik hem kon geven. En iedere keer na een fout begon ik weer bij nul.
En uiteindelijk draafden hij aan een los touwtje naast de fiets. Niet te geloven, dit werkte geweldig.
Het ging niet vlekkeloos, maar met veel geduld en rustig blijven lukte het.
Ik accepteerde geen gekloot meer van Pablo's kant. Als hij hysterisch ging doen omdat zijn vrienden uit zicht waren, betekende dat 3 dagen geen aandacht. Dit was maar 1 keer nodig.
En het gekke is, hij werd gelukkiger. Hij leerde eindelijk mensen te vertrouwen, en mee te werken. Hij leerde dat het fijn is om leuke dingen te doen met je mens. Ik zag Pablo echt opbloeien.
Ik leerde hem wat basis vrijheidsdressuur kunstjes, o wat hing hij dan de clown uit. 'Gekke bek' was zijn beste trucje. Hij genoot, van de positieve aandacht, en leerde dat dat fijner is dan negatieve aandacht.
We zijn veel gaan wandelen samen. Zonder ander paard erbij. Hij deed het keurig, en genoot.
Natuurlijk ging het af en toe nog mis en rukte hij zich los, maar het ging steeds beter en beter.
Maart:
Hoewel het tussen mij en Pablo veel beter ging, was hij in de kudde nog een draak. Achteraf gezien komt dat echt door gebrek aan leiding. Dan neemt hij die zelf, en dat gaat mis om het zacht uit te drukken.
Gelukkig kwam daar ook een oplossing voor. Quarter merrie Mira kwam de kudde versterken en de leiding overnemen.
Dat laatste is helaas niet gelukt, maar toch was haar kalme aanwezigheid genoeg om Pablo helemaal anders te maken. Hij ontspande, en werd langzaamaan steeds liever en zachter.
Mira nam wel een beetje de leiding op, maar meer kon ze niet. (Ze heeft pssm2) Maar blijkbaar was het wel genoeg.
Alleen bracht Mira droes mee. Pablo kreeg de zwaarste klap. Een pusbult met de grote van een meloen. Hij was zo ziek en ellendig.
De rest van de maand stond in het teken van vieze wonden verzorgen, en snotneuzen schoonmaken.
Tijdens de droes had Pablo veel steun aan mij. Hij voelde zich zo ziek, en ik heb hem veel liefde gegeven en verzorgd. Dit heeft onze band een stuk beter gemaakt.
April:
Gelukkig knapte hij snel op, en was hij weer beter. Wel erg mager, maar dat is logisch.
Omdat hij nog moest aansterken heb ik hem veel aan de hand laten grazen. Dit vond hij fijn.
Het wandelen heb ik stop gezet. Hij begon het te vanzelfsprekend te vinden, en als hij een dag niet mocht wandelen, ging hij alles slopen en proberen uit te breken.
Wel deed ik andere leuke dingen. Hij kreeg voor het eerst een zadel op.
Dat deed hij boven verwachting goed. Hij was trots, zo trots... Ook had hij een prachtige gouden vacht gekregen.
Mei:
Het ging steeds beter tussen Pablo en mij. We hadden voor het eerst echt lol samen. We deden leuke dingen als vrijheidsdressuur, schriktraining, en heuveltjes springen.
Ik wandelde nog niet. Wel nog een keer meedraven naast de fiets geoefend.
Hier met mijn dochter:
En schriktraining in een enge schuur:
Juni:
De paarden zijn verhuisd naar een weide met veel meer en beter gras. Het is een echt paradijs met bosje, en een zandkuil om te rollen.
Hier knapte Pablo enorm op. Zowel fysiek als mentaal.
Juli:
Pablo gedroeg zich zo goed dat we hem zijn gaan inrijden.
Eerst wou ik dat hij rustig en veilig kon longeren.
Dit was nogal een probleem met hem, ik heb alles geprobeerd, maar hij bleef zich losrukken.
Uiteindelijk een kaptoom en bijzetteugels om gedaan, en dat hielp. Hij kon nu niet meer zijn hoofd laag doen en zich sterk maken.
Verder begon ik met een hele korte lijn. Hij moest zo heel strak om me heen lopen. Dit werkte.
Zo heel langzaam opgebouwd tot een langere lijn, en toen ik net dacht, hij kan het, brak hij door alles heen en ging hij ervan door. Typisch Pablo.
Maar, met heel veel geduld is het gelukt! Pablo kan nu nog steeds, braaf aan een losse lijn zonder bijzet longeren!
Oh wat was ik trots!
Ik heb hem de stemcommando's goed aangeleerd, voor het inrijden straks. Ook is mijn dochter er een paar keer opgegaan tijdens het longeren (alleen stap en mini beetje draf) en dat deed hij waanzinnig goed!
In zijn lijf werd hij steeds volwassener. Hij begon echt uit te groeien tot een prachtige lieve Haf!
Augustus:
Krankzinnige temperaturen, maar Pablo had het minste last van de hitte.
We trainden nu alleen heel vroeg of heel laat, in de schemering. En dan nog was het heel heet.
Ik was echt begonnen samen met mijn dochter met het inrijden. Pablo pakte het zo goed en snel op! Op de grond kon hij nog wel eens flink klooien, maar zodra er iemand op zijn rug zat was hij weer heel voorzichtig en braaf. Maar vooral trots!
Hij vond het heerlijk om met mijn dochter te trainen, hij deed super zijn best voor haar!
September:
Mede door de extreme hitte, en door dat er wederom geen leiding was in de kudde (Mira was te ziek, ze is de laagste in rang geworden) begon vooral Shadow te puberen. Hij deed gemeen naar de andere paarden, en sloot zich voor alles af.
Maar ook Pablo werd weer even de vervelende jonge ruin van vroeger. Hij werkte niet meer mee, en haalde al zijn oude trucjes uit de kast.
De training weer helemaal gestopt. Hij sloopte ook weer hekken, en werd zelfs weer tot gevaarlijk toe.
De enige oplossing die we konden bedenken was een kuddegenootje erbij, die de leiding weer kon oppakken.
En dat kuddemaatje kwam, in de vorm van de kleine rooie merrie Fenja!
Oh we hadden geen betere keus kunnen maken!
Shadow knapte vanaf het moment dat Fenja er was enorm op.
Pablo had wat langer nodig, en moest eerst even bewijzen dat hij echt niet alleen maar lief is.
Wel nog deze mooie zonsondergang foto kunnen maken:
Oktober:
Fenja begon steeds meer bij de kudde te horen, en Pablo accepteerde het. Hij werd ook weer de leuke Pablo. Voor het eerst sinds maanden weer gewandeld. Hij deed het heel goed.
Ik ben verder gegaan met veel kilometers maken met wandelen, en hem een goede basis geven buiten.
Dit lukte op wat terugvallen na best goed.
Verder is door de regen het paardenzwembad wat gaan vullen, Pablo vindt het een geweldige uitvinding!
November:
Pablo weer opgepakt onder het zadel en verder gegaan met inrijden. Hij snapt alles gelukkig snel, en hij haalt heel veel plezier uit het rijden. Ik werkt weinig met hem nog, en heel afwisselend. Ik wil hem niet overbelasten.
Hij is heel vredig in de kudde, en iedereen is lief voor elkaar.
Stiekem vind Pablo die kleine rooie Fenja doodeng, haha!
Maar dankzij haar is Pablo wel weer een fijn paard. Die geniet van het leven, en geniet van gezellig dingen samen doen!
https://boktimg.nl/img/m/HfKu1b.jpg
December:
En dan zijn we alweer in het nu. Pablo is lief, gezellig, en altijd in voor wat leuks. Wat ben ik dankbaar dat ik het niet heb ongegeven met hem. Ik realiseer me dat ik veel fouten zal hebben gemaakt, en dat ik dingen anders had moeten/kunnen doen. Maar uiteindelijk zijn we er wel gekomen met Pablo.
Ik wil hem western gaan opleiden, en hoop dat we volgend jaar een makkelijker jaar zullen hebben. Met vooral veel plezier!
https://boktimg.nl/img/m/sejpAB.png
