Geplaatst 
1. We beginnen in België, op de kliniek waar ze geopereerd werd aan een eierstoktumor. Scheermeskaal voor het geval dat ze de operatie niet staand hadden kunnen uitvoeren, gelukkig niet nodig.
2. De kliniek appte ons elke dag updates en ook een foto toen ze zich goed genoeg voelde om te vragen om eten en aandacht
3. En in haar afgezette stukje, waar we uren bij gezeten hebben en continu de draden verplaatst. Met uv werende deken, want hittegolf en de huid kon niet in de zon. Er was een tumor ten grote van kleine meloen uitgehaald.
We zijn daarna, na de boxrust en weer opbouwen, zeker een half jaar bezig geweest voordat ze voor mijn gevoel weer richting L/M niveau ging en ik durfde na te denken over een wedstrijd. Dat werd begin maart, de laatste keer was oktober 2019. De 1e wedstrijd was een ramp, voor mij. Buiten losrijden en helaas maar 5 graden. Dat trekt mijn lijf niet en na 15 minuten gilde mijn lijf het uit van de pijn. Dat eindigde in 178 punten(de 2e keer ooit dat we geen winst haalden) en afgroeten in de 2e, plus meerdere dagen plat op bed liggen.
Snel een andere wedstrijd opgegeven, met alles binnen
Want helemaal goed voor mjjn vertrouwen was het niet. Misschien kon ik die wedstrijden gewoon niet meer aan met mijn gezondheid.Die wedstrijd ging gelukkig een stuk beter en werd een 4e plaats met 197 en een 1e plaats met 203 punten met een aantal 9ens en een jury die na de 2e proef het hokje uitkwam en ons complimenten gaf over hoe we gereden hadden, hoe vriendelijk en correct het was en dat het voor haar genieten was. En hoe arrogant het ook klinkt, zo kende ik mijn paard ook weer op wedstrijden.
3. Even opscheppen
4.
Ook had ik me opgegeven voor ons M1 debuut, bij ons op stal. De 1e proef was qua gevoel echt heel erg fijn! Wel nog genoeg ruimte voor verbetering, want onze sterke onderdelen kwamen juist niet uit de verf.
Dat resulteerde in 2 1e plaatsen met 201,5 en 201 punten. Een extreem geslaagd debuut kan ik wel zeggen.
5. Fijn commentaar is iets wat een nog groter compliment is als punten.
6. En heel blij na het afgroeten!
En toen kwam het jaarlijkse 3 daagse concours van onze eigen vereniging op de stal waar de allereerste wedstrijd was. Al jaren niet mee kunnen doen en het is echt een toffe wedstrijd met mooie prijzen. Ook al geloofde ik niet dat we voor prijzen mee zouden doen, omdat er hele goede combinaties op af komen altijd. Ik had 2 dagen ingeschreven, want 3 zou voor ons beide nog te veel zijn. 2 waarschijnlijk ook nog, maar wilde ik toch proberen. Ook al is het slecht voor mijn gezondheid, het is toch mijn hobby
Het begon erg spannend met een paard dat van de trailer viel waarna het hele parkeerterrein aan het dansen was door alle paarden op de trailers die tekeer gingen. Flow kwam dus met veel spanning van de trailer af, maar kon ik redelijk goed afvloeien met losrijden. Zowel de 1e als de 2e proef bleef er wel wat spanning. Maar ik was al enorm trots, omdat Flow zich kon inhouden en echt keihard haar best deed om te luisteren en bereikbaar bleef. Dat is zo'n enorme vooruitgang. Want hoewel we vroeger nooit last van spanning hadden is dat sinds die tumor heel anders. En ik laat me beïnvloeden door de vorige wedstrijd op deze locatie. Het is heel moeilijk als lijf je in de steek laat. Maar! Geen fouten, wel punten laten liggen op onze sterke onderdelen.
En toen kwam de uitslag waar ik niet eens over had durven dromen. Het is een grote wedstrijd met prijzengeld, dagprijzen en overall prijs over de beste 4 proeven van het weekend. Er komen dus ook hele goede combinaties op af. Maar de 1e proef was ik 2e met 200 punten en de 2e proef 3e met 198. En daarmee had ik de dagprijs gewonnen!
7.
8.
Zondag gingen we weer op pad en was er gelukkig een stuk minder spanning. Een fijner gevoel in de proeven, losrijden helemaal, dat was super. Maar wel wat foutjes in beide proeven, want ik was zelf wat moe en dan laat ik haar wat te veel in de steek. Dan gaan de moeilijke onderdelen natuurlijk minder goed, want daar heeft Flow wat meer hulp bij nodig nog.
Maar na de 1e proef kwam dat jurylid uit haar hokje. En dan heb je meteen stress, want ik heb toch niks fout gedaan? Dat was ook niet zo, ze wilde alleen graag complimenten geven. Dat we zo goed gereden hadden, ondanks dat Flow een wat ouderwets type is en niet de beste gangen heeft. Maar ze had genoten van onze proef, goed gereden en heel goed opgeleid.
2e proef zaten er nog wat meer fouten in, maar de andere stukken waren ook wel heel fijn.
Bij de prijsuitreiking was ik toch wel erg zenuwachtig, want ja, zaterdag was boven verwachting goed maar voelde minder goed. Maar daar geen fouten en nu wel.
We werden 2 keer 1e met 195 en 203,5 punten.
En dus ook weer de dagprijs!9.
10.
Er was een fotograaf aanwezig, dus 3 foto's besteld. 2 van zaterdag en 1 van zondag.
11.
12.
13.
En we hebben de 2 proeven op film. Ja, er mankeert nog genoeg aan.
1e proef zondag. 195 punten.
2e proef, 203,5 punten.
Op de filmpjes is er zat aan te merken. Dat weet ik. Ik ben niet tevreden over eigen houding, de verruimingen vooral in galop moeten beter, de lengtebuiging moet beter, het achterwaarts, sowieso meer bergop en op achter en nog tig dingen. We zijn daar hard mee bezig met instructie, of eigenlijk continu gewoon basiswerk en ik zelf met fysio meerdere keren per week om Flow zo min mogelijk in de weg te zitten. Ik kan niet meer zoveel als vroeger en ben al heel blij dat dit nog mogelijk is. Wel dankzij alle hulp eromheen van familie, stalgenootjes en noem maar op. De beperkingen die ik heb worden ook nooit meer beter, alleen erger en dat is vrij moeilijk met rijden, aangezien het vooral in schouders, vingers, heupen en rug/nek zit. De last dan, hele lijf is slecht maar ik voel niet alles haha.
Maar ik ben zo trots, Ik kan niet trotser zijn op deze merrie als wat ik nu ben! Feedback mag, maar wij zijn ons heel bewust van de minpunten
We zijn maar een simpele combinatie met beide onze beperkingen, maar elk protocol staat op hoe netjes, vriendelijk of correct gereden. En zo hebben we in 3 wedstrijden 12 winstpunten.
Flow is een enorm fijn paard, braaf, werkwillig en normaal gesproken heel weinig last van spanning. Maar wel hele simpele bewegingen. Dat begon ooit met krappe 6jes en verruimingen onvoldoendes. Ondertussen worden ze steeds iets beter, maar het is zeker geen bewegingswonder. En toch scoren wij in elke klasse, goede punten, heel vaak in de prijzen en ook selecties en kampioenschappen doen we mee. Ik hoop te kunnen laten zien dat de gangen van een paard niet het belangrijkste is. Correct rijden en een vriendelijk en stabiel beeld wel, naast de tijd nemen om een paard voor te bereiden op een klasse. Dus gewoon het niveau goed beheersen. En dan maken die bewegingen gewoon niet uit.
en absoluut niet saai 
