Geplaatst De wintermaanden verlopen altijd wat rustig om dat het buiten te koud en vooral te nat is om serieus aan het werk te gaan met de paarden. Wel veel lange teugelwerk gedaan ter voorbereiding op het inrijden.
Wat ik heel fijn vond is dat Sjoko ten opzichte van mijn andere fjord een gedragsverandering heeft ondergaan. Hij was erg onderdanig gebleven en op de bijtaanvallen van Marnix reageerde hij altijd nog met 'veulenkauwen'.
Tot hij op een keer, toen ik er bij stond, terug beet en ik dat met een 'GOED ZO!!!' beloonde. Toen zag ik dat vaker gebeuren. Zo is verhouding tussen Marnix en Sjoko wat gelijkwaardiger geworden en daar ben ik heel blij mee. Een keer toen we (bijrijder en ik) beide paarden samen los lieten springen ging Sjoko voorop en hij liet zich niet door Marnix inhalen en bokte zelf naar Marnix. Marnix wist niet wat hem overkwam, die raakte zo van slag dat hij op de hoefslag bleef staan toen we de paarden bij ons riepen.
Sjoko voorop en Marnix vindt dat duidelijk niet leuk
Door de evenwichtiger verstandhouding krauwen ze veel meer samen.
En ik moest nu serieus op zoek naar een zadel voor Sjoko. Dat viel in eerste instantie niet mee. Ik heb verschillende zadels mogen passen van een kennis, maar die waren allemaal te smal of te lang voor Sjoko. En ook een zadel wat ik zelf had, haalde ik heel snel weer van zijn rug, veel te lang, dit gaat hem echt niet worden. Maar Sjoko zijn bouw veranderde behoorlijk in de loop van een paar maanden. Dus toen ik datzelfde zadel nog eens paste lag het helemaal niet zo slecht. Sjoko werd helemaal blij met het zadel op zijn rug; "Wat gaan we doen baasje? Allemaal leuke nieuwe dingen?" Daarom besloten om hem met dit zadel te longeren en vrij met hem te werken zodat hij kon wennen aan een zadel.
"Kijk baasje, ook jambette met zadel"
Het zadel uiteindelijk laten controleren door een zadelpasser en van haar kreeg ik groen licht om met dit zadel verder te gaan. Met een andere kopijzer erin lag het helemaal goed.
En zo begon voor Sjoko zijn opleiding tot rijpaard.
De eerste keer dat ik op hem zat, gewoon in de stal en zonder zadel, vond hij erg komisch, hij kreeg nog net niet de slappe lach... Hij snapte ook niet waarom we hem zo uitgebreid beloonden...
Maar het werd voor hem al snel duidelijker toen hij ook in de rijbak met mijn bijrijder op zijn rug moest rondstappen aan de longe.Toch was dat allemaal nog geen probleem voor hem. En hij gedroeg zich voorbeeldig. Knappe Fjord!
Maar hij vond het veel moeilijker om zelfstandig, zonder longe of touwtje voorwaarts te gaan. De onzekerheid straalde van hem af. Mijn dappere paardje wat alles altijd met groot vertrouwen aanging had hier duidelijk moeite mee. Maar met kleine stapjes komen we er ook wel!
Bij een training longeerde ik hem altijd nog even.
En daarna mag hij even los. Dat heef hij nodig om zich daarna weer te kunnen concentreren
Dit is de tweede keer dat hij los voorwaarts ging. Hoewel ik wel mee moest lopen...
De paarden stonden begin van de zomer maar 2 uur op het gras, maar dat was toch te veel en ze werden allebei langzamerhand te dik. Voor Marnix had ik al een graasmasker en nu moest ook Sjoko er aan geloven. Hij had wel eens het masker van Marnix om en dat vond hij alleen maar lollig; je kon er zo leuk mee over de betonvloer wrijven en dat gaf een grappig geluid... Met zijn eigen graasmasker heb ik hem eerst aan de hand mee naar buiten genomen om hij te leren grazen met het masker. Maar Sjoko was totaal niet bij de les en wreef met het masker door het gras, langs een boomstam en door de heg en had daar duidelijk veel plezier in. Ik vroeg zijn hoofd laag en stak een plukje gras door het gat... ook leuk! Hij probeerde wel even te grazen, maar gaf dat al snel op en ging weer spelen.
Dus maar het weiland in, zonder goede voorbereiding. Marnix ging meteen grazen en Sjoko had ook wel trek in gras en probeerde voor het eerst serieus te grazen met het masker. Toen hij erachter kwam dat het toch niet zo makkelijk was kwam hij met zijn ogen vol ongeloof weer naar mij terug draven. "Baasje, mag dat ding nu af? Het wil echt niet!" Weer stak ik een pluk gras door het gat en uiteindelijk kwam Sjoko tot het verbijsterende besef wat de werkelijke bedoeling van een graasmasker is.., arm paard! Hij zocht steun bij Marnix, maar die vond dat hij zich niet zo aan moest stellen.
Marnix! Hellup!
Sjoko heeft 2 dagen vlak naast Marnix gegraasd. Daarna was hij gewend aan het masker
Mijn bijrijder en ik besloten dat zij voornamelijk op Sjoko zou rijden omdat hij nog veel moeite had met zijn balans en 2 verschillende ruiters was lastig voor hem. Langzamerhand werd hij sterker en kreeg meer vertrouwen en zo kwam ook zijn ondeugende kant weer boven. Op een tochtje buiten het erf mocht hij voor het eerst los terwijl ik wel meeliep en dat deed hij prima. Maar toen we omdraaiden om terug te gaan stond hij opeens stil en wilde niet meer voorwaarts, maar hij leek niet bang voor iets en keek heel vrolijk. "Hoe voelt hij?", checkte ik bij zijn berijdster. "Gewoon ontspannen. Hij doet het alleen niet meer, stuk.., of zo." en ze schoot in de lach. En Sjoko bleef stug staan... Ik pakte hem even bij het hoofdstel en vroeg hem voorwaarts en hij stapte mee, niets aan de hand.... Terug bij het erf moesten we alleen de weg nog oversteken, maar Sjoko stond weer op rem. Toen had ik het door! "Stuur hem de weg eens op", stelde ik voor. En ja hoor, Sjoko stapte blij weer voorwaarts. Hij vond het zo leuk om buiten het erf te rijden dat hij niet naar huis wilde!
Voor het rijden eerst een poetsbeurt. Dat kan met Sjoko al jaren los.
In de rijbak werd hij erg fanatiek toen we wat obstakels in de bak maakten waar omheen gereden kon worden.
Maar het erf af is bij hem favoriet!
Sjoko is graag goede vrienden met de andere dieren op het erf en in de stal. Dit jaar hadden we een bokje wat door omstandigheden niet bij de moeder kon blijven en met de fles werd grootgebracht. Het bokje had samen met een 'pleeg-oma' (oude geit, die geen melk meer kan geven maar wel dol is op lammetjes) een hok naast de paarden. Het bokje liep vaak los met mij mee en werd op die manier goede maatjes met Sjoko.
Dit was hun laatste ochtend samen. Bokje, inmiddels niet meer zo klein, was verkocht en ging verhuizen naar de nieuwe eigenaren.
In het najaar maak ik altijd een standfoto zodat ik die kan vergelijken met voorgaande jaren. Sjoko is uitgegroeid tot een stevige fjord. Misschien nog steeds wat te dik, hoewel hij 30 kilo is afgevallen sinds juni.
In dit jaaroverzicht niets over de boevenstreken van Sjoko? Helaas toch wel....
Hij is een stuk sterker geworden en kwam er achter dat hij met een beetje geweld zijn boxdeur door de vergrendeling kon rammen en ja, dan loop je vrij rond! Op zich nog niet zo'n probleem en met een extra kettinkje bleef de deur wel vast. Maar dan moet je als baas niet dat kettinkje vergeten! Dus toen ik op een avond bij de paarden ging checken zag de stal er totaal ander uit dan hoe ik die een paar uur daarvoor had achtergelaten. De boxdeur van Sjoko stond open, maar hij stond braaf in zijn box... Maar dan de rest; een stapel emmers was vakkundig door het gangpad geschopt, de zadels lagen op de grond en mijn hooivoorraad was een onordelijke berg geworden...Terwijl ik de puinhoop met enige verbijstering bekeek kwam Sjoko heel rustig zijn box uit gewandeld, ging voor me staan en wende zijn hoofd naar opzij... En ik moet toegeven; het zag er best schuldbewust uit.
In de berg hooi vond later; een graasmasker (nog heel), een plastic bak (plat gestamd) en een dekje (gescheurd...). Ik was even niet zo blij met mijn ondernemende fjord!
Sjoko heeft ons ook goed afgericht... Een achterbeen omhoog en zijn neus naar achteren betekent dat hij op zijn buik gekriebeld wil worden. Zowel bijrijder als ik doen braaf wat hij van ons vraagt....
Sjoko laat 2023 achter zich.
