Op 2/11/1943 werd mijn opa opgesloten in de gevangenis in de Begijnstraat in Antwerpen, van daaruit kort naar Sint-Gillis in Brussel op 6/1/1944 en dan naar Esterwegen, en dan door naar Gross-Strehlitz.

Na hun verblijf daar ging het naar Gross-Rosen. Dat traject heb ik uit het boek even gefilterd en gaat als volgt:

Ze werden opgeladen in beestenwagens of passagierwagons, allemaal open of met volledig kapotte ramen. Ze reden langs Gross-Walden, Heydenbreck, Neustadt, Neisse, Kamenz, Reichenbach, Schweinitz,Konigszelt tot Stiegau. Daar moesten ze uitstappen en dan te voet tot Gross-Rosen. Zij kwamen daar aan op 30/10 omstreeks 17u. Hij beschrijft een immense regen (zwiepende) waar hij 7u met de massa moest wachten. In alfabetische volgorde werden ze naar voor geroepen en kregen hun nummer.

In Gross-Rosen kreeg mijn opa het nummer 82.221. Jouw overgrootvader is dus gelijktijdig met mijn opa aangekomen, ze schelen maar 50 nummers. In de transportlijst staat hij als Meyer de, dus hij is onder de M afgeroepen ipv onder de D. Er waren veel fouten ivm Franstalige afroepers.

Er werd een gekleurde driehoek voor dat nummer gespeld.
Rood was politiek gevangene, geel was jood, zwart was werkweigeraar, paars van sekte-gelovigen, roze voor homo's, wit voor geesteszieken en groen voor beroepscriminelen.

Ze moesten per 20 naar een stortbad na ontvangst van hun nummer. Dat was volledig uitkleden, met koud water afsluiten en dan werden ze ingesmeerd met iets à la creosine ter ontsmetting. Ze kregen blokschoenen, een overjas en mochten weer 200m stappen buiten naar het Waschraum. Daar werden ze volledig onthaard. Dan terug naar de badzaal voor onderbroek en onderhemd, 2 voetlappen, een groene wollen muts, Burgervest en -broek en Ondervest. Alles papierdun uiteraard. Ze sliepen op dunne vuile strozakken.

Om 5u was het opstaan, waterpap eten (40 porties voor 100 man) zonder bestek.
Om 7u appel buiten, uur wachten, er kwam een Ss'er, weer een uur wachten.
En dan aan het werk, vaak in de steengroeve.

Ze kregen een dwarse kale streep op hun schedel, rode vegen op de rug, mouw en broekspijpen.
De soep was water met snippers witte raap, bietbladeren of koolstekken.

Gross-Rosen was ongeveer 2 km lang met 35 barakken, een crematorium, ateliers voor wapenproductie, weverij en een lab voor springstoffen. Dat kan zat onder de ziekenboeg.


[ img ]
En een foto van hoe een barak eruit zag.


Edit: in Antwerpen was eind 1943 werkplicht van kracht en er zijn verschillende razzia's geweest. Kans zit erin dat je overgrootvader daarom was opgepakt. Of door sympathisanten benoemd als jood, dat kan ook.
Ik zou nu verder kijken of hij bekend is in de gevangenis van de Begijnstraat, Sint-Gillis in Brussel of Esterwegen of Breendonk. Omdat dat toch wel de hoofdroutes waren.

De naam Stan De Meyer zegt je verder niks?

Goed, nieuwe lading info

Op 13/3 is er in Esterwegen een transport vertrokken naar Gross-Strehlitz, dat kwam aan op 15/3. Het ging met de trein en de reistijd was ongeveer 1,5 dag, waarbij ze met ongeveer 1200 man in 23 wagons moesten. Ze zaten toen al zo'n 30u zonder eten. Vanaf het station moesten ze nog te voet door de sneeuw naar het kamp.

Esterwegen was een "redelijk" kamp, Gross-Strehlitz was het vagevuur en Gross-Rosen was de hel.

Volgens René sneeuwde het op 1/1/1945 en was er kort ervoor en nadien een diarree-epidemie. Verder heb ik het niet direct doorgelezen, maar ik gok dat je opa is overleden aan ziekte en verzwakking in de vreselijke leefomstandigheden ginds.

De NKB op die overlijdensacte staat voor Nationale Koninklijke Brigade -> dit waren verzetsstrijders, de meest rechtse groepering die Vlaanderen kende. Ze hebben regelmatig samengewerkt met het Geheim Leger en ook de Witte Brigade. Met die laatste werkte Partizanenkorps 037 ook regelmatig samen.

Ik vond ook nog deze link over het NKB
[https://web.archive.org/web/20180507085802/http://www.of-pa-mechelen.be/verzetsgroepen/Nat%20kon%20Bew.html]

Er werden vrij veel leden opgepakt op een moment omdat er ledenlijsten uitgelekt waren. Het kan prima dat je pépé eerst gevangen genomen werd voor die radio en dan nadien opnieuw omdat zijn naam op zo een lijst stond. Dan gingen ze inderdaad vaak naar Gross-Strehlitz en Gross-Rosen.

Wat ben jij een ongelooflijke held om dit te delen!
Ik moet zo meteen gaan werken, maar heb het wel al gelezen, hoe heavy zeg... 1000x dank, ik kan weer even voor en verder mailen, ik had vanochtend ook de Dossin kazerne al aangeschreven.

Ik upload straks wat foto's hier!

Je zou het Rode Kruis nog kunnen benaderen volgens mujn man.
Verder zit er een groot oorlogsarchief in Freiburg, Duitsland met veeeeeeeeeeeel informatie

Neem even contact op met Jacimatho. Zij is echt een expert hierin en heeft hier zelfs haar eigen bedrijf in.
https://www.verborgenverleden.com

*edit: ze heeft zelf al gereageerd zie ik

Weet je oom de naam niet meer van die leraar? Misschien kan je die nog vinden via facebook ofzo. Best slecht van die leraar om zomaar die dagboeken mee te nemen..

Als dat originele documenten zijn kunnen die als redelijk waardevol geschat worden, zeker richting doorverkoop. Het nadeel is, hoe ga je dat bewijzen dat hij ze meegenomen heeft? Die man hoeft maar te zeggen dat hij ze rechtmatig verkregen heeft, zelf heeft gevonden, kwijt is, noem maar op. Je kan niks controleren en of je een poot hebt om op te staan? Het is jullie woord tegen dat van hem. Voor hetzelfde geld is die overleden, zijn ze inderdaad weggegooid of doorverkocht.
Je kan altijd wel antiekzaken, boekenzaken, blibliotheken en musea in de buurt contacteren om naar die documenten uit te kijken. Maar als die bij een verzamelaar zitten, dan vrees ik ervoor. Laat staan dat je ze gewoon gratis gaat meekrijgen.

Ik zou ervoor betalen hoor. Wel met een zuur gezicht, want ik vind dat ze rechtmatig aan de familie toebehoren, maar ik zou het er wel voor over hebben. Ik zou zelfs al blij zijn met kopiëen

Ondertussen heb ik een exemplaar van "Wij, Musselmänner" kunnen reserveren, levertijd in de winkel 1-2 weken, blij mens hier!

Ik gooi alvast enkele foto's hier neer, zodat jullie kunnen zien wat ik al heb

De brief die mijn overgrootmoeder ontving van het Rode Kruis, waarin ze op de hoogte werd gebracht van de dood van haar man. Opgemaakt te Brussel op 3/7/1945. Mijn overgrootvader is overleden op 2/1/1945.

[ img ]

Eind augustus vond de dienst zot zielelafenis plaats, in dezelfde kerk als waar mijn overgrootouders getrouwd zijn.
[ img ]

Karel Marie Lodewijk De Meyer. Geen idee van de datum.
[ img ]

Karel Marie Lodewijk De Meyer, 1928.
[ img ]

Attest van de N.K.B.
[ img ]

Ik heb nog meer hoor
En ondertussen blijf ik verder spitten, en wacht ik nog een aantal antwoorden af van diensten en archieven die ik gemaild heb

Wat een boel informatie heb je in korte tijd al verzameld, mede door dit topic.
Kan me je zoektocht goed voorstellen, het was zo'n extreme periode voor sommigen...
Heb zelf een paar Joodse voorouders, veel over gehoord van mijn oma. Zij heeft zelfs een deel van het verhaal verteld in een uitzending van Zembla. Maar erg veel te zoeken was er niet, overgrootvader direct na aankomst vergast, overgrootmoeder in de gracht gesprongen toen ze haar kwamen halen.
Succes met je verdere zoektocht, ik volg.

Het is idd heel heavy hoor, ik heb al meermaals zitten huilen achter mijn laptop of boek. Maar ik blijf graven hoor, het is echt een queeste geworden!

Goedzo meid! Niet opgeven, hoe verdrietig en indrukwekkend het verloop ook mag zijn!

Tijd voor een update!

Ik ben vandaag een boel te weten gekomen, dankzij één van de instanties die me heeft terug gemaild. Ik had hen een mailtje gestuurd omdat ik in hun online database eigenlijk niets vond over Pépé, en nu blijft dat de gegevens van mijn overgrootvader nog niet in de online database zijn opgenomen. De meneer die me mailde was heel vriendelijk, en heeft de documenten voor me ingescand en ze naar me doorgemaild.

Ik heb dus weer een paar puzzelstukjes verzameld.
En moest weer heel hard huilen. Wat is dit zwaar zeg.

Ik heb mijn oom meteen alles doorgemaild, en mijn mama gebeld. Ik heb dingen boven water gekregen die zelfs mijn eigen grootvader, de zoon van mijn overgrootvader, niet wist. Wat zijn we trots op onze vooruitgang in deze heavy zoektocht, en onder de indruk. Het hakt er allemaal heel hard in hoor. Ik heb al geleerd dat ik de mailtjes niet mag openen op mijn werk, zo even tussendoor, want daar ga ik alleen maar van huilen.

Ik ben nog volop aan het vertalen, maar heb wel al een beetje kunnen uitpluizen - Gross-Rosen was zoals we al wisten de eindhalte, waar hij na Gross-Strehlitz terecht kwam.

En nu weet ik ook dat Pépé in Essen en Esterwegen gezeten heeft. In Strafgefangenenlager VII.
Ik heb een document dat afkomstig is van het labo van Auschwitz. Ik heb ook documenten waar verschillende doodsoorzaken op vermeld worden, en welke ziektes er werden vastgesteld.

[ img ]

Tussendoor ben ik dus nog heel hard bezig met vertalen, want deze documenten werden in het Duits opgesteld. Ik wissel af met opzoeken over de kampen, en huilen, en boeken bestellen. En de familie bellen.

We worden er allemaal heel stil van.

Ik was al van plan met mijn oom een boekje te maken, maar hoe meer we vinden, hoe uitgebreider dit boek zal worden.


Ik heb ook antwoord gekregen van een instantie die geen documenten had over mijn overgrootvader, maar die heel blij waren met wat ik van hem heb doorgestuurd.

Wat een prachtig eerbetoon wordt dit.

Mijn mama heeft de urne met de as van mijn overgrootmoeder in haar bezit. We zijn aan het denken, al jaren eigenlijk, wat we daar mee willen doen. Is het heel gek dat we haar graag willen verenigen met haar man, in Gross-Rosen?


Ik hou jullie verder op de hoogte zodra ik meer heb kunnen vertalen!

Edit: dit heb ik volgens mij nog niet eens verteld hier... De oom met wie ik dit doe, is mijn peter. We hebben elkaar zo'n 20 jaar niet gezien, en hebben ruim 15 jaar geen contact gehad. Geen idee waarom eigenlijk. Een breuk in de familie. Een jaar of 2 geleden zocht zijn exvrouw via mijn stiefvader contact met mijn moeder, omdat zij nog spullen van hem had en ze die niet gewoon wilde weg gooien. En zo zocht mijn moeder na héél wat jaren weer contact met haar broer. Die vroeg toen of er nog iemand in de familie contact zou willen met hem, na die jarenlange breuk. Ik heb toen mijn mama toestemming gegeven hem mijn telefoonnummer te geven. Sindsdien hebben we contact. Sinds deze zoektocht appen we elkaar dagelijks. Hij is apetrots op me. We zien elkaar zaterdag weer voor het eerst, en zijn van plan samen naar o.a. Gross-Rosen te reizen.

Ik heb een fotoboek van de kampen, als ik tijd heb wil ik daar wel eens in kijken of er beeldmateriaal in staat van Essen, Esterwegen, Gross-Rosen en Gross-Strehlitz.

Heb je het boek wij muselmanner al binnen? Daarin ga je denk ik wel een goede beschrijving vinden van de dagelijkse gang van zaken. Weliswaar vanuit de beleving van mijn opa, maar het gaat in elk geval om dezelfde periode. Wie weet staat er ergens een verwijzing waarmee je weer verder kan.

Als ik nog ergens mee kan helpen mag je dat altijd vragen

Oh heel graag, dat beeldmateriaal!

Het boek is besteld, normaal zou ik het volgende week toch zeker moeten ontvangen

Ik ben een stille meelezer, wil even [VN] Virtuele bloemetjes: 6 genomineerden hier melden.

Wat leuk dat je dit doet!
Ik heb zelf heel veel boeken over de concentratie- en vernietigingskampen. Ben er zelf heel erg in geïnteresseerd.
In het prachtige boek "Het boek der kampen" van Ludo van Eck en Sis van Eeckhout gaat een hoofdstuk over Gross-Rosen, met ook een aantal foto's. Ik zal ook nog kijken of er in mijn andere boeken foto's staan van één van de kampen waar je overgrootvader mogelijk in heeft gezeten.

Edit: In hetzelfde boek is ook een (lang) hoofdstuk over Esterwegen met veel foto's.

Esterwegen heeft een hele uitgebreide documentatie in het museum vond ik.

Je gaat best snel met je zoektocht!

Ik ben zelf ook echt verbaasd over hoe hard het gaat! En over hoeveel mensen proberen helpen en doen wat ze kunnen om ons aan info te helpen.

Wat ben ik dankbaar, en onder de indruk.

In oktober start mijn opleiding als gids voor het Fort van Breendonk. Wat heb ik al veel geleerd ondertussen over mijn eigen geschiedenis. Ik ben ontzettend trots over alles wat ik al te weten ben gekomen, en dat ik dit in mijn hart zal kunnen meedragen wanneer ik eindelijk gids zal mogen zijn.

Oh wauw, wat een fantastische, intense, indrukwekkende en verdrietige zoektocht.

Zelf heb ik een tijdje gezocht naar meer info over mijn opa. Hij heeft gehoor gegeven aan de oproep van de arbeitseinsatz en heeft dus in Duitsland gewerkt. Hij heeft er nooit over gesproken, tot ik mijn eindscriptie deed over WO II in de Hoeksche Waard.

Wat bleek, jaren gingen mijn opa en oma op vakantie naar Duitsland. In het gebied waar hij heeft gezeten. Oma wist dit en zij bezochten samen jaarlijks de familie waar hij een tijd heeft gezeten toen het kamp vol was. Die familie is zijn geluk geweest. Het laatste jaar zijn wij mee geweest en heeft hij mij en mijn vader meegenomen naar plaatsen waar hij gewerkt heeft. En toch heeft hij weinig tot niets verteld. Ik weet dat hij in de heuvels heeft gewerkt, met munitie. Maar ook een en ander in de kampen heeft gezien.

Hij is inmiddels alweer 16 jaar overleden, maar het maakt nog altijd indruk op mij. Ik heb geprobeerd een spoor te zoeken waar hij geweest is. Hij heeft onderweg nog mensen helpen vluchten en onderduiken, heeft daar zelfs nog een Poolse vriendin gehad in het kamp. Hij is uiteindelijk na een paar jaar vanuit Duitsland te voet naar huis gegaan, heeft links en rechts wat liften gekregen en is vanuit Zuid-Duitsland, via Groningen weer in het westen beland.
Maar elk spoor loopt eigenlijk dood en ik weet verder niet zo goed waar te zoeken.

Ik vind het echt fantastisch om te zien hoe jij je informatie vindt. Ik hoop dat je antwoorden krijgt op je vragen en alles kunt vinden wat er nog te vinden is.

Wat ben je al ver gekomen!
Ondanks dat ik niet altijd veel tijd heb. Maar mocht je info willen wat niet op 't internet staat ivm het kamp in esterwegen wil ik wel eens kijken of ik er langs kan gaan.

Ik kom sws bij de "buurman" van het kamp voer brengen.en ansich is het niet extreem ver van mijn huis en is het reuze interessant

Het boek der kampen heb ik ook en de apotheker van auswitch. Zal er eens door neuzen.

Ik heb zonet ook weer een aantal mailtjes verstuurd, nu naar gevangenissen. Op hoop van zege!

Ik ben ondertussen ook beginnen uitprinten wat ik heb, en dit aan het samenstellen. Ik ben ook nog steeds de documenten van eerder deze week aan het vertalen.

Ik voeg voor jullie alvast 1 van die documenten bij, eentje die wij wel heavy vonden, door de vermelding van het woord Auschwitz.
"Laboruntersuchungen des SS-Hygiene-Institus Auschwitz" vertaalt als: Laboratoriumtests door het SS Hygiene Institute Auschwitz. Voor zover wij tot nu toe weten, heeft hij daar niet gezeten.
"Einsendende Dienstelle: KL. Gross-Rosen/Der Lagerartz" vertaalt als: het inzenden van kantoor Gross-Rosen/de kampdokter.

De vertaling komt heel plat van Google Translate.

[ img ]

Varekaj ik ben gisteren aan het samenstellen van een ruwe versie van mijn boek begonnen - raadt eens wie er bij de dankbetuigingen komt te staan.. JA, JIJ!

Oh dat zou echt geweldig zijn!!

Ik ben met mijn oom een lijst aan het samenstellen van kampen en kazernes ed waar we mettertijd zeker heen willen, Esterwegen staat daar sowieso op Maar alles wat in tussentijd met hulp van anderen gevonden kan worden is zeer welkom!!