Hoe kan een jaar nou klein zijn.
Dat is nog erger dan kindje(s)

Toffe post van Vera. Ken haar verder niet, maar fijn dat iemand ook dit durft te tonen.

Eens .

Toen ik net onder de douche stond besefte ik me weer hoe blij ik ben geen kinderen te hebben. Ik ben gesloopt van het werk, huishouden, boodschappen, de honden, e.d..

Ik zit nu te chillen op de bank en ga zo een dutje doen omdat ik dat verdien en omdat het kán .

Ja snap ik helemaal... lekker de vrijheid om zelf te doen wat je wil.

Lekker he

Die gedachte springt ook weleens random in mijn hoofd tijdens een migraine aanval. Oh wat fijn om gewoon met ijs op mn kop in bed kan springen… zou niet weten wat ik moest als er nog een krijsend wurm rond zou kruipen in huis als ik me zo voel.

Ja, dat heb ik ook.

Ik ben op het werk fysiek nogal over de grens gegaan en heb daar nog steeds pijn van. Ik ben blij dat ik lekker een paar uur met de honden heb kunnen strompelen en nu na gedoucht te zijn op de bank lig .

Stel je voor dat er dan kruisgespuis binnen komt denderen omdat Pietje het blaadje van Marietje heeft afgepakt en door midden heeft gescheurd, of een ander levensbelangrijke gebeurtenis, zoals de step laten vallen of een takje breken.

Ook de mensen in de toeslagaffaire vind ik niet helemaal goed bij hun hoofd áls ze zwaar in de schulden zitten, kinderen uit huis zijn geplaatst en dan besluiten wat kinderen erbij te zetten.
Zelfs al is de ellende de schuld van iets anders, is dat gewoon op geen enkele manier een goed idee .

Dan stuur je ze toch door naar je partner. Of nog beter opa/oma, heb je rust in huis.

Ze niet hebben is nog VEEL rustiger

Tijdelijk ja. En je moet er eerst een ander voor lastig vallen .

En je moet ze weer ophalen en dan zit je alsnog met dat spul. Nee danku

Als je ook al die verhalen over scholen hoort, wat een gedoe.
Een kind van mijn collega moest worden opgehaald van school omdat hij een etui van een ander kind had gepakt omdat hij die wou voelen (zon pluizig geval). Moest mijn collega dus acuut komen opdraven, kind ophalen en de volgende dag een half uur in gesprek met de juf hoe het probleem de volgende keer voorkomen kan worden

Ik bedacht tijdens het eten koken wat een genot het is om elke dag "lussiknie" te maken en daar zelf dus wel enorm van te kunnen genieten i.p.v. iets moeten maken wat de kinderen wel lusten. Tenminste, vorige week aten ze het nog

Dit had ik na mijn ex die bijna niks at.

Net een klein kind.

Horror..

Maar ik snap dat "we eten alleen kip met appelmoes, want iets anders lust Vlinder niet" sowieso niet. Vriendin van mij klaagt ook altijd dat ze hetzelfde eet. Uhm dan maak je wat anders en leren ze het maar eten. Mazzel!

Zo fijn dat ik gewoon kan koken waar ik zin in heb. Vandaag plaattaart op met een pompoenpuree en uien, hazelnoten en gemarineerde chilli kip

En vooral: na kantoor lekker eerst thuis even in bed neerploffen.

En toch lukt dat 'alles leren eten' soms niet goed. Een vriendin van me heeft het echt geprobeerd en thuis gaat het inmiddels vrij redelijk, maar elders is het nog altijd "lussiknie" volgens haar kinderen

Ja ik had dit ook en dat bleek later een goede reden te hebben. Maar uit onderzoek is gebleken dat kinderen dwingen hun eten op te eten juist problematiek veroorzaak. Je kan ze beter zelf laten bepalen wat ze eten en gewoon veel verschillend voedsel aanbieden. En als ze dit niet willen eten = jammer dan kunnen ze dat later eten en anders niks.

Maar dat uren aan tafel zitten tot jij je bord leeg at zoals ik vroeger moest heeft echt geen enkele zin.

Ik snap die rare drang om kinderen te dwingen te eten ook nooit zo goed, ik spreek dat ook weleens uit naar mensen met kinderen die die drang wel begrijpen, maar dan krijg je ook van die halfbakken argumenten terug: “Ja ik kook toch niet voor niets?!”, dat soort onzin.

Het is veel motiverender om het een soort van vrijblijvend te laten zijn. Ik moest vroeger bijvoorbeeld wel alles even proeven (ook als ik iets al eerder voorgeschoteld had gekregen) en als ik het dan echt niet lustte, mocht ik het laten staan. Zonder consequenties. Dan mocht ik wel een broodje ofzo.
Zo heb ik wel veel leren eten, boerenkool bijvoorbeeld. Ik vind dat nog steeds verre van lekker, maar ik eet het wel als het moet. Maar liever niet

Dwang komt er niet bij kijken gelukkig (die verhalen vind ik wel echt heel naar), maar aardappeltjes die uit de oven komen i.p.v. gebakken uit een pan zijn dan ineens lussiknie. Daar zou ik zo'n sik van krijgen... dan ben ik blij dat wat ik zelf maak, ik dat ook zelf kan waarderen

Najah dat.. iig proeven was bij ons gewoon. Maar mijn ouders gingen echt niet maar 3 dingen continu koken, omdat we de rest niet wilden. Je at mee en anders at je maar een saaie boterham. En een toetje hoort niet bij een boterham. Nou ik proefde wel hoor

Wij moesten iig proeven en dan een x aantal happen wel minimaal eten, maar geen uren aan tafel ofzo hoor. Dat aantal happen was gewoon redelijk
Mijn neefje eet ook niks, proeft niet eens, maar krijgt dan iets wat ie wel wil. Die eet dus echt heel slecht en ongezond

Wij werden met ons bord in de schuur gezet als we het niet opaten. Little did they know dat ik al het eten in kleine stukjes verstopte tussen de oude kranten.

Verschrikkelijk....

Wij moesten hier net als enkele andere alles proeven.
Ook de vieze spruitjes. Gewoon 1.
En als we dan zeiden dat lustte we vorig keer toch ook niet dan was het antwoord, misschien nu wel en dat weet je pas als je proeft.
Ja die ene moest, dat deden we braaf. Kan me niet herinneren dat dat veel gedoe gaf.
En ja die ene keer in de zoveel tijd dat je een dag geen groente had overleefde je dan wel.
Want meestal werd er idd gekookt wat we wel lusten.
Maar kan me ook niet herinneren dat we hele moeilijke eters waren.
Spruitjes, spinazie en zuurkool is wat ik me zo bedenk.

Ik was dus ook een kind dat haar bord leeg moest eten, ook als ik het niet luste. Oh wat een uren heb ik aan tafel gezeten. Steeds weer nieuwe jus erover zodat het warm bleef. Heeft nu geresulteerd in dat ik een hele moeilijke eter ben, ik lust veel dingen niet. Heb het argument ook vaak gehoord, ja ik heb zo mijn best gedaan in de keuken, ik heb er tijd in gestoken etc