Bokt.nl

Het is goed gegaan, ik was een heel verhaal aan het typen en door een verkeerde beweging van de muis verdween het allemaal, dus weer opnieuw.
Ik heb ook foto´s maar dat komt later.
ik was op tijd op het station en de trein iets laat, maar niet zo erg dat hij het onderweg niet in kon halen En ik had op de heenweg ook veel overstaptijd dus in een wachtkamer gewacht.
Daarna met de boemel die op ik weet niet hoeveel stations stopt en vol zat met kleine kinderen en hun juffrouwen, naar het ontmoetings punt.
Ze stonden er niet, dus dat was we schrikken, maar ik dacht dat ze misschien de hond aan het uitlaten waren, dus even gebeld, ja ze waren bij het park, kwamen er zo aan. Om eerlijk te zijn had ik om twaalf uur afgesproken terwijl de treiin om kwart over twaalf aankwam, maar ik gaf ze die marge om laat te komen.
Enfin, voor het staton de boeken over gekieperd in de tas. Ze hadden ook nog haar bed mee in een vuilniszak, maar daar had ik geen hand meer voor vrij, dsu dat heb ik niet meegenomen. Achetraf had ik het waarschijnlijk wel in de tas bij de boeken kunnen stoppen, die was niet vol.
Toen moest het hondje in de tas en die ging meteen door de zijnaad van het gaas, koppie naar buiten. Ik heb haar riempje om het handvat gewijkkeld en aan een haak van de schouderriem bevestigd. Eerlijk gezegd had ze geen plannen om er uit tespringen, maar ze wilde wel gewoon alles zien en meemaken! Slapen was er niet bij. Water bliefte ze ook niet (misschien in het park gedronken)
Op het station kon ik met delift naar boven en beneden om op het perron te komen en het was niet ver. Ik moest wel even wachten op mijn trein en ik had in de planning om in die tijd te gaan eten, maar dan moest ik weer met de tas de kantine in enzo. Ik had twee muesli barsmee, dus zo een maar opgeten.
Er was een vriendelijke jonge man die de tas in de trein gezet heeft en omdat ik hem niet kwijt kon in de lage bagge rekken, ben ik er maar op gaan zitten in het halletje, met hondje in tas naast me. Klein en een hoop herrie, in zo´n ouderwetse trein, maar ik zat en het was maar drie stations verder voordat ik moest overstappen. De trein waar ik in moest stond al klaar aan hetzelfde platvorm, weer iemand gestrikt om de tas naar binnen te werken en deze keer kon hij bij was andere tassen en een fiets in zo´n hoek voor fietsen en kon ik met het hondje op schoot op een echte stoel!
Er was een Amerikaanse man met een hele groep wat ik denk Oekraiense meiden, in elk geval spraken die russisch en engels en we raakte in gesprek. Ik vroeg waar ze heen gingen en daar hj veel verder moest dan mijn station vroeg ik of hij kon helpen de tas naar buiten zetten. Ja natuurlijk, ik help je wel met die tas! Zo lief, ik schoot vol, ook wle alle spanning natuurlijk en het vertellen dat de hond een erfenis was enzo. Maar ik kon het nog allemaal bnnenhouden en wegdenken.
Ik heb vanuit de trein de taxi bgebeld, want ik zagwel dat de hond op de scooter met hoofd naar buiten een gevaar kon zijn. Gevraagd of hij me in het tunneltje kon ophalen omdat ik een zware tas bij me had die ik niet naar boven kon krijgen.
Enfin bij het station heeft de Amerikaan dus geholpen de tas naar buiten zetten. ik zei where would we be without random acts of kindness. Hij vroeg of mijn hele leven er in zat, Nee zeg ik, boeken, ook geerfd.
Enfin tegen de tijd dat ik bij het einde van de rolbaan kwam, kwam de taxi chauffeur me tegemoed en hij heeft de tas overgenomen.
Omdat mijn scooter nu nog bij het station stond, vroeg ik of ik weer met hem mee terug kon, en dat kon. hij heeft de tas praktisch vor de deur gezet (er zit een ren voor, daar bleef hij buiten) en ik heb het hondje, tussen mijn balaffende honden door, in de logeer kamer op het bed gezet. Daar is het rustig en kon ze bijkomen terwijl ik de scooter ging halen.
Nu hadden we de pech dat de ronde van de Alentejo netene finsih in mijn stadje had. De taxi kon er nog net door, maar toen ik eenmaal op mijn scooter zat, stond er al overal politie om te leiden. Na een heel eind omgereden te hebben dacht ik handig ergens onder een tunneltje door te gaan, maar nee daar waren net op de parkeerplaats daarvoor de mensen de fiesten aan het inladen enzo. De agent zij dat ik door moest rijden. Daar kom ik net vandaan! zei ik beledigd. Ik kan niet thuis komen!
wacht even , zei hij, zijn han manend opstekend, en hij ging bellen of er al verkeer door mocht. nou ik wel, omdat ik op de scooter was, maar wél langzaam! Allang al blij natuurlijk.
Enfin thuis was het katten en honden etenstijd dus eten gegeven en daarna gewandeld, mijn honden los en het nieuwe hondje aan de lijn er werd veel onheen geblaft, maar uiteidnelijk gingen ze allemaal hun eigen weg en wilde ze er rook wel achteraan. en toen was het allemaal samen terugkomen en de vrede gesticht. Ze spring bij me op de achterleuning, blijkbaar had ze die plek ook bij mijn vriendin. En grapig, mijn honden gingen blaffen omdat de paarden de race hadden (de merrie had zelfs een geweldige steiger sessie, helaas niet op de foto) en het hondje van mijn vriendin oo meteen naar buiten kijken wat er aan de hand was!
Ze ligt nu op de keuken/kamervloer te slapen en alleandere honden zijnook rustig. de katten keken vanuit het slaapkamer raam toe, alleen de oudste, die voor de duvel niet bang is, zit al in de kamer.
Enfin ik ga foto´s uploaden.

Wel opvallend dat zij dus niet bellen of teksten om te vragen hoe het gegaan is. Het interesseert ze echt niks.
De auto was trouwens ook opgepimpt van binnen met kleden, had ik nog nooit gezien toen mijn vriendin nog leefde, ze hebben hem helemaal eigen gemaakt. Maar goed, hij is u ook heleaal echt van hem alleen.

**Geplaatst**: 23-03-23 20:51

Geplaatst: 23-03-23 20:51

Wat een avontuur! Hoe oud is het hondje weet je dat?

**Geplaatst**: 23-03-23 20:55

Re: Dood van een vriendin

Geplaatst: 23-03-23 20:55

Fijn dat het gelukt is en wat een avontuur!
Jullie zullen wel moe zijn! Ik ben heel erg benieuwd naar het hondje.

**Geplaatst**: 23-03-23 20:58

Geplaatst: 23-03-23 20:58

Wat ontzettend fijn dat het de hele reis en alles zo goed is verlopen en het hondje zich zoals het lijkt zich wel thuis voelt tussen je andere dieren…

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-03-23 21:00

Geplaatst door de TopicStarter : 23-03-23 21:00

Mijn vriendin heeft haar als puppy bij een boer weggehaald omdat ze anders aan de ketting op zijn groeien en ze is nu tien. Ze heeft twintig maart net haar verjaardag gehad!
Wel grappig, ze was vernoemd naar een voetballer (achternaam die ook manlijk is) tot ze erachter kwamen dat het een teefje was en toen hebben ze de o aan het einde er maar afgelaten.
Hadden ze het in een a veranderd dan was het salie in het portugees, als het kruid. En eerlijk gezegd dacht ik datze dat gedaan hadden, maar in haar inentngsboekje en paspoort is de o er gewoon af.

Ik ben aan het uitzakken als jullie het niet erg vinden, dus foto´s komen morgen. Sorry, maar ik ben helemaal af.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-03-23 21:02

Re: Dood van een vriendin

Geplaatst door de TopicStarter : 23-03-23 21:02

O paarden vond ze spannend (maar niet echt bang van), de kippen interessant.