Blomme schreef:Zo heeft hij me eens op een feestje van de westernriding-wanderclub waar ik lid van ben me eens laten stikken en naar huis gereden zonder mij, omdat ik te lang stond te praten met iemand (over een paard die we beide kennen) terwijl hij naar huis wou. Bij events van mijn werk (en zo zijn er wel een paar per jaar) zit hij aan de kant op zijn gsm te prullen terwijl ik praat met de klanten en collega's (bij wie de partners wel vrolijk meedoen). Het is altijd maar schipperen en hopen dat hij niet boos wordt.
En daarnaast heel weinig gemeenschappelijke interesses. Ik heb mijn best gedaan om mee te gaan naar allerlei tuinbeurzen ed wat echt zijn ding is, maar ik word daar niet vrolijk van. Omgekeerd, mijn paard vind hij best wel leuk maar heeft geen interesse om mee te gaan naar paardendingen, ook al is het voor de lol om te kijken.
Dit snap ik niet helemaal.
Jij wordt niet vrolijk van zijn tuinbeurzen, waarom zou hij wel vrolijk moeten worden van jouw paardenhobby dan? Of van uitjes met je collega's?
In alle eerlijkheid; ik zou ook geen zin hebben om naar 'paardendingen' te gaan (en nou ben ik nog wel een soort van paardenmeisje) of om met collega's van de ander (en voor mij dus nagenoeg onbekend) te zijn.