Dat kan best pittig zijn BarbaraNova, een huurhuis vinden is ook lastig nu. Ga jij weg met kind? Dan is het wel makkelijker begreep ik gister.

We hadden dus een gesprek met de wijkcoach, dat geeft wel wat duidelijkheid. Maar ook dat hij dus idd niet zomaar een huis heeft aangezien ik hier blijf met de kinderen. En over werk voor mij, wat nog best lastig is gezien ik verschillende opleidingen niet heb afgemaakt en ik vrij veel niet aankan. Gisteravond de verlossende mail dat ik hier hulp bij krijg (ik heb een combinatie van Niet aangeboren hersenletsel en autisme, dat laatste weet ik pas een aantal jaar maar verklaart een hoop)

Ook zijn we nu eindelijk écht aan het praten en slaat de twijfel toe of dit wel de juiste keuze is. Dus de rollercoaster gaat nog even door..

omg dat laatste herken ik zo erg, nu pas dat de knoop doorgehakt is, ga ik ook soms twijfelen...we luisteren nu beter naar elkaar op sommige punten na dan. Maar merk wel heel erg dat mijn emmertje heel vol is en ik weinig kan hebben van hem...soms dingen die helemaal niet zo belangrijk zijn maar mij toch weer het gevoel geven dat hij dingen niet deelt met me en ik dus niet belangrijk ben...totaal paniek gewoon... Dus alles bij elkaar moet ik toch eerst mijzelf weer terug gaan vinden voor ik ook maar met iemand verder kan.

Blij dat je hulp krijgt, het zijn toch best onzekere stappen allemaal

Ik kom me hier helaas ook melden, hoewel het voor mij om een hele korte relatie ging.. Ik was zo ontzettend gelukkig, echt bizar. We hadden het zo mega leuk samen, fantastische gesprekken, echt alles klopte. Niet veel later is hij door zn werk naar het buitenland gestuurd voor enkele weken en daar is hij beginnen twijfelen. En nu is het helemaal over, klaar. Uit het niets. Het hele verhaal is wel wat uitgebreider natuurlijk..

Maar ik voel me zoooooo rot en gebroken

Oh wat naar Ghostatrack! Zeker omdat je het dan echt niet ziet aankomen. Dit moet echt een klap geven, heel veel sterkte

Wat erg voor je Dat kan echt veel impact geven, ja. Ik heb inmiddels ook al langer liefdesverdriet om een jongen dan dat ik er daadwerkelijk een relatie mee had

He bah, dikke knuffel is hij nu nog in het buitenland of inmiddels al weer terug?

Ik heb zelfs bijna een soort van liefdesverdriet van iets wat niet eens echt iets is geweest heel vervelend.

Nee hij is al terug en langs geweest om te praten..

Voel me zo gigantisch slecht. Wil niks meer, ik wíl niet eens plezier maken. Ik werk in de IT dus 5 dagen in de week vanuit huis en ik ben dus ook heel veel alleen. Ik kan me gewoon echt nergens toe zetten

oliebol.. dat is helemaal rot. Laat het gevoel er wel zijn, dat moet eruit heb je iemand waar je na werk naartoe kan evt. waar je gewoon kan bankhangen zonder te moeten praten (als je dat niet wilt) etc. gewoon om even niet alleen te zijn? Of wil je juist alleen zijn? Doe iig iets waar je behoefte aan hebt..

Wat fijn zo snel Anoniem! Dat je al een ander huis hebt gevonden.

Wij gaan het de kinderen morgen vertellen. Helaas is het echt lastig een woonruimte te vinden hier voor hem, ws moet hij zelfs terug op kamers..

Sterkte en succes!

Ja, heel fijn. Wel een week lang bijna fulltime aan de telefoon gezeten en dingen geregeld, maar toch heel fijn dat dat nu geregeld is. Kan ik lekker gaan plannen hoe ik alles in ga richten, beetje afleiding.

Heel veel sterkte morgen, dat lijkt me een heel moeilijk gesprek. Ben blij dat de mijne nog maar 1 is, die hoef je dat niet uit te leggen.

Sterkte Marocje. Het is nooit leuk, maar ik herinner me uit mijn eigen kindertijd dat ik best begreep waarom mijn ouders gingen scheiden, en vond het zelfs niet eens zo'n slecht idee (ik was wel al dertien toen).

Dreamy, Linnepinny en Ghostattack, het is voor jullie waarschijnlijk nog te vroeg en te pijnlijk om te geloven, maar het wordt echt beter. Echt, echt, echt. Die pijn slijt. Maar dat heeft wel zijn tijd nodig. Hang in there!

Anoniem, ik vond het zelf een weldadige afleiding om met de verhuizing en de inrichting bezig te zijn na mijn relatiebreuk. Het is zo'n omvangrijke operatie, dat je er best een tijdje mee zoet bent. Genoeg hoofdbrekens en tegelijk lekker praktisch (ik probeerde zoveel mogelijk zelf te klussen). Vermoeiend, maar het heeft me wel goed door de eerste tijd geholpen.

Mijn oudsten zijn 15, 13 en 11, dus die krijgen het volledig mee. Mijn vermoeden is ook dat ze het wel begrijpen, maar dat kan ik toch lastig invullen voor ze.

Ja, dat ga ik ook doen. Al heb ik wel hulp. Mijn vader heeft een bedrijf in vloeren, dus die is heel lief en ik mag van hem de vloer uitzoeken en dan zorgt hij dat die gelegd wordt. Dus dan blijft alleen het schiler/behangwerk over. En dan een hele nieuwe inboedel uiteindelijk haha. Maar ik houd mij nu maar lekker bezig met het maken van een moodboard voor elke ruimte (woon/eetkamer, slaapkamer voor mij, slaapkamer voor Daniël, werkkamer, toilet, badkamer, zolder). Het gaat echt zo anders worden dan als wat ik hier nu heb, vind het echt heel leuk. Al heb ik vandaag flink gehuild omdat het te koop bord er nu staat, voelt nu wel 'echt'.

Lijkt me ook een zeer pijnlijk moment

Oh dat bord in je tuin.... Dat is ook om te huilen! En wat miereneter zegt klopt ECHT, het wordt steeds beter. Al ben ik gisteren zelf ook weer volledig ingestort en misselijk van verdriet geweest: dat duurt steeds korter. Langzaam gaat het beter. Kon je de tijd maar iets versnellen he...

Marocje: veel sterkte en wijsheid gewenst. Een afschuwelijk maar o zo belangrijk moment, er hangt veel vanaf hoe jij/jullie het gaan brengen en hoe de kinderen het gaan ervaren.

Ja, van 90% huilen ben ik nu al naar 10-20% dus dat is fijn. Maar zulke momenten doen wel pijn. Volgende week maandag zit nu al helemaal vol met bezichtigingen, huis staat er pas een ochtend op. Gaat echt zo snel. Dit is trouwens het huis: https://www.funda.nl/koop/wilhelminaoor ... astraat-7/

Hoe doe je dat trouwens met huiisdieren? Mijn katten komen niet buiten. Geef ik dat door aan de makelaar en let die daar dan op? Of moet ik ze meenemen?

Ik zou het even overleggen met de makelaar.
Wij hadden zelf ook een binnenkat toen het ouderlijk huis te koop stond en de makelaar lette erop bij ons.
Wel moesten de honden uit huis zijn tijdens bezichtigingen en andere huisdieren een schoon verblijf, kattenbak(ken), voer- en drinkbakken schoon etc.

Hi Bokkers,

Ik meld mij ook. Ik ben vanaf vandaag officieel gescheiden van mijn ex.
Ondanks dat het mijn keuze is geweest , vind ik het wel moeilijk.

Ik ben begin 30 en heb een klein kind van 17 maanden.
Nu wij daar uit huis zijn en de rust is weder gekeerd begint het verwerking van de chaos van afgelopen maanden en gaat het mij niet in de koude kleren zitten.

Ik omarm het verdriet en de verwerking ervan maar kan me erg alleen voelen of onbegrepen in/door mijn omgeving. Ook omdat ik ze niet te veel wil lastig vallen met ' ellende ' al voelt het niet zo voor hun.

Ik lees en praat graag zo met jullie mee.
Ons huis gaat half december op funda.

Heftig, veel sterkte! Je hebt dus nu een andere plek en bent officieel gescheiden? Wij zijn niet getrouwd en het is wachten tot ie een andere plek heeft. Maar lastig is dat af en toe wel. Dan zegt ie iets over de inrichting vd kruiden ofzo, of over de kinderen dat ze dan met de hand moeten afwassen ipv vaatwasser en denk ik: ‘ waarom nu die veranderingen? Dit wordt straks onze plek..
Maar het moeilijkste vond ik de opmerking van mijn 13 jarige: ik ga straks bij papa wonen..

Hoe gaat het met jullie?

Met mij gaat het vaak goed, maar ook vaak niet. Vooral nu het huis echt in de verkoop staat en er ook kijkers komen enzo voelt het heel definitief. Dat was het natuurlijk al, want hij houdt niet meer van mij en hij wilde er geen moeite meer voor doen. Van de week ben ik met mijn zoontje naar Duinen Zathe geweest. Was leuk, maar deed het veel pijn om al die gelukkige gezinnen te zien.

Dat zijn ook de moeilijke momenten, Anoniem, al die stappen die het definitief maken. Hoop dat het een troost is om te weten dat we er allemaal doorheen moeten bij een scheiding of relatiebreuk en dat we het allemaal overleven.

Na de pijn komt een nieuw leven. Je had me dit afgelopen januari niet moeten vertellen, en ik had het heel fijn in mijn relatie, maar mijn leven is totaal veranderd en nu al leuk en spannend. Anders, en ik mis mijn ex vaak nog, maar ik weet niet of ik weer terug zou willen.

Geef jezelf de tijd. Je bent goed bezig!

Begrijpelijk Anoniem!

Hier gaat het niet fantastisch.. Zit volledig thuis omdat relatiebreuk de druppel is geweest die mijn emmer heeft doen overlopen. Voel me echt verschrikkelijk en vooral de ochtenden gaan heel slecht. Wakker worden en dan komt alles naar boven wat ik mis en waar ik zo verdrietig van word.

De slechte ochtenden herken ik maar al te goed, Ghostattack. Kan ze niet beter voor je maken, hoop dat het snel wat opklaart voor je. Heb je mensen met wie je kunt praten? Vrienden of een therapeut? En bij mij hielp medicatie om de allerscherpste rand ervan af te halen (de breuk wakkerde bij mij oude angsten aan); als het echt niet gaat is het geen zonde om dat te overwegen.

Knuffel en houd vol, het wordt beter .

Hier zijn juist de avonden lastiger. Geen afleiding en weer een dag voorbij zonder hem...