Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-08-19 12:55

Geplaatst: 01-08-19 12:55

Ja wij hadden ook veel plannen nog, net een auto gekocht in januari.. zoveel dingen voor de toekomst.. die ik wel graag wil doen.. maar met hem

We kwamen zo vaak wel overeen.. ik vraag me af of ik dat ooit weer ga vinden.. en ik ben niet het type wat zulke dingen alleen durft te doen, of daar plezier in heeft.

**Geplaatst**: 02-08-19 00:53

Geplaatst: 02-08-19 00:53

Air schreef:
Resistance: er is niets gebeurd geef je aan, bedoel je daarmee dat er nooit een relatie is geweest? Was er wel vriendschap oid?

Wat je beschrijft vrees ik wel een beetje nu met mijn ex(wat een naar woord ook ). Hij is mijn eerste grote liefde.. ik word zo moeilijk verliefd en bij hem gebeurde het dan.. zoveel gedeeld, firsts, we weten zoveel van elkaar en elkaars verleden terwijl ik normaal het zo moeiljk vind me open te stellen. Hoe moet dat nou zonder hem.. hoe moet ik dat, indien ik ooit weer iemand vind, nou allemaal weer doen?
Het houden van hem zit zo diep, dat ik me het bijna niet kan voorstellen dat het ooit over gaat... Dat ik niet bij iedere jongen aan hem zal denken..

Ik zie ook erg op tegen alle weekenden die gaan komen.. we waren veel samen, heel veel. Te veel uiteindelijk, hij had meer vrijheid nodig, vaak aangegeven maar hij pakte het niet.. en ik had het niet door dat ik dat ook eigenlijk nodig had, om ook naast hem een leven te houden.. uiteindelijk was dat niet het enige wat er "mis" was, patronen die we telkens weer tegenkwamen, omdat we nooit anderd geleerd hebben vroeger, niet hoe het wel moet. Maar daar tegenover ook zoveel dingen die wel goed waren, die zo overeenkwamen, wat zo makkelijk ging.. dat ik dacht dat dat sterk genoeg was, er ons doorheen zou slepen
Ik besef me nu beetje bij beetje dat het waarschijnlijk beter zo is.. maar dat maakt absoluut het gemis en verdriet niet minder erg.

Inderdaad nooit een relatie, en ook nooit iets als een kus ofzo. Er is namelijk sprake van een enorm leeftijdsverschil, en dan nog het feit dat hij een vrouw en kinderen heeft. Hij is enorm loyaal en ik zou absoluut niet willen dat hij alles wat hij heeft opgebouwd opgeeft voor mij. Kortom; gewoon niet mogelijk.

We hebben nog steeds af en toe eindeloze gesprekken. Hij geeft enorm veel om mij en is er altijd voor me; we zijn gewoon hele goede vrienden. Hij begrijpt mij op de manier zoals niemand me begrijpt, en enkel hij heeft het bij het rechte eind. Hij ziet me precies voor wie en wat ik ben. Het moeilijke tijdens onze gesprekken is dat er een barriere is waarvan we beide weten dat we daar gewoon niet overheen kunnen gaan, dus het voelt als een soort van onzichtbare muur of een "blokkade". De dingen die gezegd worden betekenen zovaak zoveek meer, en hij weet heel subtiel enorm liefdevolle opmerkingen te maken. Maar iets ongepasts is nooit gebeurd en zal ook nooit gebeuren. Dat kan gewoon simpelweg niet. En daar heb ik vrede mee, maar minder pijn doet het er niet om.

En toch heb ik het liever zo dan dat ik hem nooit had gekend. Vanaf moment één was er zó veel, alsof mijn hele ziel zei: "oh, daar ben je." En toen was het goed. Ik heb me nooit veiliger bij iemand gevoeld of iemand meer vertrouwd. Ik kan oprecht blind op hem varen. Hij zal me altijd steunen in alle keuzes die ik maak, en als ik het zelf niet meer weet vraag ik hem om raad en dan weet ik dat die raad zonder twijfel de goede is. Als we koffie drinken eens in het halve jaar om bij te praten, doen alle dingen die ik heb meegemaakt er niet meer toe. Alles staat dan stil. Dat ik zo'n gevoel heb mogen ervaren in mijn leven, is hetgeen waar ik het allerdankbaarst voor ben.

Helaas ben ik simpelweg 20 jaar te laat geboren. En dat weten we allebei heel goed. Het is vreemd om zo verschrikkelijk veel te houden van degene die nooit de jouwe was.

Wat erg ook voor jou, dat de strijd mislukt is.

De tijd nu is het moeilijkste, zeker omdat jullie inderdaad nog allemaal plannen hadden... wanneer de tijden dat die plannen waren voorbij zijn denk ik dat dat wel op zou luchten. En nog een gekke "tip" van mij: probeer de liefde die je voor hem hebt in kracht om te zetten. Doe er iets mee. Niet voor hem, maar liefde is een enorm krachtige emotie. Als je het op de juiste manier kan gebruiken, kan je er hele mooie dingen mee doen.

**Geplaatst**: 02-08-19 07:24

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 02-08-19 07:24

Je hebt hem leren kennen toen je puber was, in de periode dat je juist het meest zoekende bent naar wie je bent en wat je wil. Kan het niet zo zijn dat je hem op een enorm voetstuk hebt geplaatst en jij je juist conformeert naar wat hij zegt?
Als dit je belemmert om verder te gaan moet je voor jezelf kiezen en contact verbreken, het leidt toch nergens toe. Ik weet hoe je hem hebt leren kennen en vind het persoonlijk ook een beetje ongepast dat hij je is blijven zien, maar goed.

**Geplaatst**: 02-08-19 08:11

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 02-08-19 08:11

Vind het sowieso niet zo netjes om intensief contact te houden met iemand die getrouwd is en kinderen heeft, terwijl je zulke diepe gevoelens voor diegene hebt. Ik zou mijn handen er vanaf trekken en het contact verbreken, ook voor je eigen verwerking. Je komt nooit over die vent heen als je jezelf met hem blijft confronteren.

**Geplaatst**: 02-08-19 11:06

Geplaatst: 02-08-19 11:06

Resistance: ik denk inderdaad dat het beter voor je is om dit te verbreken.. zolang hij in je leven is heb je geen kans om er vanaf te komen.
Daarnaast zie je nu alleen zijn positieve eigenschappen, de eigenschappen waar je iets aan hebt.. maar dat hij dit zo doet terwijl hij een vrouw en kinderen heeft betekend ook dat hij een slechte kant heeft..

Bwah, gisteravond voelde ik me echt even goed, te goed(was er al bang voor).. vanochtend wakker en daar kwamen huilbuien.. ik mis hem nu al zo intens... Zoveel voor hem gedaan en hem vergeven, waarom ben ik het dan niet waard voor hem?

En uiteindelijk probeer ik mezelf dan te vertellen dat ik iemand verdien die op dezelfde manier voor mij gaat, dat het beter zo is omdat hij dat (nu nog) niet kon. Maar.. dat is verstand.. mijn hart voelt het zo anders..

**Geplaatst**: 02-08-19 11:19

Geplaatst: 02-08-19 11:19

Resistance, ergens komt me dit bekend voor uit een topic een hele poos geleden. Dit is een contact waar je beter afstand van kunt doen, want het gaat een keer mis. Van hem vind ik dit intensieve contact met jou ook niet echt netjes. Jij bent wat 20? Hij is in de 40, en ja je kunt het gevoel hebben dat hij je soulmate is maar hij is onbereikbaar voor je dus ipv zo intensief met hem om te gaan kun je beter jezelf in bescherming nemen en afstand scheppen.
Anders kom je er nooit overheen en zal er nooit iemand bij hem in de schaduw kunnen staan, al je dates en toekomstige relaties zijn al gedoemd te mislukken voor ze begonnen zijn. Omdat jij hem zo ontzetten ophemelt. Juist omdat hij niet beschikbaar is is het lekker veilig.

**Geplaatst**: 02-08-19 11:57

Geplaatst: 02-08-19 11:57

Met haar verstand zal ze dit ook heus wel weten, maar verstand en gevoel kan je niet zomaar op 1 lijn krijgen....
En ze doen er beide verder helemaal niks mee dus dat vind ik heel netjes.

**Geplaatst**: 02-08-19 12:29

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 02-08-19 12:29

Nee dat klopt maar ondertussen blijft ze wel hangen in een onmogelijke liefde en dat heeft altijd weerslag op een nieuwe partner, beetje best of the rest.

**Geplaatst**: 02-08-19 14:22

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 02-08-19 14:22

Voor zijn vrouw vind ik dit niet bepaald "heel netjes".

**Geplaatst**: 02-08-19 17:11

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 02-08-19 17:11

Dit zou ik ook afkappen Resistance. Fijn dat er nog niks gebeurd is maar netjes is het allesbehalve.

Justdiesel: Ik denk dat ik nog liever heb dat m'n vriend eens in een dronken bui met iemand zoent dan dat hij bewust jarenlang het contact met een jong meisje heeft zoals Resistance het omschrijft. Zie dus niet zo goed wat er heel netjes aan is..

**Geplaatst**: 02-08-19 21:17

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 02-08-19 21:17

Snap niet waarom je, jezelf het nog aan doet om contact te hebben met zo'n iemand. Het gaat toch niet gebeuren en je doet jezelf er alleen maar pijn mee.

**Geplaatst**: 02-08-19 21:45

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 02-08-19 21:45

Intensief contact weet ik niet waar jullie dat nu lezen. Met dat hij er altijd is bedoelde ik dat het iemand is die me altijd zal accepteren, zelfs als niemand dat meer doet. We spreken eens in het halve jaar af, en appen eens in de twee weken.

Ook al zegt verstand dat het slimmer is om contact te verbreken; ik ben iemand die heel erg op gevoel dingen doet. En iemand voor wie ik zoveel voel, of dat nu op vriendschappelijke of romantische wijze is, die kan ik simpelweg niet zomaar uit mijn leven snijden. Ik ben daar heel eerlijk gewoon niet sterk genoeg voor.

**Geplaatst**: 02-08-19 22:00

Geplaatst: 02-08-19 22:00

Resistance schreef:
Ook al zegt verstand dat het slimmer is om contact te verbreken; ik ben iemand die heel erg op gevoel dingen doet. En iemand voor wie ik zoveel voel, of dat nu op vriendschappelijke of romantische wijze is, die kan ik simpelweg niet zomaar uit mijn leven snijden. Ik ben daar heel eerlijk gewoon niet sterk genoeg voor.

In sommige gevallen is het wijzer om op je verstand af te gaan. Dit is zo'n geval.
Ik heb ook wel personen voor wie ik veel voelde uit mijn leven gesneden. Op zo'n moment pijnlijk, maar het levert alleen maar nieuwe en mooie dingen op. Je kan je moeilijk de rest van je leven vastklampen aan een man die je op een voetstuk hebt geplaatst.

**Geplaatst**: 02-08-19 22:17

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 02-08-19 22:17

Op de middelbare liepen er in mijn tijd ook wel een paar leuke jonge leraren rond en als 16,17 jarige heb je je ogen niet in de zak zitten. Soms waren er wel meiden die een crush hadden op een leraar maar dat werd altijd netjes uit de weg gegaan door de desbetreffende leraren. Ik ga er maar even van uit dat je al lang contact met hem hebt en hij is echt zijn boekje te buiten gegaan, punt.

**Geplaatst**: 02-08-19 23:07

Geplaatst: 02-08-19 23:07

Resistance schreef:
Intensief contact weet ik niet waar jullie dat nu lezen. Met dat hij er altijd is bedoelde ik dat het iemand is die me altijd zal accepteren, zelfs als niemand dat meer doet. We spreken eens in het halve jaar af, en appen eens in de twee weken.

Ook al zegt verstand dat het slimmer is om contact te verbreken; ik ben iemand die heel erg op gevoel dingen doet. En iemand voor wie ik zoveel voel, of dat nu op vriendschappelijke of romantische wijze is, die kan ik simpelweg niet zomaar uit mijn leven snijden. Ik ben daar heel eerlijk gewoon niet sterk genoeg voor.

Maar je hebt er de hele tijd verdriet van, pijn.. nachten dat je huilt. Hoezo ben je dan niet sterk genoeg als je ondanks dat op de been blijft?

Het is niet zomaar, het is voor je eigen bestwil en wel zo ver naar zijn vrouw en kinderen toe. Geef jezelf in ieder geval de tijd om van hem af te kicken, stel bijvoorbeeld een x aantal maanden geen contact in. De pijn die je dan moet doorstaan zal minder zijn dan jarenlang zo doorgaan, of de pijn die je een nieuwe liefde aan doet door niet 100% voor diegene te gaan maar altijd hem in gedachten te hebben.

Zorg er voor dat jijzelf degene bent die je altijd zal blijven accepteren en liefhebben. Ook hij heeft gewoon de mogelijkheid om spontaan uit je leven te verdwijnen, stel je niet afhankelijk daarvan op.

**Geplaatst**: 03-08-19 08:39

Geplaatst: 03-08-19 08:39

Resistance schreef:
Intensief contact weet ik niet waar jullie dat nu lezen. Met dat hij er altijd is bedoelde ik dat het iemand is die me altijd zal accepteren, zelfs als niemand dat meer doet. We spreken eens in het halve jaar af, en appen eens in de twee weken.

Ook al zegt verstand dat het slimmer is om contact te verbreken; ik ben iemand die heel erg op gevoel dingen doet. En iemand voor wie ik zoveel voel, of dat nu op vriendschappelijke of romantische wijze is, die kan ik simpelweg niet zomaar uit mijn leven snijden. Ik ben daar heel eerlijk gewoon niet sterk genoeg voor.

Ik vind eens per twee weken appen, en twee keer per jaar afspreken toch behoorlijk intensief als dit een getrouwde (!) voormalige leraar betreft waar je zulke sterke gevoelens voor hebt.

Prima dat je iemand bent die op gevoel dingen doet, maar soms moet je toch echt naar je verstand gaan luisteren. En dat kun jij prima.

Dat 'niet sterk genoeg zijn' is wel een heel makkelijk excuus om vol zelfmedelijden in de slachtofferrol blijven te zitten. Kom op. Geef jezelf even die schop onder je kont en trek je big girl pants aan en verbreek gewoon het contact. Het verdriet daarvan, daar kom je echt wel overheen. Je bent nog jong. Je komt echt wel weer iemand tegen die nog beter bij je past dan deze griezel.

**Geplaatst**: 03-08-19 08:47

Geplaatst: 03-08-19 08:47

Ik ben echt in de war... Ik ben sinds januari samen met mijn vriend, onze relatie is tot nu toe echt super goed, voor ons beiden de beste die we ooit gehad hebben. Toch had ik het gevoel dat hij zich niet 100% geeft. Gisteren na flink wat drankjes vroeg ik hem hoe hij zichzelf ziet over 10 jaar. Hij zei in zijn antwoord "... met iemand samen", dus hij ziet zichzelf niet met mij over 10 jaar. Ik zie mezelf juist wel over 10 jaar met hem, omdat alles zo goed gaat dat ik geen reden tot twijfel heb. Natuurlijk kan er altijd iets gebeuren waardoor we uit elkaar zouden gaan, maar dat is toch niet iets waar je vanuit gaat? Ik merk nu in nuchtere toestand dat het me echt wel harder heeft gekwetst dan ik dacht.

Daarna ben ik in het gesprek op mijn gevoel in gegaan dat hij zich niet 100% geeft, hij begreep mijn gevoel maar kon niet zeggen waarom hij zo over onze toekomst denkt en waarom hij er zo in staat. Hij zei dat al zijn relaties in een break up zijn geëindigd dus dat hij daarom misschien de lijn onbewust of bewust doortrekt naar onze relatie. Hij denkt te rationeel na, echt zo van "veel relaties gaan uit elkaar dus waarom zou dat met deze niet gebeuren?" terwijl ik denk "het gaat zo goed, natuurlijk kan er vanalles gebeuren maar ik ga mijn best doen voor onze relatie nu en in de toekomst". Ook had hij het erover dat we jong zijn, allebei aan het begin van onze carrière, waarin nog vanalles kan gebeuren, dat hij daarom nog niet veel over de toekomst kan nadenken. Voor mij is het idee van onze relatie als stabiele factor in de chaos van carrières juist heel fijn. Ook willen we bijvoorbeeld allebei in het buitenland gaan werken voor een paar jaar en we willen zelfs naar dezelfde landen, hoe fijn is dat juist dat je zoiets groots als gemeenschappelijk doel hebt?

Ik ben echt compleet in de war. Ik weet ook niet goed hoe en of ik er weer over moet beginnen van de week, ik wil hem niet het gevoel geven dat ik van hem verwacht dat hij nu beslist om de rest van zijn leven met mij te zijn, maar ik verwacht wel dat je in een goede relatie allebei aan een toekomst samen denkt, of is dat vreemd dat ik dat verwacht? Ik zie hem woensdag weer, ik twijfel of ik er dan weer moet over beginnen. Ik wil graag in nuchtere toestand praten. Het ding is wel dat ik nu met mijn herexamens zit en hij met veel werkstress, maar dit soort dingen uitstellen is misschien ook niet goed?

Edit: hij zegt dus wel steeds dat onze relatie zo speciaal is en zo veel betekent voor hem...

**Geplaatst**: 03-08-19 08:54

Geplaatst: 03-08-19 08:54

StableDoor schreef:
Ik ben echt in de war... Ik ben sinds januari samen met mijn vriend, onze relatie is tot nu toe echt super goed, voor ons beiden de beste die we ooit gehad hebben. Toch had ik het gevoel dat hij zich niet 100% geeft. Gisteren na flink wat drankjes vroeg ik hem hoe hij zichzelf ziet over 10 jaar. Hij zei in zijn antwoord "... met iemand samen", dus hij ziet zichzelf niet met mij over 10 jaar. Ik zie mezelf juist wel over 10 jaar met hem, omdat alles zo goed gaat dat ik geen reden tot twijfel heb. Natuurlijk kan er altijd iets gebeuren waardoor we uit elkaar zouden gaan, maar dat is toch niet iets waar je vanuit gaat? Ik merk nu in nuchtere toestand dat het me echt wel harder heeft gekwetst dan ik dacht.

Daarna ben ik in het gesprek op mijn gevoel in gegaan dat hij zich niet 100% geeft, hij begreep mijn gevoel maar kon niet zeggen waarom hij zo over onze toekomst denkt en waarom hij er zo in staat. Hij zei dat al zijn relaties in een break up zijn geëindigd dus dat hij daarom misschien de lijn onbewust of bewust doortrekt naar onze relatie. Hij denkt te rationeel na, echt zo van "veel relaties gaan uit elkaar dus waarom zou dat met deze niet gebeuren?" terwijl ik denk "het gaat zo goed, natuurlijk kan er vanalles gebeuren maar ik ga mijn best doen voor onze relatie nu en in de toekomst". Ook had hij het erover dat we jong zijn, allebei aan het begin van onze carrière, waarin nog vanalles kan gebeuren, dat hij daarom nog niet veel over de toekomst kan nadenken. Voor mij is het idee van onze relatie als stabiele factor in de chaos van carrières juist heel fijn. Ook willen we bijvoorbeeld allebei in het buitenland gaan werken voor een paar jaar en we willen zelfs naar dezelfde landen, hoe fijn is dat juist dat je zoiets groots als gemeenschappelijk doel hebt?

Ik ben echt compleet in de war. Ik weet ook niet goed hoe en of ik er weer over moet beginnen van de week, ik wil hem niet het gevoel geven dat ik van hem verwacht dat hij nu beslist om de rest van zijn leven met mij te zijn, maar ik verwacht wel dat je in een goede relatie allebei aan een toekomst samen denkt, of is dat vreemd dat ik dat verwacht?

Ohh wat klote zeg dit.. Tuurlijk, het is realistisch om erbij stil te staan dat het eventueel uit kan gaan. (Daarom ben ik ook voor financiële onafhankelijkheid van beide partijen) Maar om er maar vanuit te gaan dat, dat gaat gebeuren lijkt me niet de beste basis voor een relatie.

Jij verdient iemand die ook 100% voor jou gaat.

**Geplaatst**: 04-08-19 21:29

Geplaatst: 04-08-19 21:29

StableDoor: ik zou hier vooral over praten, ik ken hem natuurlijk niet maar zou het ook een soort onzekerheid kunnen zijn, dat hij denkt dat hij bijvoorbeeld toch wel weer "verpest", of dat hij zich niet goed genoeg voelt om een relatie in stand te houden?
Ik zou vooral gaan zoeken naar wat het is dat hij er zo over denkt.

Eerlijk gezegd heb ik sowieso het idee dat mannen het soms moeilijker vinden om iets te zeggen over hun toekomst, rationeler daarover nadenken ipv. op gevoel.
Maar dan mag je alsnog wel inzet verwachten natuurlijk, dat hij wel 100% voor jou gaat, ook al zou het niet voor altijd zijn.

Hoe gaat het met de rest hier?
Ik was gister jarig en vriendinnen waren over de vloer.. en dan toch op een gegeven moment zo'n heftig heimweegevoel wat op komt zetten. Hem missen en de liefde die ik voor hem voel hebben wel veel tijd nodig om af te zwakken.. en toch die stiekeme hoop die soms nog niet weg wil maar de kop opsteekt, naast dat en het verdriet voel ik me toch ook sterk.

Voor de rest probeer ik goed te luisteren naar wat ik nodig heb, ben nu boeken aan het lezen(Wakker van Marnix Pauwels, over hoe je gedachten bepalen hoe je je voelt) en heb net Verslaafd aan liefde besteld van Jan Geurtz.
Ik ga dus in ieder geval flink met mezelf aan de slag, wil eerst compleet gelukkig zijn met mezelf en mezelf accepteren voordat ik überhaupt weer een relatie inga. Maar als het net zoals de vorige keer 10 jaar duurt voor ik verliefd word heb ik tijd zat

**Geplaatst**: 05-08-19 08:56

Geplaatst: 05-08-19 08:56

Air, ik denk inderdaad dat hij gewoon niet durft te denken aan de toekomst. Hij doet het niet graag, hij zegt dat hij mij geen dingen wil beloven die hij niet waar kan maken. Hij heeft me echt enorm gekwetst met wat hij zei en vooral de manier waarop, enorm tactloos. Ik probeer echt zijn standpunt te begrijpen maar ik vind het enorm lastig. Ik denk dat zijn autisme hier misschien een rol in speelt, dat in combinatie met mijn ADHD maakt het waarschijnlijk lastiger. Ik vind het moeilijk om erover te praten omdat ik er niet teveel op wil doorhameren, maar het blijft wel continu in mijn hoofd zitten. Hij denkt zelf ook dat het te maken heeft met zijn vele vorige relaties die altijd snel op een break-up uitdraaien, maar ja, tegelijk zegt hij wel dat hij onze relatie heel anders ziet en dat het bij ons veel dieper gaat. Ik blijf het zeer verwarrend vinden, ik weet niet wat ik ermee moet. Toen ik zei dat zijn uitspraken mij het gevoel gaven dat ik slechts een "tussenstap" ben voor hem, zei hij dat dat misschien wel zo is of misschien niet, maar dat hij dat niet kan zeggen. Dat doet echt pijn...

En Air, goed bezig! Gelukkig zijn met jezelf is het belangrijkst!

**Geplaatst**: 05-08-19 09:29

Geplaatst: 05-08-19 09:29

Helaas kan ik me ook melden... na anderhalf jaar is mijn relatie sinds gisteren voorbij. Het ging al langere tijd niet goed, veel ruzies en irritaties gehad die niet goed uitgepraat zijn waardoor we al langere tijd in een negatieve sfeer zaten. Daarom vorige week besloten om écht goed na te denken en een keuze te maken: of we gaan er voor de volle 200% voor, of we houden er mee op. Ik wilde het nog zo graag proberen, maar hij ziet geen oplossing meer...

Het frustrerende is dat we allebei nog super veel van elkaar houden, we zijn ook absoluut niet boos op elkaar. Het zijn met name de omstandigheden geweest die hiervoor hebben gezorgd (dus ruzies niet helemaal uitpraten, spanningen op het werk die hem echt heel hoog zitten etc). Dat doet gewoon ontzettend veel pijn... Daarbij komt dat ik eigenlijk verwacht had dat hij het ook nog een kans wilde geven, omdat we nog nooit zo goed gepraat hebben en alles uitgesproken hebben als vorige week. Hij zei zelf ook dat hij die kant op neigde, maar toch eergister deze beslissing heeft genomen. Hij denkt dat dat het beste is. Hij vindt het moeilijker dan ik om zich over eerdere ruzies e.d. heen te zetten. Het zijn ook niet hele extreme ruzies geweest. Daarbij komt dat het met mijzelf de afgelopen maanden ook niet zo goed ging, en hij er nu van overtuigd is dat we eerst onszelf weer moeten vinden. Wie weet komen we elkaar ooit wel weer tegen, is wat hij gister zei.

Ik ben er echt helemaal kapot van. Hij is mijn eerste echte liefde, en we houden gewoon ontzettend veel van elkaar. Hij is echt mijn maatje. Ik weet niet waar ik het zoeken moet van het verdriet... Ik heb continu last van reality checks, dus bijvoorbeeld bij het wakker worden er aan herinnerd worden. Hij heeft het er zelf ook heel moeilijk mee zei hij. Ieder advies wat ik zelf anderen altijd geef sla ik volledig in de wind (geen contact hebben, geen hoop houden enzovoort). Ik kán het letterlijk nu nog niet. Hij is mij zo ontzettend veel waard...

Hij houdt de deur nog wel een klein beetje op een kier door dingen te zeggen als ''dat het voor nu even beter is zo'' en ''misschien komen we elkaar ooit wel weer tegen'', wat mij natuurlijk weer volop hoop geeft. En ik weet dat dat niet goed is, maar het is te vers om daar tegen bestand te zijn zegmaar. Verder probeer ik deze week maar wat afleiding te zoeken, maar momenteel ben ik nog de halve dag aan het huilen dus dat schiet niet echt op haha.

Ik wilde hiermee gewoon even mijn ei kwijt. Bah dat een mens zich zo rot kan voelen zeg...

**Geplaatst**: 05-08-19 09:32

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 05-08-19 09:32

Dikke knuffel Maartje, heel herkenbaar ook! Heb het er na maanden nog moeilijk mee. We zijn even oud ook haha. Ook eerste liefde... maar ik geloof dat er meer op me te wachten staat!

**Geplaatst**: 05-08-19 09:41

Geplaatst: 05-08-19 09:41

Maartje

Vooral die hoop, dat is het ergste, hier is het heel duidelijk vanuit hem dat het over is.. maar toch.. die hoop blijft terugkomen. Ik hoop(

) dat het op een gegeven moment gewoon vervaagd.
Veel sterkte, laat als je gevoel maar vrij :(:)

Probeer wel echt even het contact te verbreken, want zolang je nog contact houdt probeer je in alles hoop te vinden, en blijf je "verslaafd" zeg maar.
Ik heb nu bijna een week geen contact, onwijs moeilijk omdat we daarvoor iedere dag contact hadden.
Ik wil zo graag weten wat hij doet, hoe hij zich voelt... Maar weet dat het zo beter is.

Tegelijkertijd hoop ik ook dat het snel voorbij is, dat ik het kan accepteren en weer contact op kan nemen, dat we dan normaal verder kunnen.. maar dag is niet realistisch. Verwerken heeft helaas veel tijd nodig..

We moeten onszelf ook de tijd geven natuurlijk, afleiding is opzich goed, maar blijf wel luisteren naar jezelf en stopt het gevoel niet weg. Je moet daar toch doorheen en dat kan maar beter direct beginnen. Ik probeer het voor mezelf te balansen, deel van de dag mag ik me poedersuiker en ellendig voelen en hem missen, maar daar moet ik ook niet te lang inzitten en ga ik wat anders doen. Al gaan die gedachten soms vanzelf weer terug naar hem bij wat anders doen.. maar toch.

**Geplaatst**: 05-08-19 13:15

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 05-08-19 13:15

Dank jullie wel, jullie ook heel veel sterkte :(:)

. Die hoop is inderdaad echt killing, vooral omdat het in mijn situatie nog een soort van realistisch is, hoe gek dat ook klinkt. De deur is niet helemaal dicht. Ik kan me totaal geen leven zonder hem voorstellen, ook al is het ''maar'' anderhalf jaar, hij was er altijd.

Vandaag heb ik echt een slechte dag, het is natuurlijk ook nog heel vers. Niks te doen, dus in bed series aan het kijken. Mijn hoofd wordt nog erg van links naar rechts gegooid; het ene moment ben ik rustig, en het andere moment kan ik alleen maar huilen. Best wel waardeloos dus. Voel me ook helemaal niet goed, bijna letterlijk ziek ervan. Maargoed, het is niet anders, het zal wel iets zijn waar je gewoon doorheen moet...

**Geplaatst**: 05-08-19 13:46

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 05-08-19 13:46

Ja lastig als je dan ook nog niets te doen hebt, wat bij mij helpt is om even een wandelingetje te maken buiten, even frisse lucht, in beweging zijn maar alsnog kunnen nadenken.