Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-07-19 20:34

Geplaatst: 07-07-19 20:34

Hutcherson schreef:
MarlindeRooz schreef:
Had ik, en ga ik ook weer krijgen. Maar 16 weken wachttijd he.

Wordt het niet eens tijd dat jij jezelf een flinke schop onder je kont geeft?
Je blijft echt bizar hangen in je slachtoffer rol en blijft maar zeggen hoe fantastisch je (zeer korte) tijd met hem was en hoe graag je hem weer wilt.
Maar eerlijk, volgens mij was je zo kort met hem samen dat ik het persoonlijk niet eens een serieuze relatie kan noemen, hij behandelde je als een deurmat en zijn ouders idem dito.
Je bent niet gek op hem, je bent gek op aandacht en comfort dat een 'relatie' biedt.
Je wilt niet terug naar hem maar je wilt weer iemand die om je geeft.

En je doet er alles voor om dat weer te krijgen (van hem, slim plan) en gata alle grenzen over.

Iedereen mag rouwen op zijn eigen manier en tempo maar jij wilt alleen zijn en onze aandacht claimen. Nu ook weer met zwaar verslavend medicatie. Je hebt geen idee waar je het over hebt met je 'pammetje'.
Symptoombestrijding voor gevorderden zeg maar.

Je zou echt eens wat meer naar de tips uit dit topic moeten luisteren jo. En hou je er verdorie nu eens aan.
Scheelt je veel tijd en zorgen bij het wachten op psychische hulp.

Misschien moet jij even een hobby zoeken ofzo? :')

**Geplaatst**: 07-07-19 21:16

Geplaatst: 07-07-19 21:16

Hahahahaha... sorry.

Maar ben bekend met paniekaanvallen en medicatie daarvoor dus is niet iets waar ik niks van weet. Ook heb ik regelmatig last van slaapproblemen. Erg leuk als je fysiek zwaar werk doet. Dat eist zijn tol...

Daarbij wil ik hem (de meeste tijd) niet terug en vind ik 3,5 jaar een lange tijd. Maar ik word gewoon heen en weer geslingerd tussen emoties. Mag ik hier toch uiten? Beter hier dan naar hem terug kruipen toch?

Daarbij werk ik zo ongeveer fulltime, sport ik, spreek ik met vriendinnen af en doe ik leuke dingen. Dus slachtofferrol??? Helaas heeft een goede, zwaar depressieve vriendin van mij recent een zelfmoordpoging gedaan (inclusief ziekenhuis en kliniekopname) en heb ik haar wekenlang in de gaten gehouden. Elk uur checken of ze nog leefde, voor en na werk langsgaan, dingen regelen etc. En elke ochtend was het een verrassing of ze wakker werd. Ik kan je vertellen dat ik emotioneel goed uitgedaagd ben de laatste tijd.

Nu dit weer (ietsje) beter gaat is er ruimte en tijd voor mijn eigen emoties vandaar dat ik er momenteel zo veel last van heb gok ik. Daarbij heb ik te horen gekregen dat ik waarschijnlijk autisme heb dus dat was ook een flinke klap.

**Geplaatst**: 07-07-19 21:22

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 07-07-19 21:22

Marlinde, verspil er je energie niet aan. Dat is het niet waard.
Vervelend trouwens van je paniekaanvallen en slaapproblemen :(:)

Ik ben daar helaas ook bekend mee en dat werkt ook niet lekker op je mentale gestel. Dan is het echt heel logisch dat je soms wat minder sterk in je schoenen staat.

**Geplaatst**: 07-07-19 21:25

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 07-07-19 21:25

Paniekaanvallen gaan gelukkig nu aardig goed. En slaapproblemen heb ik helaas al vanaf baby af aan. Gaat ook nooit meer weg... ik heb het hele rijtje haha. Slecht inslapen, vroeg wakker, gemiddeld 3 tot 4 keer wakker per nacht van nachtmerries of gewoon. En slaap en droom heel onrustig. Dus kom ook weinig aan diepe slaap toe.

Gelukkig is er koffie he.

**Geplaatst**: 07-07-19 21:40

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 07-07-19 21:40

Ik lust geen koffie :')

Welcome to my nightmare!
Maar voor de rest ook dezelfde problemen, plus dat ik in slaap ook nog eens wild met mijn armen ga maaien en manlief regelmatig een flinke beuk geef

**Geplaatst**: 07-07-19 21:55

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 07-07-19 21:55

Blij dat je er zo op reageert marlinde. Ik hoop dat je je er ook echt niet rot bij voelt.

**Geplaatst**: 07-07-19 21:58

Geplaatst: 07-07-19 21:58

Zoals cayenne zegt verspil je energie niet aan zo iemand, je weet zelf heel goed hoe je het beste met je lichaam omgaat,het is helemaal niet gek dat je heen en weer wordt geslingerd door emoties het is niet niks wat er de afgelopen tijd is gebeurd, vooral leuke dingen blijven doen!
Je mag me altijd een pb doen! :9k

**Geplaatst**: 07-07-19 22:25

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 07-07-19 22:25

Marlinde, uit interesse, weet je wat de oorzaak is van die paniekaanvallen? Wat het triggert?

**Geplaatst**: 07-07-19 22:53

Geplaatst: 07-07-19 22:53

Callisto04 schreef:
Marlinde, uit interesse, weet je wat de oorzaak is van die paniekaanvallen? Wat het triggert?

Controle willen hebben en sociale situaties vind ik vreselijk. Begin straks met een nieuwe studie en krijg al buikpijn bij het idee. Oorzaak is een pestverleden en goede thuis vroeger.

**Geplaatst**: 07-07-19 23:09

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 07-07-19 23:09

Dus als je vreest dat je geen controle hebt of vreest dat je geen controle gaat hebben? Een stuk onzekerheid, als je uit een vertrouwde situatie of uit je comfortzone treedt? Dan is dat mss ook voor een stuk een verklaring waarom je moeite hebt met afsluiten van je relatie? In elk geval is het denk ik wel positief dat je weet waar het vandaan komt, mijn laatste vriendin had dit ook maar ze zei dat ze niet wist wat het triggerde en ik vind dat heel vreemd, ook de dingen die ze dan deed of wou doen om te kalmeren.
Ik snap wel dat de oorzaak moeilijk te veranderen is. Al heb ik eens met iemand gesproken die in het kader daarvan deelnam aan een familieopstelling of zo, om goed te leren inschatten wat er precies voor zorgde dat die reactie ontstaan is en hoe dat nu daardoor nog doorwerkt (kan dan vanalles zijn, niet alleen paniekaanvallen). Maar ik weet niet precies hoe het werkt, is een soort van rollenspel heb ik begrepen, maar verder weet ik het niet. Het leek me wel interessant en die persoon (nam deel als speler, niet als persoon die er iets uit wou halen) zei dat er heel vaak sterke emoties naar boven kwamen en er vaak heel duidelijke zaken uit naar voor kwamen waar de persoon die er door geholpen moest worden wel iets mee kon om meer controle over haar situatie en reacties te krijgen.
Maar ook al gaan je gedachten heen en weer en uit je hier soms dingen die tegenstrijdig zijn, ik vind het wel sterk van je dat je niet ingaat op zijn zoeken naar nabijheid, ook al heb je er soms misschien zelf nood aan. Dat je gedachten heen en weer gaan is niks om je voor te schamen, het toont ook aan dat je betrokken bent en er echt voor wou gaan, dat vind ik persoonlijk al een heel mooie eigenschap.

**Geplaatst**: 07-07-19 23:29

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 07-07-19 23:29

Trouwens vrijdag een dag naar strand geweest met de kinderen en daar een best wel interessant boek gelezen over hoe hechting als kind aan je ouders een invloed uitoefent op hoe je hecht in relaties. Hoe die manier van hechten (er zijn 4 hechtingsstijlen: veilig, angstig, afwijzend-vermijdend en angstig-vermijdend obv 2 critera: vermijden van intimiteit/binding en angst voor verlating) zijn weerslag vindt in allerlei dagdagelijkse situaties en hoe dat een impact heeft op je relatie, ook afhankelijk van hoe de hechtingsstijl van je partner is en hoe eerdere relaties zijn verlopen. Ik vind het lastig om mezelf te plaatsen, maar merk wel dat ik steeds val op partners met de hechtingsstijl die volgens de auteur het lastigste is om mee om te gaan, angstig-vermijdend (aan de ene kant angstig om verlaten te worden en aan de andere kant vermijdend van te binden, wat dus resulteert in aantrekken-afstoten). Ik heb nog een stuk te lezen, dus mss lukt het nadien wel om mezelf te plaatsen. Ik vind het wel een interessant perspectief.

**Geplaatst**: 08-07-19 09:26

Geplaatst: 08-07-19 09:26

Callisto04 schreef:
Trouwens vrijdag een dag naar strand geweest met de kinderen en daar een best wel interessant boek gelezen over hoe hechting als kind aan je ouders een invloed uitoefent op hoe je hecht in relaties. Hoe die manier van hechten (er zijn 4 hechtingsstijlen: veilig, angstig, afwijzend-vermijdend en angstig-vermijdend obv 2 critera: vermijden van intimiteit/binding en angst voor verlating) zijn weerslag vindt in allerlei dagdagelijkse situaties en hoe dat een impact heeft op je relatie, ook afhankelijk van hoe de hechtingsstijl van je partner is en hoe eerdere relaties zijn verlopen. Ik vind het lastig om mezelf te plaatsen, maar merk wel dat ik steeds val op partners met de hechtingsstijl die volgens de auteur het lastigste is om mee om te gaan, angstig-vermijdend (aan de ene kant angstig om verlaten te worden en aan de andere kant vermijdend van te binden, wat dus resulteert in aantrekken-afstoten). Ik heb nog een stuk te lezen, dus mss lukt het nadien wel om mezelf te plaatsen. Ik vind het wel een interessant perspectief.

Zeer interessant inderdaad, heb er over geleerd toen ik humane wetenschappen studeerde. Ouders hun relatie hebben veel meer effect op de kinderen dan men denkt. Mijn vader is er nooit 100% geweest, was vrijwel altijd op zakenreis (aantrekken-afstoten effect) en daardoor is de relatie ook stuk gegaan. Ik denk dat ik hierdoor wel echt ben gevormd als persoon, zeker op relatievlak. Zeker verder lezen, het is echt de moeite!

**Geplaatst**: 08-07-19 10:39

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 08-07-19 10:39

Relatie tussen de ouders ook, al gaat het boek eerder over de relatie ouders-kind. Dat als het kind zich niet veilig kon hechten aan de ouders het daar in de latere partnerrelaties gaat opstellen op een manier die aangeleerd is in de relatie met de ouders. Bv kinderen die het gevoel hadden dat hun ouders er niet waren voor hen (op emotioneel vlak) die dan vermijdend gaan binden, zich nooit helemaal geven, omdat ze onbewust denken dat niemand er écht voor hen kan zijn (want zelfs hun ouders deden dat niet). Of kinderen van fysiek afwezige ouders die angstig binden. Het zou ongeveer 50/50 zijn. De helft is veilig gehecht en zal als gevolg daarvan ook veilig hechten in relaties. De helft onveilig, verdeelt over de drie andere hechtingsstijlen. Moeilijkheid is dat het de partnerkeuze ook beïnvloed en dat het dan vaak ook tegenpolen zijn die elkaar aantrekken. Om er echt aan te kunnen werken moet je dat ook samen doen, want in bv vriendschapsrelaties speelt het veel minder. Om te kunnen omgaan met wat getriggerd wordt moet je dus best ook de trigger hebben en daar dan samen mee leren omgaan. Probleem is (heb ik zelf ook gemerkt) dat de situatie vaak al te ver gevorderd is als mensen er uiteindelijk mee naar een therapeut gaan en er dus al te veel schade is om het nog goed te krijgen.
Hoe gaat het trouwens met jou? En de tv serie?

**Geplaatst**: 08-07-19 15:09

Geplaatst: 08-07-19 15:09

Callisto04 schreef:
Relatie tussen de ouders ook, al gaat het boek eerder over de relatie ouders-kind. Dat als het kind zich niet veilig kon hechten aan de ouders het daar in de latere partnerrelaties gaat opstellen op een manier die aangeleerd is in de relatie met de ouders. Bv kinderen die het gevoel hadden dat hun ouders er niet waren voor hen (op emotioneel vlak) die dan vermijdend gaan binden, zich nooit helemaal geven, omdat ze onbewust denken dat niemand er écht voor hen kan zijn (want zelfs hun ouders deden dat niet). Of kinderen van fysiek afwezige ouders die angstig binden. Het zou ongeveer 50/50 zijn. De helft is veilig gehecht en zal als gevolg daarvan ook veilig hechten in relaties. De helft onveilig, verdeelt over de drie andere hechtingsstijlen. Moeilijkheid is dat het de partnerkeuze ook beïnvloed en dat het dan vaak ook tegenpolen zijn die elkaar aantrekken. Om er echt aan te kunnen werken moet je dat ook samen doen, want in bv vriendschapsrelaties speelt het veel minder. Om te kunnen omgaan met wat getriggerd wordt moet je dus best ook de trigger hebben en daar dan samen mee leren omgaan. Probleem is (heb ik zelf ook gemerkt) dat de situatie vaak al te ver gevorderd is als mensen er uiteindelijk mee naar een therapeut gaan en er dus al te veel schade is om het nog goed te krijgen.
Hoe gaat het trouwens met jou? En de tv serie?

Zou ik mogen weten wat de titel van dat boek is?
Ik ben zelf begonnen aan houdt me vast van Soe Johnson, een heel interessant boek over relaties en destructieve dansen. Voor mij op het moment nog iets te zwaar dus hou hem nog even tegoed

Laatst bijgewerkt door keeyzie op 08-07-19 15:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-07-19 15:13

Geplaatst: 08-07-19 15:13

Callisto04 schreef:
Relatie tussen de ouders ook, al gaat het boek eerder over de relatie ouders-kind. Dat als het kind zich niet veilig kon hechten aan de ouders het daar in de latere partnerrelaties gaat opstellen op een manier die aangeleerd is in de relatie met de ouders. Bv kinderen die het gevoel hadden dat hun ouders er niet waren voor hen (op emotioneel vlak) die dan vermijdend gaan binden, zich nooit helemaal geven, omdat ze onbewust denken dat niemand er écht voor hen kan zijn (want zelfs hun ouders deden dat niet). Of kinderen van fysiek afwezige ouders die angstig binden. Het zou ongeveer 50/50 zijn. De helft is veilig gehecht en zal als gevolg daarvan ook veilig hechten in relaties. De helft onveilig, verdeelt over de drie andere hechtingsstijlen. Moeilijkheid is dat het de partnerkeuze ook beïnvloed en dat het dan vaak ook tegenpolen zijn die elkaar aantrekken. Om er echt aan te kunnen werken moet je dat ook samen doen, want in bv vriendschapsrelaties speelt het veel minder. Om te kunnen omgaan met wat getriggerd wordt moet je dus best ook de trigger hebben en daar dan samen mee leren omgaan. Probleem is (heb ik zelf ook gemerkt) dat de situatie vaak al te ver gevorderd is als mensen er uiteindelijk mee naar een therapeut gaan en er dus al te veel schade is om het nog goed te krijgen.
Hoe gaat het trouwens met jou? En de tv serie?

Heel erg mooi verwoord

Wanneer je de triggers van elkaar weet kun je daar inderdaad mee leren omgaan.
Het is jammer dat veel mensen er pas op een (te) laat stadium achter komen en er dus inderdaad te veel schade kan zijn ontstaan.

Vind het heel interessant om patronen op deze manier te benaderen. Zelf ben ik me er sinds kort pas van bewust hoeveel invloed mijn opgroeien heeft gehad om de dingen die ik nu doe. Het is ook enorm confronterend

Maar juist door de triggers te herkennen kun je groeien!

**Geplaatst**: 08-07-19 16:13

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 08-07-19 16:13

Blijf bij mij van rika ponnet. Leest als een trein.
Bovenop het herkennen en erkennen, bij jezelf en de ander, van die triggers en patronen is het ook belangrijk om ze van elkaar te accepteren en er mee te willen omgaan. Daarvoor moet je ook genoeg willen investeren in de relatie. Jammer genoeg lukt dat vaak niet om tal van redenen.

**Geplaatst**: 08-07-19 20:14

Geplaatst: 08-07-19 20:14

Callisto04 schreef:
Relatie tussen de ouders ook, al gaat het boek eerder over de relatie ouders-kind. Dat als het kind zich niet veilig kon hechten aan de ouders het daar in de latere partnerrelaties gaat opstellen op een manier die aangeleerd is in de relatie met de ouders. Bv kinderen die het gevoel hadden dat hun ouders er niet waren voor hen (op emotioneel vlak) die dan vermijdend gaan binden, zich nooit helemaal geven, omdat ze onbewust denken dat niemand er écht voor hen kan zijn (want zelfs hun ouders deden dat niet). Of kinderen van fysiek afwezige ouders die angstig binden. Het zou ongeveer 50/50 zijn. De helft is veilig gehecht en zal als gevolg daarvan ook veilig hechten in relaties. De helft onveilig, verdeelt over de drie andere hechtingsstijlen. Moeilijkheid is dat het de partnerkeuze ook beïnvloed en dat het dan vaak ook tegenpolen zijn die elkaar aantrekken. Om er echt aan te kunnen werken moet je dat ook samen doen, want in bv vriendschapsrelaties speelt het veel minder. Om te kunnen omgaan met wat getriggerd wordt moet je dus best ook de trigger hebben en daar dan samen mee leren omgaan. Probleem is (heb ik zelf ook gemerkt) dat de situatie vaak al te ver gevorderd is als mensen er uiteindelijk mee naar een therapeut gaan en er dus al te veel schade is om het nog goed te krijgen.
Hoe gaat het trouwens met jou? En de tv serie?

Dat bedoel ik ook

Gelukkig wel een hele goede/lieve moeder die alles voor haar kindjes deed! Idd mooi verwoord en ik wil hem ook wel eens lezen

Met mij gaat het heel goed. De serie helaas niet gehaald, tegen mijn verwachtingen in, maar ja daar hebben we ook weer veel uit geleerd. Was niet van plan om het hier te zetten maar ook besloten om het toch nog een kans te geven met mijn 'ex'. Ik heb het gewoon zo ontzettend leuk met hem dat ik het nog niet zag zitten om het volledig weg te gooien. Moest het dan nog altijd niets worden, wat altijd kan, dan verbreek ik wel al het contact. Maar tot nu toe gaat het heel goed, zolang we maar blijven communiceren en ik moet absoluut blijven aangeven wanneer het fysiek contact te veel word voor mij.

**Geplaatst**: 08-07-19 23:33

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 08-07-19 23:33

Ik duim voor jou dat het goed gaat. Als je dat blijft aangeven en hij gaat er respectvol mee om komt dat goed . Niks gaat vanzelf en als de goeie wil en respect voor elkaar van 2 kanten komt dan kan je veel overwinnen .

**Geplaatst**: 08-07-19 23:35

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 08-07-19 23:35

Was bij mij hetzelfde trouwens, een moeder die voor ons alles deed en waar we altijd bij terecht konden, met alles.

**Geplaatst**: 09-07-19 14:05

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 09-07-19 14:05

Keeyzie, in het boek van Ponnet wordt trouwens verwezen naar het werk van Johnson. Ik denk dat het meer een praktische toetsing van die en andere wetenschappelijke inzichten is op basis van praktijkervaring (Ponnet is een psychologe/seksuologe die al meer dan 20 jaar een relatiebureau runt, zowel voor relatietherapie als matchen). Boek is ondertussen uit en geeft wel inzicht in processen en gedrag. Nu nog zorgen dat ik er iets mee doe haha. Beste keuze is iemand die veilig gehecht is, maar zoals in dat boek vermeld wordt is dat voor sommige mensen iets dat niet wauw genoeg is en minder aantrekt. Ik denk dat ik er ook zo naar kijk. Liever de allesoverheersende verliefdheid, het wauw gevoel, maar dan ook met alle gevolgen van dien

.
Calipso, ik wil het boek als je het echt graag wil lezen gerust naar jou versturen met de post, heb het zelf gekocht in een kringloopwinkel voor 3 euro of zo.

**Geplaatst**: 09-07-19 21:23

Geplaatst: 09-07-19 21:23

Ik lees hier al even mee maar heb nog nooit een reactie geplaatst hier... Dus ik ga even beginnen met een egopost als dat mag.

Sinds eind juni is het uit tussen mij en mijn ex-vriendin. Ze heeft het uitgemaakt via chat omdat ze te hard aan het panikeren was om te kunnen bellen (ze had ook wel echt een vrij extreme paniekaanval vertelde ze achteraf). We hadden een LDR, normaal wou ze bellen maar dat ging dus niet dus zei ik dat ze het gewoon zo mocht vertellen.

We zijn dus niet echt 'slecht' uit elkaar gegaan. Zij stak de schuld voornamelijk op zichzelf en dat 'ik beter verdiende en het haar pijn doet dat zij mij die dingen niet kan geven'. De communicatie liep al langer slecht omdat zij obsessed is met haar studie (nu haar werk) en daardoor dus alles vergeet, zo ook te reageren. Het ironische is dat ik mij op het moment dat ze het uitmaakte niet eens extreem slecht voelde. Het voelde eerst als een 'opluchting' en duidelijkheid omdat ik het al langer aanvoelde.

Maar nu komt het dus...

Die 'opluchting' bleek van korte duur te zijn. Het was eerder gewoon numb zijn, ik wist wel dat de realisatie later zou komen.
We hebben dus nog contact met elkaar, wat het voor mij best wel moeilijk maakt want het blijft hoop geven. Dat heb ik ook tegen haar gezegd toen zij aangaf dat ze nog vrienden wou blijven omdat ze mij 'niet volledig wou verliezen' en zij nog om mij geeft. Ze wou ook nog afspreken om dan 'te zien hoe het loopt'.
En het 'zien hoe het loopt' is helaas erg breed. Het ging van; zien wie waar slaapt, wat we doen die dag, of dat we eventueel terug een relatie krijgen. Over het laatste in haar woorden; 'cuz we don't know the future right?'

Jup, perfecte materiaal om dagen over te piekeren dus.

Het afspreken, dat is er ondertussen nog niet van gekomen en nu komt het ding dus. Zij heeft weer amper tijd om af te spreken. Ze kon misschien komend weekend, maar dan kon ik enkel naar haar gaan (in Duitsland) omdat er daar iets te doen is wat zij niet wilt missen. Dat wilt zeggen dat ik daar moet blijven slapen.
Het was een 'optie' afhankelijk van 'hoe en wat' volgens haar. Nu heeft ze dit dus weer een week genegeerd toen ik vroeg wat ze nu wou. Tot vandaag, en dat zegt ze dat ze niet weet of het wel handig is om dan af te spreken. Zonder enige informatie waarom het volgens haar niet handig is. Daarop heb ik 6u later nog steeds geen reactie.

En dit maakt me dus echt gek. Tegen het einde van onze relatie was dit altijd het probleem (traag reageren). Natuurlijk ligt het ook deels aan mezelf dat ik hier niet mee om kan gaan, om die reden ga ik ook terug professionele hulp zoeken (is niet de enige reden) maar het blijft moeilijk. (Ik was soort 'obsessed' met het krijgen van een reactie, specifiek van haar natuurlijk. Niet dat ik dan overdreven ging sturen maar we hebben er zeker wel eens een woordje over gehad. Dan ging het voor mij even goed maar daarna draaiden mijn hersens er weer over door. Zo zie je maar dat iedereen zijn obsessies heeft zeker. Helaas was niet die van haar. :')

)

Soms twijfel ik toch om gewoon te zeggen dat we al het contact afkappen. Maar dat vind ik nog moeilijk, het is dan ook meteen zo definitief... Note dat zij diegene was die het het moeilijkst leek te hebben met de break-up. Ze heeft at least tien keer sorry gezegd en dat ze zichzelf erom haat en weet ik veel wat, de dagen erna vroeg ze continu hoe het met mij ging. Ook toen we belden voelde zij zich echt enorm slecht (lichamelijk en mentaal), maarja, dat maakt nu niet veel meer goed... Ondertussen zitten we weer terug op het punt dat ze 1x per week eens iets stuurt via Messenger (en heel zelden een kort gesprek via Snap). Via Snapchat stuurt ze wel foto's maar goed, dat zie ik niet als persoonlijke communicatie aangezien 16 andere mensen die foto's ook te zien krijgen.

Ik weet zelf eigenlijk niet helemaal waar ik naartoe wil met deze post. Het afkappen wil ik namelijk nog niet voordat we elkaar nog eens gezien hebben maar pfft (hoewel ik er aan de andere kant ook aan denk dat het misschien beter is elkaar niet meer te zien). Het blijft echt zo hard hangen. Al stel ik mezelf regelmatig de vraag of ik haar wel mis, de persoon die ze nu is. Want ik denk regelmatig terug aan onze eerste ontmoetingen, en dat doet echt pijn, ik mis 'toen' gewoon zo ongelooflijk hard. Maar dingen veranderen natuurlijk... Een paar dagen geleden was ik bijvoorbeeld jarig en op die momenten is het even extra moeilijk omdat ik haar er zo graag bij had willen hebben.

Ik zit er nu voornamelijk om te malen of ik mijn Snapchat even voor een weekje uit ga zetten (we hadden het gesprek via snap, en afspreken komt er dit weekend waarschijnlijk toch niet van) om zo zelf even wat 'rust' te hebben, of dat ik wacht tot ze gereageerd heeft...

Anyway, iedereen in het topic hier die door een break-up gaat, veel sterkte zou ik zeggen, is dat het juiste woord hiervoor? :')

**Geplaatst**: 09-07-19 22:26

Geplaatst: 09-07-19 22:26

Ik denk dat je best gewoon iets anders plant voor dit weekend, haar meldt dat je iets hebt gepland en zegt dat je best nog een keer wil afspreken (als je dat zelf wil) maar dat je niet een weekend vrij houdt als er zoveel onduidelijkheid over is en blijft en het zo lang duurt om het te beslissen. Dan laat je haar wel de kans om te praten, maar laat je je niet als een speelbal gebruiken. Uiteindelijk wil ji al de moeite doen om naar Duitsland te rijden, dan is het echt niet redelijk om zelfs nog maar de beslissing te blijven uitstellen. Doe gewoon iets leuk met vrienden komend weekend.
Wat is LDR trouwens?
Mij lijkt het heel sterk aantrekken-afstoten, dat is niet ok. Jij kan aan haar paniekaanvallen niks doen, tenzij ze erover praat en het iets tussen jullie is dat ze triggert. Dan is het niet fair jou zo heen en weer te slingeren.

**Geplaatst**: 09-07-19 22:40

Re: tranen, breakups & liefdesverdriet

Geplaatst: 09-07-19 22:40

LDR = Long Distance Relationship

**Geplaatst**: 09-07-19 22:46

Geplaatst: 09-07-19 22:46

Ik zou inderdaad ook gewoon eens duidelijk zijn. Ze houdt je gewoon aan het lijntje. Trek je eigen plan, en wees duidelijk.

Van de andere kant... Eigenlijk is zij wel heel duidelijk naar jou hé.. ze wil gewoon niet. Want anders was er iets concreets afgesproken. Maar dat doet ze niet en eigenlijk al een hele tijd niet. Valt dit niet duidelijk onder 'She's Just Not That Into You'?

**Geplaatst**: 09-07-19 22:52

Geplaatst: 09-07-19 22:52

Long distance relationship inderdaad.

Bedankt voor de reactie. Ze had ondertussen al gereageerd, net voordat ik het af wou zetten omdat ik ging eten.

Het 'past' dus niet omdat ze 'veel te doen heeft tegen maandag'. Achja, weet ik ten minste dat het niet aan mij ligt dus als dit niet gewoon een excuus is. Wat me aan de ene kant sterk lijkt, maar ik zie soms nogal snel spoken geloof ik.

Die paniekaanvallen kan ik inderdaad niks aan doen. Dat kwam puur doordat zij zich schuldig voelde en nogal snel te veel gaat nadenken en daarin blijft hangen.

Anyway, ik laat het nu aan haar over. Als zij nog iets stuurt om af te spreken, goed, maar ik ga er niet meer achter vragen.
Nu alleen zien dat ik mezelf hieraan kan houden.

Zorro. Ironisch dat je dat zegt.

Toen ze het uitmaakte zei ze dat ze zich schuldig voelde omdat ze vond dat ze mij aan het lijntje gehouden had.
Nuja, we hebben nog over gevoelens gepraat aan de telefoon. Ze zei dat haar gevoelens inderdaad wel minder geworden waren (maar ze er wel nog zijn). Dat kwam doordat we elkaar nu toch wel al even niet meer gezien hebben, en zij in haar 'bubbel' zat voor school. Ik kan me er zelf moeilijk in inleven, dat je je zo voor je school gooit, maar zij heeft dat dus blijkbaar.

Overigens was zij diegene die voorstelde om af te spreken, ik niet. Dus dat lijkt me sterk.