Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-09-15 19:57

Geplaatst: 16-09-15 19:57

Mandy_89 schreef:
Herkenbaar, bij ons begint het ook echt te kriebelen. Baby in de vriendengroep, Baby bij schoonzus, en 2 stalgenootjes zijn nog niet zo lang geleden bevallen. Je ziet het steeds meer om je heen, en dan ga ik er ook meer naar verlangen. Mijn vriend nog meer dan ik, hij heeft echt zoiets, als jij wil, stop dan met de anticonceptie.

Ik ben daarintegen echt zon eeuwige twijfelaar. Die alle voors en tegens, tegen elkaar op gaat lopen wegen.

We hebben een eigen huis, maar: niet heel groot, waar moet ik alles toch laten?!
Ja mijn vriend heeft een goede baan, maar: ik niet, ik zou in Juli een vast contract krijgen, maar door plotselinge financiële omstandigheden van het bedrijf ging dat niet door. Ik werk nu als uitzendkracht. Heel wat anders dan het werk in de dierenzaak en het honden trimmen dat ik deed. Echt vet balen! Heb nu wel de mogelijkheid om bij huis honden te gaan knippen, maar moet dit wel opbouwen.

Financieel zitten we wel goed, mijn vriend verdient in principe genoeg om alles te kunnen betalen, en onze spaarrekening is ook wel gespekt, we wonen nu ook al 5 jaar samen. Maar ik wil zelf ook een vaste baan hebben, of een eigen vast inkomen. Hij wil juist liever dat ik 2 jaar ofzo lekker bij huis blijf, zodat de kleine niet steeds naar de opvang zal moeten

Verder staat ook al een jaar ons huis te koop, omdat we naar wat ruimers willen. Maar wie weet hoelang het nog duurt!

En juist het huis houd mij heel erg tegen, luidruchtige (wietrokende)buren, drukke straat, boven maar 2 slaapkamers, beneden badkamerTJE. En zul je net zien dat tegen de tijd dat ik zwanger ben, of de kleine er net zou zijn we in een verhuizing terecht komen..
Dan baal je dat je niet gewacht heb, maar straks wachten we 3 jaar en verkopen we het huis nog lang niet, en dan baal je dus ook..

Ben eigenlijk wel benieuwd, wat jullie persoonlijk vinden na het lezen van mijn verhaal, zou jij in mijn situatie wachten? Of juist niet?

Ik zou er gewoon voor gaan,er is altijd wel iets wat het lastiger maakt maar ik zou me daar niet door laten tegen houden.
Voor je het weet kan het niet meer.

**Geplaatst**: 16-09-15 20:50

Geplaatst: 16-09-15 20:50

Ik herken dit ook, heb hier stiekem al jaren last van

Maar ik ben nog maar 19 en ik moet nog 2 jaar studeren dus het zal nog even moeten wachten. Bovendien is mijn vriend er helemaal niet zo happig op om vader te worden

Ik studeer verloskunde dus ik ben constant met zwanger zijn en bevallingen bezig en zeker als ik een bevalling doe, dan kriebelt het zo bij me! Natuurlijk weet ik juist door mijn studie ook van de minder leuke kanten, maar dat weerhoudt mij er niet van om het nog steeds heel graag te willen. Ik hoor zo vaak: 'en nu je dit allemaal gezien hebt, wil je zeker zelf geen kinderen meer?'. Nou... Eigenlijk wel :Y)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-09-15 20:58

Geplaatst door de TopicStarter : 16-09-15 20:58

Yaralisa schreef:
Ik herken dit ook, heb hier stiekem al jaren last van
Maar ik ben nog maar 19 en ik moet nog 2 jaar studeren dus het zal nog even moeten wachten. Bovendien is mijn vriend er helemaal niet zo happig op om vader te worden

Ik studeer verloskunde dus ik ben constant met zwanger zijn en bevallingen bezig en zeker als ik een bevalling doe, dan kriebelt het zo bij me! Natuurlijk weet ik juist door mijn studie ook van de minder leuke kanten, maar dat weerhoudt mij er niet van om het nog steeds heel graag te willen. Ik hoor zo vaak: 'en nu je dit allemaal gezien hebt, wil je zeker zelf geen kinderen meer?'. Nou... Eigenlijk wel

Oh ik heb er ook aan gedacht om verloskunde te gaan studeren, heb toen ook een open dag bezocht en heb toen besloten het toch niet te gaan doen. Maar het lijkt me nog steeds wel een mooi beroep.

**Geplaatst**: 16-09-15 20:59

Geplaatst: 16-09-15 20:59

_Linn_ schreef:
Yaralisa schreef:
Ik herken dit ook, heb hier stiekem al jaren last van
Maar ik ben nog maar 19 en ik moet nog 2 jaar studeren dus het zal nog even moeten wachten. Bovendien is mijn vriend er helemaal niet zo happig op om vader te worden

Ik studeer verloskunde dus ik ben constant met zwanger zijn en bevallingen bezig en zeker als ik een bevalling doe, dan kriebelt het zo bij me! Natuurlijk weet ik juist door mijn studie ook van de minder leuke kanten, maar dat weerhoudt mij er niet van om het nog steeds heel graag te willen. Ik hoor zo vaak: 'en nu je dit allemaal gezien hebt, wil je zeker zelf geen kinderen meer?'. Nou... Eigenlijk wel

Oh ik heb er ook aan gedacht om verloskunde te gaan studeren, heb toen ook een open dag bezocht en heb toen besloten het toch niet te gaan doen. Maar het lijkt me nog steeds wel een mooi beroep.

Het is ook super, ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Ondanks de verdrietige en moeilijke dingen die er ook gebeuren vind ik het nog steeds een geweldig proces.

**Geplaatst**: 16-09-15 21:01

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 16-09-15 21:01

Grappig, misschien is het de leeftijd? Ik had dat rond die leeftijd die jullie bijna allemaal zijn ook, maar later niet meer. Ben in ieder geval blij dat ik er toen niet voor gegaan ben.

**Geplaatst**: 16-09-15 21:26

Geplaatst: 16-09-15 21:26

Ik heb het eigenlijk andersom haha. Ik wou altijd heel graag kinderen. Later, als ik mijn leven op de rit zou hebben. Inmiddels heb ik een vaste en stabiele relatie, een eigen huisje en mijn opleiding bijna klaar. Als ik mensen met kinderen zie krijg ik nog niet echt moedergevoelens. Mijn neefjes vind ik heel lief, maar ik ben vaak wel blij dat ze aan het einde van de dag weer met hun ouders mee gaan. Ik denk dan juist als ik er nu niet aan toe ben, wanneer dan wel? Dan maar kinderloos blijven? Ik heb gelukkig nog een aantal jaar om te beslissen, maar denk hier wel eens over na.

**Geplaatst**: 16-09-15 21:40

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 16-09-15 21:40

Ik meld me! Sinds 26 december 2014 een relatie met mijn geweldige vriend!
Sinds februari begonnen mijn moedergevoelens enorm te kriebelen! Mede door zijn zoontje en zijn nichtje van beide 1 jaar oud

.
In mei zijn we samen gaan wonen en momenteel ben ik 18 weken zwanger van ons aankomende wonder!

En mijn moedergevoelens worden alleen maar sterker :):)

Ik ben 21 (29-nov) en mijn vriend is 24

**Geplaatst**: 16-09-15 21:58

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 16-09-15 21:58

Wat is iedereen jong :')

Ik word in oktober 26 en denk niet dat ik voor mijn 28ste een kleine heb.
Voel me best oud nu haha

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-09-15 22:17

Geplaatst door de TopicStarter : 16-09-15 22:17

BlondCowgirl schreef:
Ik heb het eigenlijk andersom haha. Ik wou altijd heel graag kinderen. Later, als ik mijn leven op de rit zou hebben. Inmiddels heb ik een vaste en stabiele relatie, een eigen huisje en mijn opleiding bijna klaar. Als ik mensen met kinderen zie krijg ik nog niet echt moedergevoelens. Mijn neefjes vind ik heel lief, maar ik ben vaak wel blij dat ze aan het einde van de dag weer met hun ouders mee gaan. Ik denk dan juist als ik er nu niet aan toe ben, wanneer dan wel? Dan maar kinderloos blijven? Ik heb gelukkig nog een aantal jaar om te beslissen, maar denk hier wel eens over na.

Nouja je hoeft natuurlijk niet perse kinderen te nemen. Wie weet komt het inderdaad nog maar het is je eigen keuze natuurlijk of je wel of geen kinderen wilt. We zijn al met zoveel mensen op de wereld dus die mensen die geen nieuwe kinderen op de wereld zetten worden dan ook wel eens gewaardeerd daarom, zo gaat het in Japan ofzo ook toch, daar mogen ze er per gezin maar 1 ofzo?

zanakuzies schreef:
Ik meld me! Sinds 26 december 2014 een relatie met mijn geweldige vriend!
Sinds februari begonnen mijn moedergevoelens enorm te kriebelen! Mede door zijn zoontje en zijn nichtje van beide 1 jaar oud .
In mei zijn we samen gaan wonen en momenteel ben ik 18 weken zwanger van ons aankomende wonder!

En mijn moedergevoelens worden alleen maar sterker

Ik ben 21 (29-nov) en mijn vriend is 24

Wat leuk! Gefeliciteerd! Mag ik vragen of het een geplande zwangerschap is?
Je gaat wel snel haha, maar als het goed is, is het goed toch?

inowa schreef:
Wat is iedereen jong

Ik word in oktober 26 en denk niet dat ik voor mijn 28ste een kleine heb.
Voel me best oud nu haha

Je bent niet oud hoor! Ik ben ook 'al' 25! En als het zo doorgaat zoals nu heb ook ik geen kleine voor mijn 28e hoor

**Geplaatst**: 16-09-15 22:29

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 16-09-15 22:29

Heel herkenbaar heb dat ook sinds een half jaar, wij hebben beide wel een kinderwens maar stellen die bewust nog even uit i.v.m een verbouwing wat we eerst willen doen. Maar voor de rest hebben we alles al redelijk op orde aankomende vrijdag gaan we trouwen we hebben een koophuis en een vaste baan. Maar ik kijk al wel naar babyspullen

**Geplaatst**: 16-09-15 22:42

Geplaatst: 16-09-15 22:42

Ik en mijn vriend zijn er wel echt klaar voor. Het lastige is toch wel dat al je je huis te koop hebt je nooit weet hoelang dat gaat duren. Bij de buren heeft het 4 jaar geduurd, stel dat hij bij ons ook zo lang duurt. Dan ben ik al 29. Wordt deze maand 26 trouwens, mijn vriend is al wat ouder. 31 jaar. En wie weet hoelang het nog duurt als ik met de pil stop.. Kan ook zomaar een paar jaar duren. Allemaal dingen waar je rekening mee wil houden. Als ons huis vorig jaar al verkocht was dan was ik misschien nu wel zwanger. Van elkaar zijn we iig heel zeker. En echt uitgaan doen we niet echt meer. Omdat iedereen van de vrienden al een kindje heeft ga je dan toch meer bij elkaar op bezoek

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-09-15 22:54

Geplaatst door de TopicStarter : 16-09-15 22:54

Jamiejoyce schreef:
Heel herkenbaar heb dat ook sinds een half jaar, wij hebben beide wel een kinderwens maar stellen die bewust nog even uit i.v.m een verbouwing wat we eerst willen doen. Maar voor de rest hebben we alles al redelijk op orde aankomende vrijdag gaan we trouwen we hebben een koophuis en een vaste baan. Maar ik kijk al wel naar babyspullen

Oh wat leuk dat je vrijdag gaat trouwen! Alvast gefeliciteerd en vooral heeeel erg veel plezier! Geniet ervan!

**Geplaatst**: 16-09-15 22:57

Geplaatst: 16-09-15 22:57

zanakuzies schreef:
Ik meld me! Sinds 26 december 2014 een relatie met mijn geweldige vriend!
Sinds februari begonnen mijn moedergevoelens enorm te kriebelen! Mede door zijn zoontje en zijn nichtje van beide 1 jaar oud .
In mei zijn we samen gaan wonen en momenteel ben ik 18 weken zwanger van ons aankomende wonder!

En mijn moedergevoelens worden alleen maar sterker

Ik ben 21 (29-nov) en mijn vriend is 24

Wat leuk! Gefeliciteerd! Mag ik vragen of het een geplande zwangerschap is?
Je gaat wel snel haha, maar als het goed is, is het goed toch?

Ja het is helemaal gepland! Wel sneller als verwacht blijkbaar erg vruchtbaar! Had verwacht dat het na het stoppen met de pil nog wel wat maanden zou duren. Het was alleen direct raak haha.

**Geplaatst**: 16-09-15 23:15

Geplaatst: 16-09-15 23:15

Hier ook vaak kriebel , naja gedachtes gehad maar daar bleef het ook bij..

Totdat wij erachter kwamen dat ik zwanger was.. zat op school en geen werk.. inmiddels is ons zoontje 14 maand, en ondanks dat hij mij alles is kan ik je vertellen dat een kindje hebben niet alleen rozengeur en maneschijn is. :p

Afbeelding

**Geplaatst**: 23-09-15 08:55

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 23-09-15 08:55

Zo, topic weer teruggevonden.
Al een tijdje in mn hoofd dat ik wilde reageren,maar het kwam er steeds niet van.

Hier een heeeeele grote kinderwens. Op mn 17e sloeg het ineens helemaal toe. Toen ook bijna met de pil gestopt.
Inmiddels 22 en onverminderde kinderwens. Soms heb ik er echt 'last' van. Dan heb ik het gevoel dat het allemaal niet gaat lukken en ik misschien wel onvruchtbaar ben ofzo.. Ook gezien mijn vriend behoorlijk wat ouder is brengt dat ook mogelijke risico's mee, en dat wil ik eigenlijk zo veel mogelijk beperken.
Maar we zijn nog maar een paar maanden samen. Wel willen we het allebei echt heel graag, maar zijn ook verstandig genoeg om te wachten tot we een eigen plekje hebben..
Maar soms.. Soms denk ik echt, fiets it. Er zijn mensen die het gered hebben met minder, en daar is ook alles goed gekomen, dan kunnen wij dat ook wel!
Maar ja,dat verstandige stemmetje(en de ingebeelde woede van mn ouders) houdt me nog tegen.

**Geplaatst**: 23-09-15 09:35

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 23-09-15 09:35

Leuk om te lezen. Én herkenbaar ...

Ik ben jong moeder geworden (begin 20), mijn man is wat ouder en had toen ik hem leerde kennen al een bedrijf, een huis etc. We hebben inmiddels twee mooie kindjes en de wens voor een derde (eigenlijk vierde) is er enorm. Ik word gék van de kriebels, de 'jaloezie' wanneer iemand in onze vriendengroep weer zwanger is en er gaat geen dag voorbij dat ik niet alle voors en tegens weer afweeg.
De 'nadelen'op een rijtje;
Ik heb moeilijke zwangerschappen gehad en we hebben een kindje verloren.
De jongste gaat bijna naar de basisschool, waardoor ik weer erg veel vrijheid terugkrijg.
Mn werkgever wil mij graag volgend jaar weer aan de studie hebben om zo een hogere functie binnen het bedrijf te kunnen vervullen. Dit mag uitgesteld worden, maar voor mij betekend dat 4 jaar uitstel. (en miss is mijn kans dan wel aan een ander vergeven)

Voordelen;
Te veel om op te noemen! Ik wil alles aan de kant schuiven voor nog een kindje binnen ons gezin.
Maar is dit ook de juiste keuze?

Ik ben benieuwd hoe jullie erin zouden staan in onze situatie.
Ervoor gaan en de nadelen voor lief nemen?

**Geplaatst**: 23-09-15 09:40

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 23-09-15 09:40

Wat is het nadeel dat je weer meer tijd hebt als de jongste ook naar school gaat?
Dat is toch positief?

**Geplaatst**: 23-09-15 09:48

Geplaatst: 23-09-15 09:48

fleurtjeuh schreef:
Wat is het nadeel dat je weer meer tijd hebt als de jongste ook naar school gaat?
Dat is toch positief?

De eerste twee jaar ben je een stuk 'beperkter'. Nog veel slaapjes op een dag, voedingen etc etc.
Onze oudste twee kunnen met gemak een dag ergens mee naartoe, eten mee in een restaurant, beide zindelijk, hebben vaste bedtijd enzovoorts. Wat dat betreft 'beperkt' het krijgen van een kindje ons gezin daar dus weer in. De baby gaat dan voor wbt eten, slapen etc.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-09-15 13:56

Geplaatst door de TopicStarter : 23-09-15 13:56

fleurtjeuh schreef:
Zo, topic weer teruggevonden.
Al een tijdje in mn hoofd dat ik wilde reageren,maar het kwam er steeds niet van.

Hier een heeeeele grote kinderwens. Op mn 17e sloeg het ineens helemaal toe. Toen ook bijna met de pil gestopt.
Inmiddels 22 en onverminderde kinderwens. Soms heb ik er echt 'last' van. Dan heb ik het gevoel dat het allemaal niet gaat lukken en ik misschien wel onvruchtbaar ben ofzo.. Ook gezien mijn vriend behoorlijk wat ouder is brengt dat ook mogelijke risico's mee, en dat wil ik eigenlijk zo veel mogelijk beperken.
Maar we zijn nog maar een paar maanden samen. Wel willen we het allebei echt heel graag, maar zijn ook verstandig genoeg om te wachten tot we een eigen plekje hebben..
Maar soms.. Soms denk ik echt, fiets it. Er zijn mensen die het gered hebben met minder, en daar is ook alles goed gekomen, dan kunnen wij dat ook wel!
Maar ja,dat verstandige stemmetje(en de ingebeelde woede van mn ouders) houdt me nog tegen.

Ja voor- en nadelen zitten eraan hea....mag ik vragen hoe oud je vriend is dan?
En inderdaad is een paar maanden samen nog niet zo heel veel, ik vind het denk ik ook wel verstandig dat jullie eerst samen een plekje zoeken, je weet nooit hoe het dan gaat verlopen natuurlijk.

Elicious schreef:
Leuk om te lezen. Én herkenbaar ...

Ik ben jong moeder geworden (begin 20), mijn man is wat ouder en had toen ik hem leerde kennen al een bedrijf, een huis etc. We hebben inmiddels twee mooie kindjes en de wens voor een derde (eigenlijk vierde) is er enorm. Ik word gék van de kriebels, de 'jaloezie' wanneer iemand in onze vriendengroep weer zwanger is en er gaat geen dag voorbij dat ik niet alle voors en tegens weer afweeg.
De 'nadelen'op een rijtje;
Ik heb moeilijke zwangerschappen gehad en we hebben een kindje verloren.
De jongste gaat bijna naar de basisschool, waardoor ik weer erg veel vrijheid terugkrijg.
Mn werkgever wil mij graag volgend jaar weer aan de studie hebben om zo een hogere functie binnen het bedrijf te kunnen vervullen. Dit mag uitgesteld worden, maar voor mij betekend dat 4 jaar uitstel. (en miss is mijn kans dan wel aan een ander vergeven)

Voordelen;
Te veel om op te noemen! Ik wil alles aan de kant schuiven voor nog een kindje binnen ons gezin.
Maar is dit ook de juiste keuze?

Ik ben benieuwd hoe jullie erin zouden staan in onze situatie.
Ervoor gaan en de nadelen voor lief nemen?

Oh maar je hebt al twee mooie kindjes dus! Dat is al heel erg prachtig natuurlijk! Maar ik snap ook wel je voors en tegens....lastig lastig!

**Geplaatst**: 23-09-15 14:01

Geplaatst: 23-09-15 14:01

Ik herken je verhaal. Ik had wel al een aantal jaar een relatie en we woonden samen. Vriendlief was er echter nog niet aan toe dus ik heb al met al nog 3 jaar moeten wachten :')

daarvoor had ik ook wel een kinderwens maar de laatste 3 jaar werd het echt extreem en eigenlijk gewoon ronduit vervelend (helemaal voor mijn vriend).

Uiteindelijk hadden we een paar maand geleden de knoop doorgehakt om te proberen zwanger te worden. Bleek na een aantal onderzoeken bij mij dat ik een hormonaal probleem heb en het de vraag was of het überhaupt ging lukken op de 'natuurlijke' manier.... Dat was wel even slikken.

Toch geprobeerd. En je raad het, eerste keer raak :Y)

. En ook niet een beetje, ik blijk zwanger van een eeneiige tweeling

.
Het waren vervelende jaren maar het is het wachten waard. Ookal hebben we even behoorlijk in de stress gezeten toen we eindelijk beide zover waren.

Ik ben overigens 26 en we zijn 8 jaar samen inmiddels

Laatst bijgewerkt door cp112 op 23-09-15 14:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-09-15 14:02

Geplaatst: 23-09-15 14:02

*Steek ook een vinger(tje) op*

Ook hier een onwijs grote kinderwens, liever gisteren dan morgen zeg maar _O-

Helaas omstandigheden ook niet ideaal, vriendlief en ik zijn pas sinds januari samen, nog geen eigen stekje en (ik) nog geen vaste baan...
Maar ook dat laatste is juist voor mij de reden om steeds meer te gaan denken, van: de banen liggen nu (helaas) niet voor het oprapen, waarom niet eerst.. en dan weer op werkjacht.. Maar helaas, van 1 salaris en huren en een kind betalen wordt m (nog) niet.. Dus we solliciteren stug door en laten dat spiraaltje mooi nog een jaar of 2 zitten

Scheelt wel dat zowel vriendlief en ik beiden een kinderwens hebben, maar vriendje liever morgen dan gister zeg maar _O-

**Geplaatst**: 23-09-15 14:11

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 23-09-15 14:11

Ik wil ook heel graag kinderen, maar nog aan t studeren, relatie is ook nog maar 4 maanden... Dus voorlopig duurt dat nog even. Overigens heb ik nu wel heel erg dat ik al heel erg uitkijk om samen te gaan wonen en dat idee maakt mij ook al heel erg blij.

Ts: ik had als afspraak met mezelf dat als ik op mn 35e nog single was ik zelf alleen aan kinderen zou beginnen

**Geplaatst**: 23-09-15 14:11

Geplaatst: 23-09-15 14:11

Bij ons is ook een duidelijke kinderwens, maar voor zover het te 'plannen' valt, willen we graag eerst alles op orde hebben. Willen uiteindelijk nog aardig wat verbouwen. Dus dat staat voor nu bovenaan haha! Ik ben 25 en mijn vriend wordt 26. Ik riep altijd dat ik absoluut voor mijn 25e kinderen wilde. En nu denk ik... Nou.... Laten we eerst maar een klaar zijn in en rondom huis en dan zien we wel verder. Jong genoeg en tijd genoeg!

**Geplaatst**: 23-09-15 14:45

Geplaatst: 23-09-15 14:45

_Linn_ schreef:
fleurtjeuh schreef:
Zo, topic weer teruggevonden.
Al een tijdje in mn hoofd dat ik wilde reageren,maar het kwam er steeds niet van.

Hier een heeeeele grote kinderwens. Op mn 17e sloeg het ineens helemaal toe. Toen ook bijna met de pil gestopt.
Inmiddels 22 en onverminderde kinderwens. Soms heb ik er echt 'last' van. Dan heb ik het gevoel dat het allemaal niet gaat lukken en ik misschien wel onvruchtbaar ben ofzo.. Ook gezien mijn vriend behoorlijk wat ouder is brengt dat ook mogelijke risico's mee, en dat wil ik eigenlijk zo veel mogelijk beperken.
Maar we zijn nog maar een paar maanden samen. Wel willen we het allebei echt heel graag, maar zijn ook verstandig genoeg om te wachten tot we een eigen plekje hebben..
Maar soms.. Soms denk ik echt, fiets it. Er zijn mensen die het gered hebben met minder, en daar is ook alles goed gekomen, dan kunnen wij dat ook wel!
Maar ja,dat verstandige stemmetje(en de ingebeelde woede van mn ouders) houdt me nog tegen.

Ja voor- en nadelen zitten eraan hea....mag ik vragen hoe oud je vriend is dan?
En inderdaad is een paar maanden samen nog niet zo heel veel, ik vind het denk ik ook wel verstandig dat jullie eerst samen een plekje zoeken, je weet nooit hoe het dan gaat verlopen natuurlijk.

Mijn vriend is al 40, heeft nog geen kinderen maar ook een zeer grote kinderwens..

**Geplaatst**: 23-09-15 14:55

Geplaatst: 23-09-15 14:55

Ik herken het wel. Ik ben eeuwig vrijgezel (met een maand 26) en ontzettend veel mensen in mijn omgeving hebben kinderen. Vrijwel iedereen met wie ik vroeger omging, alleen mijn beste vriendin niet. Ik zou dolgraag toch wel aan kinderen willen beginnen, maar ik wil er niet zomaar in duiken en zekerheid hebben betreft de vader dat die er ook bij zal zijn. Ik hoor uit mijn omgeving dat ik niet het type ben voor een relatie, en in de eerste instantie geef ik hun gelijk, ben altijd vrij impulsief geweest, los en do what i please, maar ik wil toch op een gegeven moment toch wel settelen en kinderen krijgen. Ik woon al op mijzelf, heb sinds kort een baan met doorgroei mogelijkheden en heb 2 katten als huisdier, dus huisje boompje beestje is al geregeld lol....

Nu de rest nog xD