Denk dat ze het niet durft naar mij, want ik trek mijn mond wel open
Ze heeft ooit een keer mij gebeld, hoe ik durfde zo tegen mijn vriend te praten en dat onze relatie niet goed is (hij kwam veel later thuis dan ik dacht, dus had gebeld waar ie bleef, en toen gevraagd of hij dat de volgende keer even laat weten).
Ben toen heel boos geworden, haha. Sindsdien zegt ze alleen maar poeslieve dingen tegen mij

Ze heeft nu ook gezegd dat ze mij niet onder ogen durft te komen. Vader wil dus praten, zij durft niet eens! Overigens ga ik alleen praten als zij er ook bij is. Anders heeft het geen zin

Hij gaat erheen omdat ik zeg dat te doen. Want wel zijn ouders...
En dan probeert hij het nog te sussen enzo.

Hoor ze maar aan en doe alsof je neus bloed.
Ga niet alleen die strijd aan vriend ook erbij.

Maak geen verwijten maar wees eerlijk in je gesprek
Bevalt het niet dan kap je het gesprek af.

Je vriend zal heel duidelijk moeten maken aan zijn moeder dat ze zich er maar bij neer moet leggen dat jij zijn vriendin bent. En dat ze haar roddel mond er maar over dicht moet gaan houden.
Zo niet dat de zoon-moeder relatie over is en dat die keuze dus compleet bij haar ligt.

TS, allereerst wil ik jou en je vriend complimenteren met hoe jullie hiermee omgaan. Ondanks de tegenwerking van schoonmoeder blijven jullie gewoon samen en ook voor elkaar opkomen. Top!

Je vriend is dus enig kind, is dit zijn eerste lange/serieuze relatie? Wonen jullie samen? Is zijn moeder wellicht in de overgang? Er kunnen heel veel redenen zijn waarom je schoonmoeder zo raar doet naar jou. Ik denk echter dat het totaal niet persoonlijk naar jou bedoeld is: elke vrouw waarmee je vriend was komen aanzetten had waarschijnlijk dezelfde behandeling gekregen als jij. Ze heeft er waarschijnlijk grote moeite mee - je schrijft dat zelf ook al ergens - dat een ander "de vrouw in zijn leven is". Ik zou het gesprek nog 1x aangaan, tezamen met je vriend en je schoonvader - als die nog in beeld is. Let daarbij op de "tafelschikking": jij en je vriend aan dezelfde kant. Probeer daarbij rustig te blijven en alleen te vertellen hoe jij het ervaart, wat het met jou doet, als je schoonmoeder zo raar doet en jou bij anderen zwart maakt. Je vriend kan uiteraard hetzelfde doen. Als het gesprek positief verloopt: schoonmoeder biedt haar excuses aan en belooft beterschap, prima. Dan kan je een poosje beleven of het daadwerkelijk gaat werken. Als het gesprek niet positief verloopt en schoonmoeder blijft maar niet begrijpen wat jouw probleem is want zij doet toch niets fout: einde verhaal. Je verbreekt, in samenspraak met je vriend, jouw contact met haar. Wat je vriend doet moet hij zelf weten. Hij moet duidelijk zelf een beslissing nemen zodat je schoonmoeder nooit kan roepen dat het jouw schuld is als je vriend geen contact meer met haar wil. Overigens is het OK als je vriend het contact niet zou willen verbreken, het is toch zijn moeder. Uit je post begrijp is dat hij goed in staat is om duidelijk te maken wat zijn standpunt is en de rationale daarachter.

Wat een vreselijke situatie.
Je hebt al veel goede tips gehad.

Hoop dat jullie eruit komen.
Als het gesprek positief verloopt wil niet betekenen dat je er gelijk elke week naar toe moet.

Je schoonmoeder moet leren dat ze respect moet hebben voor jouw leven.
Jullie bouwen samen iets moois op.
Jullie nemen samen beslissingen enz.
Dat moet zij leren loslaten wat ze er ook van vind.

Zo te lezen spelen hier verschillende problemen door elkaar. Schoonmams heeft wat emotionele kwesties omtrent het opgroeien van haar enige kind, dat kind zelf heeft wat emotionele kwesties rondom bezoeken aan zijn ouders en jij hebt wat emotionele kwesties als gevolg van de kwesties van schoonmams.

Blijkbaar zijn alle betrokkenen wel bereid om te zoeken naar mogelijkheden om in contact te blijven, maar er is geen vertrouwen. Nog 1 keer een gesprek als allerlaatste kans lijkt mij een gebeurtenis die zoveel extra lading meebrengt dat het gegarandeerd een zeer frustrerende mislukking wordt.

Ik zou daarom vragen om professionele begeleiding. Een relatie- /gezinstherapeut heeft veel kennis en ook ervaring met alle mogelijke vormen van dit soort problemen en kan goed helpen om de verschillende partijen inzicht te geven in hun eigen emotionele uitdagingen (lees: aan schoonmams uitleggen dat ze haar lege-nest-syndroom niet op haar zoon en jou moet afreageren). Schoonmams heeft daar waarschijnlijk niet veel zin in, maar dat kun je met een beetje handigheid vast wel geregeld krijgen. Het mens denkt toch al dat aan jou van alles mankeert, dus als je aangeeft dat jij het heel moeilijk hebt met de hele situatie en het voor jou belangrijk is dat er professionele begeleiding is bij dat gesprek dat zij zo graag wil, dan is het natuurlijk wel een erg grootmoedig gebaar van haar als zij daar dan in meegaat en zelfs de controle over neemt door de rekening van de therapeut op zich te nemen. Subtiliteit is hier wel vereist, want als je er met gestrekt been in gaat en zegt dat professionele begeleiding voor jou een harde voorwaarde is voor hernieuwd contact dan zal schoonmams daar vermoedelijk in lezen dat jij erop uit bent om haar voor gek te laten verklaren.

Groot voordeel van de aanwezigheid van een therapeut is dat jij niet meer de verantwoordelijkheid op je hoeft te nemen om te voorkomen dat het gesprek uit de hand loopt, dat doet de therapeut. En die grijpt ook in wanneer je schoonmoeder niet-contructieve onzin begint uit te kramen. Je hoeft jezelf dus niet te verdedigen maar krijgt zelf ook de ruimte om te bespreken wat je wél wilt, in plaats van te focussen op wat je niet (meer) accepteert.

Uiteraard moet je vriend het eens zijn met deze aanpak. Ideaal zou zijn als jullie samen alvast een therapeut uitzoeken die jullie aanstaat en dat hij dan aan zijn ouders de boodschap overbrengt dat jij/jullie graag begeleiding willen bij het gesprek. Tot slot, als het zelfs met professionele begeleiding niets wordt weet je heel zeker dat je alles hebt geprobeerd. Dat maakt een eventuele radicale beslissing zoals een definitieve breuk in de familie gemakkelijker.

Mocht je toch besluiten om het gesprek aan te gaan doe dat dan alleen met iedereen erbij, anders heeft het totaal geen zin.
Heb in een zelfde situatie gezeten als jij, duurde alleen veel langer voordat de bom barste zeg maar.
Zijn gesprekken geweest zonder vader en alleen met de moeder van mijn man. Zonde geweest van de tijd en de moeite want thuis is alles verdraaid geweest naderhand.

Om even wat druk weg te nemen. Je hoeft in elk geval niet te proberen het goed te doen, want je doet het in haar ogen toch nooit goed. Of je het nou goed doet of wel.
Wij hebben geen contact met onze zoon en zijn vrouw en kinderen. De kinderen hebben we zelfs nog nooit gezien. We hebben er alles aan gedaan om de relatie te laten zijn, inclusief excuses aangeboden voor dingen die we niet gedaan hadden of waar we niets van wisten, geprobeerd te praten, geruzied, ondanks spanning de ander toch steeds weer opgezocht maar niets mocht baten.
Totaal onredelijk, hard, en onlogisch werd er steeds gereageerd.
Uiteindelijk hebben we het laten zitten, zij willen geen contact dan is het maar zo. Maar we zijn zo op ons hart getrapt, als geen enkel initiatief nog goed is dan moet het initiatief maar van de andere kant komen.
Achteraf ontdekte we dat onze schoondochter een Wajong ontvangt wegens borderline. Toen gingen er wat muntjes vallen. Niet dat het wat uitmaakt, al kunnen we daardoor wel milder naar de situatie kijken.
Het was een opluchting om het er bij te laten. Het duurde even maar nu kunnen wij zelf ook verder met ons leven. Er zit een groot gat en een groot verdriet, maar toch nu kunnen we tenminste leven zonder gedoe, we kunnen weer groeien.

luister naar je gevoel.
twee jaar is lang zat om kansen te benutten ofniet?
Ze zal jou heus niet ineens aardig gaan vinden omdat je zo'n fantastisch persoon blijkt.
Haar mening is duidelijk en ze doet dit enkel en alleen om dr zoon bij zich te houden.

Ik zou gewoon afspreken geen contact meer te hebben.

Ik denk dat jullie eens een grondig gesprek moeten hebben waar alle partijen aanwezig zijn. Dit wil zeggen jij, je vriend, je schoonmoeder en je schoonvader. Dit moet uitgepraat worden en alles wat er op de lever ligt moet er uit gegooid worden. Desnoods op papier als praten niet kan. Je kan hierbij ook hulp vragen van een relatietherapeut zoals maura voorstelde. Belangrijk is dat jullie echt en zonder ruis in de communicatie met elkaar communiceren.

De optie: dat je vriend geen contact meer heeft met zijn ouders vind ik niet gezond. Daar wordt hij (en jij) niet gelukkig van (en zijn ouders ook niet).

Mooie post met goed advies van Maura.

Mij lijkt 2 jaar ook meer dan tijd genoeg om een goeie relatie op te bouwen. Lukt het dan niet, dan is het van niet willen.
Als ik in jou situatie was, zou ik het hierbij laten en mijn vriend zelf de keuze laten wat hij zou willen doen. Zelf zou ik het gesprek niet meer aangaan, want de enige reden dat ze het nu doen, is omdat je vriend gedreigd heeft om het contact te verbreken. Dus dan doen de schoonouders het duidelijk niet om de situatie met jou recht te zetten en te verbeteren, maar enkel om die met de zoon niet helemaal op te blazen. Als het dreigement van de zoon de enige reden is, waarom ze met mij zou willen praten, zou het niet meer moeten voor mij.

Professionele begeleiding vind ik ver gaan hoor. Ik zou geen stuiver uitgeven om zoiets te laten slagen. Het is graag of niet.

Vrienden hoef je niet te worden, maar je kan wel je fatsoen houden. Lukt schoonmams dat niet dan heeft ze imo pech.

Ik zou het verleden ook niet gaan bespreken, geen excuses verwachten. Ga uit van wat je vanaf nu wil en heb het daarover.

mijn gedachte!

Klinkt precies als de schoonmoeder van mijn beste vriendin, echter liep zij ook stennis te schoppen waar mijn vriendin bij was. Zij hebben toen met een tussenpersoon een gesprek gehad. Voornamelijk omdat de emoties telkens zo hoog opliepen dat die (onafhankelijke) tussenpersoon even weer iedereen met beide benen op de grond kon zetten. Ook vatte die tussenpersoon alles samen en hoorde schoonmoeder ineens van een ander wat ze nou eigenlijk zei. Dat heeft wel heel erg geholpen.
Er zijn toen hele duidelijke afspraken gemaakt over contact (niet ongevraagd langs komen, niet elke dag bellen en boos worden als er niet wordt opgenomen ect) en dat werkt nu al een jaar erg goed.

Mijn vriendin en haar vriend gingen overigens erg pessimistisch het gesprek in, omdat schoonmoeder altijd met het vingertje wijst en nooit de schuld ergens voor nam. Maar het hielp dus wel!

Hier ook een schoonloeder en nadat ze mij verrot schold met mijn eigen kind op haar arm heb ik het contact verbroken. Ze komt er niet meer in. Helaas zit mijn man zakelijk aan haar vast en durft hij het niet tegen haar op te nemen. Ik had mijn echtscheiding al aangevraagd. Nu zitten we in relatie therapie, heeft hij alleen therapie en heeft hij ook therapie met zijn moeder.

Knap dat je nog met haar om tafel gaat, die deur heb ik ondertussen ook gesloten. Ik heb het geprobeerd, maar mijn schoonloeder ontkent alle beschuldigingen ook al heb ik getuigen en genoeg bewijs. Ze erkent ook bij de therapeut dat zij geen probleem heeft en dat alles mijn schuld is. Als ik haar vraag waarom ze mij vanalles aandoet zegt ze dat het niet zo is. (beschuldigen van diefstal, uit het bedrijf werken, mijn ouders bellen om mij zwart te maken, etc) Voor mij is de deur dicht... Overigens is mijn schoonloeder al bijna 3 jaar aan de gang... Ik ga niet alles hier neerzetten want zoveel pagina's gaat niemand lezen, maar ik hoop dat ze geen 90 wordt!

Net als Xanthippe zou ik de situatie hierbij laten.
Je hebt je best gedaanen dat was niet genoeg.
En voorzover ik weet kan je niet meer doen dan je best.

Ik zou bij je vriend aangeven dat je niks meer wil horen over zijn ouders, maar dat hij er wel heen mag.
Aan hem de keus om naar zijn ouders te gaan of ook het contact te verbreken.

Pfff heel herkenbaar... hier ook 1 ... geen enig kind maar heeft altijd z'n hand vastgehouden ze heeft zelfs zijn huis gekocht voor hem ... (hij moest wel zelf betalen overigens) hij kan hoe dan ook niks verkeerd doen ... en als je het erover heb zegt sssst anders horen de buren het ... pfff z'n scheinheilige mensen alles wat er niet goed is komt door mij ... ik heb toen vaak moeten pushen om er heen te gaan want vanuit mijn vriend kwam het zelf niet maar als er dan te lang tussen zat kreeg ik het op m'n bord ja naar je eigen ouwe lui ga je wel ... denk ja mijn vriend hoef mij niet te pushen om naar m'n ouders te gaan ik ga wel ... nu ook sinds een half jaar geen contact na een flinke ruzie moest m'n paard weg doen en hem het geld geven enz (ik had m'n paard al voor ik hem leerde kennen)
Mijn vriend neemt het helaas niet voor mij op ik weet ook niet of hij er wel of niet heen gaat want daar hebben we het niet meer over ... we kunnen er ook geen goed gesprek over hebben want van huis uit meegekregen dat je nergens over mag praten alleen over hoe goed je het hebt ... laatst is mijn vader van bijna 80 haar tegen gekomen en haar netjes goedendag gezegd ze keek hem strak aan en draaide d'r hoofd om ... echt respectloos dus ...

Moeilijk ... Ik heb mezelf er maar bij neer gelegd ... geen behoefte om mezelf er meer druk om te maken ... je hebt ze niet voor het uitkiezen helaas

herkenbaar.
Hier is het contact met mijn schoonouders ook alweer bijna een jaar verbroken.
Mijn vriend ziet en spreekt ze nog gewoon. Maar ik ben er klaar mee en mijn vriend accepteert dat ook.
Mijn vriend is ook steeds meer klaar met zijn ouders, met sinterklaas en kerst is hij er al niet meer geweest.
Mijn vriend accepteert dat ik geen contact meer wil met zijn ouders, en ik laat hem vrij in het contact hebben met zijn ouders.

Mijn moeder is zo'n schoonmoeder voor mijn schoonzus. Mijn broer is haar oogappel, geen enkele vrouw is goed genoeg voor hem. Mijn broer is het ondertussen zat en komt niet meer thuis. Sinds de breuk heeft hij rust gevonden. Ze zijn wel bang voor later als de kinderen groot zijn. Mijn ma is nl van plan, als die haar opzoeken, om,haar versie van de feiten te vertellen en stiekum hoopt ze dat de kinderen dan boos worden op hun ouders, zucht.

Nou, dan hoop ik dat je moeder haar zin heeft....

Wat is dat toch met moeders en zonen? Wat gaat er dan mis in het hoofd van een vrouw dat ze denkt te moeten concurreren met de verkering van haar zoon? Hier helaas hetzelfde euvel. Ik wil mijn schoonmoeder niet meer zien, mijn vriend heeft af en toe moeizaam contact, maar het is voor schoonmoeder natuurlijk veel makkelijker om te zeggen dat dat door mij komt, omdat ik hem 'indoctrineer'. Ik ben nu zover dat ik mijn schouders ophaal, ik vind het alleen ontzettend sneu voor mijn vriend.

Anyway, TS, ik vind het echt superlief van je dat je uberhaupt nog wil praten. Ik had gezegd dat ze het mocht uitzoeken, en helemaal na het boos worden om Kerst terwijl ze verdomme je in een warm nest zou moeten verwelkomen omdat je je eerste Kerst zonder moeder moest 'vieren'. Sterkte!!

Ik ga wel met ze praten. Niet met begeleiding. Ga er geen stuiver insteken inderdaad. Gelukkig weet ik hoe mijn vriend erover denkt en neemt hij het echt wel op voor mij.

Ik wil ook absoluut met 4 man zitten. Haar mening over mij zal denk ik niet veranderen. Maar ik hoop wel dat ze ophoud. Voor mijn vriend.

Mijn bedoeling is ook zeker niet dat ik straks gezellig daar op bezoek ga. Denk dat ze heel blij mogen zijn als ik met de verplichte dingetjes weer mee kom

SVRL. Zo dan. Fijne moeder zeg. Echt niet gezond. Ik snap niet dat mensen zo kunnen zijn.

Ja ik verbaas me er ook over als ik lees hoeveel mensen hier problemen hebben met hun schoonmoeder. Ik vind het echt erg, maar ook voor de zonen, hoe erg om door mensen die je graag ziet voor een keuze gedwongen te worden tussen 2 mensen die je graag ziet

Het gebeuren met mijn moeder is nog het ergste van allemaal
Ik ben geheel onverwacht haar verloren. Schoonouders wilden komen. Lief natuurlijk. Ik heb wel aangegeven dat het niet het moment is om gezellig op de koffie te komen om mijn vader te ontmoeten (die hadden ze nog niet ontmoet). Ze zijn heel boos geworden, vonden het niet de moeite om dan nog te komen. En zijn dus ook niet geweest...

Later bedoelden ze het niet zo. Hoe dan wel?????

Oh, maar het kan ook anders hoor! Mijn schoonmoeder is een schat, ze heeft totaal geen problemen met de partners van haar 2 zonen. Mijn ene tante is helaas ook niet zo gemakkelijk voor haar schoondochter, maar zij heeft een nare ervaring gehad met de ex van haar oudste zoon en is daardoor in beschermmodus geschoten. Niet fijn voor de partner van de jongste die echt wel het hart op de juiste plaats heeft.