Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 33 van de 49 [ 1225 berichten ]
Ga naar pagina Vorige  1 ... 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36 ... 49  Volgende
Plaats een nieuw onderwerp

Hoe moet ik verder?

 
Profiel   

Wellicht kan je een andere 'activiteit' bedenken om je 's middags geestelijk even helemaal te ontspannen. Boek lezen, tekenen, volwassen kleurplaten, scrapbooken, ik roep maar even wat ideeën. Als het maar iets is wat lichamelijk niet zwaar is maar waar je wel lekker je gedachten in kan stoppen. Wanneer het dan over een tijdje iets beter gaat kan je dat vervangen door bijvoorbeeld een lekkere wandeling of zelfs een uurtje sporten.
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 31-07-19 18:42 



 
Profiel   

Hmm, dat is wel een idee, Lizy. Ik probeer elke dag al iets aan het plakboek te doen. Al is het een kwartiertje. Op die manier hoop ik toch wat ontspanning in te bouwen en tot nu toe lukt het aardig! Wie weet kan ik dat eens proberen uit te bouwen.

Het enige wat me nu echt afleidt is mijn telefoon. Dan gaat de dag het snelst voorbij en hoef ik even niet na te denken. Ik heb al vaak geprobeerd om minder op mijn telefoon te zitten. Als ik met een vriendin ben of van huis ben, kost het me totaal geen moeite. Het zijn de momenten dat ik alleen thuis ben. Als ik van gekkigheid niet meer weet wat ik moet doen en nog net niet tegen de muren op spring bij wijze van spreken, pak ik toch mijn telefoon maar weer, want ik moet die hele dag nog door zien te komen. Ik haat het, dat het zo is.

Iedereen bedankt voor het meedenken, het helpt me en het wordt echt gewaardeerd!

Link naar dit berichtGeplaatst: 31-07-19 20:00 



 
Profiel   

Op zich ook logisch want daarbij hoef je zelf helemaal niet na te denken. Wat ik alleen bij mezelf merkte is dat het een soort 'valse' ontspanning was. Uiteindelijk werd ik er alleen maar duf van en bracht het me niet de echte ontspanning die ik nodig had en wel kreeg door gewoon even met mijn handen bezig te zijn op een ontspannen manier. In het begin vond ik de volwassen kleurboeken zelfs te veel prikkels geven en heb ik gewoon kinderkleurplaten gedaan. Lekker simpel bezig zijn en toch het gevoel krijgen dat ik die dag iets bereikt had.

Link naar dit berichtGeplaatst: 31-07-19 20:29 



 
Profiel   

Klopt, het is geen ontspanning, het is een vlucht.. Je hoofd volstoppen met allerlei prikkels, zodat er geen gepieker meer bij past. Maar het komt keihard terug als er een beetje ruimte komt.
Ik voel me er soms ook helemaal overprikkeld door.

En als ik jouw stukje lees, misschien leg ik mezelf ook wel teveel op.
Als jij jezelf al het gevoel gaf dat je wat had bereikt die dag als je wat gekleurd had (en wat let je om jezelf dat gevoel te geven!), moet ik van mezelf het huishouden runnen, niet piekeren, gelukkig zijn, genieten van dingen etc etc.
Als ik 's avonds tevreden kan gaan slapen als ik een kwartiertje in mijn plakboek heb gewerkt die dag, zou ik al veel bereikt hebben.

Tsjonge, wat is het fijn om dat te lezen, die herkenning. Dat ik niet de enige ben de me zo voelt.

Link naar dit berichtGeplaatst: 31-07-19 21:04 



 
Profiel   

Er zijn echt stapels mensen die ervaren (hebben) wat jij nu ervaart. Het enige wat nu van belang is dat stukje acceptatie dat op dit moment nu gewoon even zo zijn en dat de enige die zegt dat jij die dingen moet jijzelf bent. Want echt er staat niemand aan het einde van de dag voor je deur om te controleren of je huis wel schoon is en je vaat gedaan.
Mocht jij echt een heel fijn gevoel krijgen van iedere avond je vaat weg hebben kun je dat je ‘dagdoel’ maken. Zolang je maar zorgt dat je voor jezelf kleine en haalbare doelen stelt is daar niets mis mee. Het idee van zo’n dagdoel is juist dat je jezelf een positief gevoel kan geven zonder dat dat ten koste gaat van je herstel en ze dus echt zo klein zijn dat het niet kan mislukken.

Link naar dit berichtGeplaatst: 31-07-19 23:10 



 
Profiel   

Nou dat blijkt, dat er meer mensen zijn. Toch fijn om te lezen. Hoewel het voor die persoon natuurlijk niet fijn is.

Wat betreft een netjes huis, ik ben altijd bang dat er iets gebeurt (lekkage, ongeluk of weet ik veel wat, vriendin in nood) en dat er iemand bij me naar binnen moet. Ik vind het afschuwelijk als het niet opgeruimd is en er komt iemand binnen.
Mijn ouders waren altijd boos over mijn kamer. Ik moest zelfs geld betalen als ze het niet netjes genoeg vonden. Dat werd al snel een automatische overboeking, want het was nooit netjes genoeg. Nu zeggen ze: jaaa maar dat was kostgeld.
Dus ja, dat blijft een dingetje voor me. Ik oefen soms wel met wat van de vaat laten staan als een vriendin komt, bijvoorbeeld.
Het geeft me wel een goed gevoel als ik ga slapen en alles is netjes. Het blijft toch in mijn hoofd zitten als er nog iets moet gebeuren en het geeft me wel stress. Maar het lukt me eigenlijk nooit.

Die dagdoelen ga ik eens naar kijken! Ik maak ze nu veel te groot. Goeie tip dat ze zo klein moeten zijn dat ze niet kunnen mislukken.


Qua energie gaat het slecht. Ik doe wat ik moet doen qua afspraken, maar wat een marteling is dat. Het verbaast me waar mijn lijf de energie vandaan haalt :')
Mijn directrice zei gisteren: wat mij betreft schroeven we het verder terug, zodat je het volhoudt. In plaats van steeds zo ver mogelijk te gaan en weer terugvallen. Vanuit haar ervaar ik totaal geen druk en dat is zo fijn.
Maar ik kijk het nog even aan, hoor. Het zou na twee weken beter moeten gaan.

Mentaal gaat het beter. Ik heb dat vaker als ik erg moe ben. Eerst somber en depri en daarna gevoelloos.
Of ik slaap veel, zodat ik niet hoef te voelen. Of ik zoek de grens op, zodat ik niet meer voel.

Link naar dit berichtGeplaatst: 02-08-19 18:39 



 
Profiel   

Ik was net een artikel in psychologie magazine aan het lezen wat me heel erg aan je deed denken, op internet heb ik een stuk gevonden wat hier ook over gaat:
https://dsmmeisjes.nl/kennisbank/narcis ... h-te-zijn/

In het artikel dat ik heb gelezen staat het volgende:
In een gezin waar 1 of beide ouders narcistisch zijn, is de kans op echoisme het grootst. Malkin:'een kind dat iets voor zichzelf vraagt zoals zorg, liefde of empathie, krijgt een woedende of diep gekwetste ouder. Je aanpassen en richten op de behoefte van de ander leidt voor zo'n kind tot de minste problemen en de grootste kans dat je gewaardeerd wordt.'

Wie heel laag scoort op de narcismeschaal is misschien wel het meest deugdelijk, bescheiden en vriendelijk, maar niet per se gelukkig en evenwichtig. Deze mensen blijken in verhouding met gemiddeld en hoogscoorders namelijk:
- Meer moeite te hebben met het reguleren van de emoties
- Minder fijne relaties te hebben
- Zich te onderwerpen aan de wensen van anderen
- Het gevoel te hebben dat ze aandacht, liefde en succes niet verdienen
- Zich vaker eenzaam, onzeker, pessimistisch en incompetent te voelen
- Het hoogst te scoren op neuroticisme en psychische klachten zoals angst en depressie

Wie lange tijd zijn wensen en behoeften wegstopt raakt uiteindelijk uitgeput.

Weet niet of je er iets mee wilt of kunt, maar misschien herken je jezelf er in en kan je er iets mee.

Als je het fijn vind kan ik het artikel wel voor je inscannen en naar je toe mailen.

[ img ]

Link naar dit berichtGeplaatst: 02-08-19 20:36 



 
Profiel   

O wauw.. 'Als ik veilig en geliefd wil zijn, moet ik ervoor zorgen dat ik zo weinig mogelijk van mensen vraag (en zoveel mogelijk geef).'
Dit is wel echt een eyeopener. Bedankt dat je het deelt.
Ik stuur je een pb!

Link naar dit berichtGeplaatst: 02-08-19 22:03 



 
Profiel   

Ik had vandaag besloten om te stoppen met het experiment van de psycholoog qua slapen. Het voelde niet goed om mezelf zo uit te putten. Het positieve is dat mijn slaap wel effectiever is geworden. Ik slaap dieper dan eerst.

Vanmiddag ben ik dus naar bed gegaan. Maar ik heb er eigenlijk al weer spijt van. Op de een of andere manier was ik te moe om te piekeren en voelde ik geen emoties. Dat was best fijn. Maar dat is nu in alle hevigheid weer teruggekomen. Ik weet me geen raad met mezelf. Ik voel me zo opgejaagd, zo gestresst.
Ik snap ook gewoon niet waar het vandaan komt. Er is niet iets concreets waar ik me druk over moet maken. Het voelt meer of ik ergens voor op de vlucht ben. Ik krijg niks gedaan in huis en ik snap gewoon echt niet waarom. Het lukt gewoon niet in mijn hoofd ofzo. Ik kan me er niet toe zetten om de was op te hangen of te stofzuigen. Ik snap het niet.
Dus toch maar weer het idee van de psycholoog volgen. Liever moe dan dit..
Hoewel ik toen ook niet veel kon, alles beter dan dit.
Als iemand dit herkent en uit kan leggen hoe het zit, graag.. Ik kan gewoon op mijn benen staan, ik ben niet ziek en toch zie ik als een enorme berg op tegen het huishouden en moet ik bijna huilen als ik eraan begin.

Link naar dit berichtGeplaatst: 04-08-19 23:02 



 
Profiel   

Die alarmstand is precies wat er gebeurt bij burnout.
Het is een hormonale en fysieke ontregeling door langdurige stress.
Daarom heeft het heel lang tijd nodig om te herstellen.
Dat los je niet even op met een paar dagen rust en positieve gedachten.
Gun jezelf tijd, veel tijd om te herstellen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 05-08-19 21:09 



 
Profiel   

Maar hoe moet dat dan als niemand me serieus neemt?
Vorige week ben ik echt eerlijk geweest bij mijn bedrijfsarts. Ik heb gezegd dat het niet goed ging. Dat ik het gevoel had dat het me allemaal boven het hoofd groeide, het huishouden me niet meer lukte, dat ik zo moe ben. En nog wil hij over drie weken weer op gaan bouwen.
Als mijn psycholoog aan me vraagt: dus jij denkt dat je een van de weinigen bent die om die en die reden moe is? Alsof ik mezelf dingen aanpraat. En me vervolgens adviseert om mezelf nog harder over mijn grenzen te jagen.
De coach van het reïntegratie-bureau is de enige die adviseert om helemaal te stoppen met werken.

En ik.. ik weet het niet. Aan de ene kant ben ik er zo klaar mee om weer te moeten stoppen. Aan de andere kant is het een opluchting. Ik voel ergens ook wel dat het zo niet gaat. Alleen durf ik niet. Ik durf niet eerlijk te zijn. En rust betekent die enorme onrust in mezelf voelen. Sinds ik minder slaap, is die onrust veel erger geworden. Zo erg dat ik niet op tijd naar bed durf. Want uitgeruster wakker worden, betekent weer piekeren en dat opgejaagde gevoel.
Morgen moet ik naar mijn therapeut. Hoe kan ik het nou duidelijk uitleggen? Ik ben bang dat ik het weer ga bagatelliseren. En zelfs áls ik eerlijk vertel hoe het zit, wordt het niet gehoord, blijkt wel bij mijn bedrijfsarts.

Link naar dit berichtGeplaatst: 05-08-19 21:44 



 
Profiel   

Je kan je nu ziekmelden of wachten totdat je met de ambulance richting ziekenhuis gaat omdat je op je werk/op straat letterlijk in elkaar stort. Je bent niet in staat om op te bouwen, meer belasting verbeterd niks qua conditie (overtrained zou dat bij sporten heten). Je coach heeft gelijk, je bent 0% belastbaar momenteel en totdat je in staat bent om was en afwas te doen moet je er echt niks bij willen doen voor anderen, zowel omdat jij daar van achteruit gaat als dat de kwaliteit van het werk niet is wat je gewoon gezond en belastbaar kan geven.

Link naar dit berichtGeplaatst: 05-08-19 21:53 



 
Profiel   

Wat mij heel erg met mijn neus op de feiten heeft gedrukt was het nieuws dat de dochter van goede vrienden van mijn ouders die week in het ziekenhuis was opgenomen ivm haar burn-out. Die at, dronk en sliep zo goed als niet meer.

Ik zat toen net een week thuis en op dat moment begreep ik dat ik heel erg dicht bij die grens zat en in dus echt wel moest stoppen om te voorkomen dat ook ik het ziekenhuis in ging of erger.

Link naar dit berichtGeplaatst: 05-08-19 22:16 



 
Profiel   

Lizy, wat heftig zeg.

Mijn therapeut zegt dat ik geen burnout kan hebben, omdat ik zo weinig doe. Ik werk maar tien uur in de week. Ze gooit het op rouw (situatie rondom mijn ouders) en het 'moeten' en te streng zijn voor mezelf (bestraffende ouder die constant over mijn schouder meekijkt en commentaar heeft op alles wat ik doe). Naast mijn schildklier natuurlijk.
Kan.. ik weet het niet. Ik vind het verwarrend dat iedereen iets anders zegt. Wat ik zelf denk dat het beste is, weet ik niet. Van weglopen leer ik niks. Zijn het wel burnoutklachten, dan is stoppen juist wel het beste.
Ik weet wel dat ik zo ontzettend opzie tegen het leven dat ik wenste dat ik er niet meer was. Deze hele ellende. Nu weer een collega die mij moet hebben en regelmatig naar me uitvalt als ik iets ben vergeten of iets op een andere manier doe dan zij. Het lijkt wel of ik de ellende aantrek.

Ik denk wel dat als ik een leukere baan had, ik wel beter in mijn vel zou zitten. Misschien heeft mij therapeut wel gelijk.

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-08-19 11:09 



 
Profiel   

Ik zou vragen naar een andere therapeut. Niet dat een therapeut je naar de mond hoeft te praten, maar het klinkt alsof deze eigenlijk geen begrip heeft voor wat jij voelt. En dan mis je al een stuk vertrouwen die de basis is om weer opnieuw op te bouwen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-08-19 13:56 



 
Profiel   

Deze therapeut heb ik al langer en tot nu toe heb ik er wel veel aan gehad. Maar hierin had ik inderdaad niet het gevoel dat ze het echt serieus nam.
Ik loop zelf ook met het idee dat ik misschien toch meer nodig heb. Het zet allemaal geen zoden aan de dijk. Als ik kijk naar waar ik vorig jaar stond, heb ik wel dingen bereikt, maar niet effectief. Ik leef van sessie naar sessie om mijn hoofd boven water te houden, ik zit enorm in de knoop met mezelf en voel ik me uitgeput.
Ik denk erover om me morgen ziek te melden.
Gisteravond voelde ik me ineens zo draaierig dat ik in bed moest gaan liggen. Daar schrok ik wel van.

Of ik zou toch weer langs de huisarts moeten gaan? Ik moet in ieder geval actie ondernemen. Dat de professionals er anders naar kijken dan ik, maakt me zo aan het twijfelen. Is het wel waar? Misschien hebben ze gelijk en moet ik gewoon de schouders eronder zetten en doorzetten. Maar zij voelen toch niet wat ik voel?
Jullie hebben er wel gelijk in dat ik niet aan mezelf kan werken nu ik zoveel op mijn bord heb. In een staat van angst ben je niet in staat om te leren. Wellicht geldt dat ook voor stress.
Als ik dat doortrek naar mijn situatie heb ik nu meer het gevoel dat ze me leren watertrappelen in plaats van me leren om naar de kant te zwemmen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-08-19 14:10 



 
Profiel   

De geschiedenis herhaalt zich.. ik heb me voor vandaag ziekgemeld. Morgen ben ik sowieso vrij, dus even twee dagen rust. En dan maar kijken hoe het vrijdag gaat.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-08-19 07:23 



 
Profiel   

Het is echt niet erg om je een keer ziek te melden.
En natuurlijk herhaald zich de geschiedenis.
Als ik mij ziek moet melden op het werk heb ik dat ooit ook al eens gedaan.
Laat het stukje geschiedenis herhaalt zich een beetje los.

Je kunt niet altijd fit zijn

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-08-19 10:00 



 
Profiel   

Voordelen van je middagslaapjes volgens onderzoek :
https://www.nu.nl/werk/5974715/beter-pr ... -werk.html
Als jouw hoofd constant werkt als je wakker bent, is dit voor jouw dus ook thuis van toepassing.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-08-19 10:20 



 
Profiel   

Ik bedoel meer dat ik dezelfde klachten als vorig jaar herken en bang ben dat ik er weer voor lange tijd uit moet. Ik baal ervan dat ik het zo ver heb laten komen. Voor mezelf, maar ook voor mijn collega's. Hoe kan ik ooit uit die cirkel komen?

Tamary, inderdaad ja. Vriendin zei ook tegen me: als je lichaam het nodig heeft, moet je gewoon naar bed gaan overdag.
Vannacht heb ik een lange nacht gemaakt. Vandaag moet ik naar de fysio, maar daarna kan ik rusten tot vrijdagochtend. Dus ik ga het er maar van nemen. Anders val ik eerdaags echt letterlijk om.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-08-19 13:13 



 
Profiel   

Uit die cirkel kom je door je niet op te laten jagen en ik denk dat je profijt hebt bij een ander soort therapie. Wellicht dat mindfullnes voor je werkt. Je moet leren je grenzen te herkennen en aan te geven voordat je er mijlenver overheen bent.
En eerlijk is eerlijk, ik vind het altijd heel erg knap als mensen binnen een half jaar tot een jaar na hun burn-out weer op niveau zitten. Ik zou mijn oude werk nu 5 jaar later nog niet kunnen op fulltime basis. Ik heb het nog een tijdje parttime gedaan maar zelfs dat brak me op.
Ik kan gewoon niet meer functioneren op dat niveau met die constante stress.
Ik zit nu op 90% van wie ik was maar besef me ook heel goed dat ik nog steeds moet oppassen want de valkuil is nooit extreem ver weg en als ik er weer in trap betwijfel ik of ik weer naar dit niveau terug kan trappelen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-08-19 13:30 



 
Profiel   

Ik denk inderdaad een stukje mindfulness, rust in mijn hoofd, loslaten, controle durven loslaten en daarbij ook een stuk angst accepteren en durven laten gaan. Naast een stuk verwerking van het verleden en zelfacceptatie.

Als jullie nog goede ideeën hebben qua therapieën. Zelf heb ik het gevoel dat het goed voor me zou zijn een intensieve therapie te volgen en daarnaast even helemaal geen werk of andere dingen die me energie kosten. Gewoon alles goed op de rails zien te krijgen.

Of met deze energievretende baan stoppen en desnoods vrijwilligerswerk gaan doen in het vakgebied waarin ik zou willen werken. Totdat ik ga solliciteren of een nieuwe baan heb. Zou dat mogelijk zijn, ook al heb ik de twee jaar ziektewet nog niet volgemaakt? Stoppen bij mijn huidige baan en me helemaal richten op het tweede spoor? Mijn huidige baan is namelijk echt mijn grootste energievreter. Ik merk steeds meer dat ik me er niet thuis voel en dat het werk totaal niet bij me past. De mentaliteit is zo anders dan dat ik ben dat ik er op mijn tenen loop. Daar zal ik tegenaan blijven lopen, hoelang ik ook probeer op te bouwen. Dan kan ik beter energie steken in iets waarmee ik aan mijn toekomst werk en waar ik misschien wel energie van krijg. Het is toch al duidelijk dat ik daar wegga. Waarom dan nog energie stoppen in het opbouwen daar.

Het stelt me wel een beetje gerust wat jij zegt over de hersteltijd, Lizy. Fijn dat je weet zover bent opgeknapt! Hopelijk kan je dit niveau volhouden.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-08-19 16:16 



 
Profiel   

Hoi meis,
efkes heel zakelijk: de belangrijkste verplichting die je hebt in de ziektewet is: werken aan herstel.
En dat kan op allerlei manieren - dus waarom geen 'dagtherapie'....?
Als jij denkt dat het helpt is het prima: het valt gewoon onder werken aan herstel.

En het 2e spoor wordt ingezet als "men" werkgever en werknemer samen het gevoel hebben dat terugkeer niet gaat lukken. Of als er een duidelijk advies van bijvoorbeeld een arbeidsdeskundige ligt mbt jouw capaciteit/ belastbaarheid op dit moment en wat er nodig in je huidige baan.

ALS je arboarts betaald wordt door de werkgever kan het zijn dat hij/zij baalt bij ieder 2e spoor - maar dat is het risico van het vak.

En ik ben gewend (iets verouderde ervaring, niet meer maar ook niet minder) dat werken aan het 2e spoor pas gebeurt nadat de beslissing is genomen om op je oorspronkelijke plek te stoppen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-08-19 20:37 



 
Profiel   

Volgende week moet ik toch weer naar mijn psycholoog. Zal haar visie eens vragen. Ze zei aan het begin ook meteen dat ik wel meer ging nodig hebben dan wat zij kan bieden. Dus nou ja, wie weet

De arbo arts wordt betaald door de verzekering van mijn werkgever. Verder weet ik daar niks van.
En ja, het is al duidelijk dat ik hier niet ga blijven en dat de nadruk ligt op het integreren bij een andere werkgever. Waarom ik dan nog steeds zo hard moet proberen om op te bouwen, weet ik ook niet. Ze noemen het een tweesporenbeleid.

Verder gaat het wat beter. De paar dagen rust hebben me goed gedaan. Vandaag heb ik weer gewerkt. Wel moe, maar het is te doen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 09-08-19 15:52 



 
Profiel   

Ik weet niet wat er allemaal mogelijk is, maar ik vraag me inmiddels af of je niet gebaad zou zijn bij een periode intensieve therapie.

Mijn zus heeft een paar jaar geleden 3 maanden in therapie in halsteren gezeten. Doordeweeks, intern. Zij heeft (had?) iig ptsd en heel veel conflicterende diagnoses. Die periode heeft haar op de lange termijn heel goed gedaan. Ze heeft daar echt met dingen leren dealen.

Je moet er wel voor open staan en het gevoel hebben er aan toe te zijn, maar dat zijn wel echt specialisten denk ik.

Ik denk zo van een afstandje dat er bij jou twee dingen spelen.
Een niet verwerkt verleden waar je aan zult moeten werken. Maar die ook symptomen veroorzaakt die je stress geven wat tot je burn-out heeft geleid.

Het een ga je niet kunnen oplossen zonder ook het andere aan te pakken. Ik denk wel dat je oprecht een burn-out hebt, naar de oorzaak ervan ligt dieper en complexer dan bij vele anderen met een burn-out denk ik.

Ik denk dat je coach het bij het rechte eind heeft en dat je niet belastbaar bent momenteel.

Ik zou eens een afspraak maken bij je huisarts denk ik. Misschien van te voren wat dingen op papier zetten. Vertel je huisarts dat je niet verder komt en in de spagaat zit tussen de vele meningen. Mocht je intensievere hulp willen, vertel dat dan ook. Hopelijk kan je huisarts je helpen een volgende stap te bepalen. En als je denkt dat je huisarts niet de goede persoon is, bespreek het dan eens met die coach, of een andere professional die je vertrouwd.
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 15-08-19 07:48 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 33 van de 49 [ 1225 berichten ]
Ga naar pagina Vorige  1 ... 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36 ... 49  Volgende
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen