Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-19 13:34

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-19 13:34

Je kon best eens gelijk hebben.
Ik vind het zo moeilijk om iemand in vertrouwen te nemen. Niemand weet wat er echt speelt. Alleen hier durf ik eerlijker te zijn, want dat is toch anoniem.

Ik ben zo moe van alles. Eigenlijk ben ik altijd somber en is elke dag een strijd om mezelf uit bed te slepen en de dingen te doen die ik moet doen. Ik hou mezelf voor de gek door te doen of ik dingen leuk vindt, maar ondertussen denk ik: wat heeft het allemaal voor nut. Uitzonderingen daargelaten als ik wel even kan genieten.
Mijn lage energie breekt me op. Het wordt steeds erger. Ik tel de dagen af tot ik naar de cvs-poli mag.
Sporten haalde ik altijd energie uit, maar dat red ik nu niet. Qua energie niet en mentaal ook niet. Het huis is een bende, maar ik kan me er niet toe zetten.
Ik vraag me echt af wat het voor zin heeft allemaal. Ik leef van dingen om naar uit te kijken, zodat ik me iets beter voel. Als ik niks heb om naar uit te kijken, val ik meteen weer in een gat.
Het enige wat ik zo ongeveer doe op een dag is series kijken op de bank of in bed.
Ik zou eigenlijk wel een paar daagjes weg willen in mijn eentje. Gewoon lekker een b&b. Maar ja, als ik zo weinig energie heb, is er ook vrij weinig aan.

**Geplaatst**: 19-08-19 17:04

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 19-08-19 17:04

Wanneer mag je naar de cvs poli? (en wat is het?).
En hoe gaat het vandaag met je?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-19 17:48

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-19 17:48

Wat lief dat je het vraagt!

Volgende week heb ik een afspraak staan daar. Kan niet wachten..

Ik voel me zo ontzettend moe. Zat net te denken. Hetzelfde gevoel als wanneer je de hele dag gewandeld hebt en op de bank ploft met de gedachte: ik zet voorlopig geen stap meer. Maar dan erger. Niet alleen in je benen, maar in je hele lijf. En constant, vanaf dat je wakker wordt tot je weer naar bed gaat. Ik vind het eng. Als dit zo verder naar beneden glijdt, kan ik over een poosje helemaal niks meer.
Mentaal gaat het nu gelukkig weer iets beter. Ik heb hele sombere dagen achter de rug. Gisteren was het ook zo zwart allemaal. Ik heb elke dag gehuild. Gewoon, als ik op de bank zat, als ik wat creatiefs wilde doen.
Het is moeilijk dat ik alle dingen die belangrijk zijn voor me, zoals sporten, oma bezoeken, vriendinnen bezoeken, hobbies, fatsoenlijk eten koken, heb moeten schrappen en alle energie (en meer dan dat, want zoveel heb ik niet) in mijn verplichtingen gaan zitten, waar ik weinig energie uit haal.

Deze week moet ik weer naar de bedrijfsarts. Nog even bedenken hoe ik het duidelijk ga maken hoe het gaat.
Wat mij betreft kom ik niet meer op mijn werk tot ik bij de cvs-poli ben geweest.

Met mijn directrice heb ik besloten om de uren iets terug te schroeven. Maar ja, ik ben al moe halverwege de heenweg. Dat ene halve uurtje korter, is wel fijn, maar zet natuurlijk geen zoden aan de dijk.

Toen ik vorig jaar weer begon met werken, ging ik gerust 's morgens werken en 's middags naar een vriendin. Nu moet ik gewoon de dag daarna nog bijkomen. Moet er niet aan denken om dezelfde dag na mijn werk nog iets te moeten doen.

Slapen gaat ook niet lekker. Het is meestal ruim na twaalven. Piekeren, verdrietig, eenzaam..

Verder probeer ik me maar vooral op de positieve dingen te richten. En te hopen dat het ooit beter wordt.

**Geplaatst**: 19-08-19 18:05

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 19-08-19 18:05

Oh maar ik heb vaak na een werkdag niet de energie om nog iets te doen.
Dus daarvoor hoef je echt niet bang te zijn dat dat "raar" is.
Ik geloof dat het moeten jou onder druk zet waardoor je moe word.
Bij de bedrijfarts gewoon proberen te zeggen waar het op staat.
En zie dat ene half uurtje als positief wat ze je schenken.
Ik vind het ewn lief gebaar van de directrice.
Maar goed, schrijven en hoe het in het echt gaat zijn 2 verschillende dingen

**Geplaatst**: 19-08-19 18:51

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 19-08-19 18:51

Ik ga het maar weer herhalen. Je zou helemaal moeten stoppen met werken op dit moment, gewoon 100% ziek melden.

Jouw accu zat weer op 40% maar die ben je nu alleen maar weer leeg aan het trekken door het werken.

Als je het moeilijk vind om je kwetsbaar op te stellen tegenover de bedrijfsarts kan je dan niet een verhaal typen alsof je het op Bokt zou plaatsen en die geven aan de bedrijfsarts.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-19 21:29

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-19 21:29

Hagelslag, na een werkdag snap ik. Maar niet na een paar uurtjes. En eigenlijk al kapot je bed uitkomen 's morgens. Dat is niet normaal.
Mijn directrice is echt erg lief inderdaad! Het is echt fijn dat ze meedenkt.

Zonnebloem, ik denk het ook.. van doorwerken ga ik niet beter worden. Integendeel. Het slaapexperiment van mijn psycholoog ben ik nog steeds niet van hersteld.
Een verhaal typen voor mijn bedrijfsarts vind ik soort gek.. Ik ga het van te voren wel opschrijven, wat ik wil zeggen. En dat goed in mijn hoofd stampen. En vooral niet bagatelliseren. Dat gaat nog de grootste uitdaging worden.
Gewoon ziekmelden voor 100%, terwijl de bedrijfsarts iets anders adviseert, wordt dat niet gezien als werkweigering?

**Geplaatst**: 19-08-19 21:44

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 19-08-19 21:44

Je mag je ten allen tijde ziekmelden!

Uiteraard kan je vragen krijgen van de bedrijfsarts, maar 1 week voor de afspraak met de cvs-poli kun je je daar ook goed op beroepen.

Dwz: als jij te kennen geeft 'dat het echt niet meer kan' dan is dat zo.
En je werkt nog steeds aan herstel omdat je naar de cvs-poli gaat.

Enne: :(:)

ont-zet-tend rot dat je je zo voelt.
Mijn schildklier hield er een paar jaar terug mee op: nergens meer energie voor, alleen het stukje 'overleven' deed het nog (lees: stress) - "niets aan" was dat!

**Geplaatst**: 19-08-19 21:48

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 19-08-19 21:48

Hoe is het contact met je huisarts?
Misschien kan hij je ondersteunen als dat nodig mocht zijn.
Sterkte met alles.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-19 21:57

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-19 21:57

Janneke, daar zeg je wat. Als ik zeg dat het niet meer gaat, is dat zo.
Wat jij zegt over je schildklier, is precies wat ik nu ervaar. Mijn doel in een dag is zo ongeveer ademhalen en mezelf in leven houden.

Senna, mijn huisarts is echt fijn. Die weet dat ik dingen moeilijk aangeef en dat als ik ergens last van zeg te hebben, het serieus is. Als ik nergens een voet aan de grond krijg, is dat ook nog een optie.

Ik ga meteen weer twijfelen aan mezelf. Net als vorig jaar. Misschien moet ik dit doen, misschien dat.. Maar nee, dat werkt niet. Ik heb mezelf als regel opgelegd dat ik op het randje moet zitten qua kunnen. Zeker niet eronder. Want dan doe ik te weinig. Maar dat maakt juist dat ik mezelf elke keer uitput, denk ik. 80% is ook goed genoeg. Dan kan ik die overige 20% gebruiken om de voorraad aan te vullen. En misschien is dat zelfs nog wel te ruim genomen.

**Geplaatst**: 19-08-19 22:07

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 19-08-19 22:07

Ik bedoelde het ook echt niet aanvallend ofzo dat na een dag werken "niks" kan.
Maar soms is ook een paar uurtjes werk al heel veel.
Ik kan ook na 3-4 uur werken kapot zijn.

Kan het zijn dat het werk wat je doet of te saai of te stressig of te moeilijk of wat dan ook is?

De baan die ik nu heb vind ik echt machtig, ik heb nog nooit een baan gehad waar ik zelfs na 2 jaar nog met redelijk plezier heenga.
Misschien ook een beetje in die richtig eventueel denken? (en sorry als ik er totaal naast zit)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-19 22:16

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-19 22:16

Zo kwam het ook niet over, hoor. Je hebt zeker een punt. Mijn werk geeft me steeds minder energie en voldoening, dus daar valt ook zeker winst te behalen.
Maar voor nu.. ik denk dat de leukste baan me nog uit zal putten.
In het tweede spoor richten we ons wel op een andere baan in plaats van integreren bij mijn huidige werkgever.

**Geplaatst**: 19-08-19 22:57

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 19-08-19 22:57

Gelukkig maar! Het laatste wat ik wil is vervelend overkomen. Helas ben ik daar soms een kampioen in :Y)

zonder dat ik het doorheb.
Zeker een leuke baan put uit,, en voor nu ook misschien een stapje te veel.
Probeer het bespreekbaar te maken bij de bedrijfsarts

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-19 13:00

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-19 13:00

Wish me luck. Ben op weg naar de bedrijfsarts. Zo nog ff dit topic doorspitten en bedenken wat ik sowieso moet zeggen.
Gelukkig voel ik me niet al te best vandaag. Dat maakt het wat makkelijker om eerlijk te zijn.

**Geplaatst**: 21-08-19 14:28

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 21-08-19 14:28

Hopelijk heb je een goed gesprek gehad. Heb je goed aan kunnen geven waar je tegenaan loopt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-19 15:25

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-19 15:25

Het is goed gegaan. Ik heb het goed aan kunnen geven, gelukkig.
Hij adviseerde deze week en volgende niet werken en vanaf dan weer oppakken.
We gaan het zien. Tegen die tijd ben ik ook bij de cvs-poli geweest, dus dan weet ik daar ook meer van.
Ik weet wel dat als het weer niet lukt, ik het sneller aan ga geven. Ik heb het gevoel dat ik de enige ben en dat mensen me zwak vinden, waardoor ik dat lastig vindt. maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn.

Het eerste spoor moet ik wel blijven doen, want de adviseur (geen idee meer hoe die precies heette, is een keer op het werk gekomen) heeft gezegd dat er passende werkzaamheden zijn binnen mijn huidige werk. Daar kan ik niet zomaar mee stoppen. Dus nog steeds tweesporenbeleid.

**Geplaatst**: 21-08-19 16:51

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 21-08-19 16:51

Blijf een beetje het idee houden dat de ‘specialisten’ en jijzelf het principe burn-out niet serieus nemen. Waarom nu weer een beperkte stop en niet gewoon 100% thuis voor onbepaalde tijd totdat jij weer op een aanvaardbaar energie niveau zit?
Ik kan me niet voorstellen dat je op deze manier de kans hebt om überhaupt ooit te herstellen. Eerder dat je over x tijd opgenomen mag worden in het ziekenhuis omdat je lichaam er gewoon helemaal mee stopt nadat het al zo lang over z’n grenzen is gedwongen

**Geplaatst**: 21-08-19 17:01

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 21-08-19 17:01

Heb even gemist hoe het met je schildklier is , nog getest?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-19 17:55

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-19 17:55

Ze gaan niet uit van een burnout. Ik heb nooit het woord burnout gehoord in mijn hele ziekteperiode.
Dit advies was, omdat hij zei: hoelanger je eruit bent, hoe moeilijker het is om weer op te starten en ritme te krijgen. Daarom doet hij in principe nooit langer dan een week.
Misschien is het wel iets anders dan een burnout? Ik heb geen idee, heb het ook niet gevraagd. Kijk de komende week even aan en als het dan nog niet wil, zal ik eens polsen bij de bedrijfsarts, maar ben wel huiverig om zelf een diagnose te noemen.
Hij noemde ook dat het hem opviel dat deze klachten zijn begonnen met het opstarten van het tweede spoor. Misschien was dat gewoon de druppel? Nog iemand die aan me trekt en dingen van me verwacht. Hij vroeg of het de spanning voor het tweede spoor was wat me nekt. Ik weet het niet. Het zal meespelen dat mijn motivatie voor het eerste spoor gedaald is. Het zal allemaal invloed hebben.

Bobine, schildklier is getest. Tsh was 4,4. Wel te hoog, dus.
Maandag heb ik de afspraak bij de cvs-poli en mijn hoop is nu eigenlijk compleet om hen gevestigd. Wat zij diagnosticeren en adviseren.

**Geplaatst**: 21-08-19 18:27

Geplaatst: 21-08-19 18:27

Laat die schildklier niet wezen, vraag ook om goed onderzoek . Verkeerde schildklierwaardes geven exact de symptomen van vermoeidheid . Wakker worden en het gevoel hebben dat er een vrachtwagen over je heen is gedenderd . Houd dat goed in je achterhoofd en denk niet dat het hier niet door kan komen, de vermoeidheid dan. Ook een cvs kliniek kan dit niet fiksen mocht het wel de schildklier zijn .

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-19 20:52

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-19 20:52

Ik houd mijn schildklier in mijn achterhoofd. Bij de cvs-poli heb ik een gesprek met een internist en ik moet mijn bloedwaardes meenemen. Ik ga het zeker ter sprake brengen. Tsh is in feite te hoog, want die mag max 4 zijn, dacht ik. En zelfs als die waarde nog binnen de waardes valt, kan je al klachten hebben.

**Geplaatst**: 21-08-19 21:58

Geplaatst: 21-08-19 21:58

fjaril schreef:
Ik houd mijn schildklier in mijn achterhoofd. Bij de cvs-poli heb ik een gesprek met een internist en ik moet mijn bloedwaardes meenemen. Ik ga het zeker ter sprake brengen. Tsh is in feite te hoog, want die mag max 4 zijn, dacht ik. En zelfs als die waarde nog binnen de waardes valt, kan je al klachten hebben.

Ik heb vijf jaar geschommeld qua waardes en toen ik nog 55 kilo woog en doodop was heb ik geeist om doorgestuurd te worden en ondanks dat de waardes nog net binnen de lijntjes zaten was het wel goed mis dus ik slik al twintig jaar medicatie . Ik heb de ziekte van Hasimoto, korte uitleg: schildklier word door afweersysteem als vijand gezien en aangevallen, dit kan jaren duren maar op een gegeven ogenblik stopt hij er mee. Prima te behandelen maar komt pas naar buiten bij gericht bloedonderzoek . Er zijn veel aandoeningen aan de schildklier. Ik had last van slecht slapen, geen rust in je hoofd, niet direct depressief maar wel die kant opgaand , zware vermoeidheid en afvallen, op het laatst twee kilo per maand. Dus zeker die schildklier aangeven bij de internist want het zou vervelend zijn om een psychisch stempel te krijgen terwijl er een lichamelijke oorzaak kan zijn.
Bij mij kunnen ze een waarde niet onder controle krijgen , die is 26 maar dat is niet ernstig .

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-19 22:24

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-19 22:24

Wat rot dat je zolang hebt moeten aanmodderen. Ben je, ondanks die afwijkende waarde, klachtenvrij nu?
Wat apart trouwens dat jij juist afviel met een trage schildklier.
Het eerste wat ik meestal hoor, is: ja maar je bent niet dik.
Bewijst maar weer dat dat echt niet zo hoeft te zijn.

Herken jij je dan ook in stemmingswisselingen?
Het ene moment kan ik wel tegen alle vrienden zeggen hoe lief ik ze vind, hoe dankbaar en blij ik met ze ben en voelt mijn hart zo blij dat hij bijna ploft. (hoewel er altijd een negatieve ondertoon in zit, want hoe oprecht is die blijdschap als hij ook zo weer weg kan zijn)
En een dag later denk ik zo negatief over iedereen dat ik mezelf niet herken daarin (gelukkig!). Het is zo rot om me zo negatief te voelen over de mensen om me heen, terwijl ik niet snap waar dat vandaan komt. Het gevoel dat het allemaal toch niks mee boeit. Dat niemand me nodig heeft en dat niemand me lief vindt. Dat het nooit beter wordt en dat ik beter dood kan zijn.
Mijn psycholoog vroeg pas aan me of ik dacht dat ik nog depressief was. Toen zei ik nee, want ik heb momenten dat ik kan genieten. Van de kleinste dingen. De zon in mijn gezicht, een fijn fietstochtje, mooie bloemen, gesprek met een vriendin. Maar ik heb wel dagen dat ik me depressief voel. Ik beweeg langzaam, alles gaat traaaag, ik drink niks, somber, leeg, huilen, hopeloos.. Zelfs kleuren zie ik dan minder intens.
Woedeuitbarstingen heb ik ook regelmatig de laatste tijd. Of nou ja, uitbarsting is een groot woord, maar voor mijn doen. Er vliegt weleens iets door de kamer (wat niet kapot kan, daar denk ik dan wel van te voren overna

) , ik ben vaak boos op mezelf, loop te schelden als iets niet meteen lukt. En automutilatie, wat ik al lang en breed achter me heb gelaten, speelt ineens weer door mijn hoofd.. Waar is mijn engelengeduld..

**Geplaatst**: 21-08-19 22:39

Geplaatst: 21-08-19 22:39

Mijn Schildklier waardes gingen van langzaam naar snel werkend en zo op en neer. Pas het laatste half jaar werkte hij als een idioot en toen begon ik af te vallen. Gejaagd, moe, hartkloppingen en algeheel gevoel van in een dikke waas zitten, gedachten die rond blijven tollen, je krijgt geen rust. Let wel , ik heb niet jouw voorgeschiedenis dus is niet te vergelijken, ben gelukkig nog nooit depressief oid geweest. Maar in combinatie met jouw voorgeschiedenis kan een niet goed werkende schildklier je net over het randje duwen vandaar dat ik aan geef om ook daar alert op te zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-19 23:17

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-19 23:17

Ah oke, op die manier. Ja, het werkt natuurlijk allemaal op elkaar in.
Thanks voor de info!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-19 23:19

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-19 23:19

Zo, terug van de cvs-poli. Schildklier werd niet serieus genomen. Daar ga ik nog achteraan. Ik werd afgescheept met dat dit mijn normaalwaardes zijn.
Verder krijg ik nog andere onderzoeken.

Het gesprek was erg pittig. Ik was zo zenuwachtig, omdat het een man was. Hij was echt aardig, maar ik was steeds aan het dissociëren en ik moest moeite doen om het gesprek te volgen.
Niet echt een succes. Bij het volgende gesprek gaat een vriendin mee.

Verder gaat het op zich redelijk. Afgezien van de teleurstelling dat ik niet fijn met een recept Thyrax naar huis ben gestuurd. Nog langer wachten..