nutmeg schreef:Qua gierige acties komen ze altijd van hetzelfde groepje vrienden dat ik heb. Super toffe mensen, maar wij zitten totaal niet op één lijn wat betreft geld.
Een tijd terug gingen we met zijn allen een dagje de stad in. Het begon al dat niemand genoeg geld op zijn rekening had staan om alles in 1x af te rekenen (lees: soms 'slechts' een kopje koffie van ieder) en ik dus alles voor blijf schieten. Daarna betalen ze, gelukkig, wel braaf hun tikkies. Toen kwam het avondeten: ik deelde met één vriendin een grote fles water. Die zouden we dan ook netjes qua kosten delen. Tot een andere vriend vroeg of hij een slok water mocht hebben, dat mocht. Echter kwam aan het eind van de avond nog wel even heel bruusk het verzoek of hij haar wilde betalen voor de slok van 'haar' water.
Maanden later gingen we een avond weg. Er werd voor mij besloten dat ik maar moest rijden, dus so be it. Ik had dan maar de auto van mijn ouders geregeld (we zijn allen studenten zonder eigen auto), en toen bleef het stil. Gingen we de benzinekosten nog verdelen? Oh ja, natuurlijk, kwam schoorvoetend het antwoord. Kijk, voor korte ritjes vind ik de benzinekosten niet heel belangrijk, maar meer dan 100km enkele reis? Daar had ik geen zin in. Toen kwam mijn verzoek om van te voren een parkeerkaart te regelen, wat neer zou komen op ongeveer 35 cent per persoon 'extra' vergeleken met de kosten om zo'n kaart ter plekke te moeten kopen. Dat gingen we toch even echt niet doen, aldus de rest. Ondanks dat dat mij (als hun niet geheel vrijwillige 'chauffeur') enorm veel rust geeft dat ik niet nog ergens in de rij hoef te staan of ter plekke iets moet gaan regelen laat op de avond. Hoe haalde ik het in mijn hoofd? No way.
Eenmaal aangekomen bij het afgesproken punt vanwaar we gingen carpoolen, kwam ik erachter dan één van de groep dus wél al een aardige tijd een nieuwe (geheel eigen) auto had staan (en er ook al helemaal bekend mee was). Hij kan ook nog eens prima rijden. Maar ging hij met zijn eigen auto rijden naar onze bestemming? Nee hoor, dat ging niet gebeuren. Ter plekke wilden ze ook graag mijn muntjes gebruiken, tot ik de kosten per muntje duidelijk maakte en dat ik wel verwachtte dat ze dat gingen terugbetalen. Toen hoefde het niet meer. Dat was ze te duur.
Ik krijg van sommigen ook nog wat geld, maar of ze daar over beginnen? Nee hoor. Terwijl andersom het tikkie al verstuurd is voordat ik met mijn ogen kan knipperen. Tevens is het bijna altijd te ver naar mijn huis, maar dat ik even ver moet rijden om naar de rest te komen vergeten ze dan weer.
Het kan vast (veel) gieriger, maar voor mij is dit altijd wel een struikelblok als ik met hun op stap ga. Ze zijn echt leuk en gezellig, maar ik ga geen dagjes meer met ze op pad omdat ik me de hele dag erger aan hoe ik alles moet afrekenen en als een soort 'groepspinpas' wordt gezien en steeds achter mijn geld aan moet zitten.
Dit vind ik dus 1 van de bizarre voorbeelden van hoe je vrienden kunt zijn met zulke mensen.....Dat kan toch nooit goed blijven gaan en geeft toch meer irritatie dan voldoening??