VuurVleugels schreef:Graag! Indien respectvol natuurlijk
Uiteraard
haffiefreak schreef:Mag ik vragen wat voor werk je doet? Dat je zo'n oproep krijgt?
Ik ben overledenen verzorger.
Wij worden ingeschakeld nadat iemand overleden is en is gezien en gecontroleerd door een schouwarts, of wanneer het lichaam na forensisch onderzoek is vrij gegeven zoals in dit geval.
Wij halen op, doen de laatste zorg, verzorgen (met of zonder familie), verzorgen opbaringen thuis, leggen overledenen in de kist en baren dan op en verzorgen staatsieritten (de rit met de kist in de rouwauto naar de uitvaartlocatie).
sureido schreef:Geur van een overledene vergeet je nooit meer en herken je direct.
Mond gaat ook open vallen van een overleden persoon (daarom hechten ze die dicht), vliegen kruipen daar in, leggen eitjes… en de cirkel is rond.
Klopt. Je hersenen zijn ingeprent op deze lucht. "Hier moet ik wegblijven!" Voor andere "dieren" is dit juist de "warme maaltijd lucht". Mooi hoe dat ingeprent is, vind ik De volgende ochtend dacht ik het nog steeds te ruiken en ik ben nog wel bij thuiskomst om 05:30u gelijk de douche ingesprongen en heb alle kleding in de was gedaan.
De mond valt open omdat alle spierspanning wegvalt. Behalve vaak bij hartfalen, dan zie je vaak dat de mond strak dicht zit en soms zit de tong er zelfs tussen.
De mond sluiten dmv hechten geeft het mooiste en meest natuurlijke resultaat maar dit wordt nooit! zonder overleg met de nabestaanden gedaan. Ook kan het zijn dat men dit vanwege de geloofsovertuiging niet wil of mag.
Vliegen zijn inderdaad funest en de pest is dat die zoemende rotzakjes een overledene al van een grote afstand kunnen ruiken. Logisch wel aangezien zij onder de opruimers horen maar voor ons werk funest. Ik heb 1x gehad dat de maden in de ooghoeken aan het kruipen waren dan is opbaring ook gelijk geen optie meer.
Wat we aantroffen toen we de woning binnen gingen:
We hadden te horen gekregen dat de overledene in de keuken was gevonden. Bij binnenkomst in de hal was al wel wat te ruiken maar nog niet heel heftig. De volgende deur was naar de keuken. Toen ik de deur opendeed kwam de lucht al je letterlijk tegemoet Nadat ik de keuken instapte bleek dat de overledene nog netjes op de stoel aan de keukentafel zat, een beetje onderuit en met het hoofd achterover hangend, radio en verwarming aan.
Het lichaam was al behoorlijk opgezwollen. De buik stond op spanning waardoor het t-shirt omhoog was gegaan. Te zien was voornamelijk groen met zwarte verkleuring en daar doorheen rode marmering.
De onderarmen waren zwart met blaren waarvan er al een aantal geknapt waren. De vingers waren al aardig verdoogd (leken op zwarte takjes) en daar sijpelde helder vocht af. Op de bovenarmen ook marmering en blaren.
Het gezicht was over het geheel helemaal opgeblazen en dat maakte deze persoon ook onherkenbaar, voor zover de rest van de ontbinding dat nog niet deed. De kleur van het gezicht was grijswit met groen.
De ogen puilden uit en waren troebel. In de ooghoeken stonden plasjes ontbindingsvocht en dit sijpelde naar beneden.
De mond en eromheen was zwart, de tong, ook zwart, puilde uit. Uit de mond liep ook ontbindingsvocht.
De benen waren ook flink opgezwollen maar doordat de overledene op de stoel zat is de houding behouden gebleven. De voeten puilden uit de sandalen. Sokken waren doorweekt van het lijkvocht.
Over het geheel genomen vond ik de hoeveelheid lijkvocht op de grond eigenlijk wel meevallen, gezien de tijd die eroverheen gegaan is. Vanaf het overlijden tot de vinding was 7 dagen. Doordat lijkvocht best wel dik is en er plavuizen lagen was het wel behoorlijk glad.
Doordat de overledene nog op de stoel zat was het nog best een uitdaging om deze op de brancard te krijgen. Normaal trekken we een laken onder de overledene door en kunnen dan tillen of schuiven maar dat was nu vrij lastig.
Na deze eerste inspectie zijn we weer naar buiten gegaan om ons om te kleden en alles door te spreken met de nabestaanden.
Dat was het wel zo'n beetje
Daarna kwam de uitdaging om de overledene in 1 geheel op de brancard te krijgen want ik was best bang dat de huid misschien zou scheuren of barsten met alle gevolgen van dien.