Ik meld mij ook. Zal vanavond als kind op bed ligt even lezen en voorstellen.

Ik ben ook alleen.
Co ouderschap over mijn zoon van nu ruim 3,5 vanaf het begin.
Ik wil vooralsnog niet teveel online (hoe en waarom)
Mijn zoon is de halve week bij mij en de andere helft bij zijn vader. Contact is goed gelukkig.
Wel hoor ik zoveel om mij heen over problematische omgang dat ik eigenlijk bang ben dat dit hier ook gaat gebeuren. (Hoewel, waarom zou het als het nu al zo lang goed gaat)
Ik mis mijn zoon enorm als hij er niet is maar ik ben heel blij dat hij een goed contact heeft met zijn vader. Daarom ook gekozen voor co ouderschap.
Als er iets is met mijn zoon dan laat mijn ex dat ook weten. Zo ben ik al eens halsoverkop naar de SEH gereden nadat ik gebeld werd door ex dat zoonlief was gevallen bij het kdv en ben ik ook al eens op de fiets gesprongen toen hij een koortsstuip had en hij door medisch personeel werd onderzocht.
Mijn ex is absoluut een goede en betrokken vader en mijn zoon doet het enorm goed (is een blij en onbevangen kind) maar toch knaagt er iets bij mij dat ik heb gefaald.
Ik had het zo graag anders gezien

Saskia
Tuurlijk had je het graag anders gezien. Iedereen heeft dat droomplaatje van een gelukkig gezinnetje, maar falen kan je het niet noemen hoor. Soms lopen dingen gewoon zo en dat is sh*t, maar het jezelf kwalijk nemen is verspilde energie en vooral absoluut niet nodig. Zolang je het beste voor je kind(eren) en ook voor jezelf voor ogen hebt dan kun je nooit falen.

Ik herken dat wel hoor, dat het voelt als falen. Ik zei ook altijd dat ik nooit zou scheiden, dat het mijn gezin niet zou gebeuren.
Maar als je ex een narcist is, die om de haverklap vreemdgaan, en zelfs een affaire krijgt, tja, dan heb je weinig keus. Ergste is dat hij niet wilde scheiden...

Jullie hebben gelijk hoor en daarbij, het is wat het is

Wat een heftige verhalen lees ik. Lijkt me vreselijk irritant als iemand zijn afspraken niet nakomt of zijn kind(eren) niet goed verzorgd.
Je laat toch het meest dierbare wat je hebt bij zo iemand

Ik ken het gevoel wel trouwens hoor, gaat lekker gepaard met schuldgevoelens richting de kinderen

Storm, niet willen scheiden ook? Wat een idioot.

Is toch logisch, niemand begint aan kinderen als je geen toekomst ziet.
Maar helaas weten een niet wat de toekomst brengt en gaat het soms niet zoals we hadden gehoopt.


Hier net zo, als je achteraf erachter komt dat een dik jaar gelogen is en je ex je financieel zo bedrogen heeft dan heb je weinig keus. Want niks bleek waar te zijn.
Daar gaat je leven die je dacht dat je had.
Gelukkig weet mijn zoon eigenlijk niet beter, was 2 jaar. Hij vindt het normaal dat hij naar zijn vader in een ander huis gaat.

Oeps.. zou mij gister voorstellen.

Enieweej, Ik ben ook single mom van zoontje van 3,5. Sinds zwangerschap al zonder vader, lang verhaal maar hij heeft het na mij nog eens precies hetzelfde gedaan. Vriendin met kind proppen en zelf oprotten. Heb er geen andere woorden voor .

In het begin veel moeite gehad, vooral met het missen van mn vrijheid, de avonden weg gaan is gewoon not done met een klein kind. Gevolg is daar dan weer van dat je sociale leven dood bloedt. Ik werk 5 dagen, m'n huishouden en m'n rijpaard verruild voor een shetlander om tóch nog een beetje social life te hebben en de rest draait om de smurf.

Moet er niet aan denken om hem te missen hoor en ben eeuwig dankbaar dat ik een gezond, lief, makkelijk en sociaal ventje heb Maar soms zou het fijn zijn als je iemand hebt om mee te sparren ofzo.


Kimbers, hebben wij niet in het roze/zwarte wolk topic gezeten?
Joyce ook nog steeds alleen?

Ik ben al 12 jaar alleen, heb een dochter van 12 die na de zomer naar het VWO gaat.

Ik meld me ook. Ik ben nu ruim twee jaar gescheiden omdat mijn ex ernstige psychische problemen heeft.
En ik heb 3 kinderen van 8, bijna 5 en 3 jaar. Waarvan de middelste autisme heeft en nog meer problemen. Ze denken dat er een verband is tussen zijn aandoeningen, maar een officiële diagnose hebben we niet.
Mijn ex man heeft regelmatig psychoses en mag de kinderen alleen onder toezicht zien, waardoor ik er ook echt alleen voor sta.
Op papier heeft hij gezag, maar hij laat alles aan mij over.

Het contact tussen mijn ex en mij is verder wel goed gelukkig, maar echt afspraken zijn er bijna niet te maken met hem.
Inmiddels heb ik me erbij neergelegd dat hij zo is. Al baal ik er wel van als hij de kinderen weer eens teleur stelt en ik het ze moet vertellen dat papa weer eens niet komt.
Vroeger belde ik er steeds achteraan of hij wel kwam, maar dat gaf me zoveel stress. Nu ik dat heb losgelaten heb ik ook veel meer rust. Ik ga er gewoon vanuit dat hij niet komt en als hij wel komt is het ook goed.

Mijn oudste dochter neemt zichzelf al in bescherming door van te voren te zeggen "papa zal toch wel niet komen". Heel sneu dat dat zo gaat. Zij heeft wel hulpverlening omdat het allemaal heel moeilijk voor haar is.

Mijn middelste heeft heel veel duidelijkheid nodig. En zijn vader geeft hem dat dus niet, waardoor dat nog wel eens mis gaat.
Dus dan zit ik met een jongetje die helemaal overstuur is en er niets van begrijpt, dat is wel zwaar.

Mijn jongste krijgt er nog niet heel veel van mee, al begint het wel steeds meer te komen.

Ik kan er zelf weinig aan veranderen, ze zullen er toch mee om moeten leren gaan dat hun vader zo is. Het enige wat ik kan doen is ervoor zorgen dat ik er wel altijd voor hun ben.

Sinds kort is mijn ex begonnen met medicatie en hierdoor is hij echt positief veranderd. Maar de tijd zal moeten uitwijzen of hij echt therapie trouw is en blijft.

Ik lees mee.

Wowww Kimbers en Ladygiroc wij zaten iid in dat donderwolk topic.
Ik las toevallig dat 1/3 van de mensen gaan scheiden als voor als oudste kind 3 is.
Dus komt best heel veel voor.

Tita jij zat er ook in ja!
Zie dat je er 2 hebt inmiddels? Leuk!

1 op de 3 vind ik wel schrikbarend veel..

Bij mij was de kleine net 3 jaar oud toen we uit elkaar gingen.

Hoe reageren jullie kinderen erop als er een mannelijk persoon een praatje wilt maken? Mijn zoontje vertrouwt dat namelijk niet. In zijn ogen zijn mannen niet te vertrouwen. Tijdens mijn vorige relatie ging het even goed, maar nadat mijn ex hem een keer in de hoek had gezet omdat hij heel brutaal was, was de relatie tussen hun volledig verpest. Ook hij was ineen slecht en hij bleef maar aandringen om te verhuizen. Als ik met een vrouw praat is er niks aan de hand. Dan is hij nog steeds even lief.
Nu heeft zijn vader hem natuurlijk in de steek gelaten en dat zal er wel aan bijdragen. Of zou het toch (een deel) jaloezie zijn?

Hier een moeder die het een soort van alleen doet. Wij hebben een lat-relatie en zoontje (bijna 3) woont bij mij. Ik ben degene die het meeste opvoedwerk doet en probeer vaak mijn partner er wel bij te betrekken.
Ik merk wel dat zoontje gewend is aan mij alleen, want als z’n vader er is en we zijn gewoon aan het kletsen, dan wil hij constant mijn aandacht. Hij doet zelfs z’n hand voor mijn mond en zegt: mama niet praten. Stukje jaloezie zou kunnen, maar ook dat hij het niet gewend is. Hier zijn we nu dus wel mee bezig.
Verder slaapt hij sinds 2 mnd in een ‘groot bed’. Dat ging de eerste dagen heel goed, tot vader had besloten om te zeggen: als je wakker bent, mag je wel spelen hoor! Wat resulteerde in sochtends om 5.30 naast z’n bed, hartstikke moe, maar papa had t gezegd natuurlijk. Je kunt je voorstellen dat ik not amused was .
Nu met een slaaptrainer gaat het gelukkig weer goed. Het is een heel lief kind

Mijn kinderen hebben geen problemen met andere/ vreemde mannen. Maar ze hebben ook goede rolmodellen in hun omgeving.

Tegenwoordig gaat het contact met hun vader goed. Maar dat is ook anders geweest. Mijn dochter heeft een periode gehad waarin ze hem niet wilde zien. En mijn middelste reageerde eigenlijk helemaal niet op hem toen.

Wauw wat een reacties allemaal! Dat had ik niet verwacht!

Wel heftig als ik zo lees over narciste exen... Ik kan er zelf gelukkig niet over mee praten maar ken we een vriendin in deze situatie... Lijkt me heel lastig...

Ik las ook iemand die het helemaal zelf doet zonder netwerk; Poeh dat is echt pittig zeg! Ik hoop dat wanneer je weer in Nederland woont je nieuwe contacten opdoet!

Mijn zoontje gaat gemiddeld zo 1 nachtje in de maand naar zijn vader die zoals ik had aangegeven weer bij zijn ouders woont. Het komt vooral van zijn moeder en de rest van de familie vandaan, want als het aan zijn vader had gelegen had het niet zo gehoeven, wat ik wel erg jammer vind. Maar goed aan een dood paard valt niet te trekken heb ik inmiddels wel geleerd... Zijn moeder is echt de spil in het hele verhaal, als ik dingen afspreek dan doe ik dat met haar of in ieder geval met haar erbij. Helaas gaat haar gezondheid hard achteruit de laatste maanden.. En ik ben heel benieuwd hoe het gaat verlopen als zij komt te overlijden.. Ik weet dat de rest van de familie dan mijn zoontje graag zou willen blijven zien, maar of zijn vader daar dan ook bij is, is echt heel erg de vraag...

En inderdaad Swenneke, ik ben nog altijd vrijgezel... Ik heb wel een aantal keer gedate de afgelopen jaren maar ik ben denk ik te zelfstandig geworden haha. Zo gewend om alles zelf te doen etc.. Geen rekening te hoeven houden met nog iemand, en daarnaast zou ik niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen met mijn werk, Jayden en de beestenboel. Mirka (inmidels alweer 25) doet het ook nog lekker. Dus daar genieten we ook nog van zolang dat duurt. Sinds twee maanden staat ze in Standdaardbuiten. En hoef ik niet meer elke dag zelf, het brak me echt op en heb uiteindelijk besloten haar te verhuizen naar een Paddock Paradise waar ik niet meer elke dag heen hoef. Ik heb echt wel moeite gehad de controle los te laten, maar ik zie dat ze het fantastisch doet! En haar grote Tinkervriend is mee verhuisd.


Maar jij staat er dus ook alleen voor met een kleine joh! Nooit geweten!


Mijn zoontje reageert niet vreemd op mannen.. Mijn vader speelt een hele grote rol in zijn leven, die is zowel opa als beetje pappa met dingen voor het eerst doen, en samen ondernemen. Mijn zoontje is gemiddeld wel 3-4 dagen in de week bij mijn ouders als ik aan het werk ben. Daarnaast heb ik een super goede vriend die ik al 10 jaar ken en gek is op mijn zoontje en hij op hem. Hij past ook nog wel eens op, en we gaan regelmatig met zijn drieën op stap.

Haha Joyce, mijn poown staat ook in Brabant maar die haal ik over 2 weken weer terug. Kan er niet aan wennen dat ze zo ver weg staat en dat alles voor me wordt gedaan. Ben bij jouw stal ook wezen kijken
Ik ben ook veel te zelfstandig om samen te gaan wonen ofzo. Ik ga en sta waar ik wil en vooral wanneer ik wil.

Mijn zoontje reageert niet anders op mannen dan op vrouwen.

Hoe gaan jullie om met verdere familie van ex? Dat vind ik wel een lastig dingetje.

Ladygiroc, klopt inderdaad van het topic!
Toevallig heb ik laatst mijn kinderen nog naar mijn ex schoonmoeder gebracht. Mijn ex was op vakantie en zij wilde de kinderen graag zien. Ex schoonzusje was er ook, was de eerste keer dat ik ze weer zag na de relatiebreuk. Vond het heel even ongemakkelijk, maar was al gauw weer als vanouds. Had de week ervoor nog een lief kaartje van ex schoonmoeder gekregen met dat ze me eerder al wilde schrijven, maar het moeilijk vond maar er nu wel klaar voor was en dat ze me soms wel miste. We zullen de deur niet bij elkaar plat lopen, maar zullen elkaar sowieso op verjaardagen van de kinderen zien en dat kan dus ook prima

Mijn kinderen zijn gek op hun vader en gedragen zich niet gek bij andere mannen.

Ex heeft net de kinderen weer thuis gebracht en merk dat ik in zijn bijzijn een kort lontje heb. Word chagrijnig van zijn aanwezigheid zodra hij weer weg is ben ik weer ontspannen. Hij doet ook alsof hij hier thuis is, loopt zonder pardon mijn badkamer binnen bijvoorbeeld terwijl ik dat toch echt een privé ruimte vind. Er lag wat 'sexy' lingerie op de grond en kreeg daarop heel verontwaarsigd de opmerking dat ik dat voortaan wel even op kom ruimen. Heb hem meedegedeeld dat ik zelf wel uitmaak in mijn eigen huis wat ik wel of niet opruim en dat hij verder ook niets in mijn badkamer te zoeken heeft. Mafkees.

mag ik mij ook bijvoegen

Sinds een jaar sta ik er ook grotendeels alleen voor.
Zijn vader zou hij om het weekend zien, maar gebeurt vaker niet dan wel helaas

Onbegrijpelijk dat vaders iets beters te doen hebben dan hun eigen kind zien...

Onvoorstelbaar inderdaad en toch gebeurt het vrij veel helaas.

Ik hoor ook bij deze 'groep'. Ik herken mij in veel verhalen helaas. Ook ik heb me heel lang schuldig gevoeld als alleenstaande moeder, maar inmiddels heb ik me er bij neer kunnen leggen. Daarnaast idd een heel arm sociaal leven, maar gelukkig heb ik een lieve stalgenoot, waar ik nu regelmatig leuke dingen mee doe en ook mn beste vriendin (+15 jaar) heb ik nog steeds. Alle mensen die geen 'echte' vrienden waren zijn inmiddels afgehaakt, dat is dan weer het fijne aan de hele situatie

ik heb even rustig bijgelezen.

wat veel vergelijkbare situaties. ik snap niet van vaders hoe ze hun kind zo in de steek kunnen laten.


Mijn ex deed toen hij net geboren was al amper wat met de kleine, alles was vies, stom en babys zijn niet leuk. Dit hebben we nog 1.5 jaar volgehouden tot hij ineens een ander had. (snap nog steeds niet waarom ik die keuze niet zelf heb gemaakt)
de afspraak is om 1 weekend van zat tot zondag. Maar t gebeurt regelmatig een weekend niet of maar 1 dag, want de nachten vind hij zwaar, mn zoontje is een slechte slaper.

Inmiddels heeft hij me ook overal geblokkeerd, een tijd lang kon ik hem alleen bereiken via zn moeder, maar inmiddels kan ik wel weer sms/bellen.

contact met zijn familie is wel goed, ik kan zijn ouders ook vragen om op te passen. Al beginnen die ook beetje raar te doen op t moment.

Mijn ervaring is dat ex schoonouders uiteindelijk altijd voor hun eigen kind kiezen, hoeveel fouten hij ook maakt.
En ook wel begrijpelijk, het is en blijft hun kind. Maar soms snap ik ook niet hoe blind ze kunnen zijn en hoeveel ze tolereren zonder dat ze een keer 'stop' zeggen tegen hun eigen kind. Net zoals hij hun kind blijft, blijven zij ook ouders die best nog eens mogen ingrijpen.

mee eens.

Ik vind het vooral vreemd dat ze zo doen ondanks het helemaal niet vanzelfsprekend is dat ons contact nog goed is na een scheiding. Ik denk dat ze blij mogen zijn dat ik ze ook de kans bied mn zoontje te zien, want zijn vader gaat amper met hem naar hun toe.