Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
AnnetteFlame schreef:Ik zal vast een gekke mening hebben, maar paard staat op vol pension, dus die mist mij echt niet als ik er een paar dagen niet ben. Ik laat paard dus gerust staan voor een man en probeer t ook zo te plannen dat de man er zo min mogelijk 'last' van heeft/tijd van mij kwijt is.
Maar idd een man hoef niet te vragen om te kiezen tussen hem en paard want die keuze is simpel
AnnetteFlame schreef:Ik zal vast een gekke mening hebben, maar paard staat op vol pension, dus die mist mij echt niet als ik er een paar dagen niet ben. Ik laat paard dus gerust staan voor een man en probeer t ook zo te plannen dat de man er zo min mogelijk 'last' van heeft/tijd van mij kwijt is.
Maar idd een man hoef niet te vragen om te kiezen tussen hem en paard want die keuze is simpel
cijsalover schreef:Mijn vriend ziet hoe blij mijn paard me maakt, en daar wordt hij dan weer blij van. Ondanks de soms toch wel aanwezige ongemakken is hij blij dat ik een paard heb. Deels heeft dat te maken met het feit dat ik voor hem naar de andere kant van het land ben verhuisd en dat ik door het paard m'n leven in deze regio kan opbouwen. We gaan 1x per maand samen op wedstrijd en dan leest ie lief m'n proefjes voor. Even helpen met proppen draaien, paard vasthouden, dat soort dingen. Een paar dagen voor de wedstrijd nog even mee naar stal om de proef te oefenen. Hij probeert echt te begrijpen waar ik mee bezig ben en probeert mee te denken. Hoe lief? Hij ziet het zelfs als aanwinst om latere kinderen op te voeden, omdat zij leren om te gaan met verantwoordelijkheid. Oh en hij is ook nog eens ontzettend knap haha. Hij heeft ook z'n eigen hobby waar hij nu ook lekker veel tijd in kan steken. Tuurlijk vindt hij het soms wel eens jammer dat ie alleen thuis is, dus ik probeer dan ook om niet uuuren op stal te hangen. Het is immers geven en nemen. Hij gaat dan niet mee naar stal om bij m'n les te kijken ofzo, dat hoeft ook echt absoluut niet, maar als ik z'n hulp nodig heb helpt 'ie graag. Volgend jaar komen de paarden ook nog eens thuis te staan. Ik mag in m'n handjes knijpen!
xSannee schreef:Ik had mijn paard voor mijn vriend, en hij heeft d'r ook al gezien voordat we iets hadden
Hij wist heel goed waar hij aan begon (we kennen elkaar al langer) en vind het juist heel leuk.
Natuurlijk is het soms even wat meer plannen, en je kan soms wat minder spontaan een hele dag weg.
Maar daar houdt hij prima rekening mee! Hij is ook een grote dierenvriend, dat helpt natuurlijk wel.
Hij past zelfs op als ik een weekendje weg ben! Hij heeft al veel geleerd in minder dan een jaar
M'n pony is dan ook groot fan van hem, want hij geeft altijd snoepjes haha
Als ik weg ben dan mest hij m'n stal uit, poetst d'r, maakt een foto voor mij haha. Als we samen gaan oefent hij wel eens een beetje met een stukje longeren, dat is vooral vermakelijk voor mij
Maar hij kan d'r in principe helemaal klaarmaken, zodat ik kan rijden haha. Dus we zijn echt samen bezig dan.
En voor mij werkt een relatie ook niet als dat niet zou gebeuren... Andersom zit ik om de week bij zijn wedstrijden te kijken. Niet verplicht, maar omdat ik dat leuk vind
Morrie schreef:ik had al paarden voor ik mijn man leerde kennen (nou ja, ik kende hem al 40 jaar).
Hij heeft me altijd gesteund, mijn paard kreeg steeds vaker koliek en dan ging hij ook midden in de nacht mee om te checken. Maar toen ik uiteindelijk mijn paard liet inslapen en de ezel naar de ezelopvang ging en ik het land verkocht, was hij er wel erg blij om.
Hij raadt me ook sterk af weer aan een paard te beginnen, als ik bij mijn voormalige stalburen even naar mijn ex-stalkat ga kijken, krijg ik al boze blikken als ik alleen maar naar de paarden kijk
Nu kunnen we eindelijk met vakantie b.v. (ware het niet dat ik nog een 20 jaar oude kat heb met chronisch niesziekte die niet naar een pension kan )
SusanH schreef:Gewoon een kerel zoeken die zelf een paard heeft die ben ik iig tegen gekomen, en nog steeds happy mee
Wiwabalia schreef:Morrie schreef:ik had al paarden voor ik mijn man leerde kennen (nou ja, ik kende hem al 40 jaar).
Hij heeft me altijd gesteund, mijn paard kreeg steeds vaker koliek en dan ging hij ook midden in de nacht mee om te checken. Maar toen ik uiteindelijk mijn paard liet inslapen en de ezel naar de ezelopvang ging en ik het land verkocht, was hij er wel erg blij om.
Hij raadt me ook sterk af weer aan een paard te beginnen, als ik bij mijn voormalige stalburen even naar mijn ex-stalkat ga kijken, krijg ik al boze blikken als ik alleen maar naar de paarden kijk
Nu kunnen we eindelijk met vakantie b.v. (ware het niet dat ik nog een 20 jaar oude kat heb met chronisch niesziekte die niet naar een pension kan )
Dit zou ik dus echt niet kunnen waarderen.. in een relatie betekent het voor mij dat ik wil dat mijn vriend gelukkig is en andersom.