Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-11-19 21:51

Geplaatst: 06-11-19 21:51

Shadow0 schreef:
Deze

[ Afbeelding ]

ahw dit is echt zielig

**Geplaatst**: 06-11-19 21:58

Re: Medelijden met een levenloos voorwerp

Geplaatst: 06-11-19 21:58

Zo blij dat ik niet de enige ben met dit soort dingen! Ik heb ook medelijden met het langste potlood in een doosje omdat die nooit gekozen wordt (meestal zwart of grijs ofzo whaha).

Knettergek

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-11-19 22:01

Re: Medelijden met een levenloos voorwerp

Geplaatst door de TopicStarter : 06-11-19 22:01

Ze zeggen dat praten tegen dieren/voorwerpen een teken van sociale intelligentie is. Dus we zijn gewoon allemaal sociaal intelligent

**Geplaatst**: 06-11-19 22:05

Geplaatst: 06-11-19 22:05

Reusje0504 schreef:
Zo blij dat ik niet de enige ben met dit soort dingen! Ik heb ook medelijden met het langste potlood in een doosje omdat die nooit gekozen wordt (meestal zwart of grijs ofzo whaha).

Knettergek

Ik had dat juist altijd met de potloodjes die te kort werden en weggegooid zouden worden. Die spaarde ik dan. En aangezien ik ze niet weg kan gooien heb ik ze nog steeds

En knuffels natuurlijk, die kan ik ook nooit weg doen en moeten ook rouleren want op de plank is zielig.

**Geplaatst**: 06-11-19 22:09

Geplaatst: 06-11-19 22:09

Lumi schreef:
Reusje0504 schreef:
Zo blij dat ik niet de enige ben met dit soort dingen! Ik heb ook medelijden met het langste potlood in een doosje omdat die nooit gekozen wordt (meestal zwart of grijs ofzo whaha).

Knettergek

Ik had dat juist altijd met de potloodjes die te kort werden en weggegooid zouden worden. Die spaarde ik dan. En aangezien ik ze niet weg kan gooien heb ik ze nog steeds

En knuffels natuurlijk, die kan ik ook nooit weg doen en moeten ook rouleren want op de plank is zielig.

Doet mij denken aan een verhaal van vroeger, de Tranenthee

https://nicolettedeboer.com/welzijn/tranenthee/

**Geplaatst**: 06-11-19 22:33

Geplaatst: 06-11-19 22:33

fjordjes schreef:
Ze zeggen dat praten tegen dieren/voorwerpen een teken van sociale intelligentie is. Dus we zijn gewoon allemaal sociaal intelligent

Natuurlijk, sociaal intelligent, wat anders? Absoluut geen waandenkbeelden of zo... :')

**Geplaatst**: 06-11-19 22:34

Geplaatst: 06-11-19 22:34

Kuggur schreef:
fjordjes schreef:
Ze zeggen dat praten tegen dieren/voorwerpen een teken van sociale intelligentie is. Dus we zijn gewoon allemaal sociaal intelligent

Natuurlijk, sociaal intelligent, wat anders? Absoluut geen waandenkbeelden of zo...

Waarom nou weer gelijk zo -O-

**Geplaatst**: 06-11-19 23:02

Re: Medelijden met een levenloos voorwerp

Geplaatst: 06-11-19 23:02

Herkenbaar!

Met mn autootje (sorry zeggen als ik te hard over n hobbel rij) tot idd knuffels met hun hoofd omhoog in n doos leggen (anders lig je toch niet lkkr?!). En zo’n plaatje/stripje vd rover vind ik oprecht zielig.. arm ding!

**Geplaatst**: 06-11-19 23:12

Geplaatst: 06-11-19 23:12

Ah ik ben daar ook een week ei in :')

. Dat stripje arm ding, en maar de moed er in houden en hopen dat als ie zijn best doet ze wel komen ophalen weer. :(:)

Mijn bus krijgt soms een sorry als ik lomp schakel. Knuffels moeten lucht krijgen dus in afgesloten zak bewaren kan niet. Afgedankte spullen moeten soms weg maar ik bedank in stilte voor het gebruik. Mijn allereerste autootje heb ik met een zwabberend doorgeroest wiel naar de sloop moeten brengen. Wat was dat een zwaar ritje. -O-

Vorige week grappig. Camper was naar garage voor wat reparatie. Op zwarte cross een tante Rikie gekocht. Camper opgehaald en ze zat op de passagiersstoel in de gordel vast. Want het moest wel veilig blijven volgens de monteur. _O-

**Geplaatst**: 06-11-19 23:13

Geplaatst: 06-11-19 23:13

Heel herkenbaar. Nieuwe spullen (vooral elektronica maar heb het ook met rijlaarzen gehad) liggen bij mij vaak nog een tijdje ongebruikt in de kast omdat ik het "zielig" vind voor het oude spul :')

**Geplaatst**: 07-11-19 13:34

Geplaatst: 07-11-19 13:34

fohadie schreef:
Vroeger met knuffels, daarom had ik er ook geen een.

En met de zeven kikkertjes uit het kinderliedje. Tranen met tuiten toen ze allemaal dood waren terwijl het masr een liedje is. Vond het wel heel gruwelijk en nu ik terug denk eigenlijk niet echt een kinderliedje. Krijg nog steeds tranen in mijn ogen als ik aan het liedje denk. Voor degene die het niet kennen:

Er zaten zeven kikkertjes
Al in een boerensloot
De sloot die was bevroren
De kikkertjes half dood
Ze kwekten niet, ze kwakten niet
Van honger en verdriet
Er zaten zeven kikkertjes
Al in een boerensloot

Herkenbaar, ik heb dit met het liedje "knaapje zag een roosje staan".

Zal ook nooit bloemen kopen en ik vind het altijd erg zielig als ik een boeket krijg die ik dan langzaam zie verwelken.

**Geplaatst**: 07-11-19 13:53

Geplaatst: 07-11-19 13:53

Niet zozeer medelijden hebben met, maar wel gevoel toedichten aan een levenloos voorwerp en daar dan ook naar handelen op de een of andere (onschuldige :(:)

) manier. Dat herken ik uit mijn eigen verleden.

Maar ik ben er volgens mij inmiddels wel helemaal overheen gegroeid: nu veel empathie voor mensen en dieren

**Geplaatst**: 07-11-19 22:23

Geplaatst: 07-11-19 22:23

Jep, hier ook
Medelijden met knuffels die uit bed gevallen zijn of slecht ergens liggen. Ik ben ook degene die in een winkel alle knuffels terug netjes rechtop in de rek zet.
Mijn grote bruine beer die in een schommelstoel naast het bed zit, krijgt in de winter een extra dekentje...
Ook een bijzonder gevoel voor mijn tuutje, ben er bijzonder trots op. Als ik hard over een bobbel rijd of wat hard rem, volgen daarna mijn excuses aan tuutje, idem als ik per ongeluk verkeerd schakel.

Ben blij dat ik niet de enige ben

**Geplaatst**: 07-11-19 22:43

Geplaatst: 07-11-19 22:43

Ik zeg altijd sorry tegen Mimi als ik een drempel te hard neem. Mimi is mijn Mini

**Geplaatst**: 07-11-19 22:52

Geplaatst: 07-11-19 22:52

Ik vind het marsepeinen varken bij de bakker of supermarkt altijd wat sneu als ze er een stuk uit hebben gesneden.

**Geplaatst**: 07-11-19 23:00

Re: Medelijden met een levenloos voorwerp

Geplaatst: 07-11-19 23:00

Beren chipjes

Knuffels kan ik ook echt niet weg doen!
Net zoals dieren beeldjes bijvoorbeeld. Planten heb ik het ook echt mee, ik rouw nog net niet als een plant het toch niet red en dood is gegaan.
Chocolade paashazen eet ik niet, chocolade kerstmannen heb ik dan weer geen moeite mee trouwens...

**Geplaatst**: 07-11-19 23:10

Geplaatst: 07-11-19 23:10

Haha, tot over mijn oren verliefd op mijn Seat Leon die ik sinds april heb. Ik hoor mezelf denken ‘dag schatje, tot vanmiddag’ als ik hem achterlaat in de parkeergarage op mijn werk. Deze liefde is geen nieuwigheid ben ik na een ruim half jaar achter. En oh wat vond ik het stiekem erg toen we hem 3,5 week achterlieten op het parkeerterrein van Schiphol omdat we op vakantie gingen. Ik heb een foto gemaakt onder het mom van ‘dan weten we waar hij staat als we terug komen’ zodat ik die aan de andere kant van de wereld kon bekijken.

**Geplaatst**: 07-11-19 23:52

Geplaatst: 07-11-19 23:52

pingu schreef:
Jep, hier ook
Medelijden met knuffels die uit bed gevallen zijn of slecht ergens liggen. Ik ben ook degene die in een winkel alle knuffels terug netjes rechtop in de rek zet.
Mijn grote bruine beer die in een schommelstoel naast het bed zit, krijgt in de winter een extra dekentje...
Ook een bijzonder gevoel voor mijn tuutje, ben er bijzonder trots op. Als ik hard over een bobbel rijd of wat hard rem, volgen daarna mijn excuses aan tuutje, idem als ik per ongeluk verkeerd schakel.

Ben blij dat ik niet de enige ben

Ik was vanavond bij Intratuin en bij de dierenspeeltjes hebben ze ook knuffels met 'n gezichtje. Die ga je toch niet aan 'n hond geven??? Vind ik zó zielig!

**Geplaatst**: 07-11-19 23:57

Re: Medelijden met een levenloos voorwerp

Geplaatst: 07-11-19 23:57

Nee, eigenlijk niet. Ik vind jullie antwoorden wel heel schattig allemaal, zo lief haha. Ik klop mijn autotje wel af en toe op de voorkap. “Goed gedaan bakkie. Hou vol.”

**Geplaatst**: 08-11-19 00:39

Geplaatst: 08-11-19 00:39

Oooh zo goed dat ik niet de enige ben!

Hoe boos was ik als kind toen mijn moeder al mijn knuffels in de wasmachine had gedaan en met hun oren of staart aan de wasdraad had gehangen. Daar werd nog lang mee gelachen!
Ook ooit verdriet gehad omdat ik het hoofdje van een chocoladen kuikentje had afgebeten.
Iemand zei iets over een verpakking van hondenkoekjes ofzo, waarop een foto van een dier staat. Soms zijn die gewoon niet op een normale manier te openen (zonder het diertje pijn te doen

), dus dan maar kort en goed: ineens de kop eraf.
Afgeschreven auto van ouders vervangen en zien weggesleept worden... tsja dat waren tranen.
Als kind vond ik ook dat elke Peugeot zo boos kon kijken. De voorlichten waren net ogen en in die tijd gingen ze schuin af van buiten naar binnen, snap je?
Op zolder ligt een grote zak met knuffels die ik écht niet kan wegdoen.

Het is gelukkig heel wat minder geworden met volwassen worden, maar toch.

**Geplaatst**: 08-11-19 08:19

Geplaatst: 08-11-19 08:19

Op stage maak ik wel eens kwark en dat moet dan overnacht opkweken. Als ik dan ‘s middags naar huis ga als ik ze heb ingezet zeg ik: Dag schatjes groei maar lekker, ik zie jullie morgen :Y)

**Geplaatst**: 08-11-19 09:38

Re: Medelijden met een levenloos voorwerp

Geplaatst: 08-11-19 09:38

Ik had het altijd met fruit. Als ik dan een stuk aan het klein snijden was vroeg ik me elke keer weer af : wat als het u toch een soort leeft en gevoel heeft...

**Geplaatst**: 08-11-19 09:40

Geplaatst: 08-11-19 09:40

xMayo schreef:
Ik had het altijd met fruit. Als ik dan een stuk aan het klein snijden was vroeg ik me elke keer weer af : wat als het u toch een soort leeft en gevoel heeft...

Geen fruit...

Maar weet je waarom gras zo lekker ruikt als het gemaaid wordt?

Puur stress, omdat het gras aangevallen wordt

**Geplaatst**: 08-11-19 09:55

Re: Medelijden met een levenloos voorwerp

Geplaatst: 08-11-19 09:55

Mijn telefoon of auto, als ik er weer eens lomp mee doe.
Telefoon nu ook, ga hem straks waarschijnlijk inruilen en het voelt echt een beetje gek.
:')

**Geplaatst**: 08-11-19 10:46

Geplaatst: 08-11-19 10:46

Bubblewrap schreef:
xMayo schreef:
Ik had het altijd met fruit. Als ik dan een stuk aan het klein snijden was vroeg ik me elke keer weer af : wat als het u toch een soort leeft en gevoel heeft...

Geen fruit...

Maar weet je waarom gras zo lekker ruikt als het gemaaid wordt?
Puur stress, omdat het gras aangevallen wordt

Grasscheetjes

Helaas valt de geur (en pollen) mijn neus en ogen weer aan... :')

En dan ga ik stressen...

Ja mijn telefoon heb ik ook wel een beetje medelijden mee. Hij is langzaam aan het overlijden en toch ben ik er veel mee bezig. Mag niet eens in alle rust sterven....