Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-11-19 08:30

Geplaatst: 12-11-19 08:30

Je zou ook kunnen denken in oplossingen in plaats van in problemen. Je verhaal komt op mij ook negatiever over dan je het bedoelt.

Als het voor jou oncomfortabel is om op deze manier je vader/stiefmoeder te zien omdat je de rest van de mensen niet (echt) kent, en je hebt je de mensen voor wie je wel komt nauwelijks gesproken, spreek dan de volgende keer apart met je vader/stifmoeder af op een andere dag. Dan kun je én bijpraten én ben je van het stukje 'sociaal gedoe' af.

**Geplaatst**: 12-11-19 08:30

Geplaatst: 12-11-19 08:30

Bellatrix schreef:
Nee, ik kan dat echt niet zeggen.

Waarom niet?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-19 08:31

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-19 08:31

Even op de koffie gaan zoals iemand zei gaat niet lukken, ze wonen op 2 uur afstand en zijn zelf altijd erg druk.

Omdat ik dan al zit te janken voordat ik de woorden eruit krijg.

**Geplaatst**: 12-11-19 08:31

Re: Mijn beleving...herkenbaar?

Geplaatst: 12-11-19 08:31

maar is dat dan erg?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-19 08:33

Re: Mijn beleving...herkenbaar?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-19 08:33

Misschien niet...

Ik vind het sowieso lastig om met haar te praten, altijd al. En ik weet dat we daar een keer over moeten praten maar dat gesprek gaat heel emotioneel worden en dat is een rotgevoel en stel ik dus uit. Fout, I know...

**Geplaatst**: 12-11-19 08:35

Geplaatst: 12-11-19 08:35

Bellatrix schreef:
Idd, in mijn beleving. Na het lezen van sommige reacties had ik misschien anders moeten handelen. Maar zoals ik het geschreven heb is hoe ik het toen beleefde.

En voor de zoveelste keer, dat zuchten heb ik in mijn hoofd gedaan, niet in het echt, ik ben niet gek.

Zeker dat je niet gek bent? :Y)

Haha
Joh nogmaalsnik snap je beleving

**Geplaatst**: 12-11-19 08:37

Geplaatst: 12-11-19 08:37

Bellatrix schreef:
Even op de koffie gaan zoals iemand zei gaat niet lukken, ze wonen op 2 uur afstand en zijn zelf altijd erg druk.

Nu denk je weer in problemen in plaats van oplossingen. Trakteer ze op een lunch op een uurtje rijden voor beide partijen. Heb je meteen je kadootje en het scheelt reizen. Ze hebben echt niet al 365 dagen per jaar plannen en jij ook niet, maar je moet het wel willen natuurlijk. Dat klinkt misschien een beetje flauw, maar je afvragen hoeveel moeite je wil doen is wel een goede.

**Geplaatst**: 12-11-19 08:48

Re: Mijn beleving...herkenbaar?

Geplaatst: 12-11-19 08:48

Ik herkende je verhaal wel volledig.
Inclusief elke diepe zucht in je gedachte.
Leuk opgeschreven trouwens.

Zelf ben ik nu van het principe dat ik alleen nog maar doe wat ik leuk vind. En moet zeggen: sindsdien is zo’n verplichte rdv geen straf meer. Het is 1x in het jaar. En verder heeft de (schoonfamilie) pech.
Blij zijn ze er niet mee. Maar dat is hun keuze.

**Geplaatst**: 12-11-19 08:50

Geplaatst: 12-11-19 08:50

Ik verbaas me vooral om de mensen die zich erin herkennen en zich niet bewust zijn van de negativiteit. Werkelijk alles 'moet maar' of kost een diepte zucht (in tekst). Van oprechte interesse in jou tot een cadeautje geven, het is allemaal kommer en kwel.

Ergens wil ik je een 'trap' onder je kont geven. Je bent in de 30, zo afhankelijk ben je écht niet meer van de goedkeuring van je vader en stiefmoeder. Zij hun wensen en dromen, maar het gaat erom dat jij oké/gelukkig bent met het leven dat je hebt.

En werkelijkwaar, niemand v/d gasten let zo goed op jou. Of je lipgloss op hebt of niet, of je die vijg nu wel/niet lekker vindt etc etc. Denk zelf maar terug, heb jij zo specifiek op andere gelet? Of was je te druk met jezelf en tijdelijk te druk met het gesprek? :-)

**Geplaatst**: 12-11-19 08:51

Geplaatst: 12-11-19 08:51

Ik herken het deels. Familiefeesten heb ik ook nooit zin in maar ik ga wel. En als ik er dan ben is het toch vaak wel gezellig. Ik wil ze niet skippen omdat ik weet dat mijn ouders dat jammer zouden vinden en ik wil mezelf juist overwinnen met dingen waar ik tegenop zie. Want vaak maak ik me druk om niks en valt het zo erg mee

Heb je bij je psych ook oefeningen gedaan die helpen bij een positiever zelfbeeld? Ik heb zelf een traject met een lifecoach gedaan en ik merk negatieve gedachtes sneller op en kan ze makkelijker ombuigen dan vroeger.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-19 08:53

Re: Mijn beleving...herkenbaar?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-19 08:53

Nee volgens mij niet. Het is al wat jaar geleden.

Ik lees alles en reageer vanavond uitgebreid. Ben nu op mijn werk en bok mobiel.

**Geplaatst**: 12-11-19 08:54

Geplaatst: 12-11-19 08:54

Hilli schreef:
Bellatrix schreef:
Even op de koffie gaan zoals iemand zei gaat niet lukken, ze wonen op 2 uur afstand en zijn zelf altijd erg druk.

Nu denk je weer in problemen in plaats van oplossingen. Trakteer ze op een lunch op een uurtje rijden voor beide partijen. Heb je meteen je kadootje en het scheelt reizen. Ze hebben echt niet al 365 dagen per jaar plannen en jij ook niet, maar je moet het wel willen natuurlijk. Dat klinkt misschien een beetje flauw, maar je afvragen hoeveel moeite je wil doen is wel een goede.

Hier ben ik het wel mee eens. Ik heb al vaker berichten van je gelezen op bokt over oa je vader en je lijkt alles erg negatief te benaderen.
Bedenk dat je dat wellicht ook onbewust uitstraalt.

**Geplaatst**: 12-11-19 09:00

Geplaatst: 12-11-19 09:00

Bellatrix schreef:
Even op de koffie gaan zoals iemand zei gaat niet lukken, ze wonen op 2 uur afstand en zijn zelf altijd erg druk

Maar als je naar een feest gaat is het ook een paar uurtjes én een eind rijden én voel je je rot

Is een eind rijden en even koffiedrinken dan geen minder grote belasting, als je het tegen elkaar afweegt?

En als de relatie met je stiefmoeder lastig is kan je wellicht je vader uitnodigen om samen een dagje iets leuks te doen?

**Geplaatst**: 12-11-19 09:18

Re: Mijn beleving...herkenbaar?

Geplaatst: 12-11-19 09:18

Of desnoods ergens in het midden afspreken, bij een leuk tentje op een terrasje ofzo.
Dan is het nog maar een uurtje.
Ik woon ook ruim 2 uur van mijn ouders af helaas, maar waar een wil is, is een weg!

**Geplaatst**: 12-11-19 10:31

Geplaatst: 12-11-19 10:31

Door alle negatieve reacties, adviezen over het beter kan/moet etcetera wordt deze ontboezeming van de ts naar mijn idee veel groter gemaakt dan de bedoeling. Haar m.i. leuk opgeschreven verslag is misschien wat zwaar aangezet hier en daar, maar dat is ook de vertelstijl.

Ik hoop dat je je door bepaalde reacties geen probleemgeval voelt, ts. Want dat is nergens voor nodig. Niemand is perfect, en daarbij, dit is gewoon een situatieschets en niet wie jij bent - al zijn er altijd Bokkers die op basis van een paar posts een ander perfect denken te kunnen doorgronden.

**Geplaatst**: 12-11-19 10:37

Geplaatst: 12-11-19 10:37

Ik vind het wel heel interessant dat iedereen zo'n andere beleving heeft over dit verhaal!
Ik moet zeggen dat ik dit ook had kunnen zijn, buiten dat het me niet had uit gemaakt hoe anderen zouden denken hoe ik eruit zie. Ik zou dan wel wat meer doen, maar niet mijn halve kledingkast uitpluizen.
Al ken ik soms ook de blikken van mensen (je stiefmoeder) en dat kan behoorlijk steken, dus om daarom wat meer je best te doen.. tsja kan ik me ook wel weer wat bij voorstellen.
Wat meer mensen al zeggen, je komt inderdaad wat onzeker over. Is dit perse negatief zoals velen aangeven? Nee ik vind van niet. Sommige mensen zijn nou eenmaal geen mensen mens en kunnen zich lastiger vermaken in groepssituaties.
Zelf vind ik gesprekken in groepsverband ook heel lastig, wanneer je iets fout zegt, luistert er niet 1 waar je tegen uit kan leggen dat je dat niet zo bedoelde, maar dan luisteren er 7 man waarvan ruim de helft meteen een mening heeft, ondanks dat je uit probeert te leggen waarom je dat niet zo bedoelde en luisteren ook direct niet meer (afwijzend). Het schakelen om een antwoord te geven kan ik niet zo snel, en in groepsverband denk ik liever nog wat langer na over mijn antwoord, dus vaak is het dan slechts mee lachen en af en toe een opmerking erin gooien en hopen dat deze goed word opgevat. Maar dit is mijn eigen ervaring.
Wel vervelend om te horen dat je niet zo'n extreem goede band hebt met je familie.. het contact is er iniedergeval nog wel. Ik vind dat zelf altijd positief!

**Geplaatst**: 12-11-19 10:42

Geplaatst: 12-11-19 10:42

Ik schrik er een beetje van hoe erg je je bezig houdt met watr andere wel niet van je denken. Vooral dat stuk dat je bord gelijk leeg hebt met de rest. Ik denk dat je het jezelf een stuk makkelijker en leuker maakt als je dat leert los te laten.

Laatst bijgewerkt door Gianti op 12-11-19 10:43, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-11-19 10:43

Geplaatst: 12-11-19 10:43

Fantastisch geschreven!

De inhoud vind ik erg vanuit de slachtofferrol geschreven. Ik mis heel erg jouw eigen mogelijkheden hierin. Jij kunt zelf mensen aanspreken en het gesprek op gang helpen, jij kunt zelf denken: mij kunnen ze niet kisten hoppa ik ga er voor! Kortom: toch een beetje een schop onder je kont.

**Geplaatst**: 12-11-19 11:16

Geplaatst: 12-11-19 11:16

Ik vind het niet leuk geschreven

maar dat komt omdat ik niet van deze schrijfstijl hou.. Het is inderdaad negatief en zit vol met zelfmedelijden.. Ik heb, ook in boeken bijvoorbeeld, bij dit soort karakters altijd de neiging om ze een skup onder de kont te geven :')

Over de kleding : "dat moet het dan maar worden"... sjees, steek alles in de brand anders .. Of wilde je echt in een joggingbroek??

"Natuurlijk zal mijn cadeau lang niet zo mooi/goed zijn als de rest maar het budget is nou eenmaal niet groot." Het gevoel wat ik daarbij krijg is: " aggossie.... :(:)

"
Vaak gaat het niet om het kado en over de prijs, maar om het idee erachter en de eventuele moeite die ervoor gedaan is.
Als de ontvangers dat níet waarderen zegt dat meer over hun en zou dat jou nooit mogen raken...

"Staart iedereen die er al zit mij aan als ik binnenkom? Zit mijn haar wel goed? Is mijn kleding goed genoeg? " -> hoe belangrijk denk je dat je bent?? En de term 'goed genoeg' ook echt... :roll:

"nou dan moet het zo maar.".. ja of niet... sjees hee... oh wacht, nog een keer : "Hmm, het moet maar." .. het was allemaal echt een hele opgave he?

"Ik denk dat ze het niet leuk vinden. De reactie was wat flauwtjes." :oo

ehhh okeeeeeejjj....

En toen ben ik afgehaakt...

En dan dit "Het is helemaal niet zo negatief bedoelt als jullie het oppikken"... het staat er gewoon heel negatief

je vind de hele avond vreselijk en hebt (wellicht door ervaring) heeeel veel vooroordelen over wat mensen van je vinden of gaan vinden. Dat helpt de hele situatie niet.
Je hebt geen zin in lange verhalen maar als tante een kort antwoord geeft is ze niet in je geintereseerd? ja wat wil je dan?

Overigens, mijn post is niet aanvallend of iets bedoeld, maar wel mijn oprechte ongefilterde gedachten als ik zoiets lees.. Fascinerend om te zien hoe verschillend mensen hierover denken

Wat dat betreft is het een interessant stuk

**Geplaatst**: 12-11-19 11:18

Re: Mijn beleving...herkenbaar?

Geplaatst: 12-11-19 11:18

Het is idd heel. Interessant om alle verschillende visies hierop te lezen en hoe mensen iets kunnen ervaren

**Geplaatst**: 12-11-19 11:23

Geplaatst: 12-11-19 11:23

Zo was ik ooit ook, toen ik nog verplicht werd om te gaan.. toen ik op mezelf woonde, was dat snel over en ga nooit meer naar dat soort dingen. Krijg je vanzelf ook geen uitnodigingen meer

Maar goed, ik ben ook geen familiemens.

**Geplaatst**: 12-11-19 11:42

Re: Mijn beleving...herkenbaar?

Geplaatst: 12-11-19 11:42

Ik vind het knap dat je toch bent heengegaan.
Dat zegt wel iets over je kracht, omdat het je zo tegenstaat, dat is echt niet zo makkelijk om je overheen te zetten en toch te gaan.
Er zijn heel veel mensen die dit hebben, je staat hier echt niet alleen in.
Je kan er denk ik nog wel wat mee om het makkelijker te maken, dan worden dit soort situaties voor jezelf wat fijner.
Een goed streven denk ik, om aan te werken.

**Geplaatst**: 12-11-19 11:43

Geplaatst: 12-11-19 11:43

Ben ik nu de enige die de openingspost aan het lezen was en aan het wachten was tot er iets gebeurde? En toen had ik het ineens uit en bleek het alleen maar een zeer gedetailleerde beschrijving van een vrij saaie avond te zijn. Niemand heeft toch daadwerkelijk iets negatiefs gezegd of gedaan? Of heb ik daar nu zo overheen gelezen?
Oké, niet de beste avond van je leven. Maar morgen weer een dag toch

. Ik moet ineens denken aan: het leven is een feest maar je moet zelf de slingers ophangen!

**Geplaatst**: 12-11-19 11:51

Geplaatst: 12-11-19 11:51

Denise schreef:
Ben ik nu de enige die de openingspost aan het lezen was en aan het wachten was tot er iets gebeurde? En toen had ik het ineens uit en bleek het alleen maar een zeer gedetailleerde beschrijving van een vrij saaie avond te zijn. Niemand heeft toch daadwerkelijk iets negatiefs gezegd of gedaan? Of heb ik daar nu zo overheen gelezen?
Oké, niet de beste avond van je leven. Maar morgen weer een dag toch . Ik moet ineens denken aan: het leven is een feest maar je moet zelf de slingers ophangen!

Haha, ja dit dacht ik ook. Ik ben nu namelijk erg benieuwd wat er nou met je handen aan de hand is!
Ik vond het goed geschreven, je weet met je woorden een heel duidelijke sfeer op te roepen, en dat vind ik erg knap. Ook het feit dat je verhaal zoveel meningen oproept, zegt iets over je talent in schrijven.
Ik ben ook van mening dat het heel zwaar en negatief is. Ik denk dat je jezelf veel belangrijker mag gaan vinden dan je nu vindt. Je mag er zijn, ook al voldoe je niet aan de verwachtingen van je vader en stiefmoeder. Je leeft niet voor hun, maar voor jezelf. Probeer te genieten van hoe jij jouw eigen leven ingericht hebt!

**Geplaatst**: 12-11-19 12:01

Re: Mijn beleving...herkenbaar?

Geplaatst: 12-11-19 12:01

Ik stop even aan. Ik herken m wel maar heb nu geen tijd om uitgebreid te reageren.