Cowboy55 schreef:Jep... uiteindelijk loop je toch een keer tegen de lamp. Hoewel ik het ook wel lastig vond hoor, niet teveel bedenken wat zíj willen, maar dat komt met name doordat ik niet zo flashy en extravert ben, en IRL vaak ook wat te bescheiden ben over mijn eigen kunnen. Als ik dan kijk naar (oud-)medestudenten die zichzelf gewoon uit de losse pols aan de man kunnen brengen met vlotte presentaties en pitches, dacht ik altijd: ik kom, ondanks m'n universitaire diploma, dus echt nooit aan een baan als ik dit de mensen zijn met wie ik moet concurreren... en dus ging ik maar in de rensport werken, want dan lag de lat niet zo hoog. (Elke trainer heeft me ook voor gek verklaard, en ik ben inmiddels ook wel blij dat ik een uitweg heb.)Ineke2 schreef:Wees zeker jezelf tijdens een gesprek inderdaad ja, anders val je later ( vaak al tijdens gesprek 2) door de mand of erger dan zit je zelf niet op je plek bij een stage of werk.
<KNIP>
Heb ooit eens een assesment gedaan. Zat daar met een verse HEAO-er die voor een bank wilde werken (ABN/AMRO meen ik) en die gast heeft alleen maar zitten bedenken hoe die bank zou willen dat hij zou zijn als persoon. Hoe hij echt was leek hem niet relevant...... Dat werd gegarandeerd een gevalletje ‘niet te overzien drama’ ........
Ineke2 schreef:Dat zeker. Hoe de uiteindelijke werksfeer is weet je inderdaad nooit helemaal 100% van tevoren.Wees zeker jezelf tijdens een gesprek inderdaad ja, anders val je later ( vaak al tijdens gesprek 2) door de mand of erger dan zit je zelf niet op je plek bij een stage of werk.
Hoewel dat het altijd kan tegenvallen als je ergens eenmaal werkt, dat valt niet echt te voorspellen want zowel jij als de andere persoon moeten het doen met die 1 of 2 gesprekken van meestal max een uur.