Er zijn soms mensen in je leven (werk, familie, stal etc.) waar je regelmatig mee omgaat maar gewoon geen klik mee hebt. Geen ruzie maar je hebt diegene eigenlijk ook niets te melden.Hoe gaan jullie daar mee om? Ik voel me vaak zo ongemakkelijk en probeer dan maar íets te verzinnen om te zeggen maar soms heb ik echt geen idee meer waar nu over te beginnen...
An sich hoeft een stilte geen probleem te zijn maar je hebt toch met diegene te dealen en dat gaat nou eenmaal makkelijker als je wel een klik hebt.

Of maak ik van een mug een olifant?

Gewoon vriendelijk hallo bij aankomst en tot ziens als je weggaat?
Er is geen enkele noodzaak om met anderen die toevallig op dezelfde locatie rondlopen een gesprek te moeten voeren (doe je in de trein ook niet neem ik aan). Gewoon lekker op je paard concentreren

Gewoon hoi en doei. Niet te moeilijk maken denk ik. Je hoeft toch niet dik te zijn met iedereen?

Inderdaad gewoon simpel houden met een vriendelijke groet, misschien een complimentje.

Je kan er nog eens een oude vertrouwde opmerking over het weer in gooien. Zeggen "mooie fiets / auto / dekje" of whatever. Vragen "hoe is het?". Of heb je een fijn weekend gehad of ga jij / jullie nog op vakantie en dan een beetje doorpraten over of je nog tips uit kan wisselen voor die locatie. Of voor een leuke route voor buitenrijden ofzo.

En daarna lekker je eigen ding doen want als die ander wil kwebbelen kan die zelf ook wel beginnen

Ligt er een beetje aan wat je met die persoon moet. Stel het is een naaste collega dan zou ik toch die band proberen aan te halen. Op zoek naar iets gemeenschappelijks of geef eens een compliment.
Als je niks met diegene hoeft dan geen energie is steken, is helemaal niet gek dat je niet met iedereen klikt!

het ligt aan de persoon wie het is denk ik? Collega's is wellicht wat anders dan bijv ooms em tantes.

Ik vind het altijd handig om gewoon wat vragen te stellen en de ander een heel verhaal te laten vertellen Af en toe ergens op door vragen.
Ik zit best vaak met collega's in de auto met wie ik het op zich prima kan vinden, maar waarmee ik verder niet perse heel veel gemeen heb op ons werk na. Dan vraag ik bv of ze kinderen of huisdieren hebben, daar praten mensen vaak graag en lang over Of ze hobby's hebben.. Daar kun je ook vaak weer op door vragen. En soms kom je dan toch iets tegen wat je gemeen hebt.
En verder hoef je inderdaad niet alléén maar te praten. Op locatie ga ik bv regelmatig even wat te drinken halen en vraag ik of de ander ook wat wil als we niks meer te vertellen hebben.

Het lijkt alsof je het ongemak en de stilte moeilijker vindt dan de mensen waar je geen klik mee hebt.

Dus ik zou leren omgaan met ongemak en niet zo’n probleem maken van stilte.
Ms hebben die anderen jou ook gewoon niks te vertellen en willen ze graag in stilte hun ding doen, als ze ook niet uit zichzelf toenadering zoeken.

Daar kan je overigens gewoon een gesprek over aangaan

Ah ik dacht dat het vooral op stal was.
Op het werk is het haast nog het makkelijkste. Immers doe je daar je werk, daar kun je het gewoon proffessioneel houden.
Bij familiebezoek ben je meestal niet enkel bij iemand waar je niets mee hebt neem ik aan? Dan integreer je iemand gewoon in een algemeen gesprek. Zit je aan tafel met diegene dan kun je altijd nog een koetjes en kalfjes gesprekje voeren mits diegene dan ook wat tegen initiatief toont.

Met stilte is inderdaad niets mis.

Niet kost mij zo veel energie om dan toch contact te maken dat ik het niet doe.
Op stal of werk(mits je niks hebt te doen met degene), gewoon een knikje, lachje en door.
Als je wel iets moet van diegene, dan alleen t hoognodige en weer door.
En Familie, ga ik alleen naar mensen waar ik ook echt heen wil, waar het (bijna)altijd gezellig is.

Ik heb niet persé moeite met stilte alleen ik wil wel graag goed met iedereen zijn dus dat voelt ongemakkelijk en ik vind het lastig omdat gevoel om te buigen.
Gewoon hoi en doei, over het weer, dat soort dingen daar red ik me mee alleen hoe leer ik nou dat ook echt oke te voelen?

En inderdaad met een collega/stalbaas/familielid waar je wel een klik mee hebt, werkt toch net iets makkelijker dan zonder.
Of als je op een bepaalde manier afhankelijk bent van die persoon.

Dat oké voelen zit denk ik meer in je eigen hoofd dan in de relatie en hoe je met elkaar omgaat. Definieer voor jezelf wat ‘goed’ is en of minder niet ook gewoon goed genoeg is. Zolang je netjes met elkaar kan omgaan, is dat voor mij genoeg, dan hoeft er niet over koetjes of kalfjes gesproken te worden.

En bekijk het eens andersom. Verwacht jij van die mensen hetzelfde als van jezelf? Of vind jij het goed genoeg dat hun het enkel bij hoi en doei houden.

Heb je zeker een punt. Maar ik heb ook 's meegemaakt dat de andere persoon het me wél kwalijk nam want "jij (ik dus) zegt verder nooit wat" . Eh ja dus?! Dat maakt me wel onzeker dan ..

Ik snap in deze de situatie niet helemaal, maar mijn antwoord op je vraag is simpelweg niet. Waarom zou ik moeite moeten doen voor iemand waar ik geen klik mee heb? Kost me alleen maar energie en ik krijg er niks voor terug.

Hier in onze vriendengroep een dame waar ik niets mee heb. Wat ik vaak doe is haar vanalles vragen en haar laten vertellen (kan ze heel goed). Buiten de momenten dat we met zn allen zijn zoek ik haar niet op.

Ik heb nooit een echt gesprek met mijn stahouders. Stel je voor dat ze dat de hele tijd moesten doen, dan werden ze gillend gek met 20 klanten.
Kletsen staat niet gelijk aan goed met iemand omgaan.

Ik denk inderdaad dat het meer een probleem is met je eigen zelfverzekerdheid. Daar zou ik eerder wat mee proberen te doen. Dat is uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan.

En inderdaad, als het toch moet, dan niet iets vertellen maar iets vragen.

Ik negeer die mensen gewoon. Nog makkelijker. Ik ga geen moeite stoppen in iets waar ik geen zin in heb en niet op zit te wachten.

Je hoeft het niet met iedereen te kunnen vinden. Met sommige mensen klikt het gewoon minder. Dat heeft iedereen.

Al maak ik, als het uitkomt, wel af en toe een simpel praatje. 'Goh, hoe is het met de kids?' 'dit weekend nog wat leuks gedaan?'.

Ach er zijn zoveel mensen. De 1 kan het suf vinden dat je "nooit wat zegt" terwijl de ander weer kan klagen over "heb je haar weer die altijd per-sé een ongemakkelijk praatje maakt waar ik helemaal niet op zit te wachten". Dus wat dat betreft....

Ik zou het ook houden op gewoon vriendelijk groeten.

Je schrijft dat je het erg ongemakkelijk vindt als je op zekere hoogte afhankelijk bent van die persoon. Dan is het inderdaad wel lastiger. Ik zorg dat ik zo weinig mogelijk afhankelijk ben van anderen. En ik geef ook altijd aan dat mensen hun grenzen mogen aangeven, ze me niet moeten helpen als ze het ervaren als een verplichting of als het een keer niet lukt en natuurlijk dat ze het mogen vragen als ik ergens bij kan helpen als wederdienst.
Verder schrijf je dat iemand al eens tegen je gezegd heeft dat je weinig zegt en dat zo’n opmerking je onzeker maakt. De ander kan dat vervelend vinden, maar in principe is dat niet jouw probleem. Je kan het ook niet altijd goed doen voor iedereen. Wat de een stoort vindt een ander misschien net prettig. Dus je kan maar beter doen waar jij achter staat, wat goed voelt voor jou. Je hoeft echt niet met iedereen een klik te ervaren en je moet je er ook niet rot over voelen als je met bepaalde mensen weinig of geen klik ervaart.

Waarom wil je ‘goed met iedereen’? Wil je graag leuk en aardig worden gevonden? Het klinkt alsof je wat onzeker bent en conflictmijdend. Dat is op zich niet erg maar de valkuil is dat je je in allerlei bochten gaat wringen om leuk gevonden te worden of geaccepteerd te worden.
Jij bent helemaal prima hoe je bent. Of je nou wel of geen klik hebt met anderen. Je bent gewoon vriendelijk en belangstellend en dat is prima. Je hoeft niet door iedereen leuk gevonden te worden.

Bedankt allen voor jullie reacties:)
@sizzle je slaat de spijker op zn kop, het is mijn onzekerheid...
@lianne: vertel, hoe leer ik dat?!
@kookabura: op zich lukt me dat wel maar soms denk ik ja kan nu niet weer naar de kinderen (oid) vragen...
@pmarena: is ook zo, alleen als je dan wel iets met of van iemand moet dan vind ik dat lastiger ofzo
@ pateeke: is ook zo, maar als ik een keer iets assertiever uit de hoek kom, dan komt dat de sfeer meestal niet ten goede en dat kan ik dan slecht loslaten.
En inderdaad, de een vindt die stilte ook prima, de ander niet maar wie heeft dan een probleem
@ Suzanne je eerste alinea, dat is precies m'n probleem. Ik ben me er bewust van alleen sterker in m'n schoenen staan blijf ik bij bepaalde mensen moeilijk vinden. En je dank voor je tweede alinea.

Als het op een of andere manier kan probeer ik die mensen te mijden.
Maar ik ben daarin een aparte. Sociale dingen kosten mij energie als ambivert.(dus introvert van nature, extravert door training).
In die zin heb ik mijn eigen bedrijf en personeel. (zelf gekozen) en ik merk ook dat clienten/klanten vaak stoppen met hun behandeling bij mij als het niet klikt. Logisch, want je klik bepaalt de effectiviteit van de behandeling blijkt uit onderzoek. Dus dat probleem lost zichzelf vaak op.
Familie waar ik niks mee heb, zie ik niet meer. Woon 200 km verderop dus dan doe je die moeite niet meer zonder klik.
En ik heb mn paarden al jaren in eigen beheer dus ook no problem met stalgenoten. En anders paste ik me vaak aan naar tijden waarop ik alleen was.

Dat je niets zegt, klopt.
De vraag is: wat maakt dat jij daar onzeker van word?

Ik wil goed met mijn collega's kunnen samenwerken, dus daar doe ik wel mijn best voor. Een praatje hoort daar ook bij, als je tenminste met die collega te maken hebt in de samenwerking. Zo niet, dan volstaat voor mij ook gewoon een 'goede morgen' en 'prettig weekend'. Een praatje hoeft niet heel persoonlijk te zijn. Zelf ben ik blij gesloten, maar kan ook prima praten over niets bijzonders en uiteraard over het werk.

Privé heb ik geen behoefte om met mensen om te gaan waar ik geen klik mee hebt. Mijn familie bijvoorbeeld, ik wens ze al het goeds in de wereld, maar met ze omgaan doe ik gewoon niet. Het zijn niet mijn type mensen. En daar is niets mis mee, maar ik besteed mijn vrije tijd liever aan de mensen die er voor mij wel echt toe doen en waar ik een vriendschap mee heb.

Maar ik voel me goed in mijn eigen vel en ben zelfverzekerd. Ik hoef niet lief gevonden te worden door iedereen en wil (waar het kan) ook gewoon eerlijk en vrij zijn in wat ik doe en zeg. Nee zeggen gaat mij dan ook makkelijk af. Ik heb een druk leven en besteed mijn tijd graag aan de mensen en dingen die er voor mij toe doen.