Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-10-20 14:13

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 19-10-20 14:13

Bedankt iedereen.

Soeboenoe vervelend is dat idd. Ik weet gelukkig niet hoe dat voelt, maar lijkt me echt rot. Steeds enthousiast zijn over een huis en t dan toch niet krijgen. Sterkte

**Geplaatst**: 19-10-20 17:12

Geplaatst: 19-10-20 17:12

Ik doe echt alles alleen maar verkeerd.

**Geplaatst**: 19-10-20 17:17

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 19-10-20 17:17

@Zertab, heb je iets van therapie of een psycholoog al overwogen? Al je berichten zijn al weken lang overwegend negatief en klinken zeker niet gezond.

**Geplaatst**: 19-10-20 17:20

Geplaatst: 19-10-20 17:20

Lynnepinny schreef:
@Zertab, heb je iets van therapie of een psycholoog al overwogen? Al je berichten zijn al weken lang overwegend negatief en klinken zeker niet gezond.

Daarom staat het in het lucht je hart topic, hier mag dat

**Geplaatst**: 19-10-20 18:02

Geplaatst: 19-10-20 18:02

Tuurlijk, dat mag ook! Maar ik maakte me gewoon een beetje zorgen, voor hoever je dat natuurlijk kunt beoordelen vanachter een scherm.

**Geplaatst**: 19-10-20 18:03

Geplaatst: 19-10-20 18:03

@Soeboenoe, Herkenbaar

. Hier ook telkens voor ons neus verkocht en sinds de corona zijn de prijzen nog eens gestegen ook.

**Geplaatst**: 19-10-20 19:32

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 19-10-20 19:32

Soeboenoe en andere huizenkopers,dat is knap vervelend.
Huizen zoeken zou juist leuk moeten zijn.

**Geplaatst**: 19-10-20 21:03

Geplaatst: 19-10-20 21:03

Lynnepinny schreef:
Tuurlijk, dat mag ook! Maar ik maakte me gewoon een beetje zorgen, voor hoever je dat natuurlijk kunt beoordelen vanachter een scherm.

Daarin ben ik het met je eens. Maar een therapeut gaat die gedachten ook niet meteen kunnen wegnemen, dus dat is ook zeker iets waarmee je rekening moet houden. Het is helaas geen wondermiddel, dat kan ik beamen

$:\$

Ik heb zelf nog een lange weg te gaan vrees ik..

Momenteel baal ik omdat ik mijn therapeut pas binnen 2 weken weer kan zien. 'Gelukkig' wordt ik ondertussen opgevangen door het crisis team maar dat is altijd zo'n gedoe. Plek zoeken waar we terecht kunnen, pas last minute weten wanneer ze komen, altijd iemand anders.. Ik heb er mijn draai toch nog niet in gevonden. Bij de laatste hulpverlener had ik ook echt geen klik en dus ook weinig zin om uitgebreid te spreken, maar toch proberen ze vanalles los te wrikken. Not very fun, al begrijp ik wel dat dat een beetje moet. Ik zou binnenkort ook naar de psychiater moeten in het ziekenhuis, blijkbaar. Ik heb echter geen idee hoe de fiets ik daar moet geraken. Ik heb geen auto en met openbaar vervoer is het een reis van 2 uur met 3x overstappen (exclusief de fietsrit naar het station). Ik hoop dus dat ze daar nog een oplossing voor kunnen vinden..

--

Hé Lori, wat rot zeg. Hopelijk vinden jullie alsnog iets binnenkort. Bizar eigenlijk dat de prijzen nu gestegen zijn, je zou juist omgekeerd denken?

**Geplaatst**: 19-10-20 22:29

Geplaatst: 19-10-20 22:29

Met een brok in mijn keel lees ik dit topic. Ik reageer nooit meer op bokt maar door het lezen van dit topic voelde ik me even niet meer alleen...
Ik ben chronisch ziek (Sjogren) Vanaf 2016 bergafwaarts en begin 2019 volledig op bed komen te liggen. Een leven wat ik niet wil. Vervroegd in de overgang met alle klachten die je kan bedenken. Oktober 2019 begonnen met de pil en vanaf januari dit jaar weer aardig redzaam en eindelijk 10 kilo aangekomen. Woog nog maar 44 kilo. Maar goed, veel beperkingen heb ik nog. Ben ook mijn baan kwijtgeraakt want ik kon niet meer. Helaas ben ik afgekeurd. Het maakt me verdrietig dat er zo weinig mensen respect nog hebben, je afdanken als vuil omdat je niet alles kan, je niet goed genoeg vinden. En zo kan ik nog wel doorgaan. Ik heb hier niet voor gekozen. Ik doe mijn uiterste best maar voor velen is het nooit genoeg...
Ik voel me dus ook een buitenbeentje, niks waard, een hopeloos geval, eigenwaarde is weg, gekwetst, vertrouwen weg. Voel me vaak onbegrepen en eenzaam.
Op relatie gebied is het lastig.
Ook mijn grote kinderwens op moeten geven vanwege alle ellende.

**Geplaatst**: 19-10-20 23:01

Geplaatst: 19-10-20 23:01

Wij gingen zaterdag even bij mijn jarige vader op bezoek. En wat bleek, zij gingen gezellig met een (klein) deel van de familie uit eten in België, laatste dag dat dit kon. Punt 1 snap ik niet dat zij dit doen in de coronacrisis, maar wat ik erger vond dat ik met mijn kinderen zeker niet mee mocht. Niet dat ik dat wel had gedaan in deze tijd, maar ik voel me ontzettend afgewezen door mijn eigen familie. Altijd al het gevoel gehad dat ik nooit goed genoeg was en dit is weer een extra bevestiging. En vind het stom dat ik me hier verdrietig om voel, terwijl zij de stommerds zijn om in deze tijd gewoon uit eten te gaan

**Geplaatst**: 19-10-20 23:02

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 19-10-20 23:02

Misty, wat een verdrietig verhaal Y;(

. Speelt de coronacrisis ook mee in je gevoel van eenzaamheid?

**Geplaatst**: 20-10-20 07:25

Geplaatst: 20-10-20 07:25

Mazida schreef:
Wij gingen zaterdag even bij mijn jarige vader op bezoek. En wat bleek, zij gingen gezellig met een (klein) deel van de familie uit eten in België, laatste dag dat dit kon. Punt 1 snap ik niet dat zij dit doen in de coronacrisis, maar wat ik erger vond dat ik met mijn kinderen zeker niet mee mocht. Niet dat ik dat wel had gedaan in deze tijd, maar ik voel me ontzettend afgewezen door mijn eigen familie. Altijd al het gevoel gehad dat ik nooit goed genoeg was en dit is weer een extra bevestiging. En vind het stom dat ik me hier verdrietig om voel, terwijl zij de stommerds zijn om in deze tijd gewoon uit eten te gaan

Als de horeca open is waarom zou je dan niet mogen uiteten?

Ik denk eerder dat je gewoon boos bent dat je niet mee mocht, wat goed je recht is en ik vind het super rot voor je.

**Geplaatst**: 20-10-20 07:39

Geplaatst: 20-10-20 07:39

Mazida schreef:
Misty, wat een verdrietig verhaal . Speelt de coronacrisis ook mee in je gevoel van eenzaamheid?

Nee dat niet echt. Ik was altijd actief en deed veel voor anderen oa in de paarden enz. En toen kon ik niks meer en was ik niet meer bruikbaar en heb ik veel mensen verloren. Ik merk nu ik weer wat kan dat mensen weer wat van me moeten maar dat is zo oneerlijk!
Iedereen heeft ook zn eigen leven. Ik zit thuis en kan niet alles. Het frustreerd. Ik moet overal over nadenken. Plannen kunnen niet altijd doorgaan. Het is per dag zien... :knuffel:

**Geplaatst**: 20-10-20 08:03

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 20-10-20 08:03

Je kan dus ook niet meer paardrijden Misty? Lig je hele dagen op bed?

**Geplaatst**: 20-10-20 08:08

Geplaatst: 20-10-20 08:08

Wat een verhaal, misty. En wat naar dat je je zo afgedankt voelt. Kan het ook zijn dat mensen totaal niet weten hoe ze op je situatie moeten reageren? Dat ze je een beetje ontlopen als het niet goed met je gaat? Mensen doen dan soms zo raar (incluis mezelf). -O-

Ik maak me zorgen om een leuke kennis/vriend die nu in coma met corona op de IC ligt. Zijn vrouw is ook besmet en mag hem dus niet bezoeken. Schrijnend. Wat een rotvirus is het toch.

**Geplaatst**: 20-10-20 09:02

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 20-10-20 09:02

Verdrietig en niet meer weten wat ik moet doen, hond is sinds hij medicijnen heeft Niet meer zindelijk, blijven naar buiten gaan en de nachten zijn ook echt een ding, tot nu toe elke nacht heel de woonkamer kunnen dweilen

**Geplaatst**: 20-10-20 10:49

Geplaatst: 20-10-20 10:49

Suzanne F. schreef:
Je kan dus ook niet meer paardrijden Misty? Lig je hele dagen op bed?

Nee gelukkig niet meer!! Ik rij nu weer 3x in de week met mijn vader als backup. Als mn benen het niet meer doen of wat dan ook dan kan ik bellen en kan mijn vader mijn paard afzadelen. Ik heb dus de hele dag een back up. Je snapt wel dat het leven van mijn ouders dus ook stil staat. Sommige dagen kan ik wat meer dan de ander. En soms geef ik mezelf een schop hoeveel last ik ook heb om maar een positief gevoel te krijgen en houden. Mijn dieren geven mij mijn vechtlust en kracht terug.
Mijn dossier gaat opnieuw naar het UMC in Utrecht en anders wil ik hem naar Gent hebben. Mijn ouders en ik zijn 20000 euro armer omdat de artsen mij niet geloofden en zeiden dat het tussen de oren zit. Via priveklinieken en onderzoeken heb ik het tegendeel bewezen alleen de echte oplossing is er nog niet helaas.

culaccino schreef:
Wat een verhaal, misty. En wat naar dat je je zo afgedankt voelt. Kan het ook zijn dat mensen totaal niet weten hoe ze op je situatie moeten reageren? Dat ze je een beetje ontlopen als het niet goed met je gaat? Mensen doen dan soms zo raar (incluis mezelf).

Ik maak me zorgen om een leuke kennis/vriend die nu in coma met corona op de IC ligt. Zijn vrouw is ook besmet en mag hem dus niet bezoeken. Schrijnend. Wat een rotvirus is het toch.

Dat zou kunnen maar bij deze mensen denk ik helaas niet. Ik hoor natuurlijk ook verhalen zo links en rechts. En als er dan bepaalde dingen gezegd worden...

Jij heel veel sterkte!! Hopelijk gaan mensen eens inzien wat dit virus doet! :knuffel:

**Geplaatst**: 20-10-20 10:55

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 20-10-20 10:55

Mazida schreef:
Wij gingen zaterdag even bij mijn jarige vader op bezoek. En wat bleek, zij gingen gezellig met een (klein) deel van de familie uit eten in België, laatste dag dat dit kon. Punt 1 snap ik niet dat zij dit doen in de coronacrisis, maar wat ik erger vond dat ik met mijn kinderen zeker niet mee mocht. Niet dat ik dat wel had gedaan in deze tijd, maar ik voel me ontzettend afgewezen door mijn eigen familie. Altijd al het gevoel gehad dat ik nooit goed genoeg was en dit is weer een extra bevestiging. En vind het stom dat ik me hier verdrietig om voel, terwijl zij de stommerds zijn om in deze tijd gewoon uit eten te gaan

Da's een hele vervelende situatie :(:)

**Geplaatst**: 20-10-20 11:07

Geplaatst: 20-10-20 11:07

Jemig misty, wat een geld en machteloosheid. Je klinkt als een bikkel! Hopelijk kunnen ze je in Utrecht eindelijk goed helpen. (En thanks

)

Ugh, Mazida. Kan me voorstellen dat dat je verdriet doet :(:)

**Geplaatst**: 20-10-20 13:37

Geplaatst: 20-10-20 13:37

culaccino schreef:
Jemig misty, wat een geld en machteloosheid. Je klinkt als een bikkel! Hopelijk kunnen ze je in Utrecht eindelijk goed helpen. (En thanks )

Ugh, Mazida. Kan me voorstellen dat dat je verdriet doet

Thanks!! Zoals iemand zei hier...je wil niet zo leven maar ook niet dood. Toen ik volledig op bed lag heb ik wel euthanasie gesprekken gehad. Want een leven op bed wil ik niet. Je intuïtie volgen is heel belangrijk als het om gezondheid gaat. Gelukkig heb ik lieve ouders die me overal mee steunen en in me geloven! En ik heb een geweldig paard, hoe slecht ik me ook voel dat ik dan gewoon op durf en kan stappen. Het rijden maakt me sterker zowel lichamelijk als geestelijk.
Ik denk dat Utrecht niet meer wat kan of weet maar dan is dat uitgesloten. Dan is het de jaren uitzitten totdat de overgang stopt. En ergens denk ik zelf om misschien de baarmoeder en eierstokken te verwijderen dat dat een optie kan zijn... we gaan het zien. Voor nu proberen te dealen zoals het is. Wat soms erg zwaar is. Maar lees en besef dat het ook veel erger kan! :knuffel:

**Geplaatst**: 20-10-20 14:11

Geplaatst: 20-10-20 14:11

Jemig wat een verdrietige verhalen

.
Ik wil iedereen heel veel sterkte wensen. :(:)

@2misty2: wat een geld, jeetje mina en dan nog zo weinig weten. Ik hoop dat ze je snel ergens kunnen helpen. Wat een topper ben je dat je alsnog (af en toe) lekker kan genieten van je dieren. Heel knap hoe jij en je ouders zich hier doorheen slaan.
@Mazida, ik snap dat je daar verdriet van voelt, dat lijkt mij ook niet meer dan logisch :(:)

@Jessica_1998: sterkte met je hond, altijd zo zielig voor je huisdier als ze ergens last van hebben :knuffel:

Hier helaas wel corona in huis

. Vriendlief is positief getest, maar heeft amper nog klachten (gelukkig). Eind deze week mag hij de deur weer uit als hij 24 uur klachtenvrij is geweest. Helaas voor mij betekend dit dat ik nog tot minstens maandag zo goed en kwaad als het gaat wat binnen moet blijven, omdat hij mij heeft kunnen besmetten eventueel. Het leukste is ook nog, ik mag eind van de week nog zo'n fijne coronatest doen

. Hopelijk is dit allemaal snel achter de rug en kunnen we weer wat naar buiten.

Het banketstaaf is ook nog we zijn nergens geweest, behalve supermarkt. Niet eens op vakantie geweest dit jaar en alsnog loop je het op. Mogen van geluk spreken dat het hele milde/verkoudheidsklachten zijn gelukkig. Afgelopen zondag nog visite gehad en die waren alle drie negatief, dus hoe wat en waar geen idee. Bron en contact-onderzoek ging het GGD niet doen, dus wij hebben zelf iedereen maar in gelicht.
Van mij mag 2020 wel afgelopen zijn, sla voor de rest alles maar over, zodat we weer normaal kunnen doen. :')

Oh en vanwege corona heb ik ook geen werk meer. Wekenlang gesolliciteerd en nu mag ik eindelijk aankomende vrijdag op gesprek komen. Hopelijk willen ze het verzetten naar volgende week. :Y)

**Geplaatst**: 20-10-20 18:46

Geplaatst: 20-10-20 18:46

Mememe, dank je! Super lief!
Je doet er alles aan om een leefbaar leven te hebben. Mijn dieren zijn mij alles. Oordelen niet en altijd trouw

Maar jeetje corona bij jou, gelukkig nog geen erge symptomen en hoop ook dat dat zo blijft!

Ergens he, vind ik dat corona best mooi. Niet in de zin hoe ziek mensen worden maar wel de beperkingen die opgelegd worden. Iedereen ervaart nu hoe het is om chronisch ziek te zijn en niet te kunnen wat ze willen...ik hoop dat er dan ook meer begrip en besef gaat komen dat niet alles vanzelfsprekend is! Er zijn zoveel mensen die niet hebben wat jij hebt, niet kunnen wat jij kunt enz.

Iedereen heel veel sterkte híer! Vreselijke verhalen en best veel leed :knuffel:

**Geplaatst**: 21-10-20 02:12

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 21-10-20 02:12

Veel sterkte iedereen hier. Dikke knuffel allemaal van mij

**Geplaatst**: 21-10-20 22:41

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 21-10-20 22:41

Elke avond weer de gedachten aan een nieuwe dag, de angst voor een nieuwe dag en de tegenzin. Soms word ik er boos van, soms wanhopig en soms gewoon heel verdrietig. Het klinkt egoïstisch, maar ik ben verdrietig door het besef dat het leven waarschijnlijk nog lang niet klaar is voor mij

**Geplaatst**: 21-10-20 22:45

Geplaatst: 21-10-20 22:45

Independence schreef:
Elke avond weer de gedachten aan een nieuwe dag, de angst voor een nieuwe dag en de tegenzin. Soms word ik er boos van, soms wanhopig en soms gewoon heel verdrietig. Het klinkt egoïstisch, maar ik ben verdrietig door het besef dat het leven waarschijnlijk nog lang niet klaar is voor mij

Vreselijk herkenbaar helaas

Moest het kunnen zou ik mijn leven willen geven aan iemand die er wel van kan genieten.