Jessica_1998 schreef:3 maanden, 3 maanden van pure leegte, heel veel tranen & heel veel gevoel van onbegrip..
3 maanden dat ik je moet missen, wordt dit ooit minder?
3 maanden van niet naar huis willen omdat de leegte zo confronterend is, de lege plek, je lege tuig, de foto's aan de muur, de spullen die ik tegenkom. Je riem aan de kapstok, de urn op het dressoir, haren die ik tegenkom, de keren dat je me snachts wakker maakte omdat je door de medicatie niet alles meer onder controle had. Het samen slapen op de bank.
Ook de nooit meer doet gewoon pijn, nooit meer naar het strand, nooit meer gek doen omdat je graag een snoepje wilde, nooit meer je blije neus als ik thuis kom, nooit meer een reden om naar huis te gaan in mn pauze om je uit te laten..
Ik mis je, word dit ooit minder?
Heel veel sterkte... Ik voel heel erg met je mee, weet precies hoe het voelt helaas.