Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-10-20 20:33

Geplaatst: 28-10-20 20:33

Ik geloof er zelf niet zo in voor mij persoonlijk. Voor andere mensen bestaat het vast. Maar ik heb ook totaal geen behoefte om met een ander persoon samen te wonen en heb verder geen personen in mijn leven voor wie ik echte liefde voel. Ik hou van mijn honden en dat is het wel. :')

**Geplaatst**: 28-10-20 20:33

Geplaatst: 28-10-20 20:33

Wolfwomen schreef:
Echte liefde, bestaat dat nog?

Wat is of was jouw grote liefde en waarom is hij of zij dat voor jou?

Geloof je in de ware?

Mijn man was smoorverliefd op mij en heeft alles op alles gezet mijn hart te veroveren. Hij doet dat nog steeds, elke dag. Wij zeggen elke dag: ik houd van jou tegen elkaar.

De ware bestaat niet. Er is geen god die uit acht miljard mensen er eentje heeft uitverkoren om met jou te zijn. Je valt voor degene die aan jouw ideaalbeelden voldoet. Dat kan korter of langer duren.

"Liefde" is op zich geen verzinsel, al is het wat moeilijk te definiëren. Geven om iemand is een eigenschap van een soort als de mens, die baat heeft bij sociale cohesie; die bovendien lang leeft en lang kind is en daardoor de liefde van de ouders niet kan missen. (Dat klinkt heel klinisch maar eigenlijk is het geweldig nieuws: wij mensen zijn met en voor de liefde geboren!)

Het kan altijd kapot gaan, daar kun je geen stom woord over zeggen. En dat hoeft ook niet aan een van de twee te liggen. Dat ligt dan niet aan de een, de ander of een derde die de boel verpest, het is een samenloop van omstandigheden. Dat is banketstaaf, maar het is niet anders. Betekent niet dat die liefde niet "echt" was.

Het is ook onzin dat "ware liefde" iets van vroeger zou zijn. Dat is Bouquetreekspraat. Vroeger was de economische noodzaak van een huwelijk veel groter (de man kon niet koken, de vrouw had geen zin om de fabriek in te gaan) en zat er een stigma op scheidingen. Liever een slecht huwelijk dan een pijnlijke breuk, dacht men toen. Tegenwoordig wordt er meestal andersom geredeneerd.

Als ik zo vluchtig kijk, dan verstaan jullie onder "ware liefde" vooral relaties die lang houdbaar blijven. Tja, dat is voor iedereen verschillend en voor een groot deel een kwestie van temperament. De een valt voor een spannende partner en dat levert vaak niet de beste relaties op. Verschillen die je eerst nog leuk en interessant vond gaan je al snel tegenstaan. De duurzaamste relaties zijn - saaaaaai - over het algemeen tussen mensen die het meest op elkaar lijken. En elkaar betrekkelijk weinig te vertellen hebben.

**Geplaatst**: 28-10-20 20:34

Geplaatst: 28-10-20 20:34

Mijn vriend is de mannelijke versie van mij. In begin van onze relatie bleef dat vrienden en familie van ons verbazen

En dat werkt perfect, kunnen alles kwijt bij elkaar en hebben een hekel aan ruzie. Met elkaar praten is wel echt belangrijk. Net als sorry durven zeggen en je kwetsbaar op durven stellen naar elkaar. Dus ja, wij hopen wel samen oud te worden.

Maar misschien scheelt het dat ik hem pas op mijn 30e heb leren kennen. Ik denk gewoon dat het de goede is, daarvoor geen echte relaties gehad. En ons toekomstbeeld is hetzelfde, dus dat helpt mee _O-

**Geplaatst**: 28-10-20 21:28

Geplaatst: 28-10-20 21:28

Ik geloof er niet (meer) in, tenminste, niet in een partner.

Voor mijn kinderen heb ik een intense, diepgaande en onvoorwaardelijke liefde, ik kan me niet voorstellen dat ik die liefde ooit voor hun kan verliezen.
Maar voor een man zal ik dit intense gevoel nooit kunnen hebben. Onder andere om de redenen die Suzanne schreef.

Dat ligt ook aan mijzelf. Ik heb nare, hele nare dingen meegemaakt bij mijn exman, en ik weet van mezelf dat ik me nooit meer zal laten toestaan om mezelf te verliezen in de liefde van, en voor een man.
Daar is trouwens ook simpelweg geen plek meer voor in mijn hart.
Ik zal vast nog wel eens verliefd worden, maar niet zoals sommige anderen in dit topic dat ervaren, geen ware liefde meer.

**Geplaatst**: 28-10-20 21:59

Geplaatst: 28-10-20 21:59

Ja ik geloof ook in echte liefde. Wij zijn 20 jaar samen en de liefde wordt alleen maar intenser. Ik houd zo intens veel van mijn lief. We hebben heel veel mee gemaakt en de pijn, verdriet en ziekte hebben ons alleen maar dichter bij elkaar gebracht, volgens onze kinderen kunnen we met onze ogen praten, dat klopt ook wel we hebben aan een blik of woord genoeg. Ik voel me veilig, speciaal en geliefd bij hem en ook na al die jaren draagt hij me op handen. We hebben samen een boerderij , werken veel samen. We kennen elkaar door en door, zijn echt een team. We zijn heel verschillend maar delen dezelfde interesses. Onze verschillen kunnen heel goed naast elkaar bestaan en we laten elkaar altijd in waarde. Op alle gebieden zijn we nog even gek op elkaar als toen. Ik vertrouw hem ook door en door.

Ik herken ook zeker de angst om hem te verliezen. We genieten dan ook veel van het hier en nu, van de kleine dingen, van het samen zijn.

**Geplaatst**: 28-10-20 22:02

Geplaatst: 28-10-20 22:02

Storm schreef:
Ik geloof er niet (meer) in, tenminste, niet in een partner.

Voor mijn kinderen heb ik een intense, diepgaande en onvoorwaardelijke liefde, ik kan me niet voorstellen dat ik die liefde ooit voor hun kan verliezen.
Maar voor een man zal ik dit intense gevoel nooit kunnen hebben. Onder andere om de redenen die Suzanne schreef.

Dat ligt ook aan mijzelf. Ik heb nare, hele nare dingen meegemaakt bij mijn exman, en ik weet van mezelf dat ik me nooit meer zal laten toestaan om mezelf te verliezen in de liefde van, en voor een man.
Daar is trouwens ook simpelweg geen plek meer voor in mijn hart.
Ik zal vast nog wel eens verliefd worden, maar niet zoals sommige anderen in dit topic dat ervaren, geen ware liefde meer.

Mijn tante heeft in exact dezelfde situatie gezeten als jij en is op haar 50e alsnog de echte echte liefde van haar leven tegen gekomen.

Dus Storm, wie weet...

**Geplaatst**: 28-10-20 22:11

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 28-10-20 22:11

Ja, ik geloof erin! Wij zijn zó verbonden met elkaar. En ik kan me geen leven zonder hem voorstellen.

Maar zelfs als het wel ooit spaak zou lopen maakt dat de liefde van nu niet minder echt.

**Geplaatst**: 28-10-20 22:19

Geplaatst: 28-10-20 22:19

Oja hoor wij geloven er ook echt in.

Volgend jaar 25 jaar getrouwd met de liefde van mijn leven, zou niks zijn zonder hem en dat beangstigd me soms wel eens. Zou me geen raad weten.

Word nog steeds erg gelukkig als ik hem zie.

We hebben ook nooit ruzie ofzo, hooguit een meningsverschil, maar niet eens een woordenwisseling.

We kennen elkaar bijna 30 jaar en ik hoop dat er nog minimaal 30 bij komen.

**Geplaatst**: 28-10-20 22:39

Geplaatst: 28-10-20 22:39

elizabeth85 schreef:
Ja ik geloof ook in echte liefde. Wij zijn 20 jaar samen en de liefde wordt alleen maar intenser. Ik houd zo intens veel van mijn lief. We hebben heel veel mee gemaakt en de pijn, verdriet en ziekte hebben ons alleen maar dichter bij elkaar gebracht, volgens onze kinderen kunnen we met onze ogen praten, dat klopt ook wel we hebben aan een blik of woord genoeg. Ik voel me veilig, speciaal en geliefd bij hem en ook na al die jaren draagt hij me op handen. We hebben samen een boerderij , werken veel samen. We kennen elkaar door en door, zijn echt een team. We zijn heel verschillend maar delen dezelfde interesses. Onze verschillen kunnen heel goed naast elkaar bestaan en we laten elkaar altijd in waarde. Op alle gebieden zijn we nog even gek op elkaar als toen. Ik vertrouw hem ook door en door.

Ik herken ook zeker de angst om hem te verliezen. We genieten dan ook veel van het hier en nu, van de kleine dingen, van het samen zijn.

In herhaling vallen doe ik niet maar dit verhaal kan mijn verhaal zijn.

En Storm ook ik heb hele nare dingen meegemaakt en had nooit verwacht dat voor mij zo'n grote liefde nog was weggelegd.

O ja bij ons is het niet saai en ook nog gepassioneerd. Daar hoef je niet jong voor te zijn.

**Geplaatst**: 28-10-20 22:50

Geplaatst: 28-10-20 22:50

Wolfwomen schreef:
Nog een vraagje:
In hoeverre mag liefde grensoverschrijdend of grensverleggend zijn?

Let wel dit zijn twee heel verschillende dingen.

Voorbeeld grensoverschrijdend : nee als mijn vriend vreemd gaat is het per direct uit *opgeschoven naar*: nou ja 1x vergeef ik wel, want deze liefde is uniek.

Voorbeeld grensverleggend voor jou bak ik die taart wel ookal is het niet mijn hobby omdat jij het zo lekker vind. Voor jou spring ik over dat slootje, overwin ik mijn angst.

Wat doen jullie hierin wel- of juist niet voor de liefde?

Ik denk echt wel dat grenzen verleggen iets positiefs kan zijn als je daardoor een betere/leukere/mooiere versie van jezelf kan zijn. Wanneer je bijvoorbeeld een passie ontdekt bij jezelf, of iets anders ontdekt wat niet zo erg is als je dacht (ik denk dan aan een introvert persoon die extraverter wordt en daarvan geniet).

Verder, ja, heel suf, doe wat goed voelt. Vreemdgaan is voor iedereen ook anders waar je die grens legt, je kunt ook niet voor een ander oordelen waar die grens zou moeten liggen. Ik zou er zelf geen seconde wakker van kunnen liggen als mijn vriend een keer zoent met een ander, maar zou het kwetsender vinden als hij (belangrijke) dingen voor me achterhoudt of een sterke emotionele band (her)opbouwt met zijn ex of met iemand die overduidelijk met hem aan het flirten is.

Wat ik niet zou doen: ik denk niets. Gewoon omdat ik weet dat hij nooit iets zou vragen dat niet OK is.

**Geplaatst**: 29-10-20 05:46

Geplaatst: 29-10-20 05:46

MarcoBorsato schreef:

Mijn tante heeft in exact dezelfde situatie gezeten als jij en is op haar 50e alsnog de echte echte liefde van haar leven tegen gekomen.

Dus Storm, wie weet...

Lief!
Ik hoop dat je gelijk krijgt, het lijkt me fijn om te ervaren dat liefde echt bestaat en geen sprookje is. Maar ook om het mee te maken, ik ben tot nu toe nooit een man tegen gekomen met wie ik een normale, echte gezonde relatie heb gehad en dat vind ik best jammer.

**Geplaatst**: 29-10-20 08:46

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 29-10-20 08:46

De vraag van grensoverschrijdend en grensverleggend vind ik heel lastig. te beantwoorden. Wij bespreken alles, dus de kans dat iemand de grens van de ander overschrijd lijkt mij bijna nihil.. omdat alles bekend is, en eventuele nieuwe dingen op tafel gelegd worden..
Grensverleggend weet ik ook niet.. niks wat ik doe voelt als 'moeten' dus ik herken dat niet. Als mijn partner me iets zou vragen wat ik niet leuk vind maar hij wel, dan verandert de situatie, omdat ik het leuk vind om iets te doen wat hij leuk vind, dus dan is het niet meer 'niet' leuk... is het nog te volgen :')

Overigens heb ik m ook pas leren kennen op mn 42ste ofzo.. dus meiden van 20 die zeggen 'nee voor mij niet, ik ben al te vaak gekwetst'.. let it goooo

En aan de andere kant, als je gelukkig bent met jezelf, is het ook oke

**Geplaatst**: 29-10-20 09:08

Geplaatst: 29-10-20 09:08

Azmay schreef:
Ik ben 8 jaar samen met mijn man en denk zeker wel dat dat echte liefde is.
Maar ik date momenteel ook met een andere man.
Uiteraard is mijn man ook vrij om te daten als hij wil.

Liefde hoeft niet in een specifiek vormpje gegoten

Dat is toch net zo ware goed liefde? Als iedereen in jullie cluppie daar gelukkig mee is?

Het is vermoedelijk nogal wat werk kan ik me zo voorstellen :Y)

**Geplaatst**: 29-10-20 09:39

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 29-10-20 09:39

Ware liefde kan in allerlei vormen komen. Je kinderen, je partner of je paard...De romantiek die de maatschappij aan "ware liefde" koppelt, kan heel eenzaam en frustrerend zijn voor veel mensen. Hoe ouder ik wordt, hoe meer ik me realiseer dat "ware liefde" simpelweg los laten is. Je kinderen, je partner... accepteer dat je allebei op een bepaald moment andere behoeften krijgt. En dan is echte "ware liefde" kijken naar waar die ander gelukkig van wordt. Stimuleer je partner om de beste versie van zichzelf te worden. Doet jouw partner dat ook voor jou, dan ben je al een heel eind.

**Geplaatst**: 29-10-20 09:45

Geplaatst: 29-10-20 09:45

Popstra schreef:
Ik vind het sneu als mensen vinden dat we in een consumptie maatschappij leven ook wat betreft de liefde.
Je moet werken in een relatie om het fijn te hebben. Elkaar accepteren maar ook gewoon tevreden zijn en niet denken dat het gras overal altijd groener is. Dat is het niet namelijk. Altijd hunkeren naar ,,meer,, maakt ook niet gelukkig.
Ja je bent na zoveel jaar niet meer verliefd op de ander maar moet dat dan? Dat blijft niemand niet. Je moet gelukkig zijn samen en blij zijn elke weer te zien het einde van de dag. Dat is het mooiste wat er is.
Noem mij maar ouderwets. Ik vind het prachtig dat er mensen zijn die trouw aan hun partner blijven. Ook na 60 jaar.

Mee eens, ik geloof wel in ware liefde maar weet wel dat een relatie hebben werken is, beide moeten er continu aan blijven werken wil het blijven werken. Belangrijk is om die moeite te blijven doen voor de ander en ook om jezelf te ontwikkelen en iedere keer de keuze voor elkaar te blijven maken.

Het gras is niet groener aan de overkant, dat lijkt maar zo..en wordt benadrukt door de consumptiemaatschappij instelling en het gemak van vreemdgaan etc, verlies van normen en waarden en de individuele digitale wereld.

**Geplaatst**: 29-10-20 09:55

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 29-10-20 09:55

Is het nu 'het gemak van vreemdgaan' of is het 'de pech van het makkelijker betrapt worden'

Ik kan me niet voorstellen dat het vroeger nl anders was :')

"nee schat, ik ga even sigaretten halen.. en even langs sjaak" (die helemaal niet thuis was maar dat weet niemand want geen mobiele telefoon :')

)

**Geplaatst**: 29-10-20 09:59

Geplaatst: 29-10-20 09:59

Ja al 43 jaar en nog steeds gek op elkaar

Inmiddels twee dochters en zes kleinkinderen verder waar we een mooie band mee hebben.
Het is niet over rozen gegaan maar wel geknokt voor elkaar en het is een wereldvader!

**Geplaatst**: 29-10-20 10:58

Geplaatst: 29-10-20 10:58

Cer schreef:
Is het nu 'het gemak van vreemdgaan' of is het 'de pech van het makkelijker betrapt worden'
Ik kan me niet voorstellen dat het vroeger nl anders was
"nee schat, ik ga even sigaretten halen.. en even langs sjaak" (die helemaal niet thuis was maar dat weet niemand want geen mobiele telefoon )

Ik denk dat ze vroeger vėėl minder makkelijk betrapt werden (de man althans). Maar het gebeurde minstens even vaak.

**Geplaatst**: 29-10-20 11:27

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 29-10-20 11:27

Ja ik vind dat soms de 'moderne tijd' te makkelijk de schuld krijgt. Als je het ziet als consumptiemaatschappij dan doe je dat toch echt zelf.
En teveel gebruik van mobiele telefoon? hou op, dat is echt een keus hoor.. Je kunt moeilijk een levenloos object de schuld geven van het mislukken van een relatie... Siri kan best veel maar dat toch nog niet denk

**Geplaatst**: 29-10-20 11:45

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 29-10-20 11:45

Het ligt niet aan het object maar aan de gebruiker ervan. Of dat nu een telefoon, een xbox, een auto of drugs is.

**Geplaatst**: 29-10-20 12:02

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 29-10-20 12:02

Maar vroeger moest je er echt op uit om vreemd te gaan, je moest eerst iemand vinden waar je überhaupt mee vreemd kon gaan, maar tegenwoordig zet je tinder op je mobiel en vreemdgaan is binnen handbereik. Het is gewoon een stuk makkelijker waardoor je sneller in de verleiding komt. Eerst zet je tinder op je mobiel 'omdat je collega het ook heeft en jij ook even wilt kijken of er bekenden op staan' en dan wordt de stap steeds kleiner om ook daadwerkelijk af te spreken met de snapchatslet met hondenoortjes die er in het echt 20 jaar ouder uitziet.

**Geplaatst**: 29-10-20 12:06

Geplaatst: 29-10-20 12:06

Ja, ik geloof er wel in, maar denk niet dat het iedereen lukt om echte liefde te vinden of het te herkennen als het er is.

Ik had wel wat meegemaakt in mn jeugd, geen goed voorbeeld en daar bovenop een relatie gehad met agressie. Toen ik mn man leerde kennen, zat ik echt niet op een vriendje te wachten, maar het ging vanzelf.
Ik was 19, hij 21 en hij had ook net een en ander meegemaakt. Maar we waren echt gelijk smoorverliefd en heel close zonder teveel gedoe.

Helaas kregen we echt iets teveel op ons bordje en leefden een tijd wat langs elkaar heen. Irritaties, kleine ruzies etc. We hebben even wat afstand gehad en zijn later als het ware opnieuw gestart. Het grote verschil was, dat we toen veel bewuster voor elkaar kozen en ons minder druk maakten om de kleine dingen.
Vaak hoorde ik vrouwen erg klagen over hun vriend/man en dacht vaak; waar maak je je toch zo druk om? De irritaties om die kleine dingen zullen wel ergens vandaan komen, maar het is vaak zo zonde.

Zoonlief is al een tijd het huis uit en toen brak een nieuwe fase aan. Heel apart om weer echt met zn 2en te zijn, maar ook echt heel goed. We verbouwen ons droomhuis en dat is pittig, maar het is niet zoals je hoort dat mensen dan scheiden.

Ik ben zelf wel ook zo opgevoed denk ik. Mijn oma was op haar 40e weduwe en heeft nooit meer een andere man aangekeken. Mijn moeder was va haar 52e weduwe en ook alleen gebleven. Misschien hadden mijn ouders beter kunnen scheiden, maar dat was voor mij beter geweest. Zij wilden dat niet, ondanks de problemen.

Het is niet alleen van nu dat mensen scheiden. Het gaat sneller en makkelijker, maar vroeger gebeurde het ook echt al. Wij hadden 80+ klanten die al gescheiden waren.

Ik weet bijna zeker dat mijn man niet bij mij weg gaat. Maar stel dat hij weg gaat of ik blijf om nare redenen alleen, begin ik er niet meer aan. Ik ken mezelf een beetje en ik zou nooit meer zo samen kunnen leven met iemand. Ik heb bijv ook geen echte, hechte vriendinnen en blijf altijd oppervlakkig met contacten.

Ik vind een relatie echt niet hard werken. Als ik er hard voor zou moeten werken, was het misschien wel over geweest. Vroeger was ik wel heel heftig met een ruzie en nu loop ik even weg, doe wat bij de paarden en ben ene stuk redelijker daarna.

En ik zelf ben ook zo trouw als de pest. Ik kijk niet naar andere mannen. Niet omdat het niet mag, maar ik zie het gewoon niet, heb die behoefte niet en voel ook niks bij alleen een mooi iemand. Mijn man voldoet geloof ik niet helemaal aan mijn ideaal plaatje, maar dat zie je niet als je verliefd bent en nu maakt het niks uit.

Om me heen zijn de "beste" relaties uit elkaar gegaan dat je stom verbaasd was. En waar mannen vaak de schuld krijgen van vreemdgaan of naar vrouwen kijken, zijn het vooral de vrouwen die naar andere/jonge mannen kijken. Ik kan daar nooit zo goed op reageren. Misschien ben ik heel saai, dat kan ook.

**Geplaatst**: 29-10-20 12:08

Geplaatst: 29-10-20 12:08

Wolfwomen schreef:
Nog een vraagje:
In hoeverre mag liefde grensoverschrijdend of grensverleggend zijn?

Let wel dit zijn twee heel verschillende dingen.

Voorbeeld grensoverschrijdend : nee als mijn vriend vreemd gaat is het per direct uit *opgeschoven naar*: nou ja 1x vergeef ik wel, want deze liefde is uniek.

Voorbeeld grensverleggend voor jou bak ik die taart wel ookal is het niet mijn hobby omdat jij het zo lekker vind. Voor jou spring ik over dat slootje, overwin ik mijn angst.

Wat doen jullie hierin wel- of juist niet voor de liefde?

Grensoverschrijdend: vreemd gaan is exit, ook al is het ''maar één keer''. Eén keer is al te veel.

Grensverleggend: ik vind dat je je in een relatie aan elkaar aanpast. Als je partner nu toevallig een hobby heeft (waar jij niks aan vindt), houdt van spinazie (en jij walgt er van), twee keer per jaar met vrienden op vakantie wilt gaan, dan gun je dit elkaar. Je laat hem los, je kookt voor hem zijn lievelings ten, je gaat een keer kijken langs de zijlijn van zijn o-zo-leuke hobby :))

. Ik vind het egoïstisch als je binnen een relatie niet aan elkaar aanpast en ook eens iets doet of beweegt vanuit zijn perspectief. Een relatie is geven en nemen.

**Geplaatst**: 29-10-20 12:13

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 29-10-20 12:13

Ik denk daar anders over... maar dat komt denk ik omdat ik heel veel vreemdgangers ken van toen tinder nog niet bestond en er nog geen internet was..

En vreemdgaan betekent dat je niet open bent, dus dan is de relatie sowieso het heroverwegen waard misschien..

**Geplaatst**: 29-10-20 12:24

Geplaatst: 29-10-20 12:24

Cer schreef:
Ik denk daar anders over... maar dat komt denk ik omdat ik heel veel vreemdgangers ken van toen tinder nog niet bestond en er nog geen internet was..

En vreemdgaan betekent dat je niet open bent, dus dan is de relatie sowieso het heroverwegen waard misschien..

Mensen lijken sowieso te vergeten dat er een leven was voor social media en apps. Wij hebben allebei weinig apps en hebben elkaar ook gewoon in een cafe ontmoet.

Het is nu normaal, maar vraag me af of ik via internet iemand zou tegenkomen.