Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-11-20 16:13

Geplaatst: 12-11-20 16:13

present schreef:
Qimm schreef:
Gelukkig kun je tegenwoordig online je agenda's synchroniseren Maar dat lijkt me ook het lastigst, hoe verdeel je je tijd en aandacht eerlijk? Heb je een favoriet, en ben jij dan ook de favoriet van jouw favoriet of heeft die een ander die die eigenlijk wat leuker vindt? Hoe doe je dat bijvoorbeeld met op vakantie gaan? (één van mijn lievelingsdingen om te doen namelijk) Ga je dan gewoon met allemaal een keer elk jaar? Dat lijkt me duur en lastig te organiseren met de (als loonslaaf zijnde, beperkte) vrije tijd. Zo veel praktische vragen

Volgens mij maak je het onnodig ingewikkeld. Waarom zou je niet gewoon genieten van wat er ontstaat? De meerwaarde van het hebben van meerdere relaties zit hem er naar mijn idee juist in dat er ruimte is voor verschillen. Als je ernaar streeft alles precies hetzelfde te doen kun je het er net zo goed bij eentje houden. Waarom zou je een favoriet willen hebben of iemands favoriet willen zijn? Het is toch geen wedstrijdje? Naar mijn idee komen vragen zoals deze louter voort uit onzekerheid. Maar dat lost een ander niet voor je op, dat is je eigen verantwoordelijkheid. Horen dat je iemands favoriet bent voelt misschien even goed, maar het is een verslaving. Vroeg of laat heb je weer een 'shotje' nodig. Ik geniet van het contact wat ik met iemand heb en de gevoelens die ik daar zelf bij heb. Of die ander precies hetzelfde ervaart kan ik onmogelijk weten en het maakt me ook eigenlijk helemaal niet uit. Als er voor beiden iets in zit (en dat zal wel, want anders had het geen bestaansrecht) en je daarmee tevreden kunt zijn is het toch goed?

Ik zeg niet hetzelfde doen, maar eerlijk verdelen. En hoe verdeel je jezelf/jouw tijd eerlijk? Ik zou het echt heel vervelend vinden als ik iemand waar ik van hou tekort zou doen omdat ik ook tijd en leuke dingen wil doen met de overige deelnemers in mijn relationele wereld.
'oh sorry, ja ik ben al naar die ene leuke film geweest met die-en-die'
'ik heb nu geen geld meer voor een weekendje weg, ben net vorige week net de ander weg geweest'
'vakantie, ja leuk, maar al m'n vrije dagen zijn al op'
'mee naar een builoft? Wat leuk zeg, oh, ja maar die datum had ik ook al een exclusief plan met iemand anders'

Nou denk ik wellicht in problemen, maar dit zijn al dingen die ik (ongeveer dan) tegenkom met vriendschappen :')

Vind het gewoon echt rottig om dingen niet te kunnen doen met mensen waar ik dat graag mee zou willen omdat ik nou eenmaal tijd en geld moet prioriteren.

**Geplaatst**: 12-11-20 17:00

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 12-11-20 17:00

Dat gevoel zou ik ook hebben. Gescheiden ouder met halftijds kinderen thuis. Als ik de tijd die overschiet nog zou verdelen over verschillende liefdes, naast ook hobby's etc, zou er weinig overschieten.

**Geplaatst**: 12-11-20 17:06

Geplaatst: 12-11-20 17:06

martine0503 schreef:
Lot, wat jij zegt is precies wat ik bedoelde. Als de partner je mee zuigt in ellende of een totaal anders persoon is geworden maar bij jezelf diepongelukkig bent geworden dan is houden van ook loslaten. Kijk ook bij vroege dementie. Daar zie je vaker de gezonde partner toch weer verder gaan met zijn leven met evt een nieuwe liefde.

Mijn oma koos er voor die zorg te dragen voor haar demente man. Ik vind dat mooi. Dat is ook ware liefde voor mij. Dat je het niet aan kan neemt niet weg dat er geen houden van is. Maar ik ga er voor dat ik dat net als mijn oma kan, met liefde. Mijn oma was nog geen 10 jaar ouder dan ik toen ze aan die zorg begon. Daar ook nooit een negatief woord over gezegd. Ze leeft nog en is bijna 100. Na het overlijden van mijn opa altijd alleen gebleven en dat vind ik wel heel jammer, maar voor haar was/is het goed.

**Geplaatst**: 12-11-20 17:16

Geplaatst: 12-11-20 17:16

Jis_ schreef:
Stel dat na een ongeluk je partner blijvend beperkt is, en daar na een tijd verdriet vrede mee heeft dan kan ik me niet voorstellen dat je alleen maar vanwege die handicap vertrekt. Mentaal lijkt mij ook een hele lastige, zo had ik dat nog niet bekeken en geen ervaring mee. Mijn partner is een heerlijke optimist, meer dan ik.

Zolang de relatie tot op bepaalde hoogte gelijkwaardig blijft, als in dat je niet alleen maar een zorgende rol krijgt en er desgewenst aanpassingen gedaan kunnen worden zou ik mijn partner niet verlaten nee.

Ik hou nog steeds heel veel van mijn ex, ik werd echter zo afgestoten en buitengesloten dat het geen doen meer was.
Het gebrek aan intimiteit boeide me nog niet eens zo, dat kon ik buiten onze relatie wel zoeken (met toestemming, dus geen vreemdgaan :Y)

) maar dat er gewoon geen communicatie meer mogelijk was en dat ik echt moest drammen om überhaupt iets te horen of via social media moest vernemen dat ze de dag ervoor met een vermoedelijke hartaanval (achteraf niets ernstigs gelukkig) was afgevoerd met de ambulance heeft onze relatie gesloopt.
Ik ben eruit gestapt voor ik eraan onderdoor ging, om te voorkomen dat ik haar uiteindelijk zou gaan 'haten'.
Dat is onze redding geweest want nu hebben we een heel fijne vriendschap.

Of we ooit weer een relatie aangaan, ik denk het niet maar het contact wat we nu hebben is fijn en goed en ik zou alsnog alles doen om haar te helpen mocht het nodig zijn.
Pluszijde voor haar was dat ze nu écht alle ruimte had om aan zichzelf te gaan werken, dingen te verwerken die een rol speelden in haar toestand en inmiddels is ze weer redelijk opgekrabbeld.

En ja, door de maatschappelijke druk van bij je zieke partner moeten blijven heb ik me ontzettend schuldig gevoeld toen ik de relatie beëindigde.
Ik heb er ook echt wel mee geworsteld, tussenstappen genomen maar als je voor je gevoel aan een dood paard sleurt is het uitstel van executie.
Ik neem haar verder ook niets kwalijk, heb het altijd naar haar gecommuniceerd hoe ik dingen ervaren heb en dat ik voor ons wilde vechten etc.
Zij had toen gewoon de kracht niet meer om te vechten voor ons. :knuffel:

martine0503 schreef:
Lot, wat jij zegt is precies wat ik bedoelde. Als de partner je mee zuigt in ellende of een totaal anders persoon is geworden maar bij jezelf diepongelukkig bent geworden dan is houden van ook loslaten. Kijk ook bij vroege dementie. Daar zie je vaker de gezonde partner toch weer verder gaan met zijn leven met evt een nieuwe liefde.

Juistem. $_/-\o_$

En dat kan ontzettend poedersuiker zijn om te beslissen maar wat zijn de andere opties?

**Geplaatst**: 12-11-20 17:24

Geplaatst: 12-11-20 17:24

Een liefdevolle zorgende rol voor je (ex) partner kun je in principe ook hebben zonder dat je nog in een sexuele relatie zit, je kunt dan ook overgaan in een vriendschap toch? Als ik een soort muurbloepje wordt dan zou ik het fantastisch vinden als mijn partner mij lief blijft vinden en me regelmatig een knuffel geeft, maar ik zou niet van hem verwachten dat hij enkel mij „trouw“ blijft. Liever iemand die gelukkig is en vol in het leven staat die je liefdevol blijft bezoeken dan wanneer je tot beperkende ballast wordt.
Daar ligt inderdaad een vreselijk zware maatschappelijke druk op.

**Geplaatst**: 12-11-20 17:36

Geplaatst: 12-11-20 17:36

Ik snap de zorgen van Qimm over ingewikkeldheid en complexiteit bij het hebben van meerdere partners wel hoor. Aan de andere kant, ik heb ook zat andere hobby's, paard en vrienden die ik graag zie, dus ook als ik 1 partner heb zou die er niet vanuit moeten gaan dat al mijn vrije avonden "wij"-tijd zijn en maak ik graag afspraken wanneer we tijd voor elkaar maken. Ik denk daarnaast dat de behoeftes die diverse mensen hebben qua tijd met elkaar uiteen lopen. Ik zal hier iets over mijn ervaringen schrijven.

Ik heb 13 jaar maar één liefde gehad waar ik het heel leuk mee had en heb. Wel eens gedacht "ach, met die persoon zou ik het vast ook leuk hebben", maar geen echte heftige verliefdheid en ook totaal geen behoefte aan meerdere partners. Dus ik herken dan ook erg de gedachte dat 1 genoeg is.

Maar toen toch, 1,5 jaar geleden plots verliefd geworden op iemand anders. Echt als een blok gevallen, na onze ontmoeting op een evenement elke dag aan het chatten, we kwamen er snel achter dat we heel veel gemeen hadden, en al gauw hadden we bedacht elkaar weer eens te zien ondanks dat we in andere landen wonen. Pas na een maand, een week voor hij zou langskomen, had ik door dat ik misschien toch wel verliefd was. :')

Wel voelde ik tegelijkertijd ook veel liefde voor mijn man. Eigenlijk dacht ik niet eens aan de mogelijkheid om iets te beginnen met die vriend. Ik besloot om het mijn man te vertellen en dan ook die vriend, want wat mij betreft zouden we best vrienden kunnen blijven, maar dan vond ik het wel zo eerlijk dat hij dan wel wist wat er speelde.

Mijn man was degene die zei dat hij een tweede relatie niet erg zou vinden. In eerste instantie vond ik dat het allemaal maar meer ingewikkeld maken. Ik had ook niet verwacht dat mijn nu vriend het zou willen. Toch is het gebeurd en allemaal goed gekomen, en nu heb ik iets meer dan een jaar dus twee relaties, met mannen waar ik allebei erg van hou. Mijn partners zijn lieve, bedachtzame mensen. Ze zijn ook bevriend en mogen elkaar graag en gunnen elkaar ook de tijd met mij. Vooral dat laatste is voor mij wel heel belangrijk, anders zou het niet werken denk ik.

Communicatie is verder key, vooral in het begin heb ik veel bij beiden gepolst hoe ze erin stonden, en nu check ik ook regelmatig. We praten er veel over. Het scheelt denk ik wel dat mijn man totaal niet jaloers is.

Ze zijn overigens gewoon beiden mijn partner, het is niet zo dat mijn vriend secundair is. Een favoriet moeten aanwijzen voelt alsof ik een favoriet tussen mijn dieren zou moeten kiezen. Ik heb met allebei ook zo'n ander soort band en doe andere dingen. En gelukkig hebben we ook genoeg gemeen om het met zijn 3en het ook gezellig te hebben.

Om even full circle terug te komen op mijn reactie op Qimm: Mijn man is erg introvert, dus ergens heb ik juist het idee dat het voor hem wel prettig is dat ik een extrovert-dingen-maatje erbij heb op romantisch vlak. Qua vakantie zijn we 1 x met zijn drieën een paar dagen weg geweest, dat ging fijn. Op de individuele weekendjes en vakanties met elk bleek toch wel dat we veel dezelfde dingen leuk vinden op vakantie. We willen zeker een keer een langere vakantie met zijn drieën doen om te kijken hoe dat is (en naast gezellig lijkt me dat ook wel handig, mijn vakantiedagen gaan wel hard zo

).

Qua complexiteit scheelt het denk ik wel dat we alledrie geen kinderen willen.

**Geplaatst**: 12-11-20 17:45

Geplaatst: 12-11-20 17:45

martine0503 schreef:
Present, jij staat dus min of meer achter Huertacilla dat een open relatie een verrijking is in je leven en dat mensen die monogaam kiezen zichzelf onnodig dingen onthouden?

Dit laatste vind ik overigens helemaal niet.

Ik vind wel dat je jezelf (en jouw partner) mógelijk wat tekort doet wanneer je over niets wat buiten je opvoedigsprogramma valt zélf nadenkt.

Ondertussen hier een

voorbeeld van echte liefde.
Lief uit stad verderop geeft maandag een verkoopdemo hier in het dorp. Heb berglief gezegd dat ik haar dan ga ontmoeten.
Biedt ze spontaan aan om uithuizig te zijn opdat we dan vrij zijn. Ander lief voelt zich enorm geremd namelijk met berglief erbij.
Daar zou ík me niet comfortabel bij voelen dus nee.
Ok, dán knip ik nu vast je haar.

**Geplaatst**: 12-11-20 17:53

Geplaatst: 12-11-20 17:53

Mindim schreef:
Ja en wat als je tweede lief ook getrouwd is en in een open relatie leeft en de partner van die tweede lief ook een tweede lief heeft. Ik vrees dat zelfs synchroniserende agendas dat niet bij kunnen houden
Ik geef het je te doen

Goed voorbeeld van de miscommunicatie tussen wel/nier open/meer:
Ja vreest en kan het je niet voorstellen.
Ik wéét uit ervaring dat het prima werkt.
Gewoon een kwestie van communiceren en flexibel opstellen.
Geeft zoals terecht opgemerkt ook meer vrijheid.

**Geplaatst**: 12-11-20 18:11

Geplaatst: 12-11-20 18:11

present schreef:
Huertecilla schreef:
De huidige verplaatsingsbeperkingen vallen steeds zwaarder bij iedereen. Twee ex-lieven (hou nog steeds van hen doch de relatie is ´non-aktief´) delen/uiten geestelijke eenzaamheid door die isolatie van vrienden/familie. Dat geeft een best lastige emotionele verwarring.

In welke zin vind je dat verwarrend?

Emotionele steun geven aan een verleden-lief kan héél makkelijk vermengen met gevoel van liefde; het blijk geven van geven om kan door niet persoonlijke communicate, dus zonder lichaamstaal door beiden makkelijk als een ander signaal opgevat worden en/of verworden.
Zodra het weer mag, ga ik naar verleden-lief in Málaga. Om bij te praten en om wat aan haar auto te bekijken/ controleren. We voelen ons fysiek enórm tot elkaar aangetrokken en kunnen heel goed met elkaar overweg; hebben het :wow:

samen. We zijn echter met goede redenen, vooral haar familie, gestopt.
Bij kontakt op afstand is het allemaal in je hoofd en lastiger om die emotionele afstand te bewaren dan dichtbij in levende lijve werkelijkheid.

**Geplaatst**: 12-11-20 20:53

Geplaatst: 12-11-20 20:53

Sizzle schreef:
Een liefdevolle zorgende rol voor je (ex) partner kun je in principe ook hebben zonder dat je nog in een sexuele relatie zit, je kunt dan ook overgaan in een vriendschap toch? Als ik een soort muurbloepje wordt dan zou ik het fantastisch vinden als mijn partner mij lief blijft vinden en me regelmatig een knuffel geeft, maar ik zou niet van hem verwachten dat hij enkel mij „trouw“ blijft. Liever iemand die gelukkig is en vol in het leven staat die je liefdevol blijft bezoeken dan wanneer je tot beperkende ballast wordt.
Daar ligt inderdaad een vreselijk zware maatschappelijke druk op.

Trouw blijven als in dan helemaal geen bedpartner(s) meer hebben zeker niet nee. Dat zou ik mijn partner niet gaan ontzeggen, dat is nu al duidelijk voor ons. Ik denk ook dat die ballast voor iedereen weer anders is. Ik weet het pas echt als ik in zo’n situatie kom.

In het geval van Lor1_1984, je lief die jou constant weg duwt, een muur waar je telkens tegen aan botst, dat lijkt me echt heel zwaar.

**Geplaatst**: 12-11-20 22:53

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 12-11-20 22:53

Als ik dat van Lor1_1984 terug lees vind ik dat zelf niet heel fijn.
Ik wilde ook vechten voor mijn relatie. Mijn ex niet meer. Ik ga er niet te diep op in verder.
Waar het op neer komt is dat ik er echt heel erg mee gezeten heb en zei eigenlijk helemaal niet.
Ik ben wel blij dat ze mij dat eerlijk verteld heeft. En we zijn wel vrienden, maar hebben niet zo veel contact op het moment. Soms nog over de app. (Haar ding is appen en ik heb er iets tegen om zoveel te appen.)

**Geplaatst**: 13-11-20 12:29

Geplaatst: 13-11-20 12:29

Mindim schreef:
Dus een beetje respect voor anderen zou heel fijn zijn, want je benoemt wel vaak dat je dat hebt, dat vind ik echter niet blijken uit je posts.

Respect is voor mij heel belangrijk, maar ik geef er op een andere manier invulling aan. Als ik jou goed begrijp betekent respect voor jou vooral 'weten wanneer je je mond moet houden', terwijl respect voor mij betekent 'je uitspreken, ook (en juist) als de boodschap pittig is, en de ander er in vertrouwen dat die capabel genoeg is om daarmee om te gaan en zelf de keuze te maken om iets met die boodschap te doen of niet'. Ja, ik zeg vaak dingen om te prikkelen, maar nooit met de bedoeling om te kwetsen en al helemaal niet om iemand anders te vertellen wat hij moet doen. Maar je kunt dus gerust van mij vinden wat je wilt en ik zal je juist dankbaar zijn als je iets losmaakt, want dan ben je waarschijnlijk iets op het spoor.

Qimm schreef:
Ik zeg niet hetzelfde doen, maar eerlijk verdelen. En hoe verdeel je jezelf/jouw tijd eerlijk? Ik zou het echt heel vervelend vinden als ik iemand waar ik van hou tekort zou doen omdat ik ook tijd en leuke dingen wil doen met de overige deelnemers in mijn relationele wereld.
'oh sorry, ja ik ben al naar die ene leuke film geweest met die-en-die'
'ik heb nu geen geld meer voor een weekendje weg, ben net vorige week net de ander weg geweest'
'vakantie, ja leuk, maar al m'n vrije dagen zijn al op'
'mee naar een builoft? Wat leuk zeg, oh, ja maar die datum had ik ook al een exclusief plan met iemand anders'

Nou denk ik wellicht in problemen, maar dit zijn al dingen die ik (ongeveer dan) tegenkom met vriendschappen Vind het gewoon echt rottig om dingen niet te kunnen doen met mensen waar ik dat graag mee zou willen omdat ik nou eenmaal tijd en geld moet prioriteren.

Wat is eerlijk? Voor mij is het simpel, ik heb een druk leven en hij helemaal, maar soms raken onze werelden elkaar even en dat is prachtig en genoeg. Nu zit voor mij de plus vooral in het samenwerken aan een gezamenlijk doel en het uitwisselen van ideeën en dat lukt met alle moderne communicatiemiddelen ook goed zonder elkaar veel te zien. Ik schrijf graag en hij is van het multitasken en belt liever, meestal als hij onderweg is. Daarnaast appen we veel, overdag meestal kort, serieuze gesprekken bewaren we voor de late uurtjes. Als we elkaar zien is dat meestal in gezelschap en dat is denk ik maar beter ook. We hebben daarnaast nog wel een efficiënte manier om elkaar zonder woorden te laten weten dat we aan elkaar denken. Eerlijk gezegd heeft dat mij wel verward, aangezien dat spontaan ontstaan is en zelfs een poosje vrij extreme vormen aannam in een periode waarin hij mij herhaaldelijk vertelde dat mijn gevoelens niet wederzijds waren. Hij houdt er vrij traditionele denkbeelden op na en dat is prima en daar help ik hem graag bij, maar dit is nu net zoiets wat voor mij voorbij de grenzen van vriendschap gaat. Een mooi voorbeeld van hoe mensen dingen verschillend kunnen ervaren en/of uitleggen. Inmiddels maak ik me daar niet druk meer over. Als het ons allebei goed doet zal het wel goed zijn. Het versterkt wel het gevoel van verbinding in elk geval.

**Geplaatst**: 13-11-20 13:27

Geplaatst: 13-11-20 13:27

Mindim schreef:
Vind het gewoon echt rottig om dingen niet te kunnen doen met mensen waar ik dat graag mee zou willen omdat ik nou eenmaal tijd en geld moet prioriteren.

Wat is daar met 1 lief anders aan dan met meer?

Enneh... zie je nu een voordeel van met twee tegelijk?

Beperkte middelen, tijd, et al = keuzes maken en dat is wederom voor iedereen anders. Juist omdát niet alles kan is bewúst de keuzes maken belangrijk.

**Geplaatst**: 13-11-20 18:55

Geplaatst: 13-11-20 18:55

Huertecilla schreef:
Mindim schreef:
Vind het gewoon echt rottig om dingen niet te kunnen doen met mensen waar ik dat graag mee zou willen omdat ik nou eenmaal tijd en geld moet prioriteren.

Wat is daar met 1 lief anders aan dan met meer?

Enneh... zie je nu een voordeel van met twee tegelijk?

Beperkte middelen, tijd, et al = keuzes maken en dat is wederom voor iedereen anders. Juist omdát niet alles kan is bewúst de keuzes maken belangrijk.

Eh je quote klopt niet, dat heb ik niet geschreven

**Geplaatst**: 13-11-20 19:03

Geplaatst: 13-11-20 19:03

Mindim schreef:
Huertecilla schreef:

Wat is daar met 1 lief anders aan dan met meer?

Enneh... zie je nu een voordeel van met twee tegelijk?

Beperkte middelen, tijd, et al = keuzes maken en dat is wederom voor iedereen anders. Juist omdát niet alles kan is bewúst de keuzes maken belangrijk.

Eh je quote klopt niet, dat heb ik niet geschreven

Excuus.

**Geplaatst**: 13-11-20 21:05

Geplaatst: 13-11-20 21:05

Interessante discussie over wat te doen als je partner bijvoorbeeld ernstig ziek wordt. Als de één sterk afhankelijk wordt van de ander zet dat natuurlijk alles op zijn kop. Je zou haast kunnen zeggen dat de ene relatie stopt en er een andere voor in de plaats komt, waar geen van beide eigenlijk voor gekozen heeft. Als het er echt op aankomt ben ik wel van mening dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen geluk. Dat wil niet zeggen dat ik meteen zou wegrennen, maar als ik zou merken dat het mij langdurig ongelukkig zou maken zou ik toch gaan nadenken over manieren om dat geluk terug te vinden, in het uiterste geval door de relatie te verbreken.

Wat een mooi verhaal Mews, bedankt voor het delen. Bijzonder dat je man het zelf voorstelde en wat fijn dat het zo werkt voor jullie! Woont je vriend inmiddels dichter in de buurt? Hebben je man en je vriend nog andere relaties?

Huertecilla schreef:
Emotionele steun geven aan een verleden-lief kan héél makkelijk vermengen met gevoel van liefde; het blijk geven van geven om kan door niet persoonlijke communicate, dus zonder lichaamstaal door beiden makkelijk als een ander signaal opgevat worden en/of verworden.
Zodra het weer mag, ga ik naar verleden-lief in Málaga. Om bij te praten en om wat aan haar auto te bekijken/ controleren. We voelen ons fysiek enórm tot elkaar aangetrokken en kunnen heel goed met elkaar overweg; hebben het samen. We zijn echter met goede redenen, vooral haar familie, gestopt.
Bij kontakt op afstand is het allemaal in je hoofd en lastiger om die emotionele afstand te bewaren dan dichtbij in levende lijve werkelijkheid.

Dankjewel voor je uitleg, daar kan ik me zeker iets bij voorstellen. Jammer dat jullie relatie vooral om redenen buiten jullie zelf gestopt is, want het klinkt mooi. Begrijpelijk dat die gevoelens dan gauw weer kunnen oplaaien.

**Geplaatst**: 15-11-20 14:19

Geplaatst: 15-11-20 14:19

Huertecilla schreef:
Goed voorbeeld van de miscommunicatie tussen wel/nier open/meer:
Ja vreest en kan het je niet voorstellen.
Ik wéét uit ervaring dat het prima werkt.
Gewoon een kwestie van communiceren en flexibel opstellen.
Geeft zoals terecht opgemerkt ook meer vrijheid.

Je weet dat het voor jou werkt. Flexibel opstellen is ook maar mogelijk binnen de praktisch beperkingen, die voor iedereen anders zijn. Anders kan wat jij als vrijheid ervaart net intern conflict veroorzaken. Hangt ook af van hoe je partner(s) er in staan. Voor mij zou het niet werken om als ik 2 vrije avonden per week heb steeds een keuze te moeten maken met wie ik die doorbreng. Laat staan dat dan nog met meerdere partners zou moeten worden afgestemd of dat überhaupt kan binnen hun agenda's. Zou vooral alles complex maken, ik zie er ook geen meerwaarde in om meerdere partners te hebben. Het enige gemis dat ik mij kan inbeelden is het verleiden, het verlangen naar die eerste momenten met iemand. Maar dat is telkens een korte fase die ergens ook wel op een manier kan herbeleefd worden binnen een bestaande relatie. Een beetje moeite doen om het fris te houden. Elkaar blijven verrassen en herontdekken.

**Geplaatst**: 16-11-20 01:32

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 16-11-20 01:32

Ik werd ooit ziek en wilde zelf eigenlijk weg. Niet omdat de liefde niet goed zat, maar omdat ik mijn man beter gunde. Hij wilde er niet eens over praten.
Dus erg ziek geweest, vaak in het ziekenhuis gelegen en geopereerd. Daarna nog wat pech en nog vaker geopereerd......
Ik vind het vreselijk voor mijn omgeving, dus ook mn zoon en mn moeder. Zelf heb ik er minder moeite mee. Pak altijd snel weer alles op en probeer er dan echt weer volledig te zijn.

Wij hebben voor mijn stervende vader en mijn gehandicapte broer gezorgd, dus zijn wel wat gewend. Maar heb om me heen gezien dat het ook heel anders kan gaan.
Ik heb van dichtbij wel gezien dat een relatie ging draaien om de zieke/stervende persoon en de ander uit liefde en of plichtsbesef altijd bleven zorgen en doen.

Ik denk dat veel partners na een overlijden het dubbel voelen, Je mist iemand vreselijk, maar het stoppen met zorgen kan echt een opluchting zijn.

Ik ben dan ook niet verbaasd dat die mensen sneller in een nieuwe relatie ( kunnen ) stappen dan na bijv een plotseling overlijden. Soms kon je nog maar deels spreken van een relatie en zat je meer samen vol in een ziekte.
Dat is natuurlijk niet bij elke ziekte zo en niet iedereen is hetzelfde, maar waar sterke achteruitgang is , is niet alles meer mogelijk en moet je gewoon toegevn dat je relatie anders is geworden.

Ik mankeer nog steeds wel wat dingen en heb pas vorig jaar nog een zware operatie gehad. Dat ik over grenzen ga om toch veel zelf te kunnen, vindt mijn man weleens rot, maar hij laat me in mijn waarde. Waar nodig helpt hij.
Ik ga wel langzaam achteruit en dan merk je dat wel, maar het gaat ook langzaam, dus er komt gewoon steeds een stukje bij wat lastiger gaat. Ik vind het erg dat hij zich zorgen moet maken om mij, maar ook dat is toch wel liefde.
En we zijn nog lang niet op het punt dat onze relatie daardoor geen liefdes relatie meer is.

Dat is jaren terug wel een tijd zo geweest dat ik zo slecht lag, dat je wat mist, maar voor mijn man was ik gewoon de persoon waar hij van houdt en zag me niet anders daardoor.

Wat er gebeurt als ik zou overlijden, weet je gewoon niet. Ik heb het weleens gevraagd, maar hij is daar gewoon niet mee bezig.

Ik vraag me wel af of het soms niet beter is je partner iets mee te geven, zoals dat het goed is als hij/zij opnieuw verliefd zou worden bijv. Er zijn echt mensen die zich enorm schuldig voelen en niet 100% voor iemand anders kunnen gaan daardoor.
En hoe snel dat dan gebeurt, maakt niet uit. Mensen oordelen toch wel. Als je een week wacht, ga je te snel en ben je harteloos. Als je 10jr wacht, werd het wel weer eens tijd en heb je jezelf tekort gedaan.
Liefde komt dan wel of niet nog eens langs. Hoe, waar en wanneer is niet te voorspellen.

**Geplaatst**: 16-11-20 10:57

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 16-11-20 10:57

Heavy verhaal Superpony. Ik wens je in ieder geval veel gezondheid toe,en veel liefde.Ik moet best wel nadenken over wat je schreef, zoals over een nieuwe liefde na het overlijden van een partner.

**Geplaatst**: 16-11-20 11:28

Geplaatst: 16-11-20 11:28

anjali schreef:
zoals over een nieuwe liefde na het overlijden van een partner.

Been there, done that.

Na nét geen 23 jaar van het ene op andere moment grote liefde verloren aan ongeluk.
Heel romantische week, ze gaat op pad met zoen ´hou heel veel van je´ en .... wég.

Mijn hele zelfstandige leven was met haar. Daardoor wás ik een stuk haar. Ben ik dat nog steeds; je bent je dna en ervaringen; die waren met haar.
Was een dermate ingrijpende verandering; de helft van mijn hele bestaan was ploep weg, dat ik met hulp van lieve vrienden tot de conclusie kwam dat ik mijn leven moest heruitvinden. O.a. uit NL vertrokken náár een nieuwe toekomst.

Ook al stond ik geheel niet open voor liefde heeft uitgaan met vrouwen heeft míj geholpen mijn evenwicht te hervinden. Me gedwongen om me goed te blijven verzorgen, goed te koken/eten.

Het niet sexclusief monogame heeft mij imo geholpen: Het ´bekend zijn´ met meerliefde maakte het imo makkelijker om opnieuw verliefd te worden én te blijven houden van overleden lief als groot geschenk.
Leef nu, 20 jaar later, nog steeds samen met de liefde die ik op mijn pad ben tegengekomen en heb met haar een nu alweer op de uni studerende zoon.

Ze loopt nu het huis na met stofdoek* want meerlief komt vanochtend. Ruim twee weken door quarantaine niet gezien. Ze heeft nu een demo hier in het dorp en $*\o/*$

* feministen hoeven niet in de gordijnen te vliegen; ik heb de was opgehangen, vuilniszakken vervangen en alle dieren verzorgd

**Geplaatst**: 16-11-20 11:43

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 16-11-20 11:43

Dat is het vaak. Mensen kijken naar de zieke persoon, maar de partner leeft ook met de ziekte. Ik denk dat mensen niet weten hoe het voor de partner is.
Als de zieke persoon wegvalt, is dat behoorlijk intens. Je mist je partner, maar ook de manier van leven tijdens de ziekte, het zorgen etc. Het kan een opluchting zijn, maar ook een enorme leegte. Naast dus het gewone verdriet.

Iedereen zal er daarna anders mee omgaan qua verdriet en evt nieuwe liefdes. Ik denk dat het best fijn kan zijn als je iemand ontmoet die er dan voor je is. Maar het lijkt me voor diegene en sws de start van een nieuwe relatie ook pittig.

**Geplaatst**: 16-11-20 11:48

Geplaatst: 16-11-20 11:48

superpony schreef:
Dat is het vaak. Mensen kijken naar de zieke persoon, maar de partner leeft ook met de ziekte. Ik denk dat mensen niet weten hoe het voor de partner is.
Als de zieke persoon wegvalt, is dat behoorlijk intens. Je mist je partner, maar ook de manier van leven tijdens de ziekte, het zorgen etc. Het kan een opluchting zijn, maar ook een enorme leegte. Naast dus het gewone verdriet.

Iedereen zal er daarna anders mee omgaan qua verdriet en evt nieuwe liefdes. Ik denk dat het best fijn kan zijn als je iemand ontmoet die er dan voor je is. Maar het lijkt me voor diegene en sws de start van een nieuwe relatie ook pittig.

Inderdaad,want als die persoon nog steeds houdt van de overleden partner die zelfs geidealiseerd kan worden, dan kun je je als nieuwe partner toch op de tweede plaats voelen.

**Geplaatst**: 16-11-20 11:58

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 16-11-20 11:58

Die 'nieuwe' liefde na overlijden hoeft toch niet op de tweede plaats te komen, of zich zo te voelen?

Liefde is nu eenmaal liefde, het is wat het was, en het is wat het is. Dat staat volkomen los van elkaar.

Even iets anders, iemand bekend met het boek Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz?
Ik ben dit boek aan het lezen, maakt veel los!

**Geplaatst**: 16-11-20 12:01

Geplaatst: 16-11-20 12:01

anjali schreef:
Inderdaad,want als die persoon nog steeds houdt van de overleden partner die zelfs geidealiseerd kan worden, dan kun je je als nieuwe partner toch op de tweede plaats voelen.

Dat is dan een tekortschieten van ´die persoon´.
Ervaring met meerliefde maakt je daar in míjn ervaring bewuster van, beter op voorbereid, dat ´tweede plaats´ te voorkomen.
Been there, done that tóó; dus geen ´denk dat´; heb het ervaren, erváár het.

Denk, let wel, geen ervaring mee, dat het ook zo is wanneer jouw lief ernstig ziek wordt. Dat het makkelijker is om er voor die persoon te blijven zijn zo lang het nodig is wanneer je meerliefde leeft. De meerliefde houd je dan denk ik makkelijker in evenwicht. Ja, dat vraagt ook een bijdrage/inspanning/emotionele steun van die meerliefde.
Wanneer ík ernstig ziek zou worden zou ik het een geweldig opluchting vinden indien mijn lief een meerlief zou hebben. Dát heb ik wel ervaren.

**Geplaatst**: 16-11-20 12:13

Geplaatst: 16-11-20 12:13

Saskia9 schreef:
Die 'nieuwe' liefde na overlijden hoeft toch niet op de tweede plaats te komen, of zich zo te voelen?

Liefde is nu eenmaal liefde, het is wat het was, en het is wat het is. Dat staat volkomen los van elkaar.

Even iets anders, iemand bekend met het boek Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz?
Ik ben dit boek aan het lezen, maakt veel los!

Nee, hoeft niet, maar gebeurt wel.

Ik zie mensen die tijdens de zorg voor een zieke al afscheid nemen van de liefde in die vorm en verzorger worden. Die staan dan daarna wat meer open voor een nieuwe liefde.

En het is per situatie verschillend. Vinden mensen steun bij vrienden en of familie? Of verwerken ze vooral alleen? Als je veel verdriet bij je naasten kwijt kan, hoef je niet alles bij je nieuwe liefde te leggen.

Als mijn man zou overlijden en er komt vrij vlot een man op mijn pad, denk ik dat het vooral veel troosten wordt.
Maar als je een lange tijd hebt moeten zorgen, kan het ook een verademing zijn om met een nieuw iemand weer leuke dingen te doen en te ondernemen.

En ondanks dat ik mezelf als monogaam persoon zie en me daar goed bij voel, heb ik er wel moeite mee dat mensen het heel slecht accepteren als iemand na een overlijden snel een nieuwe liefde vindt.