-Onze kinderen zijn gedoopt dat is een bewuste keuze. De school is christelijk van ouds her maar dat is gewoon de school op het dorp, was die openbaar geweest hadden ze daar ook gezeten.
we zijn protestant ,gaan naar de kerk zijn gelovig maar proberen de kinderen vooral ook op te voeden als goede toekomstige volwassenen.
Nu na alle media berichten mbt geloof vraag ik mezelf plots af Moet je je kind daar nog wel mee opschepen?
Juist de positive dingen spreken ons er wel van aan ,maar de negative dingen zoals jongeren die een leraar vermoorden omdat hun god beledigd word.....
Soms maak ik me wel zorgen om de toekomst wat als die strijd verhard, wat geeft hun dat dan voor toekomst met God in hun tijd?
Zelf heb ik heel erg veel aan mijn geloof gehad in moeilijke tijden als steun en hou vast, ik hoop dat hun dat ook zullen hebben. nu zijn ze pas 4 en 7 ze gaan de wereld pas ontdekken en we zullen wel zien wat ze kiezen.
Hoe gaan andere ouders en jongeren van bokt om met deze vragen ( wel of niet gelovig)wat zijn hun twijfels ,ervaringen en tips ?

Wij hebben heel bewust ervoor gekozen om onze kinderen (1 is nu 2, andere is in de maak) geen religie mee te geven. We zijn er beiden zelf wel mee opgevoed en vonden dat eerder vervelend en verwarrend (en dan het schuldgevoel als je niet meer naar de kerk besluit te gaan...) dan fijn. We beantwoorden alle vragen en gaan gerust mee kijken bij een kerk, moskee, synagoge, gebedshuis, weet ik veel....en zullen het niet veroordelen als onze kinderen gematigd gelovig worden/besluiten te willen zijn, maar verder laten we de keuze bij hun.

Mijn ouders praktiseren geen geloof actief. Toch heb ik op een christelijke basisschool gezeten. De insteek was dat de tien geboden zoals je die op een christelijke school leert niet per definitie alleen ervoor zorgen dat je een goed gelovige bent. Het is daarnaast een prima leidraad hoe men zich dient te gedragen ten opzichte van anderen.

Ik geloof zelf niet, maar geloof lijkt mij iets heel persoonlijks. Iedereen gelooft op zijn eigen manier met zijn eigen 'regels' over welke waarden daarbij horen en welke niet, en hoe je daar uitvoering aan geeft.
Als ik gelovig zou zijn zou geloof daarom ook vooral iets zijn om kinderen thuis (en evt in de kerk) mee te geven. Ik zou willen dat kinderen thuis wel leren over God maar ook leren dat bijvoorbeeld LHBTI-ers net zo welkom zijn in onze maatschappij als hetero's, of dat de evolutietheorie niet uit de lucht gegrepen is. Het lijkt me naar, en ook onduidelijk voor de kinderen, als ze op school (of in de kerk) andere denkbeelden mee krijgen, en zo andere waarden leren dan die jij voorstaat.

Ik denk heel eerlijk gezegd dat je niet veel anders kunt dan het geloof dat je zelf hebt, doorgeven aan je kind. Kinderen leren immers van voorbeeld. Ze zien jou bidden, ze horen jou praten, je kunt ze moeilijk alleen thuislaten als jij naar de kerk gaat
Mijn kinderen zijn dus ook christelijk opgevoed, zijn naar een christelijke basisschool geweest en daarna naar een 'gewone' middelbare (al zijn die hier in Brabant vaak in naam wel RK, maar dat is niet te merken). De oudste heeft vorige maand belijdenis gedaan (dat betekent: die wil ermee doorgaan). De jongste wil er nog even over nadenken en dat is ook prima. Uiteindelijk voed je je kind op met je eigen normen en waarden en wat ze er dan mee doen is aan hen.
(Ik ben zelf overigens niet christelijk opgevoed, dus daar ligt het niet aan ).



Het een sluit het ander niet uit, hier krijgen de kinderen dat mee in hun christelijke opvoeding.

Hier katholiek opgevoed in de zin van dat ik gedoopt werd 1 en plechtige communie heb gedaan maar we gingen nooit naar de kerk. Denk dat het eerder was imdat de grootouders gelovig waren.
Zijn wel altijd naar katholiek onderwijs gegaan.
Mijn eigen kinderen zijn niet gedoopt, vind dat wat hypocriet als je eigenlijk niet gelovig bent maar gaan wel naar een katholieke school.

Ik ben gedoopt, heb de communie en het vormsel gedaan en ik ben zelfs misdienaar geweest maar ik ben niet gelovig. Ik deed het toen omdat iedereen het deed en dit normaal was in een klein dorp.
Geloof wel in het helpen van anderen, eerlijk zijn etc etc en vind de kerk een prachtig gebouw met hele aparte sfeer, maar ik kom er zelden.
Mijn kinderen zijn niet gedoopt en de oudste heeft ook geen communie gedaan. Hij mocht zelf kiezen en wilde het niet. Dochter is 6 en voor nu wil zij ook niet gedoopt worden. Ik vind dat ze zelf moeten kiezen of ze ergens in geloven, en zo ja, in wie. Als ze ouder zijn kunnen ze altijd nog evt dopen mochten ze dat willen

Waar heeft blijheid gezeten, De paus heeft toch ook onlangs gezegd dat de lhbters een gezin mogen vormen.....en ik denk dat onze kinderen dat echt wel meekrijgen met hun klasgenoot met 2 mama's en de andere heeft 2 papa's....het zijn stuk voor stuk leuke personen dus dat heeft niets te maken met geloof!

Ik ben zelf hervormd gedoopt maar heb me al op zeer jonge leeftijd uit laten schrijven. Bewust.
Man is katholiek maar niet praktiserend. Kinderen heel bewust niet gedoopt want ik vind dat dat een keuze moet zijn en wel op een katholieke school gezeten. Geen van allen gedoopt en zijn ook zonder gelovig te zijn prachtige mensen geworden.
Klinkt misschien hard maar de opmerking van mijn dochter toen ze er achter kwam dat Sinterklaas niet bestond: Dan bestaat God ook niet want dat is ook een verhaal . Jong maar gaf wel aan hoe ik er over denk.

Dit is precies zoals ik het ook heb meegekregen en het is oprecht wel een toevoeging geweest in mijn jeugd. NU ga ik 1 keer per maand naar de kerk en luister ik soms de dienst. Niet omdat ik perse echt geloof, maar het geeft rust en ik haal er altijd wel een mooie boodschap uit. Het geeft ook een gevoel van saamhorigheid. Maar mijn ouders hebben mij altijd zelf de keuze gegeven wat ik met het geloof wilde. Zij zijn evangelisch.

Geld en geloof zijn de twee zaken die meestal voor onmin zorgen. Ik snap dus best wel dat je je zorgen maakt over de toekomst. Geloven doe je voor jezelf en mag je mijns inziens nooit en te nimmer opdringen aan anderen. Je mag je kinderen best meegeven waar jij in gelooft, maar dat niet als enige waarheid zien. Kinderen moeten naar mijn mening uiteindelijk zelf een keuze mogen maken of ze wel of niet meer over een geloof willen weten en zullen dan zelf ervaren of ze daar steun uit kunnen halen of dat een niet-gelovige samenleving dat net zo goed kan. Ik krijg uit de OP de indruk dat jij al op deze manier opvoedt en dat vind ik mooi.
Mijn zoon is buitenkerkelijk opgevoed, maar ondanks dat ik zelf niets met een geloof doe, heb ik hem wel altijd die ruimte gegeven om zelf in te vullen wat bij hem past.

Mijn vader komt uit een rooms-katholiek gezin, zijn ouders gingen dagelijks en zondags vaker naar de kerk.
Ik ben gedoopt, heb mijn communie gedaan en het vormsel mocht ik zelf kiezen en heb ik niet gedaan.

Ik ben blij dat mijn ouders mij de basis hebben mee gegeven en mij daarna hebben begeleid in een eigen keuze maken.
Alles was goed, ik mocht geloven maar hoefde niks. Ik mocht naar de kerk maar het was niet verplicht.
Ik heb daardoor respect gekregen voor religie in het algemeen.
Ik vind het prachtig dat mensen steun kunnen ervaren van geloof.
In ieder heilig boek staan dingen zoals heb uw naaste lief, respecteer uw ouders, dat hebben mijn ouders mij op deze vrije manier mee gegeven.

Want omdat de paus dat nu heeft gezegd is homofobie binnen het geloof niet meer een ding?
https://www.trouw.nl/politiek/slob-homoseksualiteit-afkeuren-mag-zolang-scholen-zorgen-voor-een-veilig-leerklimaat~beb24246/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F Bericht nog van vandaag, dat er scholen zijn die ouders een verklaring laten tekenen dat ze tegen homoseksualiteit zijn voor dat hun kinderen daar naar school mogen.

Mijn ouders zijn beide via een geloof opgevoed (1 protestant, 1 katholiek) maar geloven zelf niet meer sinds ze ongeveer 20 waren. In onze jeugd hebben ze ons wel meegenomen naar diensten bij verschillende kerken, zodat we wisten wat het was, wat er aan verschillende stromingen bestond en we zelf eventueel een keuze konden maken als we ons er wel door aangetrokken voelden.

Tjonge, hele reactie getypt maar niet overgekomen helaas.

Ik ben opgevoed door mijn ouders met het Protestans Christelijke geloof.
Omdat mijn ouders belijdend lid van de kerk zijn was dit onderdeel van onze opvoeding. Wij hebben daarin onze eigen keuze mogen maken toen we ouder waren.
Als kind moesten we mee naar de kerk en op catechisatie. Belijdenis doen was je eigen keuze.
Mijn zus en ik hebben dit wel gedaan, mijn broertje niet.

Zolang kinderen naast het geloof ook andere standpunten meekrijgen heb ik hier geen enkel probleem mee. Je voedt ze hopelijk op tot zelfstandige mensen die hun eigen keuzes mogen maken. Dat je ze daarin wel of geen geloof meegeeft is vanuit je eigen perspectief. Ben je zelf gelovig zal je dit wel doen, ben je niet gelovig dan zal je dit laten.

Ik hoop dat iedereen zijn/haar kinderen zowel de verschillende geloven als het atheisme belichten en laten uitzoeken. Pas als je van alles wat hebt meegekregen kan je daar beter een keuze in maken is mijn mening.

Alles wat nu gaande is wordt ik heel boos van. Zowel de cartoons die echt gericht zijn op de Islam en provoceren als de reactie daarop met het bedreigen en geweld.
Beide keur ik af, als het Jodendom zo door de mangel wordt gehaald is NL te klein, maar omdat het de Islam is mag het wel? Belachelijk. Laat elkaar toch in de waarde, ook al mag het als vrijheid van meningsuiting, een ander bewust kwetsen met dit soort zaken is not done vind ik.

Alle vormen van extremisme zijn voor mij fout. Of dit nu Moslims, Joden, Protestantsen, atheisten of een ieder zijn. Geweld en extremisme keur ik af. Het gesprek aan gaan en staan voor je eigen standpunt, maar luisteren naar een ander, prima. Geloof wat jij wilt en waar jij je goed bij voelt, zonder daar een ander mee te kwetsen.

Eigenlijk vind ik dat kinderen onder de 18 niet in aanraking moeten komen met geloof.
Ik vind geloof moeilijk, want je gelooft in iets dat niet bewezen is en je (voor je gevoel) kracht geeft. Dat doet een placebo ook.
Anyway, als kinderen niet aan drank mogen zitten omdat het hun niet uitgegroeide hersenen aantast, vind ik ook dat er geen geloof 'opgedrongen' dan wel dat ze in een bepaalde richting worden geduwt, mogen worden omdat dit hun psyche en zelfbeeld kan veranderen.
Pas vanaf 18 jaar vind ik dat ze een keuze kunnen maken om het geloof te ontdekken en te kijken of en waar ze ergens thuishoren.

Het is natuurlijk makkelijk om je eigen geloof als ouder te stimuleren maar denk dat het mooier zou zijn om 18 jarigen meer te leren over de andere geloven zoals bv het boeddhisme.

Kinderen onder de 18 mogen geen alcohol, gokken, drugs, sigaretten en geloof. Gewoon blanko opvoeden en pas met 18 jaar daarin vrij laten.

“Gewoon blanco opvoeden” is een stuk moeilijker dan je denkt. Veel van onze huidige normen en waarden zijn gestoeld op het christelijke geloof. Dat is niet per definitie slecht.

Maar daarvoor hoef je ze toch niet naar een (Christelijke) school te sturen?
Er bestaat zoiets als een opvoeding?
Sterker nog; ik vind dat sowieso meer de taak van de ouders!

Dat zeg ik nergens? Dat kinderen naar een christelijke school moeten? Ik zeg dat mijn ouders die keuze hebben gemaakt, met die onderbouwde achterliggende gedachte

Je begrijpt me verkeerd. Veel gelovigen staan er in zoals jij. Maar helaas denken nog lang niet alle scholen er ook zo over. En onze minister van onderwijs vind dat dat moet kunnen. Zie bijvoorbeeld dit bericht van vandaag; https://nos.nl/artikel/2355973-kritiek- ... ijzen.html

Ik zeg dat ik kinderen tegen meningsverschillen tussen school en ouders over geloof zou willen beschermen, en gebruik een voorbeeld van hoe het kan botsen als je een strengere school kiest dan je eigen ‘versie’ van het geloof.

Ik lees even mee. De moeder van mijn stiefdochter is gelovig en wij niet.

Hier wel gelovig opgevoed, m'n moeder komt uit een protestants gezin maar m'n vader uit een niet gelovig gezin. Wij zijn altijd vrij gebleven om zelf onze keuze te maken. Als kind zijnde wel altijd mee geweest naar de kerk met m'n moeder, maar wij gingen dan altijd naar de kinderkerk. Super leuk voor ons en we hoefden daardoor niet naar de voor ons zware dienst. De kinderkerk was dan voor ons ook vooral leuk spelen, knutselen en zingen samen. Op het moment dat we niet meer naar de kinderkerk mochten gingen wij niet meer, dit vond mijn moeder ook zeker geen probleem. Thuis ook allemaal gedoopt als baby zijnde. Ook op een protestants christelijke basisschool gezeten, maar meer omdat wij hier op een gegeven moment zelfstandig naar toe konden zo dichtbij was het.

Wij zijn alle 4 niet gelovig, maar ik heb wel altijd interesse gehad in godsdienst en hoe dat in verschillende landen ging. Het vak op school ook altijd heel interessant gevonden.

Ik denk wel dat dit deel van onze opvoeding ons gemaakt heeft zoals we nu zijn, bewust van ieder z'n keuze en ook weten waarom iemand die keuze maakt qua geloof.
Daarnaast vind mijn moeder de normen en waardes die binnen een geloof staan ook belangrijk in het hele leven of je nu gelooft of niet.
En heeft er voor ons dan wel altijd bijgezegd dat iedereen mag zijn wie die is en dat een ander daar niet op mag oordelen.

Het een sluit het ander zeker niet uit. Het komt echter wel voor. Sommige scholen zijn echter strenger dan ouders denken. Dat lijkt me lastig voor de kinderen die thuis een beeld mee krijgen zoals jouw kinderen, maar op school mogelijk wat anders horen. Ik zou daar huiverig voor zijn, en liever voor een openbare school kiezen om geloof alleen zo mee geven als bij mij persoonlijk past, thuis. Dan weet je zekerder dat wat je kind leert past bij jouw waarden e. niet zoals een school (ongetwijfeld met de beste bedoelingen) het toch weer een net in andere vorm meegeeft.

Maar goed, zoals gezegd ben ik niet gelovig dus wellicht is het voor mij onmogelijk om in te schatten hoe belangrijk het kan zijn een school te kiezen die geloof uitdraagt.

Over de scholen. Wat zouden jullie ervan vinden dat er alleen maar openbare scholen zouden zijn, waar de Katholieke kinderen naar meneer pastoor gaan, protestantse kinderen naar de dominee, islamitische kinderen naar de Imam en de kinderen die 'niks' zijn naar humanistisch vormingsonderwijs?
Dus voor de "geloofsvorming" op school?

Dus alle kinderen naar dezelfde school, geen verzuiling meer. Het mooist zou natuurlijk zijn als kinderen zouden kunnen rouleren van aanbieder van de lessen. Dat is denk ik de beste manier om te leren met iedereen om te gaan.

Ik ben geboren uit praktizerend R.K ouders en gedoopt op de dag van mijn geboorte.Nog steeds superblij daarmee en elke dag dolgelukkig dat ik deze geestelijke erfenis van mijn ouders heb meegekregen.Ja ik geloof ook echt en heb hier ontzettend veel steun aan gehad in mijn leven.Ik heb er nog een religie (geen Godsdienst) bij genomen omdat ik ook nog iets wil voor onze medeschepsels de dieren. Het Jainisme waar ik officieel in ingewijd ben.En echt waar mijn 2 geloven zijn een grote vreugde voor me.En zeer zeker zou ik ,als ik kinderen had,die in beide geloven opvoeden.Wat kun je ze beter meegeven op hun levensweg.

Ik ben katholiek opgevoed (gedoopt, communie gedaan en gevormd), maar ben zelf niet praktiserend, mijn ouders ook niet meer. Zolang het geloof als een optie wordt gebracht en niet als 'de enige goede manier en ongelovigen branden in de hel' zie ik er weinig bezwaar in.
Ik vraag me af of geloof tegenwoordig nog een grote rol speelt in het vormen van normen en waardes, uitzonderingen daargelaten. Denk dat andere invloeden zoals media hier inmiddels wel een grotere rol in spelen.