Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-03-21 00:49

Geplaatst: 18-03-21 00:49

Jeetje wat een heftig verhaal heb jij hier uitgeschreven. Ik snap na alle ellende dat je echt zoiets hebt van ik ga ermee stoppen. Maar zonder jou is er weer een zorg topper minder. Jullie doen top werk met zijn allen en zijn nu wel de ruggengraat geworden van de mens. Er zou meer waardering moeten komen voor jullie werk , en niet steeds ondankbaarheid en zelf agressie wat ik ronduit walgelijk vindt. Je staat er om mensen te helpen en te verzorgen , niet om agressie of ondankbaarheid over je heen te krijgen.

Zelf loop ik nu 3 jaar stage in een kleinschalige woonvorm voor mensen met een verstandelijke en meervoudige beperking. Corona is gelukkig buiten de deur gebleven tot nu toe ook door mede om op slot te gaan , en veel maatregelen te nemen. Ik werk in een klein team dus dan is het ook al een stuk makkelijker. Het was wel een hele andere manier van werken , maar ik heb ook een hele boel positieve dingen gezien en juist meer het idee dat ik de cliënten nog beter ben gaan leren kennen. Het is niet leuk om dit soort dingen mee te maken in je stage periode , maar ik heb er ook een hele boel van geleerd. Het is soms even doorwerken , maar ik ben mijn plezier gelukkig nog niet verloren.

Eerste wat ik heb gedaan ( was meer om mijn eigen angst) was nieuwspagina's niet meer volgen op Facebook ( met uitzondering van het nieuws hier uit de buurt / provincie). De reacties bekijk ik al een tijdje niet meer want ik wordt er soms gewoon beetje naar van. Ik heb ook de neiging om te reageren , maar bedenk dan dat dat soort mensen in een behoorlijke bubbel van onwaarheden leven dat je daar niet meer door heen kunt prikken. Ik denk dan ze moeten het maar zelf weten , maar kom niet bij mij janken als de ziekenhuizen vol liggen en jij geen plekje meer hebt. Ook wel kennissen die er zo over denken , daarmee mijd ik het onderwerp Corona omdat ik niet meer met die mensen in discussie ga.

Is het misschien een idee om met professionele hulp te gaan praten? Dit hoeft niet gelijk heel heftig te zijn maar gewoon met een psycholoog. Hebben jullie in het ziekenhuis zelf nog mensen werken die gaan over dit soort klachten? Ik denk dat je lichaam ook gewoon aangeeft dat het even genoeg is geweest , en daar is niks mis mee! Ik zou er zeker wat mee gaan doen voordat je straks nog een Burn-out erachteraan krijgt.

Hopelijk kan je voor jezelf een weg vinden om weer plezier terug te vinden in je werk! Geef dit tijd , ook al duurt het maanden het moet weer goed gaan voelen. Goed werk doe je immers al! Laat je niet naar beneden halen door de zogenaamde 'virologen' in het echt en op Internet. De meeste dingen zijn meningen in plaats van feiten en daar gaat het soms toch even goed mis.

**Geplaatst**: 18-03-21 05:17

Geplaatst: 18-03-21 05:17

Letizia schreef:
Wat ik vooral beu ben, werkgerelateerd dan, is het continu politieagentje spelen bij familieleden. Familie die zich van de domme houden wbt de regels, terwijl ze geïnformeerd worden en er overal, met grote koeienletters, brieven hangen met de door de regering opgelegde afspraken. Vervolgens met ons de discussie aan gaan wat ze daar wel niet van vinden

Mijn moeder is receptioniste in een verzorgings- en een verpleeghuis en zij moet idd steeds familie op de regels wijzen.
Ze komen met de meest bizarre smoesjes.

Ik werk in de thuiszorg en kan mijn coronacliënten op 1 hand tellen gelukkig.
Wel heb ik dan weer een regiomanager die denkt dat mijn cliënten in villa's wonen ofzo.
Ik werk in de terminale nachtzorg en zit dus 8 uur lang bij iemand in de huiskamer.
Ik kon dan toch best eten en drinken in diezelfde ruimte >;)

Pas als ik op 1 1/2 meter afstand kwam hoef ik mij te beschermen.
En anders ga je maar in de gang op de trap je boterham zitten eten.

Ook de beschermende maatregelen zijn altijd net krap aan (heb je dat zelf niet dan?) Zeker als je als nachtdienst om de zoveel uur je moet verkleden/ de ruimte verlaat om naar de wc te gaan.
De dag- en avonddienst zijn hooguit maximaal 1 uur aanwezig.

En nu vervolgens gefrustreerd zijn als wij weigeren naar een covidcliënt te gaan.
Gelukkig was mijn laatste covidcliënt in het hospice, dus ze hadden een sluis gecreeerd. Ben alleen uit noodzaak naar binnen gegaan voor medicatie en toen ze stierf, de rest van de tijd stond ik aan de deur te luisteren.
Maar het voelde niet goed, zeker bij iemand die de laatste uren ingaan wil je ook visuele controles doen, laat staan er voor die persoon er willen zijn. Maar elk half uur omkleden/ ontsmetten/ enz is dat geen doen.

**Geplaatst**: 18-03-21 05:55

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 18-03-21 05:55

Heel heftig
Hele dikke knuffel voor jullie.

Toch vind ik het goed om dit weer te lezen.

Ik werk niet in de zorg en ik ben er ook klaar mee zoals veel mensen.

Zelf vind ik het erg dubbel. Ken maar 1 iemand die corona heeft gehad en alleen verkouden.
Verder gewoon niemand dat maakt het soms gewoon dubbel.
Sociaal activiteiten hebben wij ook niet maar ik werk als laborant en dan werk je wel door elkaar heen en met dezelfde spullen enz enz.
En al die mensen wonen en leven ook weer op verschillende plekken.
Daar hebben wij het weleens over op het werk.

Kan alleen maar hopen dat de vaccinaties gaan helpen en dat het voorspoedig door loopt.
En dat jullie dat echt verschil gaan merken.

Heel veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst**: 18-03-21 07:05

Geplaatst: 18-03-21 07:05

Ja, maar wel om andere redenen. Werk overigens niet op de IC, maar in de gehandicaptenzorg. Ik wil graag terug naar normaal. Niet meer na hoeven denken of ik te dicht naast een client zit en weer zonder nadenken die arm om iemand heen kunnen slaan. Wel weer vakanties en uitjes kunnen plannen voor onze mensen en niet na hoeven denken of visite wel of niet kan. We waren altijd een zoete inval, en nu kan dat al heel lang niet meer. Het werk is niet hetzelfde en dat mis ik heel erg.

**Geplaatst**: 18-03-21 07:31

Geplaatst: 18-03-21 07:31

Ik ben het zat ja..

Ik ben het zat dat cliënten die jaren stabiel genoeg waren nu geen uitzicht meer zien. Chronische patiënten die het nu lukt om zich van het leven te beroven.
Ik ben onze nieuwe doelgroep meer dan zat, mensen die vol angst leven en hun rug naar de hele wereld gezet hebben. Mensen die we niet echt kunnen helpen en mogelijk alleen maar zieker maken.
De ondernemers die in een diep gat gevallen zijn en waar geen antidepressiva tegen helpt want hun zwarte gat gaat daardoor niet weg.

Ik ben het zat om allemaal jonge aanmeldingen te krijgen. Waar 2000 een jaar terug echt een magische grens voor ons was komen opnames uit 2002 nu regelmatig voorbij.
Ik baal ervan als ik het zoveelste bericht lees dat de jongeren zich niet aan moeten stellen en dat de oorlog erger was. Dat klopt, dat betekend niet dat jongeren het nu wel makkelijk hebben en geen psychische klachten hebben.

Ik ben corona meer dan zat. En ik onderschat de heftigheid van corona voor algemene ziekenhuizen niet, maar ben wel heel bang voor de druk op de psychiatrische ziekenhuizen die steeds verder oploopt en dat onverminderd zal blijven doen.
Ambulante zorg is niet meer toereikend, mensen missen de ambulante contacten nu alles digitaal moet. Meer cliënten worden medicatieontrouw door verlies van sociale controle.

En als ik dan even zelf mag zeuren mis ik mijn ontspanning. Even in de sportschool afreageren, al mijn zorgen weg dansen met vrienden. Ik werkte om te leven, maar het werk leeft mij steeds meer.

**Geplaatst**: 18-03-21 08:15

Geplaatst: 18-03-21 08:15

Helaas verdwijnt corona niet, omdat we het zat zijn. Wat zou het fijn wezen als het zo zou werken. Het maakt het alleen maar erger, omdat mensen lakser omgaan met maatregelen na een jaar. Iedereen is het zat, dus juist nu moeten we nog even volhouden.

TS, diep respect voor jou en iedereen in de zorg die direct of indirect met corona te maken krijgen. Heel verstandig om fb te verwijderen. Het geeft zo'n gekleurd beeld .. de grootste roeptoeters hebben daar heel de dag de tijd om onwaarheden rond te strooien. En echt bij elk willekeurig bericht. Ik heb veel groepen verwijderd ook. Wat hier verder hielp: mijn vriend doet de boodschappen. Ik kom namelijk bloedchagerijnig terug wanneer mensen in je nek staan te hijgen. Hoe moeilijk is een beetje afstand houden en wachten op je beurt dan. Geeft mij erg veel rust.

En besef dat echt heel veel mensen zich wel aan de maatregelen houden. Alleen die zie je niet zo goed als degene die dat niet doen..

**Geplaatst**: 18-03-21 10:37

Geplaatst: 18-03-21 10:37

Arabesk schreef:
Kan me voorstellen dat je er helemaal doorheen zit en dat je mondkapjes weigeraars en andere nonbelievers spuugzat bent. Ronduit asociaal die lui.

Hier wordt ik een beetje boos van. Dat je een mondkapje weigert betekent niet dat je een nonbeliever bent. Ik heb iets aan mijn luchtwegen, als ik een mondkapje op doe wordt ik vreselijk benauwd en val ik flauw, dus ik draag geen mondkapje. Maar ik ben geen nonbeliever, corona is er al 60 jaar en dit is de allernaarste variant. Al heb ik in mijn omgeving (Friesland, net buiten dorp en thuis werken) maar 1 iemand meegemaakt die Covid heeft gehad, hij heeft 1 dag op de bank gelegen, nog 2 dagen wat min, wat hoesten maar verder niets. Aan de andere kant ken ik ook mensen die in de zorg werken in een verpleeghuis en als je dan die verhalen hoort, janken. Respect voor jullie in de zorg. $_/-\o_$ en ik hoop echt dat ze de zorg gaan opschalen nu, zodat jullie meer lucht krijgen.

**Geplaatst**: 18-03-21 11:28

Geplaatst: 18-03-21 11:28

Ik ben het ook zat. Ik kan een hele opsomming maken van waarom. Van mensen die vinden dat ze meer recht hebben op vaccinaties dan een ander. Die volkomen lak hebben aan quarantainevoorschriften en anderen besmetten. De scheldkannonades en bedreigingen aan het adres van mijn collega's. Ontploffingen in teststraten. Van de volslagen paranoïde ideeën die mensen soms hebben (maar ik heb ook weer medelijden, want je zal maar zo bang zijn voor je eigen overheid). Maar vooral: Het overloze gezeur en egoïsme. Ikke, ikke, ikke. Ik word er soms zo moedeloos van.

Af en toe denk ik: ik ga maar eens een tandje minder hard werken. Want ik draai al een jaar op 200% en ik ben doodmoe. En waar doen ik het in vredesnaam voor?
Maar goed, daarmee doe ik een hele grote groep goedwillende mensen tekort. Vooral mensen die kwetsbaar zijn. Mensen die recht hebben op veiligheid en gezondheid. Op goede zorg. En ook een heleboel andere collega's in de zorg, die zich uit de naad werken om deze crisis het hoofd te bieden. Die het nog veel zwaarder hebben dan ik.

Maar mag ik hier even mijn virtuele middelvinger opsteken naar ons egoïstische volk? Gewoon omdat het even oplucht? Bij deze. Dan ga ik nu weer keihard verder met mn best doen.

En nee, liever geen lofbetuigingen, geen applaus, geen complimenten. Ik zou graag willen dat mensen respect opbrengen en eens wat meer aan een ander denken dan steeds weer aan zichzelf. Maar misschien verwacht ik gewoon te veel?

**Geplaatst**: 18-03-21 13:11

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 18-03-21 13:11

Nee Safina, je verwacht niet teveel. Maar de wereld en de mensen lijken soms gek geworden.

**Geplaatst**: 18-03-21 13:18

Geplaatst: 18-03-21 13:18

Ik wil iedereen bedanken voor de enorm respectvolle manier van reageren hier. Zo fijn om te zien dat ventileren kan en niemand in de verleiding komt om de frustraties vanuit een andere invalshoek te bestempelen als onzin.

Er kwam hier ergens de vraag of er op het werk ondersteuning is. Wij kunnen, als we dat willen, psychologische ondersteuning krijgen en we kunnen ook terrecht bij de arbeidsgeneesheer. In mijn geval is loopbaanbegeleiding ook door de arbeidsgeneesheer aangeboden, maar dan eerder in de zin van heroriëntering in de zorg en niet zozeer richting uitstap. Als ik de stap zou zetten naar loopbaanbegeleiding, zou ik dat net doen om mijn opties buiten de zorg te ontdekken, over mijn traject binnen de zorg heb ik sowieso al een bepaalde visie en weet ik welke opleidingen ik nog wil volgen.

**Geplaatst**: 18-03-21 14:19

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 18-03-21 14:19

Wat vind ik het erg. Aan iedereen die nog elke dag zijn stinkende best doet, die het moeilijk heeft. Ik wil gewoon maar zeggen dat ik jullie ontzettend dankbaar ben! Doen jullie goed!!

**Geplaatst**: 18-03-21 15:34

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 18-03-21 15:34

Ik dacht dat ik er aardig goed mee omging, maar kwam vandaag weer in contact met iemand die helemaal in de complottheorieën zit. Wel vragen aan me stellen hoe het dan is in de zorg, maar haar antwoord al klaar hebben. De geijkte zaken als mensen met onderliggend lijden, betere medicatie voor thuis etc.. Ik word hier zo gefrusteerd van, alsof ik hierover ga en dat allemaal weet.
Hebben jullie ook last van deze frustatie en hoe reageer je op dit soort uitspraken?

**Geplaatst**: 18-03-21 15:48

Geplaatst: 18-03-21 15:48

chocky84 schreef:
Ik dacht dat ik er aardig goed mee omging, maar kwam vandaag weer in contact met iemand die helemaal in de complottheorieën zit. Wel vragen aan me stellen hoe het dan is in de zorg, maar haar antwoord al klaar hebben. De geijkte zaken als mensen met onderliggend lijden, betere medicatie voor thuis etc.. Ik word hier zo gefrusteerd van, alsof ik hierover ga en dat allemaal weet.
Hebben jullie ook last van deze frustatie en hoe reageer je op dit soort uitspraken?

Je kan ook zeggen dat je het gewoon even niet over je werk wilt hebben.

**Geplaatst**: 18-03-21 16:26

Geplaatst: 18-03-21 16:26

Cowgirl schreef:
chocky84 schreef:
Ik dacht dat ik er aardig goed mee omging, maar kwam vandaag weer in contact met iemand die helemaal in de complottheorieën zit. Wel vragen aan me stellen hoe het dan is in de zorg, maar haar antwoord al klaar hebben. De geijkte zaken als mensen met onderliggend lijden, betere medicatie voor thuis etc.. Ik word hier zo gefrusteerd van, alsof ik hierover ga en dat allemaal weet.
Hebben jullie ook last van deze frustatie en hoe reageer je op dit soort uitspraken?

Je kan ook zeggen dat je het gewoon even niet over je werk wilt hebben.

Dat is wel een goede opmerking inderdaad! Ergens heb ik dan toch een drang om te vertellen wat een drama's wij meemaken op de intensive care, maar dat moet ik loslaten denk ik... Ze willen dat verhaal toch niet horen.

**Geplaatst**: 18-03-21 16:30

Geplaatst: 18-03-21 16:30

Ik wil hier alleen even mijn diepste respect betuigen voor alle zorgmedewerkers. Bedankt voor jullie inzet.

**Geplaatst**: 18-03-21 17:01

Geplaatst: 18-03-21 17:01

Citaat:
Dat is wel een goede opmerking inderdaad! Ergens heb ik dan toch een drang om te vertellen wat een drama's wij meemaken op de intensive care, maar dat moet ik loslaten denk ik... Ze willen dat verhaal toch niet horen.

Ja dat herken ik wel maar dan op een ander vlak. Ik zit nl zelf niet in de zorg.
Je wilt toch beleeft blijven (mensen vragen immers naar je) en ook je verhaal kwijt.
Ik heb echt wel eens tegen mensen gezegd : Vandaag even een ander onderwerp.

**Geplaatst**: 18-03-21 17:13

Geplaatst: 18-03-21 17:13

**Geplaatst**: 18-03-21 17:24

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 18-03-21 17:24

Het is zó goed dat jullie als zorgmedewerkers deze verhalen blijven delen... Wat een onmacht moeten jullie voelen. Dikke knuffel :knuffel:

**Geplaatst**: 18-03-21 17:59

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 18-03-21 17:59

Hier ook diep respect voor de zorgmedewerkers!!!
In onze familie vorig jaar al een overlijden door Corona. En alhoewel er weinig mogelijk was, was er toch een familielid bij toen mijn schoonvader overleed in het ziekenhuis. En hij was gelovig, dus een 'ziekenzalving' werd ook geregeld. Niets dan lof van onze hele familie!! Jullie zijn toppers, vergeet dat niet.

**Geplaatst**: 18-03-21 20:08

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 18-03-21 20:08

Vanmorgen om 07.00u bij het einde van mijn nachtdienst nog een collega kunnen ondersteunen die belaagd werd toen ze een patiënt voor opname uit het dagverblijf wilde halen. Dochter ging helemaal los dat ze niet mee naar binnen mocht. Overal staat in koeienletters op banners en posters kom alleen naar je afspraak, de arts en de poli hadden het gezegd, maar mw vond dat zij recht had om mee te komen want ze hadden anderhalf uur gereden en bij familie moeten logeren. Schreeuwen, dreigen, stampij maken, dreigende houding aannemen, in persoonlijke ruimte komen....
dan wil ik zo graag die vrouw duidelijk maken wat ik van der gedrag vind maarja dan heb je ook nog een klacht aan je broek hangen. Echt niet normaal. Wij maken de regels niet, maar moeten ze wel handhaven.
Op zulke momenten denk ik er serieus over na om een andere carrière te beginnen...

**Geplaatst**: 18-03-21 20:18

Geplaatst: 18-03-21 20:18

doekenbas schreef:
Vanmorgen om 07.00u bij het einde van mijn nachtdienst nog een collega kunnen ondersteunen die belaagd werd toen ze een patiënt voor opname uit het dagverblijf wilde halen. Dochter ging helemaal los dat ze niet mee naar binnen mocht. Overal staat in koeienletters op banners en posters kom alleen naar je afspraak, de arts en de poli hadden het gezegd, maar mw vond dat zij recht had om mee te komen want ze hadden anderhalf uur gereden en bij familie moeten logeren. Schreeuwen, dreigen, stampij maken, dreigende houding aannemen, in persoonlijke ruimte komen....
dan wil ik zo graag die vrouw duidelijk maken wat ik van der gedrag vind maarja dan heb je ook nog een klacht aan je broek hangen. Echt niet normaal. Wij maken de regels niet, maar moeten ze wel handhaven.
Op zulke momenten denk ik er serieus over na om een andere carrière te beginnen...

Ik denk dat bij deze mevrouw emoties de overhand spelen... Dan kan je heel raar en agressief reageren. Als mijn oma in het ziekenhuis ligt , kunnen mijn ouders ook een beetje raar reageren op personeel. Maar merk wel aan mijn vader dat hij dan zo gestrest raakt en niet meer goed kan praten en nadenken ( komt ook door medicatie wat hij slikt). Hij kan dan heel raar uit de hoek komen , terwijl hij dat absoluut niet echt meent. Maar puur van emoties en angst wat er gaat gebeuren.

Maar vind het wel bijzonder dat jullie het op moeten lossen , en dat er geen bewaking aanwezig is. Jij bent daar immers om zieke mensen te verzorgen , en niet om politie agent te spelen. Ziekenhuis waar mijn oma ligt hebben ze nu een nieuw systeem. Kwamen ook vaak meer bezoekers als één op een dag. Nu krijg je een waarschuwing als er een tweede persoon langs komt , gebeurd het weer dan een gele kaart en daarna een rode kaart en dan wordt je het ziekenhuis uitgezet ( het lijkt wel voetbal haha) blijkbaar zijn zulke kinderachtige regels wel nodig , aangezien het voor veel mensen toch te moeilijk is om zich aan de regels te houden.

**Geplaatst**: 18-03-21 20:23

Geplaatst: 18-03-21 20:23

Arethe schreef:
Ik wil hier alleen even mijn diepste respect betuigen voor alle zorgmedewerkers. Bedankt voor jullie inzet.

Ik vind dit een prachtige, simpele reactie en ik wil deze nog even onderstrepen. Ook ik heb respect voor de zorgverleners en ik ben blij dat jullie er zijn. :knuffel:

**Geplaatst**: 18-03-21 21:02

Geplaatst: 18-03-21 21:02

Zebrastreep schreef:
doekenbas schreef:
Vanmorgen om 07.00u bij het einde van mijn nachtdienst nog een collega kunnen ondersteunen die belaagd werd toen ze een patiënt voor opname uit het dagverblijf wilde halen. Dochter ging helemaal los dat ze niet mee naar binnen mocht. Overal staat in koeienletters op banners en posters kom alleen naar je afspraak, de arts en de poli hadden het gezegd, maar mw vond dat zij recht had om mee te komen want ze hadden anderhalf uur gereden en bij familie moeten logeren. Schreeuwen, dreigen, stampij maken, dreigende houding aannemen, in persoonlijke ruimte komen....
dan wil ik zo graag die vrouw duidelijk maken wat ik van der gedrag vind maarja dan heb je ook nog een klacht aan je broek hangen. Echt niet normaal. Wij maken de regels niet, maar moeten ze wel handhaven.
Op zulke momenten denk ik er serieus over na om een andere carrière te beginnen...

Ik denk dat bij deze mevrouw emoties de overhand spelen... Dan kan je heel raar en agressief reageren. Als mijn oma in het ziekenhuis ligt , kunnen mijn ouders ook een beetje raar reageren op personeel. Maar merk wel aan mijn vader dat hij dan zo gestrest raakt en niet meer goed kan praten en nadenken ( komt ook door medicatie wat hij slikt). Hij kan dan heel raar uit de hoek komen , terwijl hij dat absoluut niet echt meent. Maar puur van emoties en angst wat er gaat gebeuren.

Maar vind het wel bijzonder dat jullie het op moeten lossen , en dat er geen bewaking aanwezig is. Jij bent daar immers om zieke mensen te verzorgen , en niet om politie agent te spelen. Ziekenhuis waar mijn oma ligt hebben ze nu een nieuw systeem. Kwamen ook vaak meer bezoekers als één op een dag. Nu krijg je een waarschuwing als er een tweede persoon langs komt , gebeurd het weer dan een gele kaart en daarna een rode kaart en dan wordt je het ziekenhuis uitgezet ( het lijkt wel voetbal haha) blijkbaar zijn zulke kinderachtige regels wel nodig , aangezien het voor veel mensen toch te moeilijk is om zich aan de regels te houden.

Ja natuurlijk heb je stress en dat begrijpen wij ook echt wel, maar dat geeft je nog geen reden om helemaal uit je plaat te gaan en verwensingen naar ons hoofd te slingeren. Weet je het is echt super simpel hè, Zuster luister, ik weet dat het niet de bedoeling is dat ik mee ga, dat is me overal duidelijk gemaakt, maar dit en dit is de situatie, zou het mogelijk zijn dat ik toch even mee naar binnen mag?
En dan kunnen wij bepalen of we een uitzondering maken en je wel of niet mee naar binnen laten. De kans was nog groot geweest dat ze dan nog mee had gemogen ook, want we zijn daar echt niet heel moeilijk in. En we leggen met alle liefde en plezier alles aan je uit maar als je zodra je opstaat uit je stoel al begint te schreeuwen dat je mee naar binnen wilt op een dreigende toon, dan ben je gewoon doelbewust agressie aan het inzetten om je zin te krijgen. Dat is het verschil tussen emotionele agressie en instrumentele agressie.

Overigens hebben wij zeker wel beveiliging. Maar als eerste vangen wij de klappen op. Plus dat als je na 2 seconden de beveiliging erbij haalt de situatie nog verder escaleert dus we proberen het eerst zelf op te lossen. En zijn we denk ik inmiddels ook zover dat we zoveel dingen “normaal” zijn gaan vinden dat we onze schouders ophalen en weer verder gaan, en dat vind ik absurd.

Het kaarten systeem hebben wij ook inderdaad, volgens mij de meeste ziekenhuizen wel. Vind het nog altijd jammer dat het een a4tje is met gele kaart erop getypt en niet een scheidsrechter die keihard aan komt rennen, fluit en een kaart trekt

**Geplaatst**: 18-03-21 22:41

Geplaatst: 18-03-21 22:41

Diepe, diepe buiging voor jullie allemaal, helden!! Wat kan ik me de frustratie goed voorstellen.

**Geplaatst**: 18-03-21 22:58

Geplaatst: 18-03-21 22:58

doekenbas schreef:
Vind het nog altijd jammer dat het een a4tje is met gele kaart erop getypt en niet een scheidsrechter die keihard aan komt rennen, fluit en een kaart trekt

Zo iemand stopt dan wel meteen van de schrik.

:')