Bokt.nl

safina schreef:

Ik word altijd zo moe van die berichtjes van ondernemers die alleen maar vanuit hun portemonnee kunnen denken over de maatregelen. Soms denk ik dan: Jij wilt open? Betaal je dan ook al die uren bron- en contactonderzoek voor alle besmettingen in jouw toko? En de zorgkosten voor die besmette mensen en de daaruit voortvloeiende keten van besmettingen? En ga jij dan ook aan dat bed staan van al die mensen? Hoe dan?

Zoals ik kan snappen dat het echt een drama en groot verdriet voor ondernemers is, kunnen zij toch wel snappen dat het voor de zorg ook niet te doen is om alles open te gooien?

Dan is een artikel als dit een verademing: https://www.tubantia.nl/enschede/ensche ... ~a71a463f/
Wat een topper, deze kerel.

safina schreef:

Mijn man is z'n werk kwijt en die gaat echt niet even een nieuwe baan vinden nu. Mijn directe collega haar man heeft een rijschool met personeel die maandenlang niet gedraaid heeft. De dochter van één van onze artsen was net een koffietentje begonnen en zit met de handen in het haar. Dus kom bij mij asjeblieft niet met die bullsh*t aan dat wij zorgmedewerkers niet snappen wat economisch leed is. En daar mag van mij ook naar hartelust over geklaagd worden, zolang die klagende mensen maar snappen dat er nog veel meer en heel ander leed is dan enkel hun zere portemonnee. En dat laatste, daar schort het helaas nog wel eens aan.

SVRL schreef:

Oh, die jullie hebben toch nog werk/loon ben ik ook zo zat. Net zoals het "jullie hebben toch voor de job gekozen!". Nee, ik heb er niet voor gekozen om al maanden ingepakt te moeten zorgen voor mensen die getroffen worden door een rotvirus in alle eenzaamheid, mensen die alleen moeten sterven en zelf niet kunnen troosten. Ik ben gewoon om stervenden hun hand vast te nemen, eens door hun haren te gaan of over hun kaak te aaien. Met een handschoen aan mis je toch het echte, warme contact. En aan de telefoon kan je geen familieleden troosten, dat kan je alleen tijdens echte contact momenten. Wij zijn gewoon om een heel traject af te leggen met onze ptn en hun familie. We zijn er niet vies van om op moeilijke momenten echt eens goed vast te nemen als ze dat nodig hebben, kan niet meer tellen hoe vaak ik huilende mensen omarmt heb, of samen met hen gelachen heb om een mooie herinnering. Ik ben nu herleid naar een koude, blauwe smurf, die ook nog eens politie moet spelen en mensen moet weg houden bij hun doodzieke geliefde. Nooit, op geen enkel moment tijdens mijn opleiding, is er mij gezegd dat dit ooit bij mijn job zou horen. Wij zijn voorbereid op de job volgens de visie van Florence Nightingale, die een warme, menselijke zorg beoogde en niet voor dit.

Dus neen, dit is niet waarvoor ik gekozen heb, dit is niet iets wat bij de aard van mijn job hoort. Ik zou nooit in de zorg gestapt zijn, als men tijdens de opleiding zou gezegd hebben dat dit soort onmenselijke situaties erbij horen.

Eline_S_S schreef:

Er zit inderdaad echt verschil in welk ffp2 masker je hebt. Wij hadden voorheen hele strakke. Gewoon flaporen als je die om had Nu gelukkig wat “lossere”. Maakt het natuurlijk niet minder zwaar om te ademen. Zo’n normaal mondkapje op is dan echt een verademing.

DuoPenotti schreef:

Helpt zo'n clip niet achter je hoofd?

_Mir schreef:

Dat virus gaat nooit meer weg