Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-04-21 08:10

Geplaatst: 27-04-21 08:10

Dikke knuffel!! :knuffel:

**Geplaatst**: 27-04-21 08:14

Geplaatst: 27-04-21 08:14

Heel veel respect voor jullie doekenbas :knuffel:

Ik ben vorige week ook even met verstomming geslagen. Zowel door eigen bewoners als door een verhaal uit het ziekenhuis.
Een bewoner had bezoek en was ermee in onze grote tuin gaan zitten. Zonder mondmasker en zonder afstand (nochtans verplicht vanuit ons WZC) naar elkaar of naar anderen. Er werd door personeel opgepikt dat de bezoeker covid-positief zou zijn. Directie vraagt na, ja inderdaad ik ben positief zegt die persoon. Het uiterst dringende verzoek om masker op te zetten en het terrein te verlaten volgde natuurlijk.
Dat is uiteindelijk een gigantische tirade geworden door de bewoner en bezoeker, omdat zij beiden gevaccineerd zijn en positief testen dus geen enkel risico meer inhoud volgens hen. En dat de rest van de wereld, de niet-gevaccineerden, maar moeten blijven waar ze horen: binnenshuis. En dat Corona inderdaad ook koeiekak is "want ik ben er helemaal niet ziek van".
Er komt voor deze bewoner een bezoekverbod (er zijn nog soortgelijke zaken gebeurd in het verleden, de maatregelen/sancties toen werden evenmin gerespecteerd).

In het lokale ZH is het tegenwoordig ook trend dat mensen die er opgenomen zijn op eigen verantwoording naar huis gaan op het einde van de week (donderdag of vrijdag) familiefeest bijwonen en dan kort nadien (zondag of maandag) via spoed terugkomen "ja gaat toch niet zo goed". De klachten zijn dan altijd hartklachten, valproblematiek etc. Reden tot opname, maar (bewust?) nooit Corona gerelateerd uit angst dat het ZH ze dan zou weigeren. Al kan een spoeddienst dat sowieso eigenlijk niet.
Worden ze ginds ook stilletjes aan moedeloos van.

**Geplaatst**: 27-04-21 08:15

Geplaatst: 27-04-21 08:15

Arabesk schreef:
Ik vind het werkelijk onbegrijpelijk dat Nederland niet nog tien dagen even kan doorbijten. De terrasjes zijn belangrijker dan de zorg en onderwijs (gooi dat als eerste open).

Over 100 jaar zullen ze terugkijken en zich afvragen waarom zulke essentiële beroepen zo weinig gewaardeerd en gerespecteerd werden.

Ik werk zelf niet in de zorg maar kan wel nijdig worden als een buurman roept dat corona onzin is want hij kent niemand met corona. En als er in het dorp een spandoek hangt met wappie opschrift.

En ondertussen in ons ziekenhuis:
https://m.noordhollandsdagblad.nl/cnt/D ... 6_80488407

Ik hoop dat het grootste deel van Nederland wél het fatsoen gaat hebben om de regels nog vol te houden.

Ik denk er precies hetzelfde over $_/-\o_$

Pfff doekenbas was heftig zeg -O-

**Geplaatst**: 27-04-21 09:10

Geplaatst: 27-04-21 09:10

DuoPenotti schreef:
Hoe gaat het met je Sandra?
Mis je alweer even.

Ik had het topic ontstipt. Had nog gelezen dat ik van tunelvisie beschuldigd werd en wilde daar nog op reageren. Maar toen kwam ik op het werk en hadden een minderjarige liggen. Het had mega onverstandig geweest om op dat moment te reageren, vandaar het ontstippen.

Hoe het met me gaat? Niet goed om eerlijk te zijn. Op het werk is het vreselijk geweest. Die minderjarige is aan de beademing terecht gekomen, heb toen echt gehuild. 1 van ons jonge ptn ging niet goed, heb toen discussies gevoerd met een aantal artsen, wat normaal niet in mijn aard ligt, om die man te transfereren naar een universitair ziekenhuis. Er zijn een paar collega's waar ik me zorgen om maak, een collega die al bijna 20 jaar op IC werkt heeft haar ontslag gegeven. Heb echt het gevoel dat ik op een zinkend schip zit. Al moet ik wel zeggen dat qua werkrooster april en mei wel meevallen. Ik heb mijn 90%, had overuren en in mei zijn er 3 feestdagen. Juni zal ook nog meevallen, dan heb ik mijn vakantie gepland.

Maar mijn mentale rek is er wel uit. Heb zorgen gehad om 1 van mijn paarden en merkte toen echt dat ik op mijn tandvlees zit. Zaterdag is mijn jonge kat voor onze deur doodgereden. Dacht dat ik hem goed had geleerd om in de tuin te blijven, niet dus. Eind december was ik al onder de voet toen ik mijn oude kat moest laten inslapen, dacht toen dat ik het niet kon verwerken, omdat ik gewoon doodmoe was. Nu ik mijn jonge kat kwijt ben, besef ik pas dat mijn katten mijn rust puntjes zijn. Als mijn emmer vol zit na een werkdag, raak ik nog meer gefrustreerd als 1 van de paarden kliert of mijn hond aandacht vraagt, komt mijn kat kopjes geven, vloeit de stress af. Ben me daar eigenlijk nooit echt bewust van geweest, tot nu dus. Geen idee wat ik nu ga doen om te ontladen als het op mijn werk weer eens zwaar geweest is. Ik kan alleen maar hopen dat tegen juli alles terug redelijk normaal is en we terug kunnen adem halen.

**Geplaatst**: 27-04-21 10:08

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 27-04-21 10:08

Ook deze smiley dekt de lading niet.
Ik wil je echt zeggen dat je een topper bent.
Wat enorm verdrietig dat ook nu nog net je kat komt te overlijden nu je hem zo nodig hebt.
Gelukkig is het rooster iets beter. Ik hoop snel dat die s.hit corona snel echt gaat minderen en jullie wat lucht krijgen :knuffel:

**Geplaatst**: 27-04-21 10:18

Geplaatst: 27-04-21 10:18

Sommige van jullie verhalen zijn echt vreselijk en ik wens iedereen dan ook heel veel sterkte. Aan de andere kant: zo gaat het natuurlijk al jaren in de zorg. Vrije dagen zijn al jaren geen 100 procent zeker vrij zijn. Drie weken vakantie in de zomer? Vergeet het maar. Ik heb nu 5 dagen vrij. Echt een zeldzaamheid. Ik heb al twee oproepen om hulp kunnen negeren maar het is wel lastig. Het liefst gooi ik die app uit maar ik voel me bijna schuldig dat ik thuis zit. Op onze afdeling is het ook onbehoorlijk druk. Niet zo zeer Corona trouwens. Ik werk op verloskunde en neonatologie. We liggen continu vol de laatste tijd en standaard hebben we er ook twee opnames tussen liggen van een andere afdeling. Die nemen ontzettend veel tijd in beslag. Kan je het voorstellen? Ligt er een man opgenomen tussen de kraamsuites die niet kan plassen. Doe maar even een catheter erin zegt de dokter dan. Op mijn afdeling werken voornamelijk mensen die daar niet bekwaam meer in zijn. De meeste, incl ik, hebben nog nooit een man gecatheteriseerd.

**Geplaatst**: 27-04-21 13:27

Geplaatst: 27-04-21 13:27

Napie schreef:
Sommige van jullie verhalen zijn echt vreselijk en ik wens iedereen dan ook heel veel sterkte. Aan de andere kant: zo gaat het natuurlijk al jaren in de zorg. Vrije dagen zijn al jaren geen 100 procent zeker vrij zijn. Drie weken vakantie in de zomer? Vergeet het maar. Ik heb nu 5 dagen vrij. Echt een zeldzaamheid. Ik heb al twee oproepen om hulp kunnen negeren maar het is wel lastig. Het liefst gooi ik die app uit maar ik voel me bijna schuldig dat ik thuis zit. Op onze afdeling is het ook onbehoorlijk druk. Niet zo zeer Corona trouwens. Ik werk op verloskunde en neonatologie. We liggen continu vol de laatste tijd en standaard hebben we er ook twee opnames tussen liggen van een andere afdeling. Die nemen ontzettend veel tijd in beslag. Kan je het voorstellen? Ligt er een man opgenomen tussen de kraamsuites die niet kan plassen. Doe maar even een catheter erin zegt de dokter dan. Op mijn afdeling werken voornamelijk mensen die daar niet bekwaam meer in zijn. De meeste, incl ik, hebben nog nooit een man gecatheteriseerd.

Ik snap je hoor. We kiezen elk onze richting en bouwen daarin onze ervaring op. Wij krijgen al wel eens vrouwen die pas bevallen zijn en dat is ook voor ons heel onwennig. En wij hebben dan nog het geluk dat onze vroedvrouwen de postnatale zorg op zich nemen. Kinderen is ook zo'n dingetje dat buiten onze comfortzone zit. En dan is er nog een verschil tussen een 17-jarige en een 15-jarige. Zodra een kind 15 is, mag het opgenomen worden op een volwassenen afdeling, dus ook op onze IC. In de praktijk sturen we ze door naar een ziekenhuis waar er meer ervaring is, nu kunnen ze dus wel bij ons terecht komen. 1 van de artsen zei dat er deze golf een meisje van 15 op de rand van een IC opname bij ons gezeten heeft ten gevolge van covid. Gelukkig is het niet zover gekomen, mag er echt niet aan denken.

Het maakt niet uit waar je nu werkt in de zorgverlening, het is voor iedereen zwaar.

@ DuoPenotti: dankje, het is echt zo'n gemis en ik ben mega boos op mezelf. Mijn katje kwam pas een 3-tal dagen door het kattenluik en dan nog enkel als we hem aanmoedigen. Dacht stom genoeg dat ie nog niet alleen naar buiten ging, waardoor ik het luik niet had afgesloten. Zal me daar nog heel lang schuldig over voelen.

**Geplaatst**: 27-04-21 13:44

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 27-04-21 13:44

Als je alles van te voren wist...
Ik kan heel gemakkelijk zeggen niet schuldig voelen. Doe je toch. Zou ik ook doen. Maar eigenlijk is het niet eerlijk naar jezelf toe.
Je wilde het beste voor je poezen vriendje. Dat is helaas anders gelopen. Ja soms was een glazen bol wel handig....

**Geplaatst**: 27-04-21 17:43

Geplaatst: 27-04-21 17:43

SVRL, ik denk dat het voor jou tijd is om op de rem te gaan staan en voor jezelf te kiezen. Je laatste post is zo herkenbaar. Ik voelde me net hetzelfde voor ik halfweg mei op het werk mijn pedalen verloor. Ik heb mezelf enorm moeten forceren om een dementerende, agressieve man geen koekje van eigen deeg te geven. Ik zag mezelf in staat om hem door de gang te katapulteren naar de woonkamer aan de andere kant. Dat heb ik niet gedaan, ik heb doorgebeten, mijn shift gedraaid en thuis ben ik ingestord.

Het is GEEN schande om nu even alles op stop te zetten. Niemand heeft er baat bij dat je doorbikkeld. Je collega's niet, je patiënten niet en jij zeker niet. Hiervan ga je niet op 2-3 weken tijd bekomen als je dit volhoudt tot juli. Want dat is nog 2 maanden van dit soort ellende bovenop hoe je je nu al voelt. Aankijken hoe mensen binnenkort verlengde weekendjes weg gaan. Op terrassen zitten pintelieren. In grote groepen in de tuin feestjes houden en proosten voor de foto, terwijl jij diegene mag bijeen vegen die tijdens datzelfde feestje de maatregelen onder de mat vegen.

**Geplaatst**: 27-04-21 21:22

Geplaatst: 27-04-21 21:22

Lieve TS, ik werk niet in de zorg en toch wil ik hier mijn verhaal kwijt. Begin dit jaar ben ik weggelopen van mijn partner (16j relatie) en terug naar mijn ouders gegaan. Kort daarna ben ik ondanks alle adviezen naar mijn werk gegaan om te ‘voelen’ hoe het zou gaan. Ik ben niet verder gekomen dan het kantoor van mijn teamleider waar ik heb gevraagd om tenminste 1 week rust. Ik ben nu een ruime 4 maanden verder en ik kan niks. Opstaan, douchen en ontbijten leveren innerlijke discussie op: geen zin, geen fut, te moe. Na vier maanden nog steeds hetzelfde liedje. Ik ben totaaaaal afgeknapt op mijn werk en welke sociale activiteit dan ook: een burn-out.

Nogmaals, ik werk niet in de zorg. Ik heb zo waanzinnig veel respect voor jullie en ik zou zó graag mijn steentje bij willen dragen, echt waar. Echter bestaat het steentje dat ik bijdraag de afgelopen 14 maanden uit thuis blijven en zo min mogelijk contacten hebben (alleen de hoogst noodzakelijke). Toch blijf ik het gevoel hebben dat ik iets goed te maken heb uit naam van mijn minder voorzichtige medemens. In de maatschappij waar ik nu in leef (NL) hoef en wil ik niet zo nodig meer leven, wat een hoop egoïsten hebben we er (helaas) tussen zitten zeg, ik schaam me voor mijn medemens.

Ik heb altijd groot respect gehad voor de mensen zie werken in de zorg (en andere hulpdiensten), ga er maar aan staan! Laat staan hoe het nu is voor jullie allen. Nogmaals, een diepe buiging van mij voor jou en jouw collega’s.

Dit bericht is wat offtopic, toch wil ik mijn steun aan jou, TS, en alle zorgprofessionals kwijt.

**Geplaatst**: 27-04-21 22:13

Geplaatst: 27-04-21 22:13

Off topic is wat mij betreft niet erg Amyll. Ook de stap zetten om na zestien jaar een relatie te beëindigen kan soms veel moed en kracht vergen.
Ik deel jouw respect voor de zorgmedewerkers en waardeer het dat je dit hier wil uitspreken, ook al zit je zelf nu ook niet voor een eenvoudige opgave.
Ik wens je veel wijsheid en sterkte! :knuffel:

**Geplaatst**: 27-04-21 22:29

Geplaatst: 27-04-21 22:29

Nikass schreef:
Off topic is wat mij betreft niet erg Amyll. Ook de stap zetten om na zestien jaar een relatie te beëindigen kan soms veel moed en kracht vergen.
Ik deel jouw respect voor de zorgmedewerkers en waardeer het dat je dit hier wil uitspreken, ook al zit je zelf nu ook niet voor een eenvoudige opgave.
Ik wens je veel wijsheid en sterkte!

Mijn post is niet helemaal helder geweest vrees ik, ik ben nog met mijn vriend, alleen ben ik begin dit jaar van àlles weggerend en ben terug gegaan naar mijn basis: mijn ouders, in mijn ouderlijk huis, in mijn (puber)slaapkamer. Daar heb ik de kans en ruimte om tot mezelf te komen, een soort van ‘harde reset’ maar dan voor mensen

iets wat ik wèl heb kunnen doen met/ in mijn burn-out, ik vrees dat heel veel mensen dat niet zomaar (of zo makkelijk) kunnen.

**Geplaatst**: 27-04-21 22:58

Geplaatst: 27-04-21 22:58

Varekaj schreef:
Heel veel respect voor jullie doekenbas

Ik ben vorige week ook even met verstomming geslagen. Zowel door eigen bewoners als door een verhaal uit het ziekenhuis.
Een bewoner had bezoek en was ermee in onze grote tuin gaan zitten. Zonder mondmasker en zonder afstand (nochtans verplicht vanuit ons WZC) naar elkaar of naar anderen. Er werd door personeel opgepikt dat de bezoeker covid-positief zou zijn. Directie vraagt na, ja inderdaad ik ben positief zegt die persoon. Het uiterst dringende verzoek om masker op te zetten en het terrein te verlaten volgde natuurlijk.
Dat is uiteindelijk een gigantische tirade geworden door de bewoner en bezoeker, omdat zij beiden gevaccineerd zijn en positief testen dus geen enkel risico meer inhoud volgens hen. En dat de rest van de wereld, de niet-gevaccineerden, maar moeten blijven waar ze horen: binnenshuis. En dat Corona inderdaad ook koeiekak is "want ik ben er helemaal niet ziek van".
Er komt voor deze bewoner een bezoekverbod (er zijn nog soortgelijke zaken gebeurd in het verleden, de maatregelen/sancties toen werden evenmin gerespecteerd).

In het lokale ZH is het tegenwoordig ook trend dat mensen die er opgenomen zijn op eigen verantwoording naar huis gaan op het einde van de week (donderdag of vrijdag) familiefeest bijwonen en dan kort nadien (zondag of maandag) via spoed terugkomen "ja gaat toch niet zo goed". De klachten zijn dan altijd hartklachten, valproblematiek etc. Reden tot opname, maar (bewust?) nooit Corona gerelateerd uit angst dat het ZH ze dan zou weigeren. Al kan een spoeddienst dat sowieso eigenlijk niet.
Worden ze ginds ook stilletjes aan moedeloos van.

Ik kan niet meer op 2 handen tellen hoe vaak ik de afgelopen maanden in onze reguliere werkzaamheden de arts heb moeten bellen om een behandeling of operatie uit te stellen omdat de patiënt in kwestie klachten bleek te hebben. En woest dat ze dan worden! Jij hebt het recht niet om mijn operatie af te zeggen, ik heb alleen wat verkoudheidsklachten ik ben niet ziek. Ben je nou echt ZO arrogant dat je niet wil begrijpen hoeveel mensen je blootstelt aan de risico’s? Dat je jezelf dat risico wil opleggen, be me guest daar maak ik me niet meer druk over, maar mijn (vaak nog ongevaccineerde) collega’s moeten jou opereren en bewaken... ik kan er echt niet bij.
Of inderdaad bezoek, gisterenavond nog bij mijn nieuwe COVID opname, partner moet in thuisquarantaine, ja maar ik kom morgen wel zijn spullen brengen hoor. Nee dat kom je niet, blijf in hemelsblauw thuis. Patiënt had overigens ook nog gewoon 3 dagen op de bouw gewerkt met zen klachten want tja positief kon ie vast niet zijn

**Geplaatst**: 28-04-21 08:00

Geplaatst: 28-04-21 08:00

Sorry Amyll! Maar toch fijn denk ik? Dat jullie nog bij elkaar zijn?

Wat hebben mensen zich gisteren op Koningsdag weer ontzettend misdragen. Het is toch onbegrijpelijk, hebben die geen verstand??

**Geplaatst**: 28-04-21 08:01

Geplaatst: 28-04-21 08:01

Wij hadden een bewoner waarvan de familie positief was en die kwamen doodleuk op bezoek. Was nog voor de vaccinaties begonnen waren. Tegen het personeel zei die dat de vermoeidheid kwam ivm nachtdiensten. OK, kan prima, we wisten dat dat iemand was die ook in de verpleging werkte elders.
Krijg je dan nadien van een andere bewoner en familie, die blijkbaar een collega was van betreffende persoon, te horen dat die al 3 weken thuis zat ivm positief voor Corona. En bij confrontatie het nog doodleuk toegeven ook. Dat was toch ook heel even fikse paniek in de tent, want dementerende bewoners en daar werden door de bewoners amper mondmaskers gedragen (zitten vaak al te ver in hun dementie om het te begrijpen).

**Geplaatst**: 28-04-21 08:45

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 28-04-21 08:45

@Amyll,dankje en ook voor jou heel veel sterkte.

@Varekaj, lief dat je je zorgen om me maakt, maar het gaat wel met me. Ik denk dat ik de rest van mijn leven mijn kleine Tango dankbaar ga blijven voor de rust die hij mij de afgelopen maanden gegeven heeft. Hij had hier minstens 15 jaar moeten rond lopen. Hoe zo'n klein beestje zich heeft kunnen ontpoppen tot mijn mentale stabilisator is echt te speciaal om goed te kunnen verwoorden. Hij is er niet meer, maar ik ben vast van plan om zijn geschenk, de kracht die hij mij gegeven heeft, vast te houden. Dus blijf ik gewoon aan boord en ik zal wel zien hoe het verder loopt. Uiteindelijk is er na regen toch altijd zonneschijn, niet?

Wat het samenscholen betreft, ook hier is daar weinig begrip voor. Ik snap ook niet waarom mensen met symptomen of positief zonder symptomen toch nog naar zorg behoevende mensen willen gaan. Wij hebben onlangs nog een outbreak gehad op een oncologie afdeling. Tegen de tijd dat men daar achter kwam, waren er al bezoekers besmet geraakt, die op hun beurt weer andere mensen in hun omgeving besmet hebben. Ik denk dan ook dat we best nog wel even zoet gaan zijn met branden blussen.

**Geplaatst**: 28-04-21 19:00

Geplaatst: 28-04-21 19:00

Als ik de mensen op tv zie, voor wie shoppen en op een terrasje zitten het belangrijkste in het leven lijkt, al dan niet ten koste van anderen, voel ik me steeds meer een aliën.
Ik begrijp mensen gewoon niet -O-

Het is best cynisch, want ik heb altijd veel begrip voor mensen die vanwege een moeilijke opvoedingssituatie/
problematische omstandigheden een delict plegen. Dan doel ik op daklozen die een diefstal plegen, dat soort dingen. Die mensen begrijp ik nog wel enigszins. Maar de types "holladiee lang leve de lol - wat interesseert de ellende in de ziekenhuizen mij" die komen echt van een andere planeet dan ik. Ik wil denk ik nooit meer iets met dat soort mensen te maken hebben. Ook niet "na" corona.

**Geplaatst**: 28-04-21 19:09

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 28-04-21 19:09

Idd Nikass, ik begrijp het ook echt niet.
Ik vraag me ook echt af wat voor leven die mensen hebben.
Hebben ze al eens echt wat meegemaakt in het leven en willen ze daarom elke dag vieren, of zijn het juist mensen die nog nooit wat hebben meegemaakt en daarom zo dom en verwend zijn?

**Geplaatst**: 28-04-21 19:31

Geplaatst: 28-04-21 19:31

Het is denk ik het egoïsme van de mens en het sussen van hun geweten want ze letten wel op, of de winkelier let wel op of in de supermarkt is het ook druk. Alsof omdat het ergens druk kan zijn waar een ieder noodzakelijk moet zijn het goedmaakt om dan ook op andere plekken het druk te maken.
Heb vandaag vol verbazing naar de lange rij staan kijken bij de Action ( ik werk er tegenover)
Dan zijn er nu ouderen die vinden omdat ze gevaccineerd zijn ze geen mondkapje meer ophoeven en afstand houden is ook niet meer nodig.

Hoop dat het niet nog erger wordt voor de zorg maar hou mijn hart vast.

**Geplaatst**: 28-04-21 19:59

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 28-04-21 19:59

Fijn om te lezen dat er lotgenoten zijn. Ik ben een 22-jarige stagiaire op een afdeling in een perifeer ziekenhuis, met ook een stukje cohort voor de covid. Over 2 maanden ben ik mbo-verpleegkundige en na deze stage heb ik besloten dat ik de covid-periode ga "uitzitten" op de hbo-verpleegkunde. Ik kies met mijn hele hart voor de zorg, maar absoluut niet voor covid en alles wat daarbij komt kijken. Er gaan meer mensen dood dan me lief is, ze gaan weg in lijkzakken waar ik nachtmerries van krijg (letterlijk), ze liggen doodziek in bedden, gedoe met families, bezoek wat ons niet respecteert en als kers op de taart kom ik op stal om te ontspannen na een dag in pak voor zieke mensen te hebben gezorgd om daar wijs gemaakt te worden dat covid niet bestaat. Ik vond het al zwaar, maar nu we een kleine uitbraak op de afdeling hebben gehad is het alleen maar zwaarder en is mijn emmertje overstroomd. Ik kijk niet naar het nieuws of persconferenties, want ze maken me helemaal gek.
Dus ja, ook ik verlang enorm naar het post-covid tijdperk. Of nog liever: de tijd voor covid, want ik vraag me af of we ooit nog zo zorgeloos kunnen worden als toen.

**Geplaatst**: 28-04-21 20:28

Geplaatst: 28-04-21 20:28

Wat ik me afvraag hè, is er iets wat ik als niet werkend in de zorg kan doen voor de mensen die in de zorg werken?
Ik bedoel, iets kleins, maar om ze een hart onder de riem te steken. Kunnen we bijvoorbeeld kaartjes/bloemen oid naar ziekenhuizen sturen? Waarheen dan het beste?
Misschien moet ik dat niet in dit topic vragen aangezien hier juist veel zorgmedewerkers zijn... (maar waar wel?)
Kunnen niet in de zorg werkenden die wèl solidair willen zijn, ergens hun krachten bundelen en de zorg dit laten zien?

**Geplaatst**: 28-04-21 20:39

Geplaatst: 28-04-21 20:39

Nikass schreef:
Wat ik me afvraag hè, is er iets wat ik als niet werkend in de zorg kan doen voor de mensen die in de zorg werken?
Ik bedoel, iets kleins, maar om ze een hart onder de riem te steken. Kunnen we bijvoorbeeld kaartjes/bloemen oid naar ziekenhuizen sturen? Waarheen dan het beste?
Misschien moet ik dat niet in dit topic vragen aangezien hier juist veel zorgmedewerkers zijn... (maar waar wel?)
Kunnen niet in de zorg werkenden die wèl solidair willen zijn, ergens hun krachten bundelen en de zorg dit laten zien?

Waardering krijgen vanuit de samenleving is fijn, in de eerste golf werden we overladen met acties van particulieren en bedrijven die ons bloemen, taart, worstenbroodjes, chocola en weet ik het gaven. Zoveel dat ik soms wat ongemakkelijk van werd, want ik deed toch gewoon mijn werk? Iedereen was zo vol lof en dankbaarheid.
Nu zijn we op een punt dat bloemetjes en taart leuk zijn, maar het lost niks op....
jezelf aan de maatregelen houden, en anderen in je omgeving ook proberen iets van het gezonde verstand te laten gebruiken. En je het liefste ook nog laten vaccineren... maar dat is iedereen zijn eigen keuze natuurlijk.
Maar als iedereen eens na zou denken voor ze gingen handelen... dan zou ik al een gelukkig mens zijn!

**Geplaatst**: 28-04-21 20:50

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 28-04-21 20:50

Ik heb diep respect voor de mensen in de zorg en tegelijkertijd snap ik de mensen ook die “ veilig “ een paar uurtjes op het terras zitten of nieuwe schoenen gaan kopen. De besmettingen komen niet uit die hoek anders hadden we bijna allemaal Corona gehad want bijna iedereen komt in de supermarkt. Waar ik wel ziek van word zijn de anti Corona acties, politici die niet in Corona geloven en hun achterban ophitsen zoals Baudet. Jongeren die door de week feestvieren en in het weekend naar pa en ma gaan en een cadeautje meenemen, mensen die positief zijn en gewoon aan het werk gaan of gewoon helemaal niet testen bij klachten, daar kan geen opschalen in de zorg tegenop.

**Geplaatst**: 28-04-21 21:15

Geplaatst: 28-04-21 21:15

Ja als iedereen het veilig doet valt het wel te overzien, maar dat is nou juist het probleem...

**Geplaatst**: 29-04-21 08:15

Geplaatst: 29-04-21 08:15

nuscaniels schreef:
Het is denk ik het egoïsme van de mens en het sussen van hun geweten want ze letten wel op, of de winkelier let wel op of in de supermarkt is het ook druk. Alsof omdat het ergens druk kan zijn waar een ieder noodzakelijk moet zijn het goedmaakt om dan ook op andere plekken het druk te maken.
Heb vandaag vol verbazing naar de lange rij staan kijken bij de Action ( ik werk er tegenover)
Dan zijn er nu ouderen die vinden omdat ze gevaccineerd zijn ze geen mondkapje meer ophoeven en afstand houden is ook niet meer nodig.

Hoop dat het niet nog erger wordt voor de zorg maar hou mijn hart vast.

Het is geen egoisme. De meeste mensen weten niet hoe het is om in de zorg te werken, kennen geen mensen die Covid hebben of hebben gehad of kennen mensen die Covid hebben gehad met maar heel weinig klachten. Geldt ook voor mezelf, mijn vriend heeft Covid gehad maar is er bijna niet ziek van geweest. De mortality rate is ook heel laag, wie ziek wordt is een loterij (forumkennis, man aan de chemo, wordt niet ziek, vrouw fit en gezond, wordt erg ziek). En dan wordt ineens je leven compleet beperkt, je hebt geen leuke vooruitzichten meer, je mag niets, je mist je vrienden, nu al meer dan een jaar. En dan mag je eindelijk weer naar de winkel en het is meivakantie. Ok met afstand en mondkapje, maar je mag. Net als de terrassen. Gister zat hier, in het buitengebied, het terrassje van het restaurant ook bommetje vol. Probeer daar eens wat begrip voor te hebben. Niet iedereen weet hoe erg het is in de zorg, ze zien het niet, dan is het een ver van je bed show. Ik doe er niet aan mee, maar heb er wel begrip voor. Voel die uitzichtloosheid ook, geen leuke dingen in het vooruitzicht. Dus ik snap het wel. Maar denk ook, mensen krijgen antistoffen, laat ze maar ziek worden want de meesten worden niet erg ziek en hebben dan antistoffen wat ze beschermd. Dat neemt niet weg dat ik jullie in de zorg ook heel goed snap, ik ga dus niet op een terras zitten of in de rij voor de winkel.