Een aantal maanden geleden beluisterde ik één van "De laatste getuige" boeken, in dat geval die van Louis Boeckmans, geschreven met de hulp van Pieter Serrien.

Wie ze niet kent - deze boeken gaan over WOII. Louis Boeckmans zat oa in het Fort van Breendonk, en is dus een getuige van de horror van WOII.
Eva Fastdag ging als Laatste getuige ook in zee met Pieter Serrien. Ik kan de boeken enorm aanraden, maar ze hakken er wel in hoor...

WOII is altijd al een passie van mij geweest. Vanuit alle invalshoeken - die van degenen die in concentratiekampen zaten, de "gewone burger" die met de oorlog moest leven, maar ook die van de bezetter, de kampcommandant, enzoverder.

Bij het beluisteren van Louis' boek kwam ik er achter dat zijn kleindochter rondleidingen geeft in het Fort van Breendonk. Dat is 10 minuutjes van hier. Ik ben er al eerder geweest, maar dacht toen "dat voegt toch zooo veel meer toe aan een bezoek daar, als je een rondleiding van haar zou kunnen krijgen?" Dus ging ik googlen. En kwam ik tot de hele gave ontdekking... dat ik me kan aanmelden voor de opleiding om daar zélf gids te worden!

Helemaal hyper dook ik nog meer dan anders in de boeken en audioboeken. Mijn passie werd een obsessie. Natuurlijk schreef ik me in voor de opleiding. Ik wil zowel in het Nederlands als in het Engels rondleidingen gaan geven. Dat kan, maar ik moet de opleiding wel taal voor taal volgen, niet tegelijk

Tijdens mijn zoektocht naar meer kennis kwam ik er achter dat mijn overgrootvader gestorven is in een concentratiekamp. In Gross-Rozen te Polen. De zoektocht naar zijn levensverhaal beschrijf ik in een ander topic, en is heel intens. Ik ben een gevoelsmens, en heb al vaak lopen huilen bij wat ik te horen/lezen krijg. Niet alleen bij de info over mijn overgrootvader (stel je dit voor - ik heb labo resultaten van hem van Auschwitz te pakken gekregen... slik), maar evengoed van "vreemden".

Het hakt er bij mij dus wel in. Maar ik vind het zooo interessant, en zo belangrijk ook! Het zou echt een droom zijn die uitkomt, als ik hier mensen iets over kan bijleren!

Natuurlijk is er het Covid-beestje. Dus de opleiding ging misschien wel, misschien niet door.

Gisteren kreeg ik dé mail.
Eind oktober start ik met mijn opleiding!!

Ik vind het zo spannend. Ik kijk er ontzettend naar uit.

Ik vind het super belangrijk dat deze kennis niet verloren gaat. Dat mensen zich bewust blijven van de holocaust, en van wat er kan gebeuren als men de andere kant opkijkt. Wanneer geschiedenis vergeten wordt, loopt men het risico op herhaling.

In tussentijd ben ik me blijven inlezen. Over de oorlog in het algemeen, maar Breendonk in het bijzonder. Ik ben er dus wel klaar voor, denk ik, maar hoop nog veel meer te mogen bijleren.

Na de opleiding volgt een examen. Als ik slaag, mag ik rondleidingen geven. Hoe ontzettend gaaf is dat...
Ik voel me er heel nederig onder, vind het een gigantische eer...

Eigen foto's van mijn laatste bezoek aan Breendonk:

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

Jeetje wat interessant! Ik heb me er nooit in verdiept maar vind het wel altijd interessant! Wat leuk dat je dit gaat doen! Heel veel succes!

Wat gaaf! Kan je je titel nog aanpassen? Het is Ik word zonder -t.

Op de valreep is het nog gelukt, dankjewel!

Gaaf zeg, het fort meteen op mijn To Do lijst gezet

Wat mooi dat je dit mag doen! Ik heb jouw andere topic ook gevolgd en ik snap ook wel dat dit een extra lading voor jou heeft. Heel veel plezier en succes met de opleiding!

(en het fort staat bij deze ook op het lijstje om te bezoeken )

Wat een fijne update! Het is dat het voor mij wat ver is, anders zou ik zoiets ook zeker nog overwegen om te doen.

Ik ga zeker een keer bij jou langs komen dan voor de toer, want ben zelf nog niet in Breendonk geweest. Maar alles van WOII is inderdaad heel boeiend en beklijvend.

Ik heb het geluk dat het bijna in mijn achtertuin ligt Fort van Bornem is nog dichterbij, dat is 5 minuutjes wandelen voor mij.

Ik zal jullie laten weten hoe de opleiding verloopt en wanneer ik examen mag doen. Als ik dan geslaagd ben, kunnen jullie idd een rondleiding van mij krijgen

De ultieme droom hier is om het traject van mijn overgrootvader af te leggen. Met een beter einde weliswaar.. Zijn geschiedenis geeft deze opleiding voor mij idd een extra lading. Ik kreeg gisteren nog een heel lief appje van mijn peter - overgrootvader zou trots op me zijn zei hij. Hij zat in het Belgische leger en het verzet.
Dat is gedeeltelijk ook waarom ik het doe - het maakt deel uit van mijn geschiedenis, en ik wil niet dat die verloren gaat. Daarbij vind ik dat de wereld mag niet vergeten wat voor verschrikkelijke dingen er gebeurd zijn.

Gaaf zeg! Succes!

Gaaf!

Ik ben in het fort van Breendonk geweest en vond dat een erg heftige ervaring. De gruwelen maar ook.. Het contrast. Want het fort zelf is ja... Mooi. Prachtige gronden om de gebouwen heen... Als er niet zulke verschrikkelijke dingen gebeurt waren zou het om een heel ander iets bekend kunnen staan.

En bij de plaats waar gefusilleerd werd... Toen wij daar waren (en dat is blijkbaar altijd zo) lagen daar hele kleurrijke bloemen... Dus je hebt op die plek, deze grijze sombere omgeving.. Letterlijk alles in en rond dat gebouw "huilt". Je voelt die drukkende sfeer ook. En te midden van die verschrikkelijke, grauwe plek, liggen prachtige, levende, kleurrijke bloemen die dat sprankje hoop lijken te symboliseren. Er waren heel veel momenten in breendonk die me tot in mijn diepste raakte. Ik krijg nog steeds tranen als ik er aan terug denk. Het is onmogelijk voor te stellen dat mensen dat hebben moeten doorstaan.. Het is onbegrijpelijk dat er mensen waren die dit anderen konden aan doen...

Ik vind het vooral fijn dat ook jongeren die geschiedenis nog weten te waarderen en ertoe bij willen dragen dat het allemaal bewaard kan blijven. Zeker voor schoolbezoek is dat toch ook weleens confronterend voor die jeugd, dat het dichterbij kan zijn dan ze denken ipv enkel een grijze ouwe sok die zo'n uitleg doet.

Ik heb het meeste bang voor jeugd die geen respect toont.. Spreken in het openbaar ed vind ik helemaal niet eng, zeker niet als het gaat over iets waar ik echt gepassioneerd over ben. Ik kan sociaal zijn haha. Maar ik hoop maar dat de groepen die niet uit zichzelf komen maar bv door een schooluitstap daar belanden toch interesse en respect kunnen opbrengen voor het onderwerp. Ik snap best dat niet iedereen zich interesseert voor de oorlog, geschiedenis, de holocaust ed, maar ik hoop wel op respect voor het verleden. Al denk ik wel dat de omgeving dit automatisch afdwingt, het is zoals Ayasha beschrijft best somber. Je voelt de pijn daar. Dus ik denk wel dat het goedkomt wat betreft respect tonen, ook al heeft niet iedereen interesse in het onderwerp

LWDaisy: Ik weet niet of dit helpt. Maar voor ons was dit een schooluitstap. Wij waren een uitzonderlijk moeilijke klasgroep uit een school die bekend stond om het feit dat daar alles zat wat in de rest van Limburg niet meer welkom was op scholen. Maar in Breendonk waren wij stuk voor stuk voorbeelden. Zodra je die poort binnen gaat drukt er zo'n ijzige kou op je dat je vanzelf in bind. (en het was 35°C toen wij gingen overigens dus dat had niets te maken met het weer.)

Bij die wat niet geïnteresseerd waren werd de interesse vanzelf gewekt door onze gids omdat het "persoonlijk" gemaakt werd. Het was geen gewone geschiedenis van het romeinse rijk, er waren foto's van mensen, met namen, veelal van onze leeftijd (de foto's in de 1e kamer van de jongens die in opstand gekomen waren en daarbij het leven gelaten hebben bv waren voor een groot deel onze leeftijd.) Overlevers van die gruwelen. Het was geen "ver van je bed show" maar het voelde als veel te recent. Niemand van onze klasgroep (wij waren eigenlijk drie klassen in 1 groep) gaf nog een kick om die reden. En wij waren echt etters. Er ging op normale dagen geen dag voorbij zonder een gevecht bij ons.

Je kan het persoonlijk maken door bijvoorbeeld cijfers concreet te maken. Als 1/3 op levend transport ging, dan moet 2/3 opzij gaan staan. "Zeg maar dag tegen elkaar".

Indien mensen onder elkaar selectie moesten maken onder dwang van de bezetter: pak er een paar uit de groep en laat hen maar kiezen. Wie gaat er naar de dodenplaats en wie naar het werkdeel, en op wie gaan ze experimenteren.
Wetende dat ze daarmee anderen hun doodvonnis tekenen.


Je kan het doortrekken naar de huidige oorlogen: martelkampen van de Taliban, de kindsoldaten in Afrika, Korea, China, Guantanamo ....

er werd geen gedag gezegd. Ze werden gewoon gescheiden in vrouwen, kinderen en mannen. Tweelingen gingen per definitie voor experimenten.
volwassenen die reeds te zwak waren om te werken gingen naar de gaskamers of werden dood geschoten. Ook onder de kinderen werd er gewoon geselecteerd. Niks gedag.... Cijfers maakte het niet persoonlijk in die rondleiding. Wel de foto's, de namen en de feiten. Namen die de gevangenen kwijt waren zodra ze de poort betraden. Redelijk naar het einde van de rondleiding brengen ze je naar de paardenstal. Onze gids vroeg ons of ons iets op viel... De paarden hadden elk een stal/stand met een naam er boven.... Waar de mensen dus elke vorm van identiteit afgenomen werd en slechts een nummer werden. Hadden de paarden gewoon namen.

breendonk was "officieel" een "doorgangskamp" Maar wel één van de gruwelijkere doorgangskampen. In feite was het doel van breendonk een "tijdelijke opvang" om te beslissen wie waar heen ging maar in praktijk was het dus ook simpelweg een werk/concentratie kamp waar heel veel folteringen en doden ter plaatse gevallen zijn ondanks dat dat niet het "doel" was van een doorgangskamp. In en beginne waren het hoofdzakelijk joden maar naar het einde toe werden er ook soldaten in gestoken die Duitsland verraden hadden op één of andere manier (in de ogen van de hogere heren dan dus.).

Nog een interessant feit is dat de bemanning van de kampen niet "opgelegd" was zoals velen proberen te verdedigen. Maar vrijwillig. De mannen die de kampen "runde" zaten daar omdat ze daar wilde zitten. Ze functioneerden met te weinig "toezicht" om daar mensen te zetten die er niet wilde zijn.

De Vlaamse SSers waren imo nog wel het ergste...

Ik heb veel boeken over Breendonk, zowel van overlevenden als over de processen na de oorlog over de beulen van Breendonk.

Persoonlijk zal het voor mij sowieso wel zijn. Ik vind het heel "handig" om te kunnen linken naar mijn overgrootvader, die overigens niet Joods was, maar dus wel in een uitroeingskamp belandde. En stierf.

Bedankt voor jullie tips, ik denk dat het idd wel een hele goeie is om de groep ter illustratie op te splitsen in 1/3 dat "blijft leven" en 2/3 niet! Oma's en opa's, jongere broertjes en zusjes, het overgrote deel van de mama's, ... zou per direct worden afgevoerd, omdat zij niet zouden kunnen werken. Tweelingen was idd ook zo'n ding, die mochten mee om experimenten te ondergaan, en overleefden het veelal niet. Indien wel, met ernstige gezondheidsproblemen.

Ik werk als huishoudhulp, één van mijn klanten is nu op pensioen maar was daarvoor leerkracht. Zij nam jaarlijks haar klas mee naar Breendonk. Zij wist me ook al te vertellen dat zelfs de grootste etters heel klein worden daar, en dat ik dus niet veel kans loop om me boos te moeten maken over gebrek aan respect.

Dat de paarden wél namen kregen, en de gevangenen gewoon een nummer, is idd kei hard he.
*Graaft tussen foto's...*
[ img ]

Dat dag zeggen was sarcastisch maar dat is misschien niet goed doorgekomen

Hoe dan ook, het blijft een imposante plek en het is een fijn idee dat ook jongeren de gruwel daar niet willen laten vergeten, maar de mensen eraan herinneren dat we zulke dingen niet meer willen laten gebeuren.
Een gids die met passie over zijn onderwerp spreekt blijft vaak veel beter hangen dan iemand die maar gewoon een verhaaltje aframmelt.

Leuk! Wij gaan elk jaar met onze vijfdejaars naar Fort Liezele en naar Breendonk, wie weet zien we elkaar daar ooit nog.

Gefeliciteerd en wat interessant!
Heel veel succes


Breendonk ken ik niet.
Ik vanavond eens googlen.

Het is zeker de moeite waard hoor!

Wie zou willen langskomen - draag aub warme kledij. Het is daar ijskoud. Ik ben in februari geweest, en had een warme jas aan, handschoenen, muts, sjaal, Uggs aan mijn voeten, en dat was lang niet voldoende.

Kan je je voorstellen hoe koud de gevangenen het destijds hadden.. Brr...

@Balte ooh leuk, jij kent het Fort goed dan!

@Varekaj ik hoop dat ik het op die manier kan overbrengen. Het is iets wat mij altijd al enorm geboeid heeft, maar het is wel gek om vol passie over zoiets zwaar te gaan praten. Maar ik ga er vanuit dat ik vanzelf wel een evenwicht vind daarin

Redelijk, vaak moet ik maar een halve dag mee als begeleider en ze wisselen af, een deel van de vijfdes doet Liezele in de ochtend en Breendonk in de namiddag, het andere deel omgekeerd. Ik zit vaak in de groep die in de ochtend Liezele doet en moet dan in de namiddag in het zesde gaan lesgeven.
Stiekem vind ik dat niet zo erg, want ze rijden met de fiets van Bornem naar Breendonk en die hellingen...
Hoewel in me de laatste keer Breendonk als enorm impressionant herinner.

Update!

Gisteren mijn opleiding gehad, wat ontzettend interessant!
Ik kijk er SUUUPER hard naar uit om dit te mogen doen, ik vind het enorm belangrijk om geschiedenis levend te houden en voel me vereerd hier aan deel te mogen nemen.

Halfweg december leg ik een proefexamen af; 1 maand later het echte examen.

Ondertussen krijg ik gratis onbeperkt toegang tot het fort (en het archief!), dus ik weet wat te doen haha. Vind het heel spannend, het is echt een droom die uitkomt! Ik heb telefoonnummers uitgewisseld met een medekandidaat, we hebben afgesproken een paar x samen te gaan en op elkaar te oefenen


[ img ]

Wat gaaf zeg!!

Wat gaaf!! Leuk dat je ons op de hoogte houdt hiervan ook!

Wauw dat klinkt echt als een uitgelezen kans…

Hebben jullie dat ook, dat hoe meer je leest, hoe meer je nog wil gaan bezoeken? Denk dat ik aan een half jaar nog niet eens genoeg heb om alles op mijn gemak te gaan bekijken.

Dit fort staat namelijk ook al een hele tijd om mijn lijstje, maar het is helaas wel een stukje rijden.