Vandaag meegemaakt dat mensen bij de arts vragen of ze voor mogen.

De orthopeed waar ik heen ga ivm rug klachten doet ook aan acupunctuur etc.
Er zitten 2 dames aan de balie.
1 voor de nieuwe afspraken en regelen dat de mensen in de wachtkamer naar de behandelkamer gestuurd worden.
1 die de mensen in de wachtrij helpt.
Oftewel officieel is er 1 rij.
Dus we staan met 6 man in de rij te wachten.
Gaan 2 dames achter mij zich storen dat ze netjes moeten wachten

Ja maar ik hoef alleen voor acupunctuur en moet alleen aanmelden.
Ze zijn met z'n 2en bij de aanmelding.
Mag ik voor want de rij rechts is voor acupunctuur.
Waarom ik netjes antwoorde, ik moet ook naar de acupunctuur dus u zult net als mij netjes moeten wachten

Ik vraag het nooit zelf maar wordt met een enkel artikel vaak wel voorgelaten.
Zelf laat ik mensen ook voor gaan als ze weinig hebben BEHALVE als ze al staan te zuchten en kreunen dat er zo weinig kassa's open zijn enz. dan laat ik ze fijn wachten met m'n volle kar

Ik wacht altijd netjes op mijn beurt. Tegenwoordig altijd zelfscan in de supermarkt, maar stond daar laatst ook in de rij .

Vorig jaar een keer een oudere mevrouw met maar 2 artikelen die vroeg of ze voor mocht. Gezien de omstandigheden mocht dat wel van mij. Mevrouw legt haar spullen op de band en komt 3 tellen later haar man aanzetten met een halve kar vol boodschappen die er dus ook nog "even" bij moesten. Klaar, ik laat niemand meer voor. Ze wachten maar even, moet ik ook.

Dus in het kort: je snapt heus het verschil maar je wil het niet begrijpen.

Het is toch niet mijn probleem dat een ander moeite heeft met nee zeggen? Zo heeft iedereen wel wat, je kunt niet overal rekening mee houden. Ik vind het dan nogal wat om je eigen conflict vermijdende gedrag de ander de schuld in de schoenen te schuiven.

Niks mis met beleefd ergens om vragen. Net als dat er niks mis mee is om daar beleefd nee op te antwoorden. En als je het gevoel hebt die nee te moeten verdedigen is dat toch echt je eigen onzekerheid, want dat hoeft helemaal niet.

Ik denk altijd maar, als iemand het beleefd vraagt is dat vast met een voor mij onzichtbare reden die ik ook helemaal niet hoef te weten. Als het op dat moment voor mij geen onoverkomelijk nadeel oplevert, tja, dan waarom niet. Als dat wel zo is, is het antwoord gewoon nee. Simpel toch.

Lijkt me erg vermoeiend om zo negatief denkend in het leven te staan dat aan alles direct een oordeel geplakt zit, zelfs als het beleefd gebeurd.

Maar waarom vindt jij dat jouw tijd belangrijker is dan die van de klant voor je Siloh?
En dan bedoel ik dus niet "omdat mijn tijd mijn probleem is en de andere klant zijn tijd zijn probleem". Als je zo antwoord dan ga ik gewoon uit van een absoluut gebrek aan empathie en sociale vaardigheid en dan hoop ik gewoon dat je consequent nee te horen krijgt en dat zou mij dan sterken in mijn principe om nee te zeggen.

Jij vult in dat het om tijd gaat. Dat is jou aanname. Misschien heeft diegene wel veel pijn in de rug, of voelt zich niet lekker. Misschien proberen ze de trein te halen. Jij gaat ervan uit dat het om een arrogantie gaat en een idee dat je er meer recht op hebt. Nee. Je vraagt om een simpele gunst. En aan jou de vrijheid om die te geven of niet. Ik zie niet waarom dat brutaal is. Degene die vraagt die eist toch niks? (En ik heb het dus om netjes beleefd, afwachtend vragen he!)

Maar uiteindelijk boeit dat allemaal niet. Je krijgt een vraag. En jij geeft een antwoord. Ja of nee. Klaar. Ik snap niet waarom dat brutaal is.

Dit dus :



Verder mag je zelf wel iets aan je sociale vaardigheden doen, want de rest van je reactie slaat natuurlijk helemaal nergens op.

Als mensen vragen of ze voor mogen is het antwoord standaard nee. Als je naar de supermarkt gaat weet je toch dat je soms even moet wachten, als je haast hebt moet je beter plannen. "Kindjes die vragen worden overgeslagen".

Als ik mn boodschappen nog op de band moet leggen en de caissière zit daarop te wachten laat ik meestal wel even iemand voor maar dan bied ik t zelf aan. Als dat niet het geval is laat ik er eigenlijk nooit iemand tussen. Zo lang hoef je nooit te wachten bij de lidl vind ik.

@Ayasha
Als ik mijn wekelijkse boodschappen doe heb ik een flinke kar vol.
In de tijd dat ik alle boodschappen een keer op de band heb liggen heb ik er geen probleem mee dat er iemand in die tijd 1 boodschapje afrekent (dat kunnen er zelfs 3 zijn).
Want daarvoor hoef ik geeneens 1 seconden langer te wachten.. omdat ze pas kunnen gaan scannen als al mijn boodschappen op de band liggen (is bij de Lidl, daar kunnen ze niet gaan scannen voordat je bij de kassa staan om de boodschappen gelijk weg te halen).

Maar de persoon aan wie jij het vraagt heeft misschien ook pijn, moet de kleine nog van school gaan halen, moet ergens zijn of whatever en durft geen nee zeggen. Je zegt letterlijk dat dat jouw probleem niet is als iemand dat niet durft. En daarmee zet je jezelf dus per definitie boven die persoon. Het is misschien niet op die manier bedoelt maar het ís wel zo dat je je eigen belang op zo'n moment boven dat van een ander zet.

Brainless: als je mijn eerdere reactie gelezen had dan zag je dat ik dat ook aan bied. Maar wanneer ik het niet aan bied heb ik daar een reden voor en dan vind ik het niet sociaal als men het gewoon vraagt en veelal al van een ja uit gaat. (en ook als je niet letterlijk voor iemand stapt kan je dat met je lichaamstaal uit stralen.)

Dan moet diegene leren dat toch te zeggen

Beetje assertiviteit training in de praktijk lijkt me dan erg goed voor die persoon.

Het is zo makkelijk als je zelf brutaal/assertief bent. En nee vergis je niet, ik ben zelf assertief zat. Maar ik begrijp wel dat er veel mensen zijn die dat moeilijk vinden. Op deze manier vind ik het niet meer alleen onbeleefd maar zelfs ronduit egoïstisch en asociaal.

Ja ik vind het ook heel bijzonder. Mag je dan nooit meer wat vragen? Want straks kan diegene niet goed nee zeggen.

En dan, zegt diegene “ja is goed” terwijl zij/hij eigenlijk nee bedoelt. En dan is diegene 5 min later klaar.

Wat een overgevoelige samenleving.

Ik heb ook wel eens gezegd.. sorry ik heb zelf haast.

Ik vind het raar dat veel mensen bereid zijn iemand te helpen, maar zodra het over een rij/beurt gaat ze vaak op hun strepen staan.
Niet alleen als ze zelf haast hebben, maar blijkbaar gewoon uit principe.

MarlindeRoos; Op je beurt wachten tenzij anders aangeboden staat gelijk aan "nooit meer wat vragen"?
bijzonder denkpatroon.

Edit; even toegevoegd op wie ik reageer.

Ja maar dat maakt een beleefde vraag toch niet ineens brutaal?

Dat maakt dat diegene iets aan zijn assertiviteit moet doen. En dat dat moeilijk is geloof ik best, maar daar kun je de ander toch niet de schuld van geven. We hebben allemaal wel dingen die we moeilijk vinden. Zo is voor mij naar de supermarkt gaan met 3000 prikkels een regelrechte hel. Maar ja. Daar deal je mee. Gelukkig bestaat er Picnic en kom ik er vrijwel nooit meer.

Ik vind het asociaal en onbeleefd om er vanuit te gaan dat iedereen rekening moet houden met je eigen tekortkomingen. .

Nooit vragen omdat je anders misschien iemand uitlokt ja te zeggen terwijl diegene dat niet wil vind ik pas een vergezocht denkpatroon.

Ik heb het zelf nog nooit aan iemand gevraagd, en het wordt mij ook niet heel vaak gevraagd. De keren dat het wel gevraagd wordt, is dat eigenlijk nooit een nette vraag, maar pure brutaliteit (ja ik kan wel ff voor hè, ik heb minder dan jij -> lees 2 dingen minder), en dan is mijn antwoord nee. Met een hoop gesteun en gezucht, of een rotopmerking tot gevolg (tot zoverre de nee is ook een antwoord).
Als iemand het netjes vraagt (of ik het zelf zie) laat ik iemand wel voor.

Het is geen kwestie van iemand de schuld geven maar een kwestie van zelf een beetje empathie te tonen naar zulke mensen. Daar gaat de maatschappij echt niet slechter of "overgevoeliger" van worden. Integendeel. En ja, ik snap ook de 3000 prikkels en de wanhoop die dat met zich mee kan brengen. Maar ik weet niet wat voor dag de persoon voor mij heeft of hoe klote die zich voelt en hoe blij die is dat ie bijna aan de beurt is. Dus ik ga er van uit dat als die persoon het niet aan biedt, dat ie daarvoor de mentale ruimte op dat moment niet heeft en respecteer dat.

Het is mij overigens ook nog nooit netjes gevraagd, dus of de mensen die het vragen doen dat beduidend minder beleefd dan ze zelf denken. Of de enige mensen die daar toe in staat zijn zitten in dit topic.

Maar waarom zou je niet gewoon op je beurt wachten? Is toch gewoon normaal dat degene die er het eerst is het eerst geholpen wordt?

Waarom zou een supermarkt anders zijn dan de bakker/snackbar/attractie of noem maar op waar er een rij kan ontstaan.

Mensen die voor willen dringen vind ik ongeduldig en asociaal.

Of diegene heeft je gewoon niet gezien.

Het is mij best wel eens beleefd gevraagd hoor , maar als je de vraag uberhaubt onbeleefd vind is natuurlijk geen enkele manier goed.

Wat wordt dit eigenlijk onnodig ingewikkeld gemaakt. Als ik met een pakje macaroni in m'n hand sta te wachten en iemand met een volle kar vraagt of ik voor wil, dan ben ik daar dolblij mee. Die gunst wil ik ook met alle liefde dan weer eens doen als de rollen omgedraaid zijn.

Zelf vragen zou ik het nooit, maar als het aan mij gevraagd wordt en ik heb echt zo'n bende bij me. Waarom dan ook niet? Als de toon maar beleefd is. Het gaat toch om minder dan een halve minuut tijd en als iemand daar blij van wordt... Tja, prima toch.

Ja precies. Ik kan de prikkels ook slecht hebben dus ik sluit mij in winkels compleet af. Mijn hele familie kan met een fanfare langslopen en ik zie ze niet hoor. Ik zit in mijn eigen bubbel. Dus aan mij zul je het moeten vragen.

Mijn zusje ging dit een keer testen door me in de Zara voorbij te lopen. Ik wist niet eens dat ze in de stad was. Laat staan in de winkel. Dus ik zag mijn zusje niet eens die langs me heen liep.

Denk maar niet dat ik dan iemand met 1 ding zie staan.

Over 30 minuten komt de visite en je staat al te koken en je bent dat 1 ding vergeten. Je zet het fornuis uit, vliegt naar de supermarkt. Jeetje wat is het druk. Je haast je naar de kassa en daar schuift net voor jou iemand een over volle kar voor je en met de rug naar je toe staat die op zijn dopje gemakje uit te pakken en diegene ziet je niet.

De cassiere zit niks te doen want die zit te wachten tot ze kan starten met scannen, want de band achter haar ligt nog vol met de spullen van de vorige klant die nog staat in te pakken.

Op dat moment vraag je beleefd “sorry mevrouw, ik hoef alleen dit ene dingetje af te rekening, zou ik wellicht even voor mogen?”

Nou, is dat dan nou echt zo honds brutaal?



Het leven is nou eenmaal niet zwart wit en simpel en ideaal dat alles gaat volgens het boekje.

Nogmaals, lijkt me erg vermoeiend om het leven zo negatief en zwart gallig te zien dat je altijd van het negatieve uitgaat in de mens.

@ Shiloh

Ik sta helemaal niet negatief in het leven. Ik snap niet hoe iemand dat uit mijn verhaal kan halen.
Wel ben ik nu eenmaal niet zo snel gebekt als anderen, vaak denk ik achteraf hoe ik het zou kunnen zeggen, maar ja, te laat en heb ik me laten overbluffen door iemand die zegt "mag ik even voor" en voordat ik het in de gaten heb de spullen al op de band heeft liggen zonder op mijn antwoord te wachten.
Daar heb ik dus een hekel aan, de vanzelfsprekendheid die sommigen hebben en gewoon voordringen, want dat is het. De vraag is vaak geen vraag maar een mededeling.

Heb dan in ieder geval het geduld om te wachten op antwoord, want ook ik kan haast hebben of ergens last van hebben en blij zijn dat ik eindelijk aan de beurt ben.