Bokt.nl

_San87_ schreef:

Is het hip om iedereen die niet aan bepaalde normen voldoet narcist te noemen, of zo?

fleurtjeuh schreef:

Mjelleke schreef:

IHN schreef:

Maar toch doet het echt ontzettend veel pijn. We hebben ook hele mooie momenten gehad samen. Vooral toen we nog echt vriendinnen waren en niet de hele familie zich ermee bemoeide en steeds meewilde. (al was dat ook gezellig, hoor). En het is net of dat er niet meer toe doet.

En ja..wat iedereen zegt: laat het los. Dat besef ik me. Maar hoe dan?

Jullie hebben ook echt mooie momenten gehad samen, die herinneringen mag je echt gewoon koesteren, en die hoef je ook niet af te wegen tegen de dingen die niet mooi waren en de nare momenten die er ook zijn geweest.

Om los te laten kan het helpend zijn om daar iets symbolisch voor te bedenken. Dit kun je zelf doen maar wordt bijv in beeldende therapie ook veel gedaan. Bijvoorbeeld door een beeldje te knutselen dat / een tekening te maken die de betekenis van jullie vriendschap samenvat en die letterlijk in een mooi/passend doosje te stoppen en dan met je volle aandacht erbij en ruimte voor al je gevoelens (ook de boze, teleurgestelde en gekwetste) dat doosje letterlijk dicht te doen en weg te zetten.

Rocamor schreef:

Wie heeft jou eigenlijk verteld dat die man gediagnosticeerd is met narcisme?

Rocamor schreef:

Hijzelf ook dus? Dacht dat mensen met narcisme dat meestal niet zo snel vertelden.

Hoop niet dat zij dat zelf heeft gediagnosticeerd

Mando schreef:

Heel hard weg rennen, los laten en je eigen leven opbouwen.
Contact verbreken en ze niet meer in je leven toelaten.

Een narcist zal nooit van zichzelf zeggen dat hij een narcist is.

scrabbel schreef:

Je geeft aan dat je niet snapt waarom ze opeens zo doet. Echter in het begin van je verhaal geef je al aan dat dit jaar manier van omgaan met conflict is.

Aan het einde van de behandeling moest je dreigen om contact te krijgen.

Vanuit het dreigement naar een zeer intensieve relatie (zo intensief is ongezond)

Haar man had jouw ookal gewaarschuwd. Ga niet tegen haar in dan stopt ze met de vriendschap. Haar man zegt ja en amen om hun relatie te behouden.

De vragen die je jezelf moet stellen zijn niet waarom doet zei zo. Dit ligt waarschijnlijk in haar traumas.

De vraag die jij jezelf moet stellen is, waarom vond ik dit oke? Waarom was ik niet bereid om grenzen te stellen. Haar aan te spreken als ik het ergens niet mee eens was?

Zodra je opkwam voor jezelf ging het mis. Daar was je voor gewaarschuwd.

Ayasha schreef:

Is er iemand die het verhaal snapt die het wil uitleggen?
Want wat ik begrijp ga je naar een therapeut, zegt die dat ze je niet kan helpen en verwijst je door waarop je klacht wil indienen (waarom zelfs? ) maar ga je daarna koffie met haar drinken en uit de rest van het verhaal snap ik helemaal niks. Ik dacht dat ik het snapte tot je schreef dat je kentekenplaten nodig had als bewijs.

Avalanche schreef:

Ik denk dat je nu vooral moeite hebt met dat alles wegvalt. Het klinkt vooral heel erg verwarrend, en ik kan me voorstellen dat je dat niet zomaar los kan laten.