Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar
nicole_floor schreef:Mijn vriend komt uit een gezin die in de schuldsanering zat. Hun bedrijf is failliet gegaan. Al het spaargeld van mijn vriend is daar dus ook aan op gegaan. Hij heeft daardoor nooit geleerd om te sparen en moest al vroeg alles zelf betalen. Dusja hij begon pas met sparen toen wij een relatie kregen.
Ayasha schreef:Er is IMO geen enkele reden om je te schamen voor lang thuis te wonen. Waarom schaam je je daar voor?
Vera96 schreef:Ayasha schreef:Er is IMO geen enkele reden om je te schamen voor lang thuis te wonen. Waarom schaam je je daar voor?
Ik denk toch het idee dat het niet 'normaal' is volgens het gemiddelde? Heb toch het idee dat het voor sommige mensen heel onvolwassen overkomt
DuoPenotti schreef:nicole_floor schreef:Mijn vriend komt uit een gezin die in de schuldsanering zat. Hun bedrijf is failliet gegaan. Al het spaargeld van mijn vriend is daar dus ook aan op gegaan. Hij heeft daardoor nooit geleerd om te sparen en moest al vroeg alles zelf betalen. Dusja hij begon pas met sparen toen wij een relatie kregen.
Ik snap 'm even niet?.
Zat je vriend dan in dat bedrijf?
En hij had wel gespaard, dus kon dat eerder dus wel, maar is afgenomen?
En alles wat hij later spaarde moest nog die schuldsanering in?
Want dat nooit geleerd om te sparen begrijp ik even niet als hem zijn spaargeld is afgenomen.
Sababber schreef:29 jaar en nog thuiswonend. 4,5 jaar een relatie, dus hadden prima samen kunnen wonen ondertussen. Wij weigeren om te gaan huren. Er zijn in onze woonplaats geen huizen te koop in onze prijsklasse. Het zijn huizen boven de €650.000 of onder de €300.000 in woonwijken waar we absoluut geen koopwoning zouden willen. Veel commentaar uit onze omgeving waarom we niet eens huizen gaan kijken, of ik niet eens wat meer druk op mijn partner moet zetten. Tja dat is allemaal leuk, maar als wat je zoekt er niet is haalt het allemaal weinig uit.
nicole_floor schreef:DuoPenotti schreef:Oh dat is heel sneu
Ja sparen moeten veel mensen zelf leren.
En soms komt het wel goed en soms komt het niet goed.
Ik had het geluk dat mijn ouders veel voor ons gespaard hebben.
Roosch schreef:Persoonlijk ben ik ook van mening dat het bij het stadium van volwassen worden hoort. Voor jezelf leren zorgen.
En als ik voor mezelf spreek: de jaren dat ik alleen woonde hebben mij heel erg veel geleerd.
Ik erken dat het een moeilijke tijd is om uit huis te gaan. Maar ik denk ook dat tegenwoordig veel te veel eisen zijn. "Huren is geld weggooien" en " ik wil wel minstens x aantal vierkante meters". Persoonlijk zou ik liever op een mini appartementje zitten dan dat ik op m'n dertigste nog thuis zou wonen bij mn ouders. En daarnaast vind ik het ook wel de taak van de ouders om op een bepaald moment een bepaalde vorm van zelfredzaamheid mee te geven en dan doel ik specifiek het op eigen benen gaan staan.
Sababber schreef:Jouw feestje Roosch, ik ga mijn geld niet in een bodemloze huurput gooien (als deze huizen al beschikbaar zouden zijn, maar dat is ook niet het geval.) dan spaar ik wel door tot we wél het geld hebben om in een eigen woning te zitten. Over zelfredzaamheid: Inspraak zonder inzicht is uitspraak zonder uitzicht. Je hebt geen idee hoe of wat qua zelfredzaamheid.