Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-03-21 19:20

Mijn eigen paard heeft lak aan mij

Geplaatst: 07-03-21 19:20

Ik heb al gezocht naar vergelijkbare topics, maar niks echt geschikts kunnen vinden. Ik plaats het topic hier omdat het het meeste om het mennen gaat.

Ik zit in een klein dipje en ik heb hier al een les voor ingepland. Maar ik zou graag mijn ei kwijt willen en wellicht herkennen mensen dit.

Samen met mijn vader heb ik een Fries. Hoofdzakelijk mennen we met haar. Lekker door de bossen, dorpjes etc. Gewoon lekker op pad. Ik zal de rit van vandaag schetsen. Waar ik uit frustratie de leidsels weer heb weg gegeven.

We rijden weg van stal en ik zit aan de leidsels. Ik probeer haar gelijk goed voorwaarts te stappen, in het begin gaat het erg lekker! Ze stapt door en ik besluit aan te draven. Van stap naar draf gaat prima! Maar dan kakt ze eigenlijk zo goed als in en is een slof tempo (voor mijn gevoel) het standaard tempo, heel af en toe als ik eens flink inkom gaan we enkele seconden wat vlotter. Maar ik moet wel echt veel stem en zweep hulp gebruiken. Op gegeven moment ben ik maar overgangen van stap, draf, halt, stap, draf gaan maken. In principe luister ze prima naar de overgangen, maar het tempo blijft sjokken. Het maakt niet uit hoe ik erop zit, mijn stemgeluid of dat ik de keer er voor mijn zweep heb gebruikt. Tot dat... Mijn vader de leidsels over neemt. Dan loopt ze binnen een seconde direct door en hij heeft nooit problemen met voorwaarts rijden, eerder anders om. Ze loopt flink door en is een totaal ander paard. Ze lijkt 't dan ook ineens leuk te vinden. Nu moet ik toegeven, hij articuleert als een echte man, zijn hele houding en stemgeluid is van zich zelf groot en wat grover. Om het goed uit te leggen, zijn "eerste" hulp zou bij mij de "tweede corrigerende" hulp zijn. Ik denk niet dat hij perse consequenter is, maar duidelijker, groter en wat harder. Ik ben het tegenovergestelde, dat besef ik heel goed. Maar hoe ik hem ook probeer na te doen, mijn paard blijft een middelvinger (of middelhoef) naar mij op steken en bij mijn vader staat ze in het gareel. Ik heb bijna het gevoel dat ik haar moet mishandelen om een normaal tempo te rijden.

Dit is eigenlijk niet alleen bij het mennen zo. Maar ook kan mijn vriendin bijvoorbeeld die ook duidelijk, consequent en direct is haar prima longeren en het enige wat er bij mij uit komt is een sukkeldrafje en dan ben ik zelf dood moe!

Met het rijden onder het zadel precies het zelfde! Ze is sowieso wat flegmatiek en mijn bij rijder weet prima hoe dat aan te pakken in het bos en kan heerlijke stukken galopperen, ik ben al dood moe naar een stukje draf van stal af.

Ik weet dat het op de grond al mis gaat. Dan neemt ze vaak al 'n loopje met mij. Bijvoorbeeld, laatst na het trailer laden oefenen had ze er genoeg van, ondanks dat ik haar vast had trekt ze zich los en rent ze het terein over. Tijdens het wandelen kan ze zich los trekken en terug naar stal rennen. Als ik haar uit stal haal, wil ze haar eigen gang gaan. Ik moet vaak echt kracht op het touw zetten om haar te laten omdraaien om vast te zetten ipv dat ze de schuur direct uit loopt. Hier ben ik mij heel goed van bewust geworden en doe veel grondwerk met haar. Als ik haar uit stal haal, zorg ik dat ze geen kans krijgt om weg te lopen, dan ze constant op mij moet letten. Onze wandelingen zijn bewuster, ik zorg dat ze op mijn tempo loopt en ook onze grondwerk sessies zijn gericht op mijn tempo lopen. Wil ik harder, gaat zij harder, wil ik langzamer, gaat zij langzamer etc.

Voor het mennen heb ik volgende week zondag les, eens kijken wat iemand van buitenaf vindt. Wat ik van stalgenoten hoor is dat ze mij gewoon "uitlacht. " Ze is best wel 'n zorgkindje geweest afgelopen jaren en daardoor vind ik haar snel zielig en wil ik voorzichtig met haar zijn. Maar ze is echt niet meer zo ziek en zielig als ze was. Maar constant ga ik naar stal met het idee, nu ga ik heel consequent zijn en gaan we lekker op 'n normaal tempo mennen. Maar toch typ ik nu dit topic. Ik denk dat iedereen op dit moment beter met m'n paard om kan gaan dan ik. Zo voelt het..

Dus tips? Tricks? Gaat lessen helpen? Ervaringsdeskundigen?

**Geplaatst**: 07-03-21 19:27

Geplaatst: 07-03-21 19:27

Herkenbaar, hier ben ik juist de persoon waarbij het paard "makkelijker" doorloopt dan mijn man.

Wat helpt, is dat juist ik start als we samen op weg gaan. Dan is ze gelijk vanaf het opwarmen in lekker tempo en is dit makkelijker over te nemen voor mijn man dan haar juist "koud" vanuit stal te rijden.

Maar les nemen is denk ik het enige om echt aan te pakken.

**Geplaatst**: 07-03-21 19:31

Geplaatst: 07-03-21 19:31

cobiie schreef:
Herkenbaar, hier ben ik juist de persoon waarbij het paard "makkelijker" doorloopt dan mijn man.

Wat helpt, is dat juist ik start als we samen op weg gaan. Dan is ze gelijk vanaf het opwarmen in lekker tempo en is dit makkelijker over te nemen voor mijn man dan haar juist "koud" vanuit stal te rijden.

Maar les nemen is denk ik het enige om echt aan te pakken.

Thanks voor je reactie! Ik heb nu inderdaad nu ook zo iets als we samen op weg gaan, dan begint hij maar en op de stukjes waar het makkelijker gaat omdat we bijv richting huis gaan neem ik het over. Of ik zit de hele rit ernaast en ga eerst lessen. Maar het voelt zo dom, dat ik dit niet kan.

**Geplaatst**: 07-03-21 20:07

Re: Mijn eigen paard heeft lak aan mij

Geplaatst: 07-03-21 20:07

Staat het topic op de juiste plaats?

**Geplaatst**: 07-03-21 20:42

Re: Mijn eigen paard heeft lak aan mij

Geplaatst: 07-03-21 20:42

Ik zou teruggaan naar de basis en kleinere stappen nemen.
Het probleem sijpelt eigenlijk in iedere laag door. Bij het mennen, onder het zadel, maar zelfs ook gewoon in de dagelijkse omgang. Een paar tips:
- Zet kleinere doelen neer. Ga niet naar stal met het idee dat je nu wel consequent gaat mennen en dat alles goed zal gaan. Want een volledige mentocht duurt wat? Minstens een kwartier? Dan verwacht je eigenlijk al dat een kwartier lang alles goed zal gaan en als er dan ergens in dat kwartier iets mis gaat, is het geen goede training geweest. Dat terwijl de twee eerste minuten misschien wel perfect ging. Dus neem hele kleine stapjes bij alles wat je met je paard doet en oefen totdat de kleinere stap goed gaat voordat je overgaat naar een volgende stap.
- Je paard geeft eigenlijk heel goed aan waar die het goed op doet: een aanpak zoals je vader. Daar wordt die blij van. En wat jij daar dan eigenlijk van vindt, doet er niet toe. Jij wilt communiceren met je paard en dan is het aan jou om dat op een manier te doen die zo prettig en fijn mogelijk voor je paard aanvoelt. En als dat een wat andere manier is dan jij van nature hebt, dan is het aan jou om daarin je kennis en ervaring te verbreden. Wie weet kom je na een tijd wel tot een compromis?
- Ga in het algemeen meer luisteren naar je paard. Grondwerk heeft niet alleen te maken met iedere pas van je paard op ieder moment te corrigeren, het is ook de ideale gelegenheid om je paard te observeren. Wat vindt die fijn, wat minder? Hoe gaat die om met een fout, hoe ga jij om met een fout? Krijgt hij een duidelijke 'ja' en een duidelijke 'nee' of zit het altijd telkens er wat tussenin?

**Geplaatst**: 07-03-21 20:48

Re: Mijn eigen paard heeft lak aan mij

Geplaatst: 07-03-21 20:48

Ohwww herkenbaar, voordat ik grondwerk les had zei ik dat ik hem niet van me af kreeg, en als het lukte hij dan ook als een sukkel bewoog.
Na die grondwerk les werd me een hele hooo duidelijk. Alles had te maken met hoe ik alles overbreng. Houding, energie, alles. Dat maakte zoveel duidelijk en nu lukt het gewoon. Soms wordt ik weer eventjes met de neus op de feiten gedrukt en dan moet ik mezelf weer even wakker schudden. Maar echt, neem les, het maakt het zoveel makkelijker!

**Geplaatst**: 07-03-21 21:01

Geplaatst: 07-03-21 21:01

Jij werkt dus duidelijk harder dan zij. Herken je dat in je dagelijkse omgang met mensen?

Hoe zit het met jou zelfvertrouwen? Als jij namelijk in je kracht staat (zelfvertrouwen uitstraalt en zeker bent van je zaak) zal je paard veel eerder respect voor je hebben. Een paard spiegelt heel mooi de onvolmaaktheden van ons als mens.

**Geplaatst**: 07-03-21 21:07

Geplaatst: 07-03-21 21:07

Ik zou inderdaad les nemen. Zo te horen ligt het aan je hele houding, zowel op de grond als bij het mennen of rijden. Als een kuddedier vind een paard het vaak fijn om duidelijke leiding te krijgen. Dit hoeft echt niet grof te zijn, maar we duidelijk en overtuigd. Als je les krijgt kan je instructeur je hierin bijsturen en wijzen op je houding naar je paard toe.

**Geplaatst**: 07-03-21 21:10

Geplaatst: 07-03-21 21:10

Ik lees het een beetje alsof ze weet dat je toch geen duidelijk correctie geeft. Wat is een stemhulp of een zweephulp bij jou als ze niet luistert? Een tikje of echt iets duidelijks?

Ik herken het met mijn paard ook... die kan perfect op tempo lopen en aan het been zijn als ik er op zit, maar zet er een lief meisje op en ‘t is alleen nog maar wat sloffen. Hij weet gewoon dat die toch niet aantikt en als ze dat doet, dan is het een aaitje met die zweep. Bij mij heeft die een paar keer een ferme klets gehad als die mijn 1ste en 2de hulp negeerde. Zielig? Misschien wel, maar met een paar keer was het voorgoed opgelost en kunnen we samen als team verder. Steeds kleine tikjes geven en frustreren is zieliger zou ik denken.

Overigens... grondwerk en kleine stapjes is fijn, maar om iets stoms als ‘voorwaarts lopen’ bij een ervaren paard zou ik niet te veel doekjes winden. Dat is een paar keer echt vooruit zetten zonder zielig te doen en dan verder gaan. En als daar kracht of een deftige zweepslag bij nodig is... het zij zo.

**Geplaatst**: 07-03-21 21:13

Geplaatst: 07-03-21 21:13

Je schrijft heel mooi dat je je vader probeert na te doen. Daar zit denk ik ook een dingetje. Je kan je vader niet nadoen want je bent je vader niet. Je paard heeft door dat je het niet echt meent. Probeer je eigen manier te vinden. Ook misschien oefenen (in andere situaties buiten je paard) hoe je daadkrachtig, consequent en duidelijk over te komen. Het zit hem in je hele lichaamshouding en uitstraling. Je moet het ook echt zelf geloven. Want als jij het niet gelooft, hoe moet je paard het dan geloven.

**Geplaatst**: 07-03-21 21:31

Geplaatst: 07-03-21 21:31

Laat je in het “normale” leven misschien ook over je heen lopen? Zo ja dan heeft je paard je iets te leren ....voor jezelf op komen en duidelijk maken wat je wensen zijn .

**Geplaatst**: 07-03-21 21:33

Geplaatst: 07-03-21 21:33

Tsjah, Ik herken je probleem wel hoor. Mijn jonge friese hengst moet ik ook veel consequenter mee zijn.

Ik maak echter wel kleine stapjes progressie. Vanaf het moment dat je weg stapt van stal moet je eigenlijk gelijk al even leiderschap vaststellen. Dus gelijk even laten aandraven en weer terug vragen naar stap. En dat een paar keer. En ook niet langzaam aandraven. Maar gewoon kont er onder en weg.Zodat gelijk het knopje activeren aanstaat. En daar zul je zeker in het begin best even de zweep voor nodig hebben. Uiteindelijk kun je je hulpen weer verzachten maar het effect blijven behouden. Dat vergt wel wat handigheid en op de grond zul je je eigen houding en positie moeten verstevigen. Je kunt dus op twee fronten werken. Maar je moet uiteindelijk wel de twee touwtjes aan elkaar knopen zeg maar.

**Geplaatst**: 07-03-21 21:37

Geplaatst: 07-03-21 21:37

Waar woon je? Ik zou je grondwerkles aanraden. Mijn vriendin woont in Appelscha en komt ook bij mij in Stiens. Als je daar op route woont, is het ook mooi te combineren als je dat leuk vindt. Mijn ene jonge paard was een draak als veulen. Ze heeft me geholpen met hem. Nu is hij bijna 3 en vandaag was ze er weer en was zo verbaasd over hoe leuk hij nu inmiddels is! Maar wel dankzij haar lessen! Dus misschien iets voor jou?

**Geplaatst**: 07-03-21 22:07

Re: Mijn eigen paard heeft lak aan mij

Geplaatst: 07-03-21 22:07

Grondwerken en grondwerkles lijken me inderdaad zinvol (en ik denk dat het sneller effect geeft dan specifiek menles, omdat je iets dichter bij het probleem bezig bent.)

Wat soms kan helpen is om te proberen om ook met woorden en humor je houding wat groter te maken, en vooral ook niet altijd op het paard te letten. "Hup, wieberen jij" is vaak een prima begin van de omgang met een paard

Wat ik bijvoorbeeld lees in het verhaal over grondwerken is dat je heel precies allerlei dingen vraagt, en dat snap ik heel goed, maar soms kan het ook echt goed werken om het paard het meer uit te laten zoeken. "Dit is mijn plan. Deal with it!"

Voor mij werkt het in elk geval vaak goed om op die manier te denken, waarbij je toch meer plek inneemt maar met veel minder een strijdgevoel. Het geeft veel meer ruimte om allerlei details los te laten en om je bewegingen groter te maken zonder dat ze boos of hard hoeven te zijn, en dat maakt het vaak veel makkelijker.

**Geplaatst**: 08-03-21 12:00

Re: Mijn eigen paard heeft lak aan mij

Geplaatst: 08-03-21 12:00

Bij mijn Haflinger Janouk en mij is dat al jaren zo. Ik heb het opgegeven.............

.

Ik heb er zelfs een boek over geschreven: Het Boek van Janouk. O:)

Tot ik Janouk kreeg, dacht ik altijd dat ik best wel een potje kon sturen zowel met de koets als als ruiter. Maar Janouk heeft mij vanaf het begin duidelijk gemaakt, dat zij de trainingen bepaalt en niet ik.
Met mijn man is ze ZZ dressuur en ZZ vaardigheid gestart voor de koets en ik kan een leuke L proef rijden, maar daar blijft het dan ook bij. Hoe hard ik ook er aan werk. }:)

Janouk vertikt het om voor mij echt aan het werk te gaan.

In het begin heb ik wel geprobeerd om slimmer te zijn dan mijn haflinger, maar die strijd heb ik verloren :o?

Het is een zalig dier, ik vertrouw haar volkomen, ik kan zalig met haar buitenrijden onder het zadel en voor de koets. Maar topsport zat er voor ons niet in: terwijl ze voor mijn man altijd haar tempo hoog houdt, loopt ze dumdiedum bij mij.

Kortom.........ik zie er de humor van in. Ik houd van haar en denk dat ik haar train: maar in feite ben ik diegene die getraind wordt.
Heb ik tips voor jou? Nee, eigenlijk niet, soms is het de combinatie en moet je andere wegen zoeken.

Succes

**Geplaatst**: 08-03-21 12:08

Re: Mijn eigen paard heeft lak aan mij

Geplaatst: 08-03-21 12:08

Hier is het de stalhouder met die gave. Ik probeerde een paar jaar geleden mijn bijrijd belg op de trailer te zetten. Probeerde, hij stak z'n middelhoef omhoog en bleef met vier benen in de grond voor de klep staan. Stalhouder komt eraan lopen, geeft op 15 meter afstand een brul (niet vanachter, paard schrok niet) en knollief loopt er zo op. Ik was al een kwartier bezig...... Zeer frustrerend, maar soms is dat gewoon zo.

**Geplaatst**: 08-03-21 12:29

Geplaatst: 08-03-21 12:29

Het is altijd zinvol om iemand mee te laten kijken, dus ik zou ook wat lessen nemen. Soms zit het in de kleine dingen, is mijn ervaring.

**Geplaatst**: 08-03-21 12:37

Re: Mijn eigen paard heeft lak aan mij

Geplaatst: 08-03-21 12:37

Boven alles wat 'zou kunnen werken' zou ik 1 heel belangrijke vraag voor mezelf stellen: Wat wil jij zelf met dit dier?

Je kunt leren consequenter te zijn. Je kunt leren om je timing van bv een correctie of aanmoediging te verbeteren. Maar WIL je dat ook, is dat jouw stijl?
Een andere oplossing kan nl ook zijn om te accepteren dat je er niet 'alles uit zult halen'.
En een andere conclusie kan ook zijn dat dit paard eigenlijk helemaal niet bij jou past.

Dus voor je naar oplossingen gaat zoeken: heb je je eigen wensen en verwachtingen helemaal helder?