Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Rominap schreef:Ben ik de enigste die me zorgen maakt?
Dat vraag ik me al enkele jaren af….
Ik kom nog van een generatie af die paarden had die nog het karakter hadden om zelf zadelmak te maken, de hardheid en uithoudingsvermogen hadden om op het knollenveld van de buurman te trainen, onder het zadel de weg over naar de manege waar de wedstrijd werd georganiseerd en na de prijsuitreiking te paard met allemaal toeters en bellen en een hoop muziek en geklap weer terug naar huis.
Vandaag de dag zijn veel paarden zo ril dat het zelf zadelmak maken er niet meer bij is, sterker nog zelfs de profi’s hebben het er moeilijk mee, je hebt al een binnenbak nodig met achterberg bodem omdat ze te slap zijn om buiten door het veld te rijden, blessures liggen overal op de loer, slappe knieën, peesproblemen en dan hebben we het nog niet over dingen als kissing spines…
Veilig de weg overrijden naar de manege voor de wedstrijd is er niet meer bij, prijsuitreiking te paard is bijna nergens meer, de hectiek word te groot, sterker nog tijdens de proef word het verdomde lastig om je paard al langs dat éne bloempotje te krijgen……
Vroeger zochten we hengsten uit op hardheid, bewezen sterk gezonde en goed mee draaiende sportpaarden.
Vandaag de dag is de trend om massaal een jonge hengst te pakken, die alleen nog maar een paar rondjes in de binnenbak heeft gelopen en is ggk….
Daarbij kijken we niet verder dan de eerste 3 generaties, de inteelt daar achter word niet naar gekeken, er lopen nu al paarden met 3x Jazz erin, dat helpt het karakter niet mee, veel hengsten hebben dat bloed er ook al in en zo zie je de toekomst voor de fokkerij steeds somberder worden….
Waar zijn we mee bezig???
Fokken voor het grote geld? Hebben alle fokkers de illusie om het nieuwe paard voor Edward Gal te fokken?
Wanneer gaan we terug kijken naar hengsten die bewezen goed mee lopen in de sport, die hardheid hebben en gezond blijven, een karakter hebben om ook mee buiten te rijden, of terwijl paarden die een amateur rijder zelf iig naar het Z kan opleiden?
Lieser schreef:Wie zijn die 'we' waar je het over hebt? Welke ervaring heb je zelf in de dressuurfokkerij? Of ben je een journalist op zoek naar smeuïge content?
ikke schreef:Rominap schreef:Ben ik de enigste die me zorgen maakt?
Dat vraag ik me al enkele jaren af….
Ik kom nog van een generatie af die paarden had die nog het karakter hadden om zelf zadelmak te maken, de hardheid en uithoudingsvermogen hadden om op het knollenveld van de buurman te trainen, onder het zadel de weg over naar de manege waar de wedstrijd werd georganiseerd en na de prijsuitreiking te paard met allemaal toeters en bellen en een hoop muziek en geklap weer terug naar huis.
Vandaag de dag zijn veel paarden zo ril dat het zelf zadelmak maken er niet meer bij is, sterker nog zelfs de profi’s hebben het er moeilijk mee, je hebt al een binnenbak nodig met achterberg bodem omdat ze te slap zijn om buiten door het veld te rijden, blessures liggen overal op de loer, slappe knieën, peesproblemen en dan hebben we het nog niet over dingen als kissing spines…
Veilig de weg overrijden naar de manege voor de wedstrijd is er niet meer bij, prijsuitreiking te paard is bijna nergens meer, de hectiek word te groot, sterker nog tijdens de proef word het verdomde lastig om je paard al langs dat éne bloempotje te krijgen……
Vroeger zochten we hengsten uit op hardheid, bewezen sterk gezonde en goed mee draaiende sportpaarden.
Vandaag de dag is de trend om massaal een jonge hengst te pakken, die alleen nog maar een paar rondjes in de binnenbak heeft gelopen en is ggk….
Daarbij kijken we niet verder dan de eerste 3 generaties, de inteelt daar achter word niet naar gekeken, er lopen nu al paarden met 3x Jazz erin, dat helpt het karakter niet mee, veel hengsten hebben dat bloed er ook al in en zo zie je de toekomst voor de fokkerij steeds somberder worden….
Waar zijn we mee bezig???
Fokken voor het grote geld? Hebben alle fokkers de illusie om het nieuwe paard voor Edward Gal te fokken?
Wanneer gaan we terug kijken naar hengsten die bewezen goed mee lopen in de sport, die hardheid hebben en gezond blijven, een karakter hebben om ook mee buiten te rijden, of terwijl paarden die een amateur rijder zelf iig naar het Z kan opleiden?
Ja, precies dat is wat er nagestreefd wordt, als je alle grote monden moet geloven; en het moet ook veel geld kosten... Lees niet verder dan Bokt...
Maar er zit ook een andere kant aan: waar moet je als beginnend ruiter je kennis gaan halen? Hoe kun je bepalen wat goed is en wie verkondigd er gebakken lucht? Op basis waarvan bepaal je dat eigenlijk?
Die brave paarden zijn er nog steeds wel, maar dat zijn vaker de minder populaire lijntjes want ja, die bewegen ook niet zo opvallend (maar vaak wel efficiënt ) en daarmee scoor je niet. Daar zit ook zo'n punt: Je moet wel je punten bij elkaar harken. Het moet wel wat tonen.
Hoezo dan? Tja, daar hebben ze dan geen antwoord op.
Het is uiteindelijk wat we elkaar proberen wijs te maken, ook hier weer.
Olympia96 schreef:En dat is exact de reden dat ik 12 jaar geleden een Gelders veulen heb aangeschaft. Uit bewezen lijnen, met een goed fundament en zonder gezondheidsissues.
Op de pensionstal waar ik stond begreep niemand waarom ik zo’n buffeltje kocht
Zal niet zeggen dat ze super makkelijk is, minder makkelijk dan ik had gehoopt. Maar nog elke dag blij met haar. En oh ja, ze is ondertussen ook ster en sport merrie geworden
[ [url=m/nzOdbH.jpg]Afbeelding[/url] ]
[ [url=m/8ykKVB.jpg]Afbeelding[/url] ]
[ [url=m/GuEVdE.jpg]Afbeelding[/url] ]
Ook mijn andere paard van 15 dat we drie jaar geleden kochten is er 1 met een stevig fundament en een paar stevige pootjes eronder
[ [url=m/vGTGbg.jpg]Afbeelding[/url] ]
prompter schreef:Ik denk wel eens, vanuit mijn eigen sport (drafsport) gedacht: zou het al niet schelen als die veulens niet een paar jaar in een opfok werden gezet zonder veel menselijk contact, maar net als jonge paarden veel in handen komen als jong dier? Niet dat ze al aan het werk gezet moeten worden, maar al wel vast wennen aan een singeltje, een dekentje etc? Wij hebben ook wel paarden met een ril karakter, maar door ze jong overal aan te laten wennen is dat eigenlijk niet echt een probleem.
Melzazu schreef:Ik heb eigenlijk geen idee of het waar is wat je zegt. Ik heb ook totaal geen verstand van fokken.
Wel vond ik zelf dat het dressuurbloed over het algemeen wat meer ril leek te worden dus ik heb nu voor springbloed gekozen.
En wat moeilijke karakters betreft. Ik had in het verleden eens dressuurbloed staan van een hengst met een geweldig karakter alleen gaf hij dat lang niet altijd door (terwijl de moeder ook erg braaf was) dus een fijne hengst zegt ook niet meteen alles.
Is het niet zo dat door het vele fokken het ook zo’n beeld geeft maar dat het vroeger eigenlijk enigszins hetzelfde was alleen op minder grote schaal?
Lieser schreef:Wie zijn die 'we' waar je het over hebt? Welke ervaring heb je zelf in de dressuurfokkerij? Of ben je een journalist op zoek naar smeuïge content?
Elisa2 schreef:Melzazu schreef:Ik heb eigenlijk geen idee of het waar is wat je zegt. Ik heb ook totaal geen verstand van fokken.
Wel vond ik zelf dat het dressuurbloed over het algemeen wat meer ril leek te worden dus ik heb nu voor springbloed gekozen.
En wat moeilijke karakters betreft. Ik had in het verleden eens dressuurbloed staan van een hengst met een geweldig karakter alleen gaf hij dat lang niet altijd door (terwijl de moeder ook erg braaf was) dus een fijne hengst zegt ook niet meteen alles.
Is het niet zo dat door het vele fokken het ook zo’n beeld geeft maar dat het vroeger eigenlijk enigszins hetzelfde was alleen op minder grote schaal?
Klopt hoor, daarom is het ook zo belangrijk om te weten hoe een hengst fokt. En inderdaad, dat weet men niet als men achter de verrichtingskampioen aan holt. Daar is zeker winst te behalen, tenzij een hele solide merrielijn. Dan is het wat minder een gok.
Ik denk dat jouw laatste zin zeker een rol speelt, vroeger waren er ook genoeg hengsten met een vervelend karakter of nafok. Als je de oude hengstenboekjes door leest staat er ook genoeg over in. Ook denk ik dat er toen minder mensen waren die met ril om konden gaan.
juval schreef:tijden veranderen ook natuurlijk, en inzichten. De tijden dat we op ons basispaard naar de grote buitenconcoursen reden onder de man, en daar meededen met dressuur, springen en ook nog even achttal. Dat is niet meer, en zal ook niet meer terugkomen.
Ook met mijn topbrave paard vind ik het niet meer fijn om langs de weg te rijden, het verkeer is zoveel drukker en gevaarlijker geworden.
We fokken wat de jury wil zien denk ik. Mijn brave basispaard van destijds zou nu niet ver meer komen vrees ik.
ikke schreef:Die brave paarden zijn er nog steeds wel, maar dat zijn vaker de minder populaire lijntjes want ja, die bewegen ook niet zo opvallend (maar vaak wel efficiënt ) en daarmee scoor je niet. Daar zit ook zo'n punt: Je moet wel je punten bij elkaar harken. Het moet wel wat tonen.
Hoezo dan? Tja, daar hebben ze dan geen antwoord op.
Olympia96 schreef:Lieser schreef:Wie zijn die 'we' waar je het over hebt? Welke ervaring heb je zelf in de dressuurfokkerij? Of ben je een journalist op zoek naar smeuïge content?
Wat een gekke reactie. Als je kijkt naar de manier waarop de post geschreven is, dan is dat geen journalistieke content. Of de schrijfwijze van een journalist.
Het lijkt mij gewoon een oprechte en terechte vraag van TS.
Melzazu schreef:Elisa2 schreef:
Klopt hoor, daarom is het ook zo belangrijk om te weten hoe een hengst fokt. En inderdaad, dat weet men niet als men achter de verrichtingskampioen aan holt. Daar is zeker winst te behalen, tenzij een hele solide merrielijn. Dan is het wat minder een gok.
Ik denk dat jouw laatste zin zeker een rol speelt, vroeger waren er ook genoeg hengsten met een vervelend karakter of nafok. Als je de oude hengstenboekjes door leest staat er ook genoeg over in. Ook denk ik dat er toen minder mensen waren die met ril om konden gaan.
Ja precies mijn idee. Vroeger hoorde je ook wel over moeilijke karakters.
Dat van de blessures trouwens: ik vond zelf wel een hele tijd dat de benen van de dressuurpaarden maar dunner en dunner leken te worden. Dat is er nu weer wat meer uitgefokt en ik vind de huidige benen wel weer steviger eruit zien om het zo maar te zeggen.
Die dunnere benen en dan de paarden behandelen alsof ze van suiker zijn. Dus niet trainen op verschillende bodems bijvoorbeeld. Komen dan daar juist niet de peesblessuress van weg?
Dus TS geeft bijvoorbeeld aan iets over de Achterberg bodem. Maar komen de peesblessures misschien niet doordat veel paarden alleen altijd op zo’n geweldige bodem lopen en ze een keer een zwaardere bak hebben of zo ze dan geblesseerd raken of komt het door de fok?
Het is in ieder geval een heel interessant onderwerp.