Elisa2 schreef:Tja ik zie het anders..ik zie dat als je een paard fokt voor een bepaald doel en hij het lichaam heeft wat daar geschikt voor is, dat het werk hem makkelijk af zal gaan. En dat verhoogd indirect het plezier en welzijn.
Waar jij het over hebt is denk ik meer de rijderij, paarden die in drie stukken lopen omdat ze gereden worden met veel druk op de voorkant. En jury's die dat belonen.
Voor mij in de fokkerij zijn deze drie dingen het belangrijkste: het achterbeen en achterbeengebruik, de rug en de bouw van de achterhand.
De rest is imo allemaal ondergeschikt aan deze drie..uiteraard wel naast gezondheid en een fijn karakter.
ikke schreef:Wat ik zie is dat we de lijn gepasseerd zijn de ongezonde kant op. Want daar, aan die te mobiele kant, zijn vooralsnog de punten te halen.
Dat is echt regelrechte onzin.
ikke schreef:Dat rijden-punt is er zeker ook maar je kunt beide niet helemaal los zien.
Want dat rijden heeft die ruiter ergens geleerd. Hoe bepaal jij of je een goede instructeur hebt, die je paard correct laat lopen? Waar haal je die kennis vandaan?
Laat ik "ongeduld" nog even buiten beschouwing......
Juist in de wedstrijden.
Als je keer op keer laag gepunt wordt op wedstrijden bij verschillende jury's, maar je instructeur je de hemel in prijst, zou ik me eens op het hoofd gaan krabben of je zo'n goede instructeur hebt.
Het is precies wat Elisa zegt. Met ieder paard kun je je puntjes op de wedstrijden wel halen.
Maar een goed gebouwd paard met lossigheid in de beweging voert de gevraagde oefeningen makkelijker uit, waardoor het er ook makkelijker uit ziet. En daar scoor je dan toch hogere punten mee.
Ook in de top geldt net zo goed, dat er weinig paarden zijn die 100% alles mee hebben. De ene heeft een spectaculaire draf maar een slechte stap, de ander weer een heel goede galop of een hele goede stap.
Sommige paarden hebben alles mee, maar hebben dan weer teveel spanning, etc.
Het is aan de ruiter om het paard zo voor te stellen dat de goede kwaliteiten goed worden benut.