Wees blij dat je dan geen stier voor je had. Bij vleeskoeien zijn dat echt mastodonten.

Hij had nu twee jonge stieren staan. Het waren franse vleeskoeien als ik het goed begreep.
Maar zelfs aan die jonge stieren zag je al hoeveel zwaarder ze zouden worden. Ik weet toevallig dat hij één volwassen stier gehad heeft die hij naar een andere boer verkocht heeft omdat hij vers bloed nodig had en dat dier zo braaf was. Die bewuste stier heeft gewoon zijn leven uit geleid omdat hij zo ontzettend braaf was. Maar vorig jaar heeft hij en stiertje gehad die nadat ie 1 keer gedekt had levensgevaarlijk werd en zelfs de koeien begon aan te vallen... Die heeft dus zeg maar een niet zo lang leven gehad... Deze twee nieuwe waren ook franse (eentje had de hoorns naar beneden) en stonden samen los in een stal. Hij hoopte dat die zo braaf zouden blijven.

Ze stonden daar ook heel mooi proper trouwens, geen stank in de stal, propere benen en tenen. (De tenen kreeg ik te zien toen één van de volwassen koeien ging testen of ze niet over het randje kon om te kijken waar die creme koe zo happy mee was denk ik. Maar zelf liet ze zich zo niet kroelen. Dat vond ze geen goed plan dus dat heb ik gerespecteerd. Je gaat hun wensen vanzelf respecteren met die hoorns. Dieren zelf waren ook heel mooi verzorgd. En het was geen aangekondigd bezoek. Ik ga daar normaal hooi halen en dan ben ik weer weg maar zag ze op stal staan (gewoonlijk staan ze buiten) en kon het niet laten om te vragen of ik een keer mocht gaan kijken. Ja hoor, geen probleem.

De volwassen koeien hadden weinig met "ons" maar de jongere werden nieuwsgierig en lieten zich wel aaien. De boer zei na een paar minuten (hij was aan het kijken blijkbaar) ineens "ge zijt ze aant verwennen, dadelijk mag ik dat morgen avond ook doen. " (die liet zich echt kroelen op het hoofd)

Vond het echt machtig om ze eens van zo dichtbij te zien, Zoveel kracht, zoveel spier... Liever 3 Rêvekes tegelijk dan 1 zo'n vleeskoe tegen krijgen. Boer zei wel dat ze in principe rustiger zijn dan paarden maar toch... Daar heb je wat aan die keer dat eentje het niet is.

vond ze zo mooi om te zien. Boer zei ook "als ge hooi komt halen en ze staan binnen moogt ge altijd binnen wandelen hoor, alleen de poort verder open schuiven want die 1e kan wel eens wat gemeen zijn als je te dicht passeert" (Ik ben daar inmiddels al bijna 10 jaar vaste klant. Hij heeft recent een klein infarct gehad en ik kwam juist toen daar voor hooi. We hebben toen een heel gesprek gehad omdat hij niet goed wist wat hij aan moest met die kleine veranderingen die samen allemaal zo groots zijn.) en zijn vrouw nog minder, dus die had me eigenlijk benaderd omdat de boer zelf er nog niet was. En toen kwam hij aan en ineens begon hij er zelf over. Dus toen hebben we ook voor hem maar gewoon tijd gemaakt..

Mijn man wilde eigenlijk nog gaan trainen er na maar die zei in de auto ook "als iemand jou op die manier had kunnen helpen toen jij het kreeg ..." heb toen nog gezegd "daar had ik toen veel geld voor over gehad, iemand die eens wat anders zei dan "het komt wel goed".

Ik heb een tijd zon hekel gehad aan die zin.

Ik vind koeien ook best indrukwekkend ik speelde vroeger veel bij een vriendin die op een boerderij woonde. Ik ging dan einde middag helpen met koeien halen uit het land (het liefst op de shetlandpony ). Zij hadden een koe die fantastisch melk gaf maar levensgevaarlijk was. We moesten met z'n allen achter een hek blijven wachten totdat 'Beauty' het land uit was, voor we de rest konden halen. Zij heeft meerdere malen de boer de sloot in gejaagd of op de kop (want ze had geen hoorns meer) genomen

Ja deze hadden allemaal hun hoorns nog, Volgens mij was eentje één hoorn "kwijt" alsin: die was korter dan de andere. Groeit dat nog terug?
Heb het niet heel goed kunnen zien want ben niet zo dichtbij d stieren gegaan, maar het oogde eerder afgebroken. Ik begreep dat de hoorns van koeien "leven" hebben (alsin: ze hebben er gevoel in.) dus dat groeit wellicht nog terug?

Heb helaas geen hoorn kunnen voelen. alle koeien interpreteerde dat als "spelen" of "f*ck off" wat je het ook wilde noemen. Voorhoofd kroelen was prima maar fikken van mijn hoorns ofzo...

Ik heb hier een keer meegemaakt dat er in het naastliggende weiland een stier tussen de koeien stond waar ik met een heel bang hartje passeerde om de paarden te gaan halen. Als die stier dichtbij stond moest je echt opletten wat je deed want ik denk dat geen enkele stroomdraad hem ging tegenhouden als hij wilde aanvallen. De eigenaars hebben hem ook niet lang gehouden. Was erg blij toen het jaar daarop er een andere jongere en bravere stier tussen de koeien stond. In al die jaren was die keer de enige keer dat ik echt in de gaten hield waar de stier was. Normaal doe kijk ik nooit waar de koeien of de stier zit. Je hebt zelden echt gemene tussen zitten maar af en toe heb je toch van die exemplaren tussen zitten waarvan je beter niet dicht in de buurt bent.

Zo, weer bijgelezen.

Wat een mooie verhalen over de jonge(re) jaren van Rêve en Sam. Bijzondere belevenissen toch met die twee. Nooit saai en altijd blijven opletten. Ze houden je wel scherp en als ze mee zijn, zijn ze mee maar o wee als ze tegen zijn. Dan komt het niet meer goed.

Ik heb zeker over de jonge jaren van Sam, weinig gedeeld op bokt toen ze "aan de gang" waren omdat.. Tsja, bokt nogal bokt kan zijn. Ik heb ooit één topic geopend waarin de discussie ontstond dat hij absoluut met contact gereden moest worden want anders zou er nooit wat van komen. Beest wordt nog steeds amper met contact gereden...

Dat voorzichtig zijn met wat je deelt, waar dan ook, herken ik wel.

Iedereen vindt altijd wat van wat je doet en je doet het toch nooit goed. Beetje jammer dan dat de meeste kritiek vaak komt van mensen die wel eens een klok hebben horen luiden maar die verdomde klepel nog niet hebben kunnen vinden of in de 30 jaar dat ze paarden houden geen enkel bijleesmomentje hebben gehad.

Ik doe maar gewoon de dingen zoals ik denk dat ze goed zijn op basis van wat mijn paard aangeeft. Die maakt van haar hart geen moordkuil en is nogal duidelijk haar communicatie, dat helpt enorm.
Daarbij spar ik graag met iemand die bewezen heeft te weten waar ie het over heeft om zo allebei tot mogelijke nieuwe inzichten te komen. Ik leer graag bij en doe graag het beste voor mijn paard.
Jij ook.

Dat stierenverhaal ken ik wel. Blijf altijd uit de buurt van die jongens. Heb mij ooit eens vergist en een verkeerde wei gepakt om een paard te halen. Jeutje ben het hek overgevlogen.
En nee weet heus wel het verschil tussen een rund en en een paard maar moest door een aantal percelen heen.

Zou mij ook kunnen overkomen hoor Morganlefay. Effe niet opletten en het foute perceel op wandelen als er meerdere naast elkaar liggen.

Maflinger: Inderdaad, en ik krijg echt wel graag advies, in mijn laatste topic met Sam kreeg ik zo fijne tips bv. Maar het feit is dat ik ten 1e niet bij de minste lesgever rijdt en 2. dat ik dit dier al 11 jaar in mijn bezit heb. Dat maakt dat de standaard oplossingen waarmee bokt gemiddeld komt allemaal al geprobeerd zijn. En zodra je twee keer zeg "dat gaat niet want..." dan wil je niks aannemen.... Zelfs als je het onderbouwt.... Daar kan ik gewoon niks mee. Ik kan er ook niets aan doen dat Sam de boekjes wat sneller uitgelezen had dan een gemiddeld paard.
en Rêve zo mogelijk nog sneller....

en dan komt er nog eens mijn fysiek bij: ik ben simpelweg ook niet tot alles in staat fysiek. Dus e.e.a wordt ook gewoon aangepast op mijn fysiek. "meer contact" bv is mooi als je goed gevoel hebt in beide handen maar dat heb ik niet. Daarop wil ik mijn aanleuning dus ook niet baseren want dan rijd ik hem scheef.

Tja wat noem je geen contact in de mond. Mijn oudste merrie reed ik eerst ook een hele tijd zonder contact in de mond. Dat verdroeg ze gewoon niet. Heeft een tijd geduurd voor ze voldoende vertrouwen had dat we haar geen pijn zouden doen in haar mond. Nochtans was ze hier al als veulen van 4 maanden gekomen. Ze had gewoon een hypergevoelige mond. Haar dochter was eerder het omgekeerde type. Leunde liever op je hand zodat zij minder moest werken.

met Rêve nu rijd ik echt halvelinge western kwa contact. Alleen in galop zoekt ze zelf iets meer contact maar dan hebben we het echt over "contact" en niks meer. Die is gewoon heel licht in dat mondje en eigenlijk vind ik dat helemaal prima, ik kan haar "oppakken" tot het galop contact waardoor je goed moet kijken dat er eigenlijk geen contact is voor eventueel op wedstrijd, maar thuis wordt die echt zo ongeveer ala western gereden kwa teugelcontact.

Sam heeft een moeilijk contact, altijd gehad. Hij wil eigenlijk geen contact maar als hij dan geen contact heeft dan weet ie ook niet goed wat ie daar dan weer mee moet dus dan wordt ie nerveus in dat hoofd en ook in de aanleuning. Met dagen gaat het heel goed, met dagen denk ik echt "waarom krijg ik dit niet opgelost?!!" maar zelfs Chris zei laatst "ik begrijp niet wat zijn probleem is..."

Tandarts is langs geweest, DA heeft hem na gekeken in de hals, fysiek is er geen reden toe. We vermoeden/vrezen dat het gedrag dat hij soms vertoont in die aanleuning (wat schudden met de neus maar echt alleen met de neus dus niet het hele hoofd) voor hem overeen komt met weven kwa "gevoel"... Sam is ook een chronische wever (zelfs op weide, bij het minste dat hij ziet of als het hard waait kan hij staan weven op weide) maar ook dat is met periodes. Sommige periodes zie ik het hem niet doen, andere periodes meer. en de "weefperiodes" vallen eigenlijk altijd gelijk met de periodes dat hij gaat schudden met die neus...

Natuurlijk op wedstrijd ervaart hij spanning en doet hij het dus ook met momenten. Dat is echt een hele moeilijke, Sam is het eerste paard dat ik dat heb voelen doen. En er lijkt gewoon geen oplossing voor te zijn, want stel je hem lager in (voorwaarts neerwaarts) dan doet ie het evenzeer, rijd je hem "tegen dat muurtje op" zoals zo vaak voorgesteld wordt, dan doet ie het nog harder. We werken nu juist met op het moment dat ie het doet vingers openen en ietsje been (amper zichtbaar.) Heel even "lucht geven" en weer op pakken zeg maar, soms echt haast om de pas.. dat helpt enigszins maar tot een geheel stabiel contact komen we niet op één of andere manier.
In galop doet hij het beduidend minder en in middendraf doet hij het niet. Laat dat nou de twee dingen zijn waar sam helemaal Chill van wordt.
Dus voel ik dat hij een slechte dag heeft wordt er veel galopwerk gedaan en wordt er in het drafwerk veel middendraf gereden. Maar zodra je dan op wedstrijd komt waar er meer spanning is dan red je het daar niet altijd mee + je wordt nogal beperkt door die opgelegde proef. dan is het dus echt werken met dat lucht geven en terug op pakken en er het beste van hopen.

Interessant wat je zegt over "western teugelcontact". Ik heb jarenlang western gereden met mijn mafje en het is niet zo dat er binnen de westernsport met geen of weinig teugelcontact wordt gereden. Het is namelijk zo dat het paard "in het frame" moet lopen, een houding waarin het zichzelf draagt. Als dat goed gebeurt, voelt dat alsof het paard zich onder je een beetje opblaast als een ballonnetje, waarbij de teugels inderdaad slap lijken te hangen en een licht contact met de mond maken. Als je paard uit het frame dreigt te gaan kan je, als je met shanks, een scharenbit, rijdt, je hand (je rijdt dan hoogstwaarschijnlijk ook eenhandig) iets omhoog doen om de hefboomwerking van je bit te activeren.

Ik denk dat jij inderdaad wel zo ongeveer rijdt, gezien je lichamelijke beperkingen. Altijd mooi om te lezen hoe jij oplossingen hebt gevonden om het voor jou en je paarden werkbaar te maken. Ik denk dat als er iemand anders op jouw paarden stapt, je paarden binnen no time over de emmer zijn omdat ze heel andere, misschien wel grovere, hulpen krijgen.

Wat jij beschrijft is dus wat Rêve en Sam doen. Sam heeft het daar iets moeilijker mee zoals beschreven. Maar Rêve draagt echt volledig zichzelf. En zodra ik haar uit dat ‘ballon’ gevoel voel komen geef ik idd een lichte iets opwaartse ophouding. Meestal met ‘opletten’ erbij als commando, maar zo voelt het inderdaad.. ik heb ‘niks’ in mijn handen maar heb nooit het gevoel dat ik geen contact heb want 1. Ik voel alles wat vanvoor gebeurt aan hun lijf en 2. Ik kan ze hoger en lager instellen naar wens.
Van Rêve heb ik zelfs foto’s op 1 hand. ik merk wel erg het verschil tussen Rêve die alleen mijn manier kent en Sam die voorheen us tegen de hand op gereden werd maar als hij goed ontspant is Sam ook op 1 hand te rijden.

Er heeft ooit iemand Pretty geleend voor een prijsuitreiking. Zo’n **** als het was. Op prijsuitreikingen kon je er een kind op zetten. Dat was nog voor mijn infarct.

Dit was echt een fijne goede ruiter want ik liet ook toen niet iedereen op mijn paarden . Ik wilde me eigenlijk niet moeien want ik voel zelf ook liever gewoon eerst zelf even een nieuw paard aan maar toen hij haar in stap wilde zetten, galop kreeg, haar terug wilde pakken naar draf en Pretty weer stilstond (en ruiter in kwestie die grotere paarden met meer nek gewend was bijna voor zich neer legde.) heb ik toch maar even in gegrepen met ‘kleine hulpen... kleiner dan wat jij denkt dat klein is ...’
Want dit was écht geen brute ruiter..
Hij heeft een prijsuitreiking gereden met haar. Ze was even bang in de doorgang en hij wil haar dus pushen. Dus ik zeg heel rustig ‘of je laat haar los vanvoor of jullie liggen allebei en zij bovenop afhankelijk van je reactie snelheid.’
Gebaseerd op hoe snel hij haar vanvoor losliet kan het zijn dat hij niet onderaan gekomen was.

Het mooiste is dat ie twee weken later terug kwam vragen of ie haar mocht lenen en hij heeft een heel seizoen elke keer als een prijsuitreiking tussen twee proeven van zijn jonge paard was Pretty geleend. Ik reed 1 niveau lager en vaak was na mijn niveau prijsuitreiking. Maar zijn paard liep dus als ‘laagste proef’ mijn hoogste proef en moest dan na de prijsuitreiking zijn proef lopen die voor winst telde... in dezelfde ring waar net harde muziek en tamtam gemaakt was. dat kreeg ie niet zo goed gescheiden dus Pret heeft een heel seizoen prijsuitreikingen gelopen ondanks dat ze zelf nooit in de prijzen liep dat jaar.

Eens hij haar snapte vond hij het heel fijn rijden en het mooiste is dat ik hem nog steeds zie. En dat zijn hulpen sinds Pretty nog verfijnder werden.

Dit is wel iets wat moeder en dochter delen kwa karakter; Rêve is veel lichter dan Pretty ooit geweest is maar als je het gevecht met haar aan gaat heb je een tank onder je. Als jij denkt dat je haar wel tegen je hand op kan rijden dan wens ik je oprecht veel succes... Dan kan je kiezen: of je laat haar los of ze trekt je gewoon naar voren het zadel uit ongeacht hoe zwaar en sterk je bent. Maar rijd je haar losjes en licht, dan reageert ze echt op het verschuiven van je hand. Je begrijpt niet dat ze het voelt maar ze voelt het. Maar wil je drammen, dan dramt ze terug en ze wint. Op Rêve (en op Pret in de tijd ook niet, zit niet die "rem" die normale paarden hebben. Bij Sam kan je nogal eens blufpoker spelen maar dat moet je bij Rêve dus echt niet doen.)

Geschreven via mobiel dus sorry voor eventuele gemiste autocorrects..:

Vandaag was Sam een beetje humeurig maar hij nam het van mij over. Ik was draf galop overgangen aan het maken omdat hij wat vast hield in die lendenen. Mijn man stond er bij en ik had net gezegd dat hij wat vast hield en daarmee bokt hij.
Sam bokt echt zelden tot nooit. Mijn man en ik allebei tegelijk ‘da’s ook een manier om ze los te maken. ’
Daarna was hij ook weer goed. wel wat gespannen maar dat was mijn schuld.

Gisteren avond schreef ik wat op, ik ben rechtshandig (gelukkig gezien mijn letsel rechts zit.) maar het voelde alsof ik met links aan het schrijven was... zo zag het ook uit.... ook met mijn muis (computer) voelde het ‘pff’.

Nu schrijf ik heel veel. Ik digitaliseer ook maar ik heb veel boekjes met gedichten en poëzie...

Dus ik overleg vandaag met mijn fysio (die gestudeerd heeft voor neurologische revalidatie ) en hij noemde het ‘smudging’. Simpel gesteld proberen mijn hersenen mijn linkerkant te ‘kopiëren’
Dat is dus wat ze absoluut niet moeten doen.
Dat ze maar andersom kopiëren als ze perse wat willen doen.

Nee ik maak er nu een grapje van. Maar het was best een enge gewaarwording en ook gewoon een eng ide. Ben eigenlijk ook vergeten te vragen waarom ze daar nu na al die tijd ineens mee op de proppen komen. (Ja mijn hersenen voelen als een ‘entiteit’ op zichzelf.... niet als geheel van mij..: moeilijk uit te leggen maar het voelt sinds mijn infarct niet meer alsof ‘we’ nog echt samen werken. Ik heb geen ide of dat ‘normaal’ is eigenlijk... )
Hij heeft me wel tips gegeven hoe ik het kan tegen gaan dus dat ga ik ook doen... want de gedachte dat mijn rechterkant zoals links wordt vind ik dood-eng...

Eigenlijk zou dit topic misschien een andere titel (en plaats? ) moeten krijgen..

Heb mijn vragen nu geapt. Dan antwoord hij maandag sowieso. Anders vergeet ik het misschien alsnog... mogelijk zelfs eerder als ie zijn gsm uit de beek gevist krijgt.

(Hij heeft de neiging om te sturen en als ik meteen terug stuur krijg ik alsnog geen antwoord. Alsof ie dat ding de beek in flikkert zodra hij op ‘verzenden’ geduwd heeft.)

Vandaag was ie bezig over wat ie aan het lezen was en daarna begon ie over dingen die ik geapt had (op zijn vraag.) dus ik zeg: ‘vist die f*cking gsm uit de beek en lees uwe whatsapp ipv uw andere literatuur daar heb ik meer aan!’
Hij schoot in de lach en beloofde me plechtig om morgen te lezen,
Dat betekent overigens niet dat ie ook gaat antwoorden:

(Had ik al gezegd dat mijn fysio en ik een rare ‘relatie’ hebben? alsin: niet de standaard fysio-patient relatie. )
Sowieso heb ik nooit de standaard omgang met hulpverleners op een of andere manier... ik noem het altijd maar mijn charmes al valt ‘sarcasme en galgenhumor’ niet onder charme...

Radiologen doe ik hey vooral goed mee.

Meid beter die galgenhumor hebben om er mee om te gaan dan dat je zielig in een hoekje kruipt en de huilebalk uit te hangen.

Joy begint ook al zwart door zijn manen te krijgen.
[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]
Dan wil Vigo ook:

[ img ]

Hij maakt korte metten met opdringerige jongetjes... Hij is bijna een maand jonger dan Vigo en toch oogt hij zoveel volwassenener in zijn doen.



[ img ]
Doei zeggen tegen mij.

Wat zijn het toch twee leukers!

Joy kijkt zo rustig en onverstoorbaar. Vigo gaat hier echt zoveel profijt van hebben. Die wordt net zo lekker stabiel.

Ja, inderdaad. Joy is echt goed gelukt! Lief naar mensen en goed met andere paarden. Ben heel benieuwd hoe hij er over een paar jaar uit gaat zien. Naast zijn kleur heeft hij ook wel veel van Rêve, he?

Dat onverstoorbare heeft hij van Rêve, Zijn loyaliteit ook. Hij is iets minder "hard" in die zin: Joy laat zich corrigeren. En dat vind ik echt helemaal niet erg.
Maar dat "kalme" dat hij altijd uit straalt heeft hij van Rêve. Kwa gangen heeft hij dénk ik nog iets meer kwaliteit dan Rêve maar dat kan ik nu nog niet 100% zeker zeggen, ik denk dat zijn galop beter gaat zijn. Niet dat Rêve haar galop slecht is, integendeel, maar in Galop is Rêve nogal een storm in een glas water zeg maar. En Rêve is ondanks haar geringe hoogte best een hoop paard om "bij elkaar" te houden zelfs als ze zo licht is, het is meer in haar lijf dat ik haar echt moet "bij één" houden. Ik kan dit heel moeilijk omschrijven maar het is een hele fijne afweging tussen net die hand ietsje omhoog en dat been er aan en dan ook exact diep genoeg zitten om haar "in dat frame" te krijgen waarin ze kan doseren en anders heb je een hele grote krachtige galop maar geen bewerkbare. Sowieso ga ik veel tijd moeten steken in verzamelen in galop en verruimen in draf... Ze kan het beide goed genoeg maar het muntje moet nog vallen. Waar ze verruimen in galop heel makkelijk vindt maar bij verzamelen liever gaat draven. Kan je in de draf zo ongeveer passage met haar rijden maar wil je verruimen zit je al snel in galop.

Ik denk dat Joy dat van nature minder gaat hebben. Ik denk dat die in het algemeen iets bewerkbaarder gaat zijn.

Ik heb wel het gevoel dat hij liever met mensen op trekt dan met andere paarden zeg maar. Het is dat ik weet dat hij dit nodig heeft voor zijn mentale welzijn want ik merk hoe hij op fleurt als ik wat dingetjes met 'm doe (eens achteruit zetten, voetje geven enz).
Dan moet Vigo ook echt oprotten, dat is ZIJN tijd met ZIJN baasje.

Dat is ZIJN mens! Geweldig.

Mooi is dat, zo'n mensgericht paard. Zo leuk dat jullie "samen opgroeien".

Dat mis ik wel een beetje met mijn arabierig typje. Die kocht ik 3,5 jaar geleden en we ontdekken nog steeds wat er wel en niet werkt. Vermoedelijk is dat eigenlijk iets wat voor alle combinaties van individuen geldt omdat je je - als het goed is - allebei blijft ontwikkelen. Anders wordt het wel heel saaaaaai.

Arabierig typje deed het goed trouwens. Vanwege de wind heb ik vandaag wat grondwerk in de bak gedaan. Beetje met een vierkantje van balkjes en een L van balkjes eraan vast geoefend. Arabierig typje vindt dat wel leuk en doet goed mee. Ze heeft zelfs een nieuwe oefening bedacht. Zo gaaf om te zien en te doen terwijl ze "gewoon" aan de hand werken een beetje stom vindt. Dan gaat ze lopen nippen: in mijn mouw bijten. Niet hard of door, gewoon even met d'r lippen een stukje stof pakken om te laten weten dat dit samen door de bak lopen waarbij ik de richting en snelheid aangeef, toch wel erg suf is en dat ik echt even moet weten dat zij dit als prinsesje toch maar mooi voor mij doet.

Oei zwarte haren... dit is weer zo een exemplaar die de kleur palomino niet begrepen heeft

Heerlijk die 2 veulens zo samen... daar kun je toch uren naar staan kijken hè skipak aan... stoel in de wei... thermoskan koffie erbij

(Al heb ik het vermoeden dat je dan 2 plakpaarden aan je hebt zitten die ook willen weten hoe koffie of een skipak smaakt )

@Neon: ik vermoed ook dat de term "triootje" een heel nieuwe betekenis krijgt als TS lekker in de wei gaat zitten met die twee jongelingen.

Mijn arabierig typje is ook palomino maar heeft ook zwarte staartharen. Joy's moeder Rêve is een vrij donkere palomino dus dat Joy zwarte haren krijgt is eigenlijk wel te verwachten.