Bokt.nl

Knolselder schreef:

Hij ging de laatste 2 maanden al achteruit. Maar goed hij had zijn leeftijd en dan worden ze vaak wel wat dunner. En iedereen bleef maar zeggen dat die nog wel 5 jaar mee zou gaan. Ik heb toen de dierenarts laten komen en buiten wat meer kiezen kwijt een goed gebit. Gezien het gapen en tong uitsteken dan wel een kuur voor de maag gegeven. Hij leek eventjes terug vrolijker uit zijn ogen te kijken.

Eergisteren zei ik nog tegen de verzorgster dat ik vond dat hij weer slechter leek te gaan en was ik nog bezig dat ik er niet meer aan ga sleuren moest hij nu ergens veel pijn krijgen.

Gisteren waren we paardjes aan het poetsen en eerst was er niets aan de hand. Ik ging iets halen in de stal en toen lag hij daar plots met buikpijn. Toen hij gaapte zag ik dat zijn tong en tandvlees heel bleek en grauw was. Ik had er gelijk een heel slecht gevoel bij en heb de DA gebeld.
Aan de kinderen uitgelegd dat Blacky buikpijn had en dat paardjes daar, zeker gezien zijn leeftijd en algemeen mindere toestand, aan kunnen sterven.
Dat wilden ze niet zien. Dus heb ze gezegd voor de zekerheid afscheid te nemen van hem, want dat het de laatste keer kon zijn.
Kinderen vlug weggebracht. In die 10min is hij snel achteruit gegaan. De assistente had aan de telefoon gezegd om ermee te wandelen. Maar eerlijk... ik had het onderbuikgevoel dat het op was. Ik wou er niet aan gaan trekken en sleuren om hem recht te krijgen en houden. In plaats daarvan heb ik geprobeerd hem rustig te houden terwijl hij neerlag. Juist te koesteren en hem te wrijven en toe te spreken.

De DA was er snel. Zijn darmen lagen volledig stil. Toen ze in zijn mond keek rook ze een bekende en typische geur... van naderende dood. Zijn slijmvliezen in mond en ogen hadden geen kleur meer en zijn hartslag ging huist trager dan sneller.

Hij was al in shock aan het gaan.
Ze had misschien een half uur of een uurtje kunnen rekken om langer afscheid te nemen. Maar dat vond ik niet eerlijk om daar nog tegen te vechten als zijn lichaam zegt dat het klaar is.
Ook de spuiten geven bracht naar boven dat er al mindere bloedstroom was en het bloed was al stroperiger aan het worden. Ondanks het langer kan duren eer ze sterven van spuit eens in shock, was het na 1 laatste ademteug gedaan.

Hij heeft een prachtig leven gehad. Altijd met vriendjes gestaan, altijd alle vrijheid gehad. En altijd geliefd geweest. En dat is mooi voor hem en voor mij. Maar voor mij is het wel achterblijven met een groot verdriet.

Knolselder schreef:

Bedankt Happinez. Het is inderdaad heel dubbel. Duidelijk dat het leven gewoon verder gaat. Ik kom momenteel niet graag opde boerderij. Het klopt gewoon niet en ik voel mij er doelloos. Ook al zijn er nog zoveel pony’s, dat ene plekje is leeg. Dat plekje dat er vanaf alle begin geweest is. Alsof dat opgevuld moet worden. Maar dat gaat nooit opgevuld worden.
Ik hoop dat ik snel een ander middelpunt van mijn hobby ga vinden tussen mijnpony’s. Die ene waar het het meeste om draait. Dat klinkt heel raar, want ze zijn uiteraard allemaal belangrijk. En het zal nooit op dezelfde manier zijn als Blacky.
Ik denk dat vooral Suus nu prominenter naar voren gaat komen. En dat ze dit jaar voor het laatst in een hele tijd gedekt zal worden om er daarna lekker mee aan de slag te gaan. Of Hilton. Die heeft mij er ook doorgesleurd tijdens een moeilijke periode.